Ik lag in het ziekenhuis..

Youandi schreef:He meid, wat vervelend.
Was het voor de buikpijn die je een aantal maanden geleden ook al eens beschreef op het forum?

Sterkte in ieder geval.. Hopelijk valt het allemaal wat mee.



Triest dat het zo moet gaan in het ziekenhuis... Heel triest.

Nee, maar toevallig zit het wel op dezelfde plek. Ik vind het niet erg toevallig, maar de artsen wel, dus dat zal dan wel.

Caroow schreef:

Youandi schreef:He meid, wat vervelend.
Was het voor de buikpijn die je een aantal maanden geleden ook al eens beschreef op het forum?

Sterkte in ieder geval.. Hopelijk valt het allemaal wat mee.



Triest dat het zo moet gaan in het ziekenhuis... Heel triest.

Nee, maar toevallig zit het wel op dezelfde plek. Ik vind het niet erg toevallig, maar de artsen wel, dus dat zal dan wel.

Lijkt me ook geen toeval... Daar zal dan toch iets zitten lijkt me?
Hebben ze ook een scan gedaan ofzo? Ik zou alles uitgesloten willen hebben..

Zwolle is wel prima hoor!

Mijn ervaring met het U.MCG was juist heel slecht.
Toen mijn zus daar lag moest ze eigenlijk op een kamer met bewaking, maar die kamers waren vol. Kan gebeuren, ze zouden het oplossen door een camera te plaatsen in haar kamer. Nooit gebeurd en toen ze een aanval (epileptisch) kreeg, was er niemand in de buurt en stikte ze bijna (mijn ouders waren erbij). Omdat mijn zus erg vergeetachtig was, vergat ze aldoor dat ze zo`n noodknop had. Toen ze moest plassen, wist ze niet wat ze moest doen en aangezien er niemand was, plaste ze op en duur in haar bed.. De zuster werd vervolgens boos, want ze kon toch op het knopje drukken als ze moest plassen?!

Youandi schreef:

Caroow schreef:

Youandi schreef:He meid, wat vervelend.
Was het voor de buikpijn die je een aantal maanden geleden ook al eens beschreef op het forum?

Sterkte in ieder geval.. Hopelijk valt het allemaal wat mee.



Triest dat het zo moet gaan in het ziekenhuis... Heel triest.

Nee, maar toevallig zit het wel op dezelfde plek. Ik vind het niet erg toevallig, maar de artsen wel, dus dat zal dan wel.

Lijkt me ook geen toeval... Daar zal dan toch iets zitten lijkt me?
Hebben ze ook een scan gedaan ofzo? Ik zou alles uitgesloten willen hebben..

Ik heb een gynaecologisch onderzoek gehad en 2 keer een echo. Op de echo kunnen ze mijn blinde darm niet zien. Ze zagen wel wat vocht op een paar plekken waar het niet hoort. Bij de vaginale echo zag die man ook wat vocht bij mijn linker eierstok. Maar wat het nu dus is, weten ze niet. De chirurg kwam wel met het idee dat het tussen mijn oren zit, omdat mijn vader is overleden aan darmkanker. Ik voelde me dus niet erg serieus genomen!
Een scan heb ik dus niet gehad.

De gyn heeft ook een chlamidia test gedaan, onder het motto "nu we er toch zijn", omdat in de randstad 10% van de vrouwen dat heeft.

(sorry voor niet lopende zinnen en spelfouten, ik voel me alsof ik 10 baco op heb, niet zo helder dus)

Vergeet niet dat je van psychische dingen ook werkelijke pijn kunt voelen he. Aan de ene kant snap ik dat je je niet serieus genomen voelt maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het een overweging is. Het KAN namelijk zo zijn... Wat jij trouwens omschrijft heb ik ook eens gehad. Ik ben toen ook voor onderzoek en echo's naar het ziekenhuis verwezen maar daar vonden ze niets (ze dachten aan nierstenen). Even later was het weg en is het gelukkig nooit teruggekomen. Ik kon alleen nog in elkaar gedoken pijnloos zijn, vreselijk was dat zeg... Ik hoop dat ze snel vinden wat het is.

Ik heb nooit iets meegekregen van de ziekte van mijn vader, ik was toen nog veel te klein. Ik heb voor zover ik me herinner nooit verdriet gehad van zijn dood, ik weet niet beter dan dat ik geen vader heb. Hoe kan ik dan opeens zo veel pijn krijgen? Ik vind dat het niet tussen mijn oren zit. Tenminste, het lijkt mij echt niet.

Hij had het ook over iets, dat heeft ook een naam (maar die ben ik vergeten), waar artsen nooit een oorzaak voor vinden maar wat wel heel pijn doet ofzo. Ik was echt heel misselijk tijdens zijn uitleg, dus ik heb er niet veel van meegekregen. Ik hoop niet dat het iets is zonder oorzaak, ik zou niet weten hoe ik dat op het werk moet gaan verklaren.

Ik begrijp jouw redenering volkomen hoor maar ik zou het niet labelen als 'ik word niet serieus genomen'. Het is logisch dat artsen alles van alle kanten proberen te bekijken. Dat doen ze om jou te helpen .

Een oorzaak vinden is altijd het prettigst natuurlijk. Dan weet je waar je aan toe bent, of er iets gedaan kan worden en je hebt een verhaal idd naar je werkgever. Wellicht zou je de arts nog kunnen bellen om te vragen naar de naam van die ziekte? Ze gaan nog wel verder kijken met je toch?

Zusje van Bert schreef:Ik begrijp jouw redenering volkomen hoor maar ik zou het niet labelen als 'ik word niet serieus genomen'. Het is logisch dat artsen alles van alle kanten proberen te bekijken. Dat doen ze om jou te helpen .

Een oorzaak vinden is altijd het prettigst natuurlijk. Dan weet je waar je aan toe bent, of er iets gedaan kan worden en je hebt een verhaal idd naar je werkgever. Wellicht zou je de arts nog kunnen bellen om te vragen naar de naam van die ziekte? Ze gaan nog wel verder kijken met je toch?

Ja volgende week moet ik weer naar de chirurg, de internist en de dieetist. Dus ze gaan nog wel even verder zoeken gelukkig.

Giacomo schreef:

Nobucta schreef:Gewoon een misdaad begaan, dan kan het ineens wel.

Sterkte Caroow

?

In gevangenissen is de zorg beter, dat bedoelde ik.

Ik schrik overigens wel van zulke verhalen. Zelf kom ik gelukkig vrijwel nooit in ziekenhuizen, maar ik hoop heel erg dat dit verhaal op zichzelf staat, want net zoals de bezuinigingen in het onderwijs vraag ik me soms wel eens af of er verder nog een plan achter zit. Het lijkt er nu op dat ze gewoon minder geld krijgen en het dan zelf maar uit moeten zoeken hoe ze het rondbreien, terwijl dezelfde "productie" en kwaliteit gevraagd wordt.

Zusje van Bert schreef:Nee, juist voor die zusters moet je het ook doen. Juist voor hun moet je aangeven dat er te weinig personeel is. Dit kan voor hun toch ook niet leuk werken zijn? Je kunt er ook nog bij vermelden dat de gekregen hulp als prettig werd ervaren maar dat het te weinig was.

Eens.

Meppel behoort al jaren tot de aller slechtste ziekenhuizen van Nederland. Op het gebied van kwaliteit van zorg scoort het ziekenhuis erg laag en daarnaast verkeert het ziekenhuis in financiële problemen. Dit werd twee jaar terug ook aangetoond in een onderzoek in opdracht van minister Klink van volksgezondheid en de problemen werden erkend door de bestuursvoorzitter van het ziekenhuis.

Ik heb zelf co-schappen gelopen in zes verschillende ziekenhuizen, maar gelukkig nooit zulke praktijken meegemaakt.

Als ik jou was zou ik kijken of ik in een ander ziekenhuis terecht zou kunnen.

In de AD top 100 van ziekenhuizen uit 2010 stond Meppel op plaats 80. Dus wel redelijk onder aan maar volgens mij zeker niet meer zo slecht als ze jaren daarvoor in 2006 beoordeeld werden. Na 2006 zijn er ook heel wat veranderingen geweest om de kwaliteit te verhogen. Ze moeten inderdaad wel behoorlijk bezuinigen dus is er wel weer gekort op personeel. Maar ik denk dat jouw ervaring toch ook wel een persoonlijke ervaring is en niet compleet algemeen is. Ik woon in de buurt van Meppel en er hebben toch wel familieleden, vrienden, kennissen e.d. gelegen (en ik zelf ook maar dat is al een paar jaar geleden) en ik heb toch niet zulke slechte ervaringen gehoord, ook niet recent. Mensen uit mijn nabije ongeving die opgenomen moeten worden kiezen er vaak toch wel voor om in Meppel opgenomen te worden dan om bv. naar Zwolle te gaan.

Ik heb ook dat soort, zeer negatieve, verhalen over een ziekenhuis uit Eindhoven. Wat daar allemaal mis ging tijdens de ziekte en het herstel van mijn man echt geen woorden voor. Ik was hoogzwanger, lees 36 weken toen hij in het ziekenhuis kwam en heb ehm zelf nog gewassen toen ik bijna 40 weken zwanger was omdat er niemand beschikbaar was om dat te doen........

Een voorbeeld

- Toen mijn man ziek werd en in het ziekenhuis lag( gesprongen blinde darm met veel complicaties) belde ik iedere avond om te vragen hoe het ging. Op een gegeven ogenblik zeiden ze hij is weer stabiel,, euh Pardon, en ze vertelde verder over zuurstof erbij en weet ik veel wat. Omdat het toen redelijk ging met mijn man en wij een zeer voorkomende achternaam hebben vroeg ik of ze het wel over de juiste persoon had.... NIET dus.

- hij kreeg een longfoto.. erg raar als het bij je darmen zit maar oke. En ja hoor wederom een fout
- kweekjes afgenomen, kweekjes kwijt
- verkeerde medicijnen gegeven,
- 3x een neussonde wat achteraf volgens de behandeld arts niet nodig was.

dus tsja.. wat kunnen we er verder nog van zeggen.

Caroow schreef:In M.eppel.

Echt het was zo erg daar. Ik was al vreselijk bang voor het ziekenhuis, dat is nu alleen maar erger geworden! Hoewel sommige zusters wel heel aardig waren, er waren er gewoon niet genoeg.

Ik was aan het slapen (het was 23 uur ofzo) en toen werd ik wakker omdat een zuster mijn deken van mij aftrok. Wilde ze een trombose spuit in mijn buik zetten.. Ik lag daar dus omdat ik echt heel veel buikpijn heb.

Herkenbaar...
Je hoort heel veel klachten over M.eppel.
Zo hebben ze een familielid van mij met een infuusnaald nog in haar arm naar huis laten gaan.
En zo kan ik nog wel een paar dingen opnoemen.

Vreselijk om die verhalen te horen!
Ik kom het nu soms ook tegen op de afdelingen waar ik werk!
het is vaak geen onwil van de verpleegkundigen, maar het kan vaak niet anders..
Vind het zelf ook erg moeilijk nog om mensen te laten wachten of om niet op tijd naar een bel te kunnen.

Oef caroow, als eerste beterschap. En wat ontzettend vervelend dat je deze ervaring mee hebt moeten maken.
Er is een klachten formulier he. Zou ik zeker invullen. Want wat daar gebeurde dat mag gewoon niet. Die mevrouw had ernstige brandwonden op kunnen lopen.
Jij had kunnen vallen, doordat het lopen niet lekker ging.
Ik zou als ik jouw was. Toch een klacht in gaan dienen.

Helaas ga je dit steeds vaker mee maken. Het is moeilijk voor de mensen die in de zorg werken. Die hebben hier zelf ook last van. Dat ze geen tijd meer hebben voor de patiënten. Ze vinden het ook niet leuk meer om zo te werken. Maar zoals het er nu uit gaat zien gaat dit helaas steeds erger worden.

Knap maar snel weer op. En hopen dat het niet je blindedarm gaat worden..

Ik ga toch maar een klacht indienen. 1 klacht helpt niet, maar niks doen helpt nog minder. En ik hoop dat wat ik daar heb gezien niet normaal is, en dat het toeval was dat al die dingen bij mij in de zaal gebeurde.

Het gaat overigens nog steeds niet goed, ik kan nog steeds niet lopen, geen eetlust meer, duizelig en veel pijn dus ik zit te twijfelen om contact op te nemen met de huisarts, want dit is gewoon echt niet fijn. Misschien dat ik wat zwaardere pijnstillers mag ofzo..

Ja zo is het wel zoals je het schrijft.
Misschien kun je naar die zaal terug en als die mensen nog bij zijn. Dat zij misschien wel samen met jou een klachten formulier in willen vullen.

Balen dat je eigen lichamelijke klachten niet minder zijn.
Ik zou zeker bellen omdat je vlak voor het weekend zit.. Nu heb je je eigen arts nog. In het weekend moet je het met de huisartsen post doen.

Ik wens je heel veel beterschap..

Ik heb gelukkig alleen maar goede ervaringen met dat ziekenhuis, zowel uit persoonlijke ervaring als van andere mensen. Maar vervelend dat het bij jou zo rot gelopen is allemaal, dat hoort natuurlijk niet! Ik hoop dat ze snel wat vinden.

Ik moet zo weer naar het ziekenhuis. Hopelijk krijg ik nu een betere ervaring en gaat de pijn weg..

Caroow heel erg veel sterkte gewenst. Hopelijk kunnen ze nu wel de boosdoener vinden.. Van de pijn.

Als je langer moet blijven. Vind je het dan leuk om een kaartje te krijgen?
Dan is een adres wel handig

jeetje wat een verhaal zeg, ik hoor wel vaker rare verhalen over M.eppel de oma van mijn man is daar laatst geopereerd alleen hebben ze toen de verkeerde teen behandeld Heel slim

Toen mijn vader vorig jaar in het ziekenhuis lag ging het er ook erg raar. Hij had zn plas ding en daar zat een beetje pas in dat ding heeft 2 weken daar gelegen. In de 3 weken dat hij daar lag is er nooit een schoonmaakster geweest. Als er bij hem piepen gingen kwam er nooit iemand pas als wij iemand ophaalden. Oh en toen hij daar wegging en na een revalidatiecentrum ging kreegdie een medicijnen lijst mee met allemaal verkeerde medicijnen erop.

Dat is een erg vervelende ervaring daar in dat ziekenhuis zeg.
Onverklaarbare buikpijn, moet in eens aan mijn zusje denken die een aantal jaar geleden ook heel lang bleef kronkelen van de buikpijn, huisarts hield het op buikkrampen, later dachten ze dat het iets met haar nierbekken was. Het werd maar niet duidelijk, uiteindelijk is ze ook opgenomen in het ziekenhuis, aan haar bloedlichaampjes konden ze zien dat er iets echt niet goed was, maar wat.... Uiteindelijk heeft de specialist iets nagetrokken, omdat hij in de jaren 70 ooit een patient had met dezelfde verschijnselen. Wat bleek, mijn zusje had een soort parasiet in haar lichaam, maar die komt eigenlijk alleen voor in de Scandinavische landen, daar was ze niet geweest, dus dat was wel vreemd zei de specialist. Maar goed, die was goed met een kuur te bestrijden en hoppa, toen was ze van de pijn af.
Sterkte in ieder geval en ik hoop dat ze de oorzaak kunnen vinden en de pijn kunnen verhelpen.