Bevallen in het ziekenhuis

Hoe gaat dat precies?

Ok, misschien een beetje domme vraag maar ik merk nu het voor mij ook heel dichtbij is (morgenochtend om 9 uur word ik overgedragen) dat ik het ontzettend eng vind. Heb net ook een flinke huilbui gehad dat het zo moet lopen De hele zwangerschap heb ik me ingesteld op een thuisbevalling. Natuurlijk wel altijd met de wetenschap dat er een kans is dat ik alsnog naar het ziekenhuis zou moeten. Maar ik was daar niet zo mee bezig omdat je toch niet weet wat je kan verwachten omdat het maar net aan de situatie ligt.

Ik weet in ieder geval dat ik morgen een CTG, echo en inwendig onderzoek krijg. Als dit allemaal goed is mag ik weer naar huis en word ik donderdag of vrijdag ingeleid. Maar hoe gaat dat precies? Ik weet dat ze, naast een infuus met weeënopwekkers, een veter of een gel in kunnen brengen. Moet je daar zelf tussen kiezen of besluit de arts dat?

Nu ik, hoogstwaarschijnlijk, toch in het ziekenhuis moet bevallen heb ik ineens ook een keuze in wel of geen pijnbestrijding. Ook iets waar ik me niet echt in verdiept heb omdat je die keus thuis sowieso niet hebt. Wordt dat op een gegeven moment aangeboden of moet je er zelf om vragen? En moet je dan helemaal zelf kiezen of krijg je hierbij ook advies? Ik heb net wel de folder over pijnbestrijding van de KNOV gelezen maar eerlijk gezegd zie ik geen "goede" keuze. Aan alledrie zitten nadelen en ik weet niet zo goed welke nadelen ik het minst zwaar vind wegen.

Met de verloskundige heb ik m'n wensen voor de bevalling besproken. Omdat ze al mijn wensen sowieso standaard al doen bij deze praktijk heb ik geen geboorteplan gemaakt. Zou het verstandig zijn om dat nu alsnog te doen? En wat zet je er dan in? Moet je bijvoorbeeld ook over een eventuele keizersnede nadenken?

Zoals jullie wel zien zit ik met een hoop vragen en onzekerheden. Ik vind het allemaal gewoon erg lastig omdat ik ook de afgelopen dagen nog steeds de hoop (en het vertrouwen) had dat ik toch gewoon thuis kon bevallen. Ik had gewoon heel erg gehoopt op een thuisbevalling met alleen m'n vriend en de verloskundige (en kraamverzorgster) in m'n eigen vertrouwde omgeving. En niet op een misschien wel meerdaagse opname en bevalling in het ziekenhuis met allemaal mensen die ik nog nooit gezien heb. Ik probeer mezelf wel te zeggen dat als ik straks met m'n kleine meisje in m'n armen weer lekker thuis ben het allemaal niet meer uitmaakt, maar echt helpen doet dat (nog) niet.

Ik ben geen mama dus heb er geen verstand van, maar wil je wel alvast heel veel suc6 wensen!!! En al is het dan een andere bevalling dan je van te voren had gewild, straks heb je lekker je kleintje in je armen en kun je lekker gaan genieten!

Suc6 en pufze!

Hoi!

Ik kreeg met 24weken complicaties en moest hals overkop over worden gedragen aan het ziekenhuis!
Ik had me tot die tijd ook vast gehouden ik wil thuis bevallen....maar nu moest het wel..gelijk knop omgezet en me er bij neer gelegd!

Ik werd ingeleid, maar achteraf is het niet nodig geweest, want ik had al 3,5 cm ontsluiting en ik koos voor de zekerheid voor pijnbestrijding.
Maar nu was in tussentijd dat bij mij de ruggenprik werd gezet mijn volledige ontsluiting door gezet in een half uur tijd van 3,5 na 10 cm ontsluiting.
Dus alles werd bij mij accuut stop gezet en was het wachten op op de persweeen....

Ik denk dat dit toch nog wel een half uur tot een uur geduurt heeft totdat ik zei ik moet grote boodschap haha! Maar dit waren de persweeen en met 4 persweeen was ze er uit!
Dus ik denk ook niet dat je zoveel aan mijn verhaal hebt, maar het kan natuurlijk altijd nog vanavond of morgen natuurlijk vanzelf gebeuren neem ik aan ;-).

Heel veel succes in ieder geval! En probeer gewoon heel kalm te blijven en alles een beetje over je heen komen, dat is eigenlijk alles wat ik kan zeggen, ik ging heeel relaxt het ziekenhuis in! En als je toch denkt ik wil een ruggenprik of andere pijnbestrijding moet je die gewoon vragen en nemen!

Wat vervelend dat je het zo eng vind. Ik denk dat je er niet teveel over na moet denken en het over je heen moet laten komen. Het gaat vaak toch niet zoals je in gedachte had of zou willen.
Met inleiden heb ik geen ervaring. Ik ben wel in het ziekenhuis bevallen, terwijl ik eigelijk thuis wilde bevallen. Ik heb er vantevoren wel even over nagedacht over welk ziekenhuis het evt zou worden maar meer niet. Toen mijn vliezen waren gebroken werd ik overgedragen aan het ziekenhuis, de kleine had in het vruchtwater gepoept. Ik was geestelijk ook totaal niet voorbereid ( had toen uberhaubt niet het besef dat ik die dag zou gaan bevallen.) Eerlijk gezegd had ik echt geen boodschap aan die vreemde mensen naast mijn bed ( in mijn geval stuk of 5 ), ik was daar totaal niet mee bezig. De enige met wie ik tijdens mijn bevalling echt contact had was met mijn vriend en de rest vd mensen heb ik geen idee hoe ze eruit zagen of wat dan ook

Tegen mij was gezegd dat je om pijnbestrijding kunt vragen, ik heb daar niet eens aan gedacht. Ik heb wel de geboortetens gebruikt, vanaf mijn beginnende weeën thuis tot het moment dat ik mocht persen. Ik kan het iedereen aanraden, voor mij geen bevalling zonder geboortetens

Achteraf ben ik heel blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen en niet thuis. Levi is met de vaccumpomp geboren, als ik thuis was gebleven had ik tijdens de bevalling met de ambulance naar het ziekenhuis gemoeten, dan vond ik gepland naar het ziekenhuis toch wel fijner.

Ik wil je alvast veel succes wensen en probeer je er niet te druk over te maken !

Vervelend dat je je er zo rot onder voelt!
Ik wist niet of ik thuis of in het ziekenhuis wilde bevallen, heb het gewoon op me af laten komen.
Ik had langer dan 24 uur gebroken vliezen, werd overgedragen aan het ziekenhuis en de volgende dag werd ik ingeleid dmv een ballon. (Dit was op zondagochtend)
De rest van de dag heb ik daar een beetje in bed gelegen en door het ziekenhuis gereden in een rolstoel haha
Zondagochtend om 10 uur was de gyn er, had ik 5 cm ontsluiting (zonder het te merken)en werd ik aan de weeenopwekkers en antibiotica gelegd.
Door de weeenopwekkers werden de weeen zo heftig dat ik wel een ruggenprik heb gevraagd, dit scheelde een heel stuk!
Uiteindelijk is het toch een keizersnede gezien J. een sterrenkijkertje was en op geen enkele manier wilde draaien, tot mijn grote spijt.

Lees gewoon wat informatie op internet, en verder moet je het gewoon op je af laten komen meid! Vooral niet te druk maken, het loopt toch wel zoals het loopt.
En om de mensen om je bed heen maak je je op dat moment ook echt niet druk hoor
Alvast heel veel succes!

Ik kan je er denk ik niet mee helpen meis. Ik heb geen pijnbestrijding gehad. Had al genoeg aan die migraine aanval, want daardoor was er vrij weinig van de weeenstorm te merken omdat ik totaal van de wereld was R. zei dat ze wel hadden aangeboden een ruggenprik te zetten, maar omdat ik bijna niet aanspreekbaar was en niet 100% meer durfde ze het niet aan omdat ze niet wisten wat het zou doen in combinatie met die migraine aanval.

Wat ik je wel aan kan raden is om goed met J. te overleggen wat je wil. In mijn geval had ik namelijk overal wel 'ja' op kunnen zeggen en had zelfs mijn pincode gegeven als ze er om gevraagd hadden zo ver weg was ik. Natuurlijk gaan we er niet vanuit dat je net zo'n bevalling als ik krijg, maar het is wel fijn als J. weet wat je wil.

Maar ze mag nou wel komen hoor, rompers en luiers genoeg Misschien moet je even een hartig woordje met d'r spreken? Zal ik anders even bellen?

Nee, zonder gekheid nu. Ik hoop zó dat het vannacht nog vanzelf zal beginnen en al dat gedoe niet nodig zal zijn. Wat dat betreft hoop ik dat het begin van je bevalling wel zo zou zijn als die van mij, afgezien van die weeenstorm dan, maar dat het gewoon 'opeens' zal beginnen zonder af te zwakken dan.

Novalee, balen zeg, ik heb er wel over nagedacht, heb ook mijn geboorteplan zo gemaakt dat hij ook in het ziekenhuis een beetje nageleeft zou kunnen worden. Heb dus ook mijn vriend de opdracht gegeven om mijn wensen door te geven.

Omdat mijn VK vertelde dat ongeveer 30 % thuis bevalt en de rest ziekenhuis heb ik er wel rekening meegehouden.

Ik denk trouwens dat als ik weeenopwekkers nodig zou hebben ik een ruggeprik wil. De horrorverhalen over weeenstormen enzo.

Succes en hopelijk beval je vanacht nog spontaan.

Het is als of ik mijn eigen topic van vorige week lees!!! Mijn man is nu nog tot ongeveer half10 bij me, daarna zal ik even uitgebreid reageren om je mijn bevindingen en ervaring tot nu toe te vertellen. Aangezien we in hetzelfde ziekenhuis zullen liggen...

Herkenbaar je gevoel! Ik werd met 41+2 overgedragen aan t ziekenhuis toen bleek dat ik veminderd vruchtwater had en een sterrekijkertje.. Oh wat baalde ik ontzettend! Ik mocht zoieso niet thuisbevallen (vanwege de afstand naar het ziekenhuis) maar mijn eigen verloskundige zou wel de bevalling begeleiden.. Maar dat mocht toen niet meer.. Ik zou me met 41+4 moeten melden voor de inleiding maar heel spontaan ben ik toch nog bevallen de dag ervoor!!

Ik ben ook ingeleid. Ik zou sowieso al in het ZH bevallen, dus wat dat betreft hoefde ik me daar ook niet ineens meer op in te gaan stellen, dat scheelde.

De weeën zijn bij mij vanzelf op gang gekomen, maar na een ruggenprik verdwenen ze en werd ik ingeleid mbv een infuus met opwekkers omdat ik al voldoende ontsluiting had toen. Qua pijnbestrijding heb ik toen heel goed nagedacht en alles tegen elkaar afgewogen, mocht ik iets willen zou ik voor de ruggenprik gaan. Uiteindelijk heb ik daar niet eens om hoeven vragen, ik kreeg hem aangesmeerd Anders was ik niet te onderzoeken

Maar de manier van inleiden kan per persoon verschillen en hangt volgens mij ook van de staat van je baarmoedermond af (verweekt of niet, hoeveel ontsluiting, etc.). Wat pijnbestrijding betreft ben ik dus persoonlijk voor de ruggenprik als je toch wat kiest, maar ook hier is het weer een hele persoonlijke keuze natuurlijk. Ik wilde in ieder geval geen prik in mijn been met pethidine, dat kan nadelig zijn voor de hartslag van de baby en ik heb zelf geen goede ervaringen met pijnstilling in het been (ooit eerder voor iets gehad en was compleet van de wereld op een slechte manier).

Ik vond mijn ziekenhuisbevalling trouwens 100% meevallen. Misschien scheelt het wel dat het voor mij sowieso al ziekenhuis zou worden en ik daar dus niet ineens aan hoefde te wennen. Ze waren erg lief voor me in het ziekenhuis en ik vond het ook erg fijn dat ik pijnstilling kon krijgen en dat ik meteen in een goede omgeving was mocht er iets mis gaan. Ik had wel een geboorteplan gemaakt vooraf, daar hebben ze ook heel goed rekening mee gehouden. Wel hoorde ik in het ZH dat wat ik in het plan had staan daar vrijwel allemaal al standaard was, dus veel moeite hebben ze niet hoeven te doen om zich naar mijn plan te richten.

Kan me voorstellen dat dit niet is zoals je het graag gezien had, maar het is helaas niet anders. Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je kleine meid er gauw is!

Ik wilde ook thuisbevallen, maar moest ivm zwangerschapsdiabetes toch in het ziekenhuis bevallen en uiteindelijk ook ingeleid ( oke, helemaaaaaaaal uiteindelijk is het een keizersnede geworden.)
Wat het punt is: met een zwangerschap en helemaal met een bevalling kan je niets plannen. Het loopt altijd anders..hoe graag je ook bepaalde dingen wilt. Tenminste, dat is mijn ervaring.
Het enige wat je kan doen is je eraan overgeven. Anders maak je het heel moeilijk voor jezelf...
Ik was al 1.5 uur aan het persen toen het toch een ks werd, bedoel maar...het loopt altijd anders!

Ik snap wel wat je bedoeld, maar probeer er niet teveel energie in te steken. Die heb je straks hard nodig bij de bevalling!
Hoop dat je het niet 'lullig' opvat, het is lief bedoeld...

over de pijnbestrijding: Ik had er nooit overnagedacht..ik wilde het zonder doen! Maar tijdens de bevalling had ik al zo lang en zo heftig weeen dat ik voor de ruggeprik koos! Niet overnagedacht, en plots besloten...zoals ik al zei: het loopt anders! Ik heb er veel baat bij gehad, geen last en zou het zo weer doen. Van de yoga een meid heeft er veel last van gehad. Alle pijnbestrijding heeft zijn voor- en nadelen.

Over het inleiden: ik kreeg tabletten voor het verweken, en daarna aan de ctg en infuus ( weeopwekkers). Al vrij snel kreeg de beeb een plakker op zijn hoofd voor zijn hartslag en kon ik niet meer bed uit. Dus ik lag wel vast door het infuus, ctg en electroden. Toen de ruggeprik gezet werd kon ik helemaal geen kant meer op. Maar de pijn was zoooveel minder...

Wat ik fijn vond in het ziekenhuis was de vele hulp ( ook na de bevalling) en de verzorging! Gewoon het idee van "in goede handen zijn" was heel fijn!

Novalee: Ik hoop voor je dat je nog thuis bevalt vannacht ofzo, en anders...geef je eraan over!! Het komt aaaaaallemaal goed:) *knuffel*

Ik ben met 39 weken en 1 dag ingeleidt omdat ik langdurig gebroken vliezen had.
Ik moest me op zaterdagochtend melden. Eerst zou ik een vetertje krijgen die ze er gelijk in wilde brengen maar ik had al wat ontsluiting waardoor ik geen vetertje meer hoefde. Eerst ctg die was goed. toen aan de weeenopwekkers.De baby kreeg een zuurstofmetertje op zijn hoofdje.
dit werd elk half uur verhoogd. Om 11u had ik 3cm ontsluiting en vanaf daar ging het snel om 13u had ik heel veel aandrang. En mocht gaan persen om 13.15 en om 13.30 is hij geboren. Dus het is bij mij redelijk snel gegaan.

Pijnbestrijding heb ik niet gedaan. Had wel de keuze maar moest dit vroegtijdig aangeven omdat dit in de OK moest gebeuren en iemand moest opgeroepen worden. Dus op eigenkracht gedaan.

Ik wilde ook heel graag thuisbevallen. Ging met spoed naar het zkh omdat ze vermoeden dat het kindje amper was gegroeid in 2 weken tijd. Eenmaal aangekomen bleek alles goed te zijn alleen liep ik w.s al 5 dagen met gebroken vliezen liep wat in het zkh werd ontdekt.

Bij mij kwam trouwens niet jan en alleman binnen. Alleen een verpleegkundige die mij heel de dag hielp en de gynacoloog.

Ik mocht trouwens nog wel uit bed om naar het toilet te gaan

Dankjewel voor alle reacties! Alsof de duvel ermee speelt begint het hier nu te rommelen . Slijmverlies en ongeveer elke 6 minuten licht weeen varierend in duur. Misschien is er dus toch nog een kans op thuis bevallen. Ik ga nu even in bad om te kijken of het doorzet...

spannend novalee, hopelijk komt je lichaam zelf nog in actie!!

Ow wat spannend!

Het zou geweldig zijn als het vanavond doorzet! Succes!

oh dat zou fijn zijn zeg! ik hoop voor je dat het doorzet.

Spannend Novalee, hopelijk zet het door en kun je toch thuis bevallen!!

Spannend hoor!!
Bij de 1e begon het bij mij ook met 41 weken en 6 dagen ook thuis. Uiteidelijk toch met 42 weken bevallen in het zkh omdat de ontsluiting niet vorderde en de weeen te onregelmatig kwamen.

Had ook al afspraak staan in het zkh met 42 weken.

Wauw wie weet word dit straks wel een heel spannend topic!! Hier begon het bij de eerste nog net op tijd uit zichzelf. Ik zou ook de volgende dag ingeleid worden. En ze is thuis geboren!! Net op tijd dus! Ik hoop voor jou ook. Succes en hopelijk gaat het lekker doorzetten!

Ik kom net uit bad en de weeen komen nog steeds ongeveer om de 5 minuten. Net ook, na al een hoop kleine stukjes, een flink stuk slijm verloren dus ik krijg nu toch een beetje hoop

Spannend! Weeën om de vijf minuten, dat gaat al heel lekker. Wat bij mij trouwens hielp was lopen, dus als je de puf hebt, zet een ontspannend muziekje op en ga even heen en weer lopen door de kamer.

Als je de puf trouwens niet hebt zou ik proberen nog even te slapen als je dat nog kan.

Zou het al tijd zijn om de VK te bellen? Volgens de belinstructies moet je dan 2 uur lang om de 5 minuten weeen hebben die 2 minuten aanhouden. De 2 minuten red ik niet, maar ze komen wel al 3 uur om de 5 minuten ongeveer (soms 6 of 7).

Slapen gaat niet meer lukken vrees ik

Spannend!! En ik denk dat je best kan bellen hoor, dit is echt weer zo'n twijfelgeval.. Lang genoeg weeën maar dan weer net te kort van duur volgens de instructies. Even overleggen kan altijd toch?

Weeën van 2 minuten zijn wel érg lang hoor. Ik zou gewoon even contact opnemen.