Peuter en verlies..

Toen mijn moeder nog leefde zei iedereen inclusief mijn mama zelf * gelukkig is hij nog zo jong hij is het zo vergeten * en * hij krijgt daar echt niets van mee , als hij een paar keer heeft gezien dat ze/ik er niet meer is / ben is het over * dat deed me zo onvoorstelbaar veel pijn , maar nu , nu zou ik zo graag willen dat het zo was..

Teun mist haar zo , zo vreselijk en dat breekt mijn hart elke keer zo erg.

We hebben hem na haar overlijden verteld dat ze nu een sterretje is bij de maan , en nu is hij volledig gefixeerd op de sterren en de maan .. as we speek hoor ik hem tegen mijn man nog bezig over dat de maan weg is ( hij kon hem vanavond niet zien ) en dat hij vast naar de andere kindjes is .

Hij speelt elke dag situaties na van bij mijn moeder , hij speelt trapliftje . Dan gaat hij naar boven om een ijsje en eet oma eerst de nootjes eraf , ik hoor hem vaak * ma ma mama * op de toon dat ik mij moeder wakker maakte zeggen.. en hoor hem vaak keuvelen dat hij van haar houd.

Ook wil hij altijd oma foto kijken , dan praat hij tegen haar of zet haar zo neer dat hij dr ziet als hij aan het spelen is.

Nu proberen we vanaf het begin al niet constant over het overlijden van mijn moeder te praten , ik probeer echt ook pas serieus in te storten als hij slaapt , maar als hij erover begint praat ik er wel over met hem.

Hij snapt dat ze er niet meer is , mijn ouderlijk huis is nu ook - opa huisje - maar hij mist haar zo vreselijk !

Ook is hij nu echt vreselijk bezorgd om ons maar vooral ook om zijn zusje die hij met man en macht beschermt , de huisarts mag nog niet eens naar dr kijken !

Zo ook is zij andere oma iet echt favoriet , mijn moeder was oma en zij oma... , nu zegt mijn man vaak oma aan de telefoon , of gaan we naar oma .. en dan zie je dat kleine smoeltje glimmen , en daarna de tegenvaller . Daar heb ik het nu een paar keer al over gehad dat we duidelijk oma... moeten zeggen maar dat gaat er maar niet in !

Hier heb ik het ook allemaal met de wijkverpleegkundige over gehad , en zij ziet het als grote plus dat hij zijn emoties zo duidelijk toont , maar ik vind het zo vreselijk moeilijk , ik wil gewoon dat zijn verdriet en gemis over is !

Iemand tips of ervaring hiermee , ik weet het echt niet meer !

Ach meid toch Ik vind het zo erg voor jullie.

Ik denk dat het voor T wel belangrijk is dat hij net zoals jullie de tijd krijgt om het allemaal te verwerken. Hoe graag je ook wilt dat hij geen verdriet meer heeft, ik denk wel dat het er bij hoort.. helaas.
Hoe is het nu met jou naar omstandigheden?

(was Kersje)

Jeetje wat moeilijk dan heb je zelf zoveel verdriet en dan je kleine mannetje zo verdrietig zien. Ik kan me voorstellen dat je hart dan breekt.
Ik heb er geen ervaring mee dus ik heb geen tips hoe je hier mee om moet gaan, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen!

Lieve frolicje, Zoals hierboven ook al is gezegd moet iedereen de tijd krijgen om het te verwerken en doet dat op z'n eigen manier. Nu jouw zoon er zo mee bezig is is dat extra confronterend voor jou. Maar hij verwerkt het zo wel, het wordt waarschijnlijk ook wel weer minder. Praat gewoon lekker met je zoon over je moeder, of niet natuurlijk als je daar geen behoefte aan hebt. Hier moet je even doorheen, ook je zoontje. En eerlijk waar, ik heb diep respect voor je dat je je zo groot kan houden, want ik zou het echt niet kunnen denk ik. Heel veel sterkte

(xxxMINIxxx)

Lieve Frolicje, wat moet dit heftig zijn voor jullie.

Ik weet niet of het helpt, maar wist je dat peuters 'de dood' nog niet kunnen bevatten? Kinderen van 2 of 3 kunnen wel begrijpen dat iemand een tijdje weg is, maar dat iemand echt nooit nooit nooit meer terugkomt is nog een te grote gedachte zeg maar. Pas vanaf de kleutertijd gaan kinderen begrijpen dat iemand echt voor eeuwig weg kan zijn.

Tijdens het lezen van je topic moest ik denken aan het boek 'Kinderen helpen bij verlies' van Manu Keirse. Ik heb het boek tijdens mijn studie gebruikt en denk dat er een heleboel waardevolle dingen in staan. Dit wilde ik toch even tegen je zeggen, misschien dat het je kan helpen om deze moeilijke tijd door te komen.

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/kinderen-helpen-bij-verlies/1001004006534944/index.html

Ik weet niet zo goed wat ik je voor tips of advies kan geven, maar ik wilde even zeggen dat ik het een hartverscheurend verhaal vind, en ik hoop dat je zoontje (en jullie allemaal) snel jullie draai kunnen vinden in deze verdrietige situatie.

Alvast excuses .. ik ga ff jullie oude namen gebruiken ..

kers .. het gaat .. je hebt van die instort momenten vooral als de kindjes slapen en het stil in huis is , het doet vreselijk veel zeer en merk nu dat het afgelopen jaar er echt uitkomt maar goed ..

mini bedankt , weet zeker dat je dat ook zou kunnen hoor , je moet namelijk hebt gewoon geen keus.
had van te voren ook verwacht dat ik totaal van de wereld zou zijn , en ik denk dat dat misschien ook wel gebeurd zou zijn als ik geen kinderen had gehad , je móét namelijk gewoon door dan.

Tja ik weet ergens wel dat ook Teun erdoorheen moet , maar vind het zo oneerlijk dat hij nu al zo'n gemis moet ervaring , kan er spuugmisselijk van worden.

Thx ook voor de andere lieve reacties , en de boekentip ga vanmiddag s langs de bieb !

Hoi Frolicje,

Jeetje wat heb jij een hoop meegemaakt. Ik leef heel erg met je mee en vind je verhaal echt hartverscheurend.

Je hebt voor jonge kinderen ook allerlei prentenboeken die met 'dood' te maken hebben, die op een kinderlijke manier over 'dood' gaan.
Een voorbeeld hiervan is 'Kikker en het vogeltje'. Tuurlijk is je oma verliezen wel iets anders dan een dode vogel, maar dit is op zo'n manier geschreven dat je het goed kan koppelen aan je eigen situatie. Het is een heel mooi boekje met een positief einde, echt gericht op jonge kinderen. Ik zal even een link plaatsen, dan kan je kijken of je het wat vind. Er staan ook veel positieve reacties op het boek:

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/kikker-en-het-vogeltje/666824748/index.html#product_overview

Heel veel sterkte toegewenst!

Alle reacties hier zijn heel lief bedoeld, dat zie ik wel, maar ik denk dat je de focus niet moet leggen op het zogenaamde 'rouwproces' van een kind van 2. Kinderen van die leeftijd kunnen heel goed aanvoelen dat er iets aan de hand is, vooral door het gedrag van hun ouders. Ze kunnen ook bevatten dat oma er vandaag niet is. Maar dat ze er morgen en overmorgen en over-overmorgen niet zal zijn begrijpen 2-jarigen nog niet. Je kunt het idee krijgen dat een kind het wel begrijpt doordat hij herhaalt wat jij zegt, of doordat hij zich anders gedraagt. Maar dit zal waarschijnlijk een reactie zijn op de sfeer in het huis en de dingen die hij hoort. Misschien merkt hij bijvoorbeeld dat je reageert als hij over oma praat, en gaat hij daarom juist over oma praten.
Om hem zo goed mogelijk te helpen is het belangrijker dat je uitlegt hoe jij je voelt en hoe dat komt. Dat zijn oma dood is kan hij echt nog niet bevatten, maar dat jij je niet goed voelt merkt hij. Ga daarmee aan de slag.

Hoop niet dat ik bemoeierig of negatief overkom, wil je alleen maar helpen

Filoria begrijp helemaal wat je bedoeld hoor , maar ben daar wel bewust mee bezig , denk eerlijk gezegd dat hij niet veel aan mij merkt.
Nu was mijn moeder niet echt de standaard oma die hij regelmatig zag , maar wij woonde daar part time gedurende eigenlijk zijn hele leven , zij was echt een aanvulling op papa en mama zeg maar.

Denk zelf dat het misschien anders was geweest als hij haar pakweg 1 a 2 keer per week zag , maar ze was een heel groot deel van zijn dagelijks leven.

De voorbeelden die ik gaf over wat hij zegt of naspeelt zijn ook een maand of 3 geleden gezegd / gebeurd en daar hebben wij het nooit over gehad verder .

Hij is echt bewust zelf erg met oma bezig ..

RYW schreef:Ik weet niet zo goed wat ik je voor tips of advies kan geven, maar ik wilde even zeggen dat ik het een hartverscheurend verhaal vind, en ik hoop dat je zoontje (en jullie allemaal) snel jullie draai kunnen vinden in deze verdrietige situatie.

Hier sluit ik me bij aan... ik weet ook niet wat ik je voor advies zou kunnen geven, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven!

Hoe oud is Theun nu?
Het lijkt me heel zwaar voor jou om hem zo verdrietig te zien, omdat je zelf ook vol emoties zit.
Het enige postieve wat ik zie: is dat Theun zijn gemis wel aangeeft wat een ontzettend lieve en indrukwekkende vrouw je moeder is geweest. Is ook weer iets om te koesteren...

Dikke knuffel!