Wat zouden jullie doen? (slapen)

R. slaapt al een aantal weken van 20.00 tot 08.00 door. We leggen haar in bed bij haar vermoeidheidssignalen (oogjes wrijven/gapen/staren/in slaap vallen tijdens de fles). Soms wilde ze niet slapen en dan namen we haar lekker bij ons beneden.

Sinds 2 weken wil ze nu 's avonds helemaal niet meer slapen. Ze is overduidelijk moe en jengelig, maar zodra we haar in bed leggen en weglopen begint ze te gillen. Echt overduidelijk helemaal hysterisch. Zodra we haar kamer weer binnen komen heeft ze direct weer een big smile van oor tot oor. Omdat het niet goed voelt om haar zo te laten huilen, halen we haar steeds naar beneden. Maar omdat ze dus zo moe is, is ze alleen maar aan het huilen en jengelen. Niet erg gezellig dus.

We hebben al van alles geprobeerd

* voor de laatste fles een badje
* na de laatste fles nog een flinke wandeling maken
* voor de laatste fles nog een flinke wandeling maken
* geen prikkels tijdens de laatste fles
* fles gewoon beneden.
* 5 minuten laten huilen
* een tijdje bij op haar kamer blijven, maar zodra ik haar na een paar minuten niet oppak begint ze weer te huilen.

Het ritueel is eigenlijk altijd; spelen, schone luier/pyjama aan, liedjes zingen, flesje en naar bed (muziekmobiel aan). Dit doen we elke avond. Nu zitten we dus 5 minuten na het naar bed brengen alweer beneden met een jengelige en jammerende baby die doodmoe is maar niet wil slapen.

Wat kunnen wij nu nog doen? Moet ik misschien een beetje sleutelen aan het vele slapen overdag? Ik vind het niet erg dat ze lekker bij ons beneden ligt, maar wij zijn nu de hele avond alleen maar rondjes aan het lopen door de kamer.

Overdag slaapt ze trouwens zonder problemen in haar bedje. En als we haar tegen 22.00 uur in bed leggen gaat ze (meestal) ook zonder problemen slapen.

En kan ik een baby echt niet verwennen?

Ik denk niet dat je haar nu al kan verwennen hoor. Wellicht wel dat ze langzaam gaat wennen aan gewoontes, maar het lijkt mij eerder een fase.

Wat wij zelf vrij vroeg al zijn gaan doen is niet meer mee naar beneden nemen. Dus het avondritueel was badje/boekje/voeding en naar bed. Als ze dan (met fases) niet meteen insliep, bleven we nog steeds op haar kamertje om te troosten. Rustig sussend heen en weer wandelen, een liedje zingen, nog een keer het muziekje aan. Dat hielp (en helpt) hier altijd erg goed. De ene keer was ik 20 minuten aan het zingen/sussen tot ze op mijn arm in slaap viel, maar soms had ze het gewoon even nodig.