Wat zouden jullie doen?

Ik was vandaag op verjaardagsvisite bij mijn zwager. Hij heeft een dochtertje van 1,5 jaar die constant naar Luuk toe liep om hem te schoppen, in zijn gezicht te slaan en zijn speelgoed af te pakken. Waar ik hem ook neerzette of neerlegde, ze bleef naar hem toe komen om hem pijn te doen. Mijn schoonzus en zwager hadden het best druk, dus konden niet de hele tijd op haar letten(hebben haar wel een aantal keer aangesproken). Ik wilde haar eigenlijk ook niet corrigeren, omdat het niet mijn kind is. Ik voelde me heel ongemakkelijk, steeds proberen mijn nichtje te ontwijken en ben al snel weer naar huis gegaan. Er waren verder geen andere kindjes, dus ze had het echt op Luuk voorzien.
Wat zouden jullie gedaan hebben? Zouden jullie haar (nichtje) corrigeren? Of er iets van hebben gezegd tegen schoonzus/zwager?

Het is jouw nichtje, en jouw kind, ik had haar zeker persoonlijk er op aangesproken elke keer, maar dan wel lief en netjes. Iets als 'aaaaaaai' en 'doe maar niet dat doet pijn'. Zou het ook fijn vinden als familie en bekenden dat zo bij mijn kind zouden doen.

Ik had haar er op aangesproken. Haar ouders hadden blijkbaar dus niet altijd tijd om haar aan te spreken, dus dan is het niet gek dat jij het doet. Ik zou andersom ook willen dat iemand dat mijn kind had gedaan als ik daar geen tijd voor had.

Parel schreef:Het is jouw nichtje, en jouw kind, ik had haar zeker persoonlijk er op aangesproken elke keer, maar dan wel lief en netjes. Iets als 'aaaaaaai' en 'doe maar niet dat doet pijn'. Zou het ook fijn vinden als familie en bekenden dat zo bij mijn kind zouden doen.

+1

Ik had er wel iets van gezegd, ook (nogmaals) tegen de ouders trouwens, ik vind dat zij daarop horen te letten.

Susan schreef:Ik had er wel iets van gezegd, ook (nogmaals) tegen de ouders trouwens, ik vind dat zij daarop horen te letten.

+1

Ik zou zelf ook iets gezegd hebben.

Ik had haar er wel op aangesproken, ik zou in zo'n geval voor m'n kind op komen. Jammer dan voor de ouders mochten ze dat misschien niet leuk vinden, dan zorgen ze zelf maar dat ze haar in de gaten houden en zo nodig ook corrigeren.

Ik zou haar trouwens niet gecorrigeerd hebben, maar bijv. met haar zijn gaan spelen of laten zien hoe ze met je zoontje kan spelen, zodat ze afgeleid is. Misschien was ze jaloers of is ze niet gewend met kleine baby's?
Naar de ouders toe zou ik wel voorzichtig iets gezegd hebben (en dan met de bedoeling dat ze zelf op hun eigen dochter letten).

Wat een vervelend situatie zeg. Waarschijnlijk zou ik zelf boos zijn geworden op de ouders als ik zelf het kindje moest gaan aanspreken dat zich misdraagt. Maar ik ben wat licht ontvlambaar op dit vlak en dat is ook weer niet goed.

Lijkt me wel volkomen gerechtvaardigd om bij de ouders aan te geven dat je het niet leuk vindt dat je baby pijn wordt gedaan en of ze daarom in willen grijpen.

Liadan schreef:Ik zou haar trouwens niet gecorrigeerd hebben, maar bijv. met haar zijn gaan spelen of laten zien hoe ze met je zoontje kan spelen, zodat ze afgeleid is. Misschien was ze jaloers of is ze niet gewend met kleine baby's?
Naar de ouders toe zou ik wel voorzichtig iets gezegd hebben (en dan met de bedoeling dat ze zelf op hun eigen dochter letten).

Ik heb geprobeerd om met haar te spelen, maar ze kon zich door de drukte niet zo concentreren(bij iedereen kijken, wat lekkers pakken, etc). Met mijn zoontje is nog niet echt te spelen voor haar, ik zei wel steeds wat ze wel kon doen (geef z'n speentje/boekje/bal maar, etc) maar hij kreeg elke keer een trap of klap na. Mijn schoonzusje heeft een zusje van 5 jaar, en zij zegt dat ze dit van haar geleerd heeft (de tante van mn nichtje dus ).
Ik vond het heel lastig want mijn schoonzusje deed echt wel haar best tussendoor om haar te corrigeren, maar ze bleef gewoon aan de gang. Ik heb zelf wel een aantal keer gezegd 'geef die maar weer aan Luuk', of 'Niet Luuk slaan he, geef maar een kusje', maar het kwam niet echt binnen.

Tuinstoel schreef:Wat een vervelend situatie zeg. Waarschijnlijk zou ik zelf boos zijn geworden op de ouders als ik zelf het kindje moest gaan aanspreken dat zich misdraagt. Maar ik ben wat licht ontvlambaar op dit vlak en dat is ook weer niet goed.

Lijkt me wel volkomen gerechtvaardigd om bij de ouders aan te geven dat je het niet leuk vindt dat je baby pijn wordt gedaan en of ze daarom in willen grijpen.

Haha nou op een gegeven moment was ik het ook wel zat. Ik heb niet echt vaak commentaar op hoe anderen opvoeden ofzo, maar ik vond dit gewoon superirritant omdat míjn kind nu het slachtoffer was

Aimee, wat vervelend zeg. Ik zou mijn kindje ook niet laten slaan en schoppen.
En eigenlijk is het ook gewoon lastig dat de ouders haar dus wel de kans geven om L. steeds weer pijn te doen en niet duidelijk genoeg ingrijpen.

Poeh, lastige situatie hoor!
Ik denk dat ik even naar 1 van de ouders was gelopen als ze in de keuken stonden om de situatie uit te leggen en erbij te zeggen dat ik het moeilijk vind hoe ik daarmee om moet gaan. Ik vind dat ouders daar best mee geconfronteerd mogen worden, maar uit netheid zou ik het dan proberen om dicht bij mezelf te houden.

Eerst maak ik het duidelijk aan zijn of haar ouders en als die het negeren of wat dan ook dan probeer ik het zelf wel op te lossen dmv het uit te leggen dat ze haar neefje pijn doet en dat ze zachtjes moet doen. Als dat niet werkt dan richt ik me nog eens tot de ouders maar dan reageer ik wel wat minder soft

Parel schreef:Het is jouw nichtje, en jouw kind, ik had haar zeker persoonlijk er op aangesproken elke keer, maar dan wel lief en netjes. Iets als 'aaaaaaai' en 'doe maar niet dat doet pijn'. Zou het ook fijn vinden als familie en bekenden dat zo bij mijn kind zouden doen.

+1

Tuinstoel schreef:Wat een vervelend situatie zeg. Waarschijnlijk zou ik zelf boos zijn geworden op de ouders als ik zelf het kindje moest gaan aanspreken dat zich misdraagt. Maar ik ben wat licht ontvlambaar op dit vlak en dat is ook weer niet goed.

Lijkt me wel volkomen gerechtvaardigd om bij de ouders aan te geven dat je het niet leuk vindt dat je baby pijn wordt gedaan en of ze daarom in willen grijpen.

+1, ik geloof ook dat ik hierin wat licht ontvlambaar ben..

Ik zou corrigeren. In het begin lief en zacht, maar als het niet helpt, wat hardhandiger (niet dat is ze ga slaan, ofzo, hoor, maar gewoon strenger toespreken). Als de ouders daar problemen mee hebben, moeten ze maar beter opletten.

Slakje schreef:Ik zou corrigeren. In het begin lief en zacht, maar als het niet helpt, wat hardhandiger (niet dat is ze ga slaan, ofzo, hoor, maar gewoon strenger toespreken). Als de ouders daar problemen mee hebben, moeten ze maar beter opletten.

+1 Ik heb ook een nichtje die je het bloed soms ook onder de nagels haalt en waarbij de ouders ook niks doen.. Als zij mij gaat slaan spreek ik hqar daar ook op aan en soms ook strenger.

Jazeker, helemaal omdat ze maar door bleef gaan.

Wat lastig zeg. Ik zou eerst hebben afgewacht wat de ouders deden en alleen mijn kind bij het nichtje weghalen. Maar als de ouders niets doen zou ik het kind aanspreken. Ik vind het niet kunnen dat het ene kind het andere de hele tijd probeert pijn te doen.

Ik zou haar zeker aangesproken hebben. En later haar ouders ook.

Ik zou er op een gegeven moment tussen gaan zitten en zorgen dat ze niet meer bij mijn kindje zou kunnen komen. 1.5 jaar is wel een moeilijke leeftijd met dat soort dingen.

Ja.. er tussen zitten is een goede. Of proberen af te leiden. Een iets wat je samen met haar kan spelen en evt. dan ook met eigen kind. "samen spelen" dus.

Ik had ook gezorgd dat ze niet meer bij mijn zoon kon, ik had hem op schoot genomen of desnoods in de hoek van de bank gezet met een speeltje en ervoor gaan zitten. Dat zij dat doet en corrigeren/afleiden niet helpt, dat de ouders hun best doen maar het niet mag baten snap ik ook nog, maar mijn zoon wordt niet opzettelijk geslagen of geschopt.