Mijn angst werd werkelijkheid

Mijn beroep ik oefen het uit met zoveel liefde. 
Ik werk op een best wel heftige afdeling (neurologie) en kom veel nare dingen tegen.
En vanaf het begin af aan heb ik een angst dat een familie lid of een andere goede bekende op mijn afdeling zou worden opgenomen. 
Logisch is die angst want het kan elke dag gebeuren.

2 weken geleden was ik nog bij oma (niet mijn echte oma maar de oma van mijn ex waar ik 10 jaar bij ben geweest)
En mijn voorgevoel gaf aan dat ik haar op mijn afdeling zou krijgen. Hele bizar maar ik weet nog dat ik het raar vond dat ik dat dacht.
En vandaag werd dat werkelijkheid. Tijdens het rapporteren zie ik haar naam voorbij komen en zie met een rot vaart een bed voorbij komen vanaf de SEH.
Meteen sloeg me de angst om het hart en heb alles los gelaten en ben naar haar toe gerend.
Oma lieve oma heeft een beroerte gehad. Ze reageert niet momenteel,negeert 1 lichaamszijde en heeft een trombolyse net achter de rug en nu is het duimen duimen en nog eens duimen dat ze aansterkt en de schade niet te groot is.
Oh god wat hoop ik hard dat ze er bovenop komt. Met de wetenschap wat voor een schade een cva kan aanrichten.
Opeens voel ik me machteloos en wil alles uit de kast halen haar te helpen. 

De komende 24 uur zijn afwachten. Morgen weer vroege dienst en het eerste wat ik ga doen is oma een ochtend zoen geven.

Stuiterbal schreef:Mijn beroep ik oefen het uit met zoveel liefde. 
Ik werk op een best wel heftige afdeling (neurologie) en kom veel nare dingen tegen.
En vanaf het begin af aan heb ik een angst dat een familie lid of een andere goede bekende op mijn afdeling zou worden opgenomen. 
Logisch is die angst want het kan elke dag gebeuren.

2 weken geleden was ik nog bij oma (niet mijn echte oma maar de oma van mijn ex waar ik 10 jaar bij ben geweest)
En mijn voorgevoel gaf aan dat ik haar op mijn afdeling zou krijgen. Hele bizar maar ik weet nog dat ik het raar vond dat ik dat dacht.
En vandaag werd dat werkelijkheid. Tijdens het rapporteren zie ik haar naam voorbij komen en zie met een rot vaart een bed voorbij komen vanaf de SEH.
Meteen sloeg me de angst om het hart en heb alles los gelaten en ben naar haar toe gerend.
Oma lieve oma heeft een beroerte gehad. Ze reageert niet momenteel,negeert 1 lichaamszijde en heeft een trombolyse net achter de rug en nu is het duimen duimen en nog eens duimen dat ze aansterkt en de schade niet te groot is.
Oh god wat hoop ik hard dat ze er bovenop komt. Met de wetenschap wat voor een schade een cva kan aanrichten.
Opeens voel ik me machteloos en wil alles uit de kast halen haar te helpen. 

De komende 24 uur zijn afwachten. Morgen weer vroege dienst en het eerste wat ik ga doen is oma een ochtend zoen geven.

Wat komt het dan opeens heel dichtbij hè. Het is al naar als je een patiënt zo ziet, maar helemaal als het een familielid of bekende is. Heel veel sterkte. Ik hoop dat de behandeling aanslaat.

Wat naar
Sterkte, hopelijk lijkt het morgen wat beter

Wat zal dat schrikken voor je zijn. Dan komt het ineens zo dicht bij. Sterkte.

Wat vervelend zeg dat het dan zo dichtbij komt! Je zal wel flink geschrokken zijn toen je haar naam zag staan. 
Sterkte en hopelijk komt alles goed! 

Sterkte! Heel heftign:hug: .

Jeetje wat heftig, sterkte

Wat naar zeg. Heel veel sterkte toegewenst.

Vreselijk Stuiterbal! Helaas weet ik er alles van, mijn oma ligt sinds deze week ook bij mij in het ziekenhuis. Ik werk dan wel niet als vpk op de afdeling waar ze ligt, maar het komt toch wel erg dichtbij nu. Omdat ik in het ziekenhuis werk kan ik gelukkig wel op ieder moment langsgaan om haar te knuffelen  Sterkte, hopelijk komt het allemaal weer goed met je oma!

Jeetje wat naar. Heel veel sterkte!

Wat naar! Wel fijn dat ze voldeed aan de criteria om trombolyse te geven, hopelijk heeft dit inmiddels wat verbetering gegeven.

Ik ken trouwens je gevoel, heb zelfs mijn eigen moeder op mijn afdeling gehad.
Sterkte!

Wat heftig Stuiter! Heel veel sterkte!

Sterkte Stuiter!

Vandaag weer een nieuwe dag. Gisteren avond laat nog met een collega contact gehad en de toestand was nog hetzelfde.
Ik weet niet zo goed of dat goed of niet goed is. Ik had heel erg gehoopt dat ze sneller bij zou gaan trekken.
Ik ga zo al naar mijn werk toe en begin mijn dag bij haar.

Heftig om aan de ene kant je beroep uit te oefenen, oma te verzorgen en de familie te ondersteunen en te woord te staan. En aan de andere kant zelf ook door die emoties heen gaan.

Dat lijkt mij inderdaad heel heftig.. Veel sterkte! Hoop dat je oma snel wat opknapt!

Inderdaad heftig zeg! Heel veel sterkte, kan me voorstellen dat het er nogal in hakt.

Hoe was het vandaag?

Ik ben net thuis ben compleet gesloopt. Lichamelijk maar vooral ook geestelijk.
Met oma gaat het niet goed. Ze is vannacht echt achteruit gegaan.
Koorts gekregen en niet lekker, braken.
Ze reageert nog altijd niet is lichamelijk onrustig.
De trombolyse om het bloedpropje op te lossen heeft helaas geen effect meer gehad.
De prop is zelfs wat groter geworden.
Het laatste wat ze nu gaan doen is nog sonde voeding geven kijken of ze toch niet nog wat meer bij komt.
Morgen is een familie gesprek maar we weten allemaal dat oma dit niet wilt. En dus zal ik me moeten voorbereiden op het slechtste. 
Voor haar misschien het beste.
Ik heb nu vakantie maar zal elke dag wat er nog is de ochtend oma gaan verzorgen. Puur het laatste wat ik nog kan doen voor haar, voor al die jaren dat ze voor ons heeft klaar gestaan.

Dit weekend ben ik alleen niet thuis dus ergens hoop ik dat het niet al te snel gaat, maar dat is dan meer voor mij terwijl het voor oma alleen maar beter is.

Mijn werk het is hard en soms pijnlijk. Maar je leert ermee omgaan. 
Alleen als het om familie gaat dan is het opeens anders.

Verpleegkundige zijn met liefde en je hart
Elke dag opnieuw, vroeg in de morgen.
Je weet niet hoe je dag gaat verlopen
En je begint opnieuw met een frisse start .

Elke ochtend hetzelfde ritje,
Goedemorgen vrouwke hoe voelt u zich vandaag
Om daarna vastgepakt te worden met tranende ogen
Lieve zuster, niet zo goed, ik zit vandaag in een dipje.

Hoe machteloos je soms kunt zijn
Maar hoe sterk ook weer tegelijk.
Zoveel zieke mensen die steunen en leunen op jou
De onmacht in hun ogen, het doet soms gewoon pijn.

Pas als het dichterbij komt, komt het besef
Nog meer pijn voelen, dan dat je al wilde overnemen.
Aan het bed met haar hand in die van mij.
En dan begin je te duimen en hoop je dat de liefde overtreft.  

Wat naar om te lezen dat er helaas door de behandeling geen verbetering is opgetreden. Heel veel sterkte.

Wat naar Stuiterbal.
Hopelijk komt het nog goed met je oma.
Sterkte!

Heftig, wat vervelend om te lezen. Heel veel sterkte!

Het lijkt mij vreselijk moeilijk om mee te maken. Veel sterkte de komende tijd!

Stuiter, wat verschrikkelijk naar. Ik duim voor een goede afloop.
Vind het mooi om te zien hoe jij je passie hebt gevonden.

Dank jullie wel allemaal.

Vandaag een weekend naar movi world. Afleiding voor mijn kereltje en ook voor mij. Het stond al gepland. Ik heb er veel zin in maar ergens houd het me ook heel erg tegen.
De familie is veel daar en ook familie van ver komt vandaag. Oma zal niet alleen zijn.