gebroken

Hoi,

Normaal post ik onder een andere naam hier, maar omdat ik dit anoniem wil houden voor de mensen die mij hier zouden kunnen traceren.

Ik zit nu ongeveer 2 weken erg slecht in mijn vel. Daarvoor ook al wel, maar het gaat nu in razend tempo achteruit. De reden? Mannen. 2 stuks om precies te zijn. A. Mijn eigen man en B. de 'nieuwe' man.

Mijn eigen man, tja... Wat is daar mis mee? Eigenlijk niets. Ik ben gelukkig met hem, ik denk niet dat ik een betere zou kunnen vinden. Hij is te goed voor me, eigenlijk verdien ik zo'n man helemaal niet, zeker nu niet. Het is alleen een beetje te normaal aan het worden allemaal. We zijn nu zo'n 1.5 a 2 jaar samen, toekomstplannen zijn in de maak en in uitvoering. Het heftige gevoel is natuurlijk wat minder aan het worden, en daar is het denk ik nu fout gegaan.

De 'nieuwe' man... Een erg leuke jongen, iets jonger dan dat ik ben, woont een stukje van me vandaan, en is een enorm lekker ding. Hij 'klopt' op de een of andere manier gewoon, denken over veel dingen hetzelfde. Ik weet het niet, hij is gewoon interessant. We hebben elkaar nu een paar keer gezien, was echt super gezellig, de klik is er. Hij zegt gek op me te zijn, super verliefd, wil me zo vaak mogelijk zien en spreken, tenminste.. Dit zei hij echter tot zaterdag. Ik weet niet wat er daarna gebeurd is, maar er lijkt veel meer irritatie te zijn.
Het andere nadeel.. Hij heeft een vriendin. Ze is nu op vakantie, maar ze hebben continu ruzie over de telefoon. Daardoor zal ik denk ik nu wel interessanter zijn.

Nu ben ik eigenlijk zover dat ik weet dat ik moet breken met deze jongen, en dat ook wil. Het probleem is, ik ben echt verliefd.. Ik doe mijn uiterste best om hem uit mijn gedachten te zetten, me op andere dingen te focussen, maar het lukt me niet. Ik voel me een zombie, heb continu een drukkend gevoel, slaap slecht, eet bijna niet meer..

Ik weet nu pas echt wat liefdesverdriet is, en dat terwijl ik aan de andere kant heel gelukkig ben met mijn vriend. Hoe krom kan het zijn..
Ik haat mezelf om het feit dat ik mijn vriend bedrieg, en haat mezelf omdat ik niet weet hoe ik hier zelf uit moet komen.

Iemand eerder met zo'n bijltje gehakt? Of tips hoe je een man vergeten kunt, die je echt wil vergeten?

Als je niet verder wil met deze man en bij je vriend wil blijven zou ik al het contact met nummer 2 verbreken.
Zolang je contact houdt blijft de nieuwsgiergheid spelen.

Victoria- schreef:Als je niet verder wil met deze man en bij je vriend wil blijven zou ik al het contact met nummer 2 verbreken.
Zolang je contact houdt blijft de nieuwsgiergheid spelen.

Helemaal mee eens!

Dat weet ik, maar  is zo lastig. Ik probeer het uit alle macht, maar het lijkt alsof ik mezelf daardoor alleen maar meer verstik en verdrink zeg maar..

Dan zou ik me eens goed afvragen of ik ook echt het contact wel wil verbreken. Dat is nl vrij simpel. Telefoonnummer, facebook etc verwijderen en ook niet meer reageren als hij wel contact opneemt en ook heel duidelijk aangeven dat jij geen contact meer wilt.

Maar als je dat allemaal eigenlijk niet wilt dan zou ik toch eens goed bij mezelf te raden gaan of je nog wel bij je vriend wilt blijven want wat je nu doet is helemaal niet eerlijk tov hem.
En tav meneer B het gras lijkt nu eenmaal altijd groener bij de buren en je geeft zelf al aan dat zijn relatie niet lekker loopt dus hoogstwaarschijnlijk ben jij ook gewoon alleen maar een vlucht. Dus daar zou ik mijn beslissing niet van af laten hangen!

Helemaal eens met Siem!

Siem schreef:Dan zou ik me eens goed afvragen of ik ook echt het contact wel wil verbreken. Dat is nl vrij simpel. Telefoonnummer, facebook etc verwijderen en ook niet meer reageren als hij wel contact opneemt en ook heel duidelijk aangeven dat jij geen contact meer wilt.

Maar als je dat allemaal eigenlijk niet wilt dan zou ik toch eens goed bij mezelf te raden gaan of je nog wel bij je vriend wilt blijven want wat je nu doet is helemaal niet eerlijk tov hem.
En tav meneer B het gras lijkt nu eenmaal altijd groener bij de buren en je geeft zelf al aan dat zijn relatie niet lekker loopt dus hoogstwaarschijnlijk ben jij ook gewoon alleen maar een vlucht. Dus daar zou ik mijn beslissing niet van af laten hangen!

Hier sluit ik me ook helemaal bij aan!

ikkie schreef:Dat weet ik, maar  is zo lastig. Ik probeer het uit alle macht, maar het lijkt alsof ik mezelf daardoor alleen maar meer verstik en verdrink zeg maar..

 Tja, dat lijkt idd zo, maar het is niet zo. 

Aan de andere kant: je bent nog zó kort samen met je vriend, nog geen 2 jaar? Dan zou ik volgens mij de conclusie trekken dat mijn relatie toch niet is wat ik zoek. 


Ik heb hetzelfde gehad, maar dan na 12 jaar relatie. En ik heb ook zeker een keer of 8 het contact verbroken, om na een paar weken weer vrolijk verder te gaan, omdat ik echt het gevoel had dat ik niet zonder kon.

Uiteindelijk hebben we het contact wél verbroken en man man wat heb ik een liefdesverdriet gehad, nog nooit zo erg, ik was oprecht kapot. En het heeft me bijna 1,5 jaar gekost inmiddels en ik kan nu zo'n beetje zeggen dat het wel uit mijn systeem is, niet helemaal, bij momenten steekt het de kop even op, maar niet meer zo naar als eerst.
En ik zou er ook niet meer naar terug willen.

Maar dat is dus na 12 jaar relatie en een ontzettende motivatie om mijn huwelijk te redden, na 2 jaar had ik dat niet kunnen opbrengen. En ook niet willen opbrengen.

Niet dat het met die ander gaat werken waarschijnlijk, jullie hebben beiden een relatie, en of die relatie goed of slecht is doet er feitelijk niet toe, overstappen naar een ander is meestal gedoemd om te mislukken. 
Dus ik zou eerder kijken waar dit vandaan komt, en kijken of ik mijn relatie wel echt zo leuk vindt als ik na nog geen 2 jaar zo ondersteboven ben van een ander.

Dat die ander ruzie maakt over de telefoon met zijn vriendin is niet relevant, de man waar ik wat mee had had ook den belabberd huwelijk en dat vond ik toen ook een goed excuus. Dat is het niet, en zo belabberd was het kennelijk niet, want hij is er nog steeds mee getrouwd en zal ook niet weggaan voordat hij een keer betrapt wordt vermoed ik.
Dus de relatie van de ander is niet zo relevant.
Jouw relatie wel.

ikkie schreef:Dat weet ik, maar  is zo lastig. Ik probeer het uit alle macht, maar het lijkt alsof ik mezelf daardoor alleen maar meer verstik en verdrink zeg maar..

Als je een goede reden hebt om dat contact te willen verbreken (namelijk je huidige relatie), lukt dat. Als je huidige relatie geen reden genoeg is om het contact met die ander te verbreken, denk ik dat je eerst je huidige relatie moet verbreken, want als die het niet waard is om voor te vechten, is er ook geen reden om in die relatie te blijven hangen.
En ik snap echt dat dat makkelijker gezegd dan gedaan lijkt, maar uiteindelijk is dat wel waar het op neerkomt.

Ik vind dat een verliefdheid geen reden hoeft te zijn om je relatie te verbreken. Sommige mensen kunnen je gewoon raken zeg maar..

Wat ik me wel afvraag: Je zegt dat hij (man 2) zei ook gek op jou te zijn, maar na zaterdag het verandert is... Wat is er verandert? Hoe is het contact nu? En heb je hier nu verdriet van?

Tabbert schreef:Ik vind dat een verliefdheid geen reden hoeft te zijn om je relatie te verbreken. Sommige mensen kunnen je gewoon raken zeg maar..

Wat ik me wel afvraag: Je zegt dat hij (man 2) zei ook gek op jou te zijn, maar na zaterdag het verandert is... Wat is er verandert? Hoe is het contact nu? En heb je hier nu verdriet van?

 Ondertussen zijn we weer een paar dagen verder, en ik durf echt te zeggen dat het veranderd is. Voor afgelopen weekend zaten we dagelijks op Skype, appte hij me de hele dag door en was ongeveer het eerste wat hij deed als hij wakker werd, mij een appje sturen. Dinsdag heb ik hem voor het laatst eventjes via Skype gesproken, heel weinig via de app, de afspraak die we gemaakt hadden heeft hij gecanceled omdat hij ziek is, geen koosnaampjes of lieve woorden meer. Dit zegt eigenlijk al genoeg..
Ik ben nu wel zo ver dat ik boos ben op dat iemand mij blijkbaar zoveel pijn kan doen. Ik heb denk ik echt liefdesverdriet nu, huilen, steen op mijn maag e.d.

Ik wil zeker verder met mijn huidige relatie, maar vrees dat ik dit niet af kan sluiten zonder antwoorden van hem te hebben. En zolang ik dit niet af kan sluiten voor mezelf, kan ik niet vechten voor mijn huidige relatie (wat ik wel heel graag wil). Ik weet ook nu waardoor ik, onbewust, open heb gestaan voor een ander (mijn vriend komt niet tot bijna niet klaar, en zo wel, dan zonder sperma. Hierdoor voel ik me onzeker als vrouw, doe ik het wel goed? Doet ons seksleven niet altijd even goed). Maar dat is zeker geen reden om voor die ander te gaan.

Man B moet uit mijn systeem, alleen nu nog hoe. Wil niet verdrietig om hem zijn, juist omdat hij mij zo ontzettend veel pijn doet en deed.

Sorry hoor dat ik het zeg. Maar als meneer B je wel zou willen dan zou je voor hem gaan als ik het zo lees. En dat is echt niet eerlijk tegenover je vriend!

Zo lees ik het totaal niet. 

Lijkt me overigens heel lastig dat van je vriend. Ik ken ook iemand die dus niet klaarkomt, of zeg maar zonder sperma. Ik vind dit zo'n vreemd idee, maar je vriend is dus niet de enige (of het moet dezelfde zijn  ) Ik kan heel goed begrijpen dat je daar onzeker van wordt. Misschien goed om daar heel goed over te praten met je huidige vriend.

Oh en meneer B vind ik dan wel raar doen opeens. Weet je hoe dat komt? En onthoudt, liefdesverdriet gaat over 

Siem schreef:Sorry hoor dat ik het zeg. Maar als meneer B  je wel zou willen dan zou je voor hem gaan als ik het zo lees. En dat is echt niet eerlijk tegenover je vriend!

Zo lees ik het ook, Tabbert.

Ik ben in een relatie eens echt verliefd geweest op een ander en daar ben ik op een gegeven moment ook voor gegaan. Nu wordt het niets, dus blijft ze bij haar vriend. Nee, lekker voor de vriend.

ikkie schreef:Hoi,

Het is alleen een beetje te normaal aan het worden allemaal. We zijn nu zo'n 1.5 a 2 jaar samen, toekomstplannen zijn in de maak en in uitvoering. Het heftige gevoel is natuurlijk wat minder aan het worden, en daar is het denk ik nu fout gegaan.

Ik weet het niet, hij is gewoon interessant. We hebben elkaar nu een paar keer gezien, was echt super gezellig, de klik is er. Hij zegt gek op me te zijn, super verliefd, wil me zo vaak mogelijk zien en spreken, tenminste.. Dit zei hij echter tot zaterdag. Ik weet niet wat er daarna gebeurd is, maar er lijkt veel meer irritatie

En jij denkt dat je, wanneer je met man B. doorgaat, altijd en eeuwig verliefd gaat blijven? Ook dat wordt normaal. Echt zonde als je daarvoor een man laat gaan die, volgens je eigen woorden, perfect bij jou past.

En dat je met man B. nu al irritaties hebt, klinkt ook niet helemaal gezond.

Als dit al na 1,5 jaar samenzijn voorkomt, dan zegt dat denk ik al genoeg.

Ik snap precies hoe je je voelt.  Ik heb in een dezelfde sier situatie gezeten en ik kan er maar 1 ding over zeggen: het is zwaar k.t. 

Ik ben nu een half jaar verder,  maar denk nog steeds veel aan die ander, heel vervelend.  Toch wordt het steeds makkelijker.  Ik realiseer me nu weer dat ik echt wel zonder die persoon kan,  en dat hij echt niet zoleuk was als dat ik al die tijd voor ogen had. Ik had ook veel vragen,  ik heb ze ook gesteld,  maar nooit reactie gekregen.  Ik probeer er vrede mee te hebben en door te gaan met mijn leven.  

Wel vind ik het bijzonder dat je na een jaar al het gevoel hebt dat alles zo 'normaal' gaat.  Die sleur kwam er bij ons na 8 jaar in.