Verjaardag van zwager

De afgelopen paar jaar is de relatie tussen mijn vriend en zijn broer behoorlijk turbulent geweest. Mijn vriend heeft er uiteindelijk voor gekozen het contact te verbreken, maar nadat zijn ouders daarover best heel boos zijn geweest probeert hij het contact voorzichtig te herstellen. Mijn zwager is heel erg op zichzelf, weinig sociaal en sinds kort gediagnostiseerd met PDD-nos. Juist omdat hij altijd 'anders' is geweest, wordt hij heel erg beschermd door mijn schoonouders.
Nou is hij vrijdag jarig. Hij is niet op de verjaardag van ons zoontje geweest, niet op mijn verjaardag en ook niet op de verjaardag van mijn vriend. Ook hebben we allemaal geen cadeautje van hem gehad. Vrijdag vieren mijn schoonouders voor hem zijn verjaardag (ook al houdt hij er zelf niet van, maar hij wordt 30 en dat vind vooral mijn schoonmoeder wel heel speciaal en reden om het te vieren). Wij zijn net uitgenodigd, maar nu weet ik niet goed wat te doen. Ik wil er best heen gaan, ook al weet ik dat hij er niet heel erg op zit te wachten, maar vraag me meer af wat ik qua cadeaus moet doen. Ik weet wel dat ik hem het anti-sociale echt niet kwalijk kan nemen, maar vind het ook een beetje te gek om wel uit te pakken qua cadeaus terwijl wij alle 3 gewoon helemaal niets hebben gekregen.
Ik kan natuurlijk een bon van een euro of 10 halen bij de mediamarkt (hij houdt erg van gamen), maar merk dat ik het toch wel moeilijk vind om mijn trots opzij te zetten.

Wat zouden jullie doen?

(wow, hoop ge-maar, zeg!)

Ik zou dat ook best lastig vinden, maar in dit geval dat maar gewoon accepteren, gaan, en inderdaad zo'n bon meenemen.

Ik snap je dilemma maar je hoeft hem niet met gelijke munt terug te betalen. Al snap ik je goed, het gaat tegen principes in en als t geen familie was had ik (ik? ik bedoel hij.....)kunnen stikken in kippenbotje maar het is familie. Ik zou gaan; kaartje en bon en klaar.

Ik zou dan gewoon zo'n bon geven met frisse tegenzin om maar de eer aan mezelf te houden, denk ik.

Gewoon een kadootje geven en gaan. Dan heb je gedaan wat je moet doen, heb je je goede wil getoont en laat je je niet meeslepen in het negatieve gedrag van een ander.

Ik zou ook idd voor een bon met kaartje o.i.d. gaan en mijn trots opzei zetten. Misschien is de volgende stap qua contact ook gezet als jullie gaan.

Het contact is verbroken geweest en wordt nu langzaam weer opgebouwd; weet en begrijpt die jongen wel dat hij geacht wordt om weer op jullie verjaardagen te verschijnen?

Ik zou de eer aan mezelf houden en gaan. Incl. cadeau. En dan uitgeven wat ik ook zou uitgeven aan een kennis of collega bijv.

Mijn broer heeft autisme en hij zou ons bijvoorbeeld ook niet uitnodigen voor zijn verjaardag, terwijl hij wel wilt dat je komt.. Dat laat hij alleen nooit merken. Mijn moeder geeft zijn verjaardag altijd door. Ik geef mijn broer altijd een kleinigheidje (want wij krijgen ook nooit iets..). Dat is iets in de trant van zijn hobby's. Dingen zoals een zelf samengestelde tijdschriftenpakket, een boek over zijn hobby, biosscoopbon etc. Hij is daar zo blij mee, dat weet ik gewoon.
Vanuit mijn ervaring gezien zou ik dus gaan en ook bijvoorbeeld een aantal gametijdschriften kopen of iets in die trant. Je zal altijd meer energie in de relatie moeten steken dan hij doet en voor die ene keer per jaar is dat wel de moeite waard toch.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij mijn voorgangers: bon kopen en gaan.
En wat Moira zegt herken ik zelf ook heel erg, ik heb ook een autistische broer en in mijn relatie tot hem is het voor mij veel meer geven dan nemen, maar dat hoort er nou eenmaal bij, en doe ik met liefde omdat als ik 'op de juiste knoppen druk' (wat klinkt dat raar) ik een hele blije en gelukkige broer meemaak.