Hoeveel rekening hou je met elkaar?

Eigenlijk naar aanleiding van het topic over zonder partner en kinderen op vakantie gaan...

Wat als de een iets graag wil, waar de ander niet achter staat? Hoe kom je dan tot een compromis? Mag je ' last'  hebben van wat een ander doet?

Voorbeeld:

Ik slaap slecht/niet als mijn man niet thuis is. Dat weet hij. Maar soms gaat hij uit, en dat is prima. Maar ik werk ook om het weekend, en moet dan om half 6 mijn bed uit. Als hij dan om 3.00/4.00 terug komt slaap ik dus eigenlijk niet of nauwelijks tot hij terug is.

Ik vind dat soms weleens vervelend, maar hij kan moeilijk elke keer thuisblijven omdat ik niet kan slapen. Daarnaast: ik werk nou eenmaal om het weekend, hij niet, en ik kan niet van hem verwachten dat hij alles daar omheen plant, hij moet er al behoorlijk veel rekening mee houden dat ik er niet altijd ben. Dus doe ik niet moeilijk.

Suf voorbeeld hoor, maar ik kon zo gauw niets anders bedenken uit mijn eigen relatie. Maar het kan ook gaan om per se elke zaterdag naar de voetbalclub willen en bezopen thuiskomen, niet mee willen naar schoonfamilie, of alleen op vakantie willen gaan.

Hoe is dat bij jullie?

Als de ander iets wil dan doen we allebei wel ons best om te zorgen dat het kan, ik weet dat hij mij veel gunt en hij weet dat ik hem ook veel gun. Hij zou mij eerder aanmoedigen dan tegenhouden. Als hij een keer iets niet zou willen wat ik graag wil dan zou ik me daar waarschijnlijk ook wel bij neer kunnen leggen, omdat ik weet dat hij dat alleen doet als er een goede reden voor is.

Wij hebben nog geen kinderen, dus hoeven alleen rekening te houden met elkaar. Daar zijn we redelijk vrij in, mijn man gaat vaak weg voor het werk en ik ga regelmatig een avond of zelfs weekend weg zonder hem. 
's Avonds probeer ik bijvoorbeeld wel op de bank te blijven zitten als ik nog wil forummen, omdat ik weet dat het licht van mijn iPhone hem stoort bij het slapen. 's Ochtends gaat hij er eerder uit als ik vroeg moet beginnen, zodat we geen 'ruzie' krijgen om de douche.
Familiebezoeken van de ander slaan we ook weleens over, zeker binnen het eigen gezin. Die mensen zien we regelmatig (>2x pm), dus als iemand geen zin heeft is dat geen probleem.

Ik verwacht dat het met een kindje wel veel meer afstemmen wordt, dan heb je natuurlijk niet alleen jezelf.

Susan schreef:Als de ander iets wil dan doen we allebei wel ons best om te zorgen dat het kan, ik weet dat hij mij veel gunt en hij weet dat ik hem ook veel gun. Hij zou mij eerder aanmoedigen dan tegenhouden. Als hij een keer iets niet zou willen wat ik graag wil dan zou ik me daar waarschijnlijk ook wel bij neer kunnen leggen, omdat ik weet dat hij dat alleen doet als er een goede reden voor is.

Hier kan ik me wel bij aansluiten.

Wij hebben geen kinderen, dus dan is t misschien anders.
Wij doen beiden lekker waar we zin in hebben. Ik heb hetzelfde slaapprobleem als Artemis, maar ik vraag mn vriend nooit naar huis te komen o,i.d. Hij weet t wel en probeert ook doordeweeks voor middernacht thuis te zijn, omdat ik vroeg op moet. 

Wij zijn allebei enorme kroegtijgers, dus beiden vaak buiten de deur. Hij maakt nooit plannen, dus hij kan zomaar ineens op vrijdag bedenken dat hij naar Parijs wil op zaterdag. Ik heb daar geen problemen mee.

Best veel eigenlijk. Ik ben een week met een vriendin weggeweest naar China en hij is dit jaar ook al 2 x een weekend weggeweest met vrienden. Hier wordt eigenlijk niet zo snel een probleem van gemaakt omdat we elkaar dat gunnen. Als hij wil stappen, moet ie dat doen en andersom is dat ook zo. Nu wil hij bijvoorbeeld voetbal kijken, dat is prima. Ik zit nu te forummen/tv te kijken op bed. Verder houden we ook rekening met bezoekjes aan familie enzo. Daar hebben we beiden niet altijd zin in maar we vinden het fijner voor elkaar om samen te gaan.

 Ook hier (nog) geen kinderen, misschien dat het dan anders is.

We gaan allebei wel op tripjes zonder elkaar (wel door omstandigheden, dus niet zomaar), maar het is zeker iets wat ik goed vind kunnen in onze relatie. Maar we houden wel altijd rekening met elkaar in de zin van niet zomaar grote dingen beslissen, eigenlijk beslissen we vrijwel alles samen, er vindt veel overleg plaats van beide kanten. Dat waardeer ik ook erg. We houden idd rekening met elkaar's leefschema, wat niet heel erg verschilt maar net een beetje. En zo nog wel meer.. Ja eigenlijk houden we wel veel rekening met elkaar, maar ik vind dat wel fijn, dat voelt wel als steun.

Met kinderen is het inderdaad wel behoorlijk anders. Als de een weggaat kan de ander niet zomaar weg (want oppas is niet onbeperkt voorradig en zet je ook niet in omdat je zo graag even met een vriendin naar de bios wilt en je vent zo graag even de kroeg in wil), en als de een tot 4.00 gaat stappen houdt dat vaak in dat de ander er 's ochtends vroeg uit moet voor de kinderen.

Dat verschil merk ik iig wel, toen we nog geen kinderen hadden was het op vrijdag ' wat zijn jouw plannen'  en dan gingen we elk onze eigen gang en kwamen we elkaar tussendoor wel weer tegen of we gingen samen weg. Maar als hij nu 's avonds naar een vriend wil en ik naar de bieb, dan gaat dat dus niet en moeten we kiezen. En als hij een weekend weg wil betekent dat dat ik dat weekend niets kan doen omdat ik met de kinderen thuis ben.
In praktijk levert dat nauwelijks problemen op, maar het is wel lastiger plannen.

Tuurlijk wordt er rekening met elkaar gehouden, maar we zullen niet snel iets wat we graag willen laten omdat de ander dat niet leuk vindt. We doen regelmatig dingen apart en ik ga regelmatig alleen op reis, van enkele dagen tot enkele maanden.

In kleine dingen houden we geen rekening met elkaar, maar we proberen wel altijd dingen te doen voor elkaar. Mijn vriend slaapt juist liever zonder mij en als ik zie dat hij wat slaap nodig heeft ga ik op t logeerbed. En hij doet ook dingen voor mij die van hem niet zo hoeven, naar een museum bijvoorbeeld. Maar verder doen we wel dingen die we zelf willen. Als ik op zaterdag wil winkelen en hij wil vissen, gaan we gewoon lekker allebei ons eigen ding doen.
Qua grote dingen overleggen we wel. Ik heb gesolliciteerd op een baan 500 km verderop en dat overleg ik dan natuurlijk wel even   Als hij trouwens zegt dat ie die stad toch niet ziet zitten, kijk ik eerst of er een alternatief is (bijvoorbeeld tijdelijk apart wonen) en anders denk ik niet dat ik de baan zal nemen.

Ik zou het echt wel heel vervelend vinden als mijn vriend zonder mij op vakantie zou gaan. We hebben de financiele middelen niet om vaker dan 1x pj op vakantie te gaan. Dus ten eerste zou ik het dan al vervelend vinden dat we als gezin niet meer kunnen gaan. Daarnaast zou ik het ook wel lastig vinden omdat een reis voor mijn gevoel toch ook leuk gemaakt wordt door de mensen met wie je het deelt, ik zou het moeilijk vinden als hij thuis komt met wilde verhalen en ik kan alleen maar vertellen over de dagen die ik gevuld heb met het zorgen voor Luuk.
Verder zijn wij allebei niet zo heel erg moeilijk. Hij kan gaan en staan waar hij wil, en ik ook(in overleg weliswaar). Het enige wat ik wel graag wil is dat als hij zegt 'ik maak het niet zo laat' en vervolgens om 4u 's nachts toch niet thuis is even een berichtje stuurt. Ik slaap ook heel slecht als hij er niet is en ga dan liggen piekeren.

Heel eerlijk: ik denk dat we soms te weinig rekening met elkaar houden. Maar nu zit deze leefstijl er zo ingebakken, dat het niet 1,2,3 verandert kan worden. Mijn vriend heeft hele specifieke hobby's waarbij het op neer komt dat hij na zijn werk nog weg is en ik alleen op zondag samen met hem kan eten (en dan moet ik regelmatig werken..). Dat vond ik vooral in het begin echt heel erg, ik hecht veel waarde aan eten voor ons samen klaarmaken, samen eten en even de dag bespreken. Of een avondje samen uit eten of iets leuks doen, dat kan dus nooit. Nu ben ik het inmiddels gewend. Andersom vond ik daarom in het begin dat ik geen verantwoording aan hem hoefde af te leggen. Ik plan nu vanalles, soms ook last minute en vertel het daarna pas aan mijn vriend. Is ook een gewoonte geworden.

Aan de andere kant vind ik het fijn dat ik zo veel vrijheid heb binnen mijn relatie. Ik vind het bijvoorbeeld echt erg als ik met een vriendin wil afspreken (nog geen kinderen) en ze het dan eerst even aan haar man moet vragen. Dat lijkt mij dan ook weer niks. We stimuleren elkaar ook echt om dingen voor jezelf te doen. Zo ben ik verder gaan studeren en gaf mijn vriend mij die kans door het huishouden financieel zwaarder te steunen voor de komende jaren.

Voor nu is dit prima. Maar ik denk dat dit problematisch gaat worden als we kinderen zouden nemen. We hebben nu geen kinderwens, maar wie weet ooit.

Wij houden wel rekening met elkaar. Mijn vriend heeft soms dienst en dan zie ik hem een aantal dagen (bijna) niet. Ik probeer dan als hij thuis is ook thuis te zijn, omdat we dat allebei prettig vinden. Wij hebben nog geen kinderen, dus we hoeven alleen rekening te houden met elkaar. We overleggen wat we willen en dan kijken we of dat wel of niet kan. Bijna alles kan binnen onze relatie. Mijn vriend en ik zijn gelukkig niet moeilijk en we gunnen elkaar alles. Ik zou het vervelend vinden als ik alles eerst aan m'n vriend moet vragen. Als ik met een vriendin wil afspreken, zegt ze "eerst even kijken wat E. die dag gaat doen." Dat zou niet bij mij passen.

Wij zijn allebei best wel huismussen en mijn vriend nog wel een tikkel erger dan ik. Eigenlijk kan ik gaan en staan waar ik wil want hij is 's avonds zo goed als altijd thuis.

Heel soms is hij wel eens weg (zeg 3x per jaar 's avonds alleen) en dan verveel ik mezelf al de pleuris hahaha. Ik vind het stiekem wel lekker dat hij zoveel thuis is, maar vraag hem soms ook of hij geen behoefte heeft aan vrienden. Maar dat heeft hij niet. Nouja, dan prima zo.

Ik vind vrienden een stuk belangrijker en ben daarom ook vaker weg.

Heeft K. helemaal geen vrienden Punk'd? Had ik trouwens al gezegd dat ik jullie echt een mega leuk lief grappig cool stel vind?  

Wij houden veel rekening met elkaar, maar dat is geen vereiste omdat we elkaar tegelijkertijd ook erg vrij laten. Als iemand een week op vakantie wil zonder de ander is dat geen probleem. We zorgen wel altijd dat we genoeg tijd voor elkaar maken maar daarnaast is alles prima. Het is natuurlijk heel anders als je kinderen hebt, maar ik denk dat we daar ook wel prima uitkomen.

Ik slaap trouwens ook slecht zonder mijn vriend, maar dat is voor mij geen reden om te vragen of ie niet weg gaat.

Qua familiebezoek proberen we wel altijd samen te gaan maar als het niet kan is het ook geen enkel probleem. Ik zou het wel jammer vinden als mijn vriend het niet leuk zou vinden bij mijn familie, maar hij spreekt ze vaker dan ik dus dat is niet aan de orde haha!

---

Toet schreef:Heeft K. helemaal geen vrienden Punk'd? Had ik trouwens al gezegd dat ik jullie echt een mega leuk lief grappig cool stel vind?  

 hahaha joehoe wat leuk om te horen. Ik ben ook echt gelukkig met hem  We zijn zo mega verschillend, maar toch ook weer niet. Lekker duidelijk haha.

Vroeger had hij een goede vriend en daar had hij laatst weer eens mee afgesproken. Eerst heeft hij dan helemaal geen zin en dan in de helft van de avond WA hij dat het super gezellig is en dat het laat kan worden. Om vervolgens weer niets af te spreken.

Vrienden van de middelbare school zijn verwaterd en dat is misschien ook maar goed  (Niet echt types die hem het goede pad zouden brengen). Uiteindelijk heeft hij wat gewerkt etc. En nu studeerd hij duaal (echt 0 studentenleven) en in zijn klas zitten 7 personen waar hij goed mee kan samenwerken maar verder geen klik mee heeft op 'sociaal/vrije tijdsvlak' ofzo.

Ik ben gewoon zijn mattie

Wij houden wel rekening met elkaar. We overleggen eigenlijk ook altijd voordat we iets definitief afspreken. Laatste tijd heb ik aardig wat dingen in de avonden, waardoor hij thuis moet blijven. Ik voel me daar dan wel een schuldig over, maar dat zegt hij: ja maar schat een andere keer heb ik weer meer te doen, zo blijven we toch in evenwicht haha...

Wij gaan ook maar 1x per jaar op vakantie en nog een weekendje weg, maar dat wil ik wel graag met hem doen.

Grappig Artemis, ik kan ook niet goed slapen als mijn vriend weg is.

Aanstaande vrijdag gaat hij 3 weken op vakantie met zijn beste vriend, dat doen ze elk jaar. Wat betreft vakanties houden we "geen" rekening met elkaar, in de zin dat we alletwee apart op vakantie gaan zonder echt in discussie met elkaar te gaan over de duur of de bestemming. Tot op zekere hoogte dan, hij mocht van mij bijvoorbeeld niet nu naar Pakistan, veel te gevaarlijk. Gelukkig wilde hij uiteindelijk zelf ook niet meer en zijn beste vriend al helemaal niet.

Ik ga zelf een paar dagen naar Rome dit jaar, ik ga elk jaar wel ergens naar toe in mijn eentje. We hebben wel de luxe dat we meerder keren per jaar op reis kunnen, dus in september gaan we wel ergens naar toe met zijn tweetjes. Met vrienden afspreken is ook nooit een punt van discussie, enkel dat we het elkaar wel even laten weten ivm het avondeten.

Bij familiebezoekjes houden we wel rekening met elkaar, in de zin dat we altijd proberen mee te gaan als het de familie van de ander betreft. Nu is dat ook niet echt een straf, maar je hebt er niet altijd zin in natuurlijk.

Oh ja, we hebben geen kindjes, misschien wel belangrijk om erbij te vermelden...

Oohh, dat lijkt me dan weer helemaal niks als mijn vriend iedere avond thuis zou zijn. Ik vind het een goede zaak dat hij veel sport (2 x per week 's avonds en op zaterdag) omdat ik het belangrijk vind dat ik ook weleens alleen ben. Eerlijk gezegd kan ik daar echt van genieten! Vanavond is hij 2 uurtjes squashen bijvoorbeeld. Niet te lang, maar lang genoeg voor mij. Hij heeft deze behoefte minder, ik ben net een week weg geweest en hij vond er echt niks aan zonder mij maar als ik een avond met vriendinnen weg ben, doet hij dingen die ik niet leuk vind zoals gamen. (Stom!) Als hij weg is slaap ik ook minder goed inderdaad maar ik maak er altijd wel wat leuks van. Ik kan het best goed met mezelf vinden.

Ja, we proberen wel altijd rekening met elkaar te houden! Mijn vriend is bv. net weekend weg geweest met een vriend samen, en ik ga eind augustus met vrienden + kinderen naar Slagharen toe. Hij mag mee, maar ik weet dat hij dat niet leuk vindt, dus blijft hij lekker thuis. Andersom ga ik vaak op tijd naar bed in de avond, en gaat hij dan gewoon even met een vriend weg, of stukje rijden. Prima, ik moet vroeg op, dan kan hij doen wat hij wil. Ik slaap alleen wel beter met hem naast me   En als het heel laat wordt, laat hij dat even weten, want ik vind het vervelend om in de nacht wakker te worden, terwijl hij er nog niet is, en er wel zou zijn.


In de avond wel regelmatig samen; en proberen zo te plannen dat we bv. dezelfde avond weg zijn, zodat we een andere avond lekker samen hebben   Komt in de praktijk natuurlijk niet altijd uit haha, maar we proberen het in ieder geval.

Ik kan trouwens echt genieten van het feit dat hij op de computer zit of zit te lezen en ik zit bij de tv. Dan praten we niet, maar ik voel zijn aanwezigheid wel haha. Ik vind dat zo fijn

Met grote beslissingen houden we altijd rekening met elkaar, dan overleggen we wel. Met 'kleine' dingen vind ik dat mijn vriend soms te weinig rekening met mij (en onze zoon) houdt, dan doet hij al gauw waar hij zelf zin in heeft. Bijvoorbeeld: hij loopt vaak tijdens het toetje al van de eettafel weg omdat hij wil roken. Dat vind ik zo raar en onfatsoenlijk, daarin houdt hij dus geen rekening met mijn normen en waarden, en zijn voorbeeldfunctie richting onze zoon. Daarentegen laat hij me wel in veel dingen vrij. Uitgaan hoeft hij mijn toestemming niet voor te hebben natuurlijk, maar ik zou het wel fijn vinden als dat iets meer in overleg gebeurt, en niet altijd als een mededeling (aangezien het heel regelmatig is en hij er dan ook vanuit gaat dat ik wel vroeg opsta met onze zoon).