Ik ben 'm aan het flippen...

He wat een s... Situaie... Sterkte. Lijkt me allemaal erg moeilijk..

Adoptie vind ik echt iets afschuwelijks binnen Nederland. De procedure komt volgens mij ook zelden voor en gaat zo in zijn werk:

Hoe gaat het in zijn werk?
Als je zwanger bent en geen abortus (meer) kunt of wilt doen, kun je je kind afstaan ter adoptie. Afstand ter adoptie is bij wet geregeld, hiervoor moet een bepaalde procedure worden gevolgd. Fiom Utrecht begeleidt betrokkenen tijdens deze procedure
Zodra je je zwangerschap ontdekt en afstand ter adoptie overweegt ben je bij ons welkom. We nemen stap voor stap de procedure door en staan uitgebreid stil bij jouw wensen en keuzes.

Zo is er de keuze waar je gaat bevallen, wie je daarbij wilt hebben, of je je kind wilt zien en of je haar of hem zelf een naam wilt geven. Als je blijft bij je voornemen tot afstand ter adoptie, dan schrijf je een verslag met informatie over wie jij bent, je situatie en je overwegingen voor deze keuze. Gedurende die periode blijf je in contact met de maatschappelijk werker van Fiom Utrecht. De Raad voor de Kinderbescherming en de rechter zijn ook betrokken bij de afstandsprocedure.

Definitief afscheid


Je hebt dan dus nog 3 maanden om te beslissen, en die drie maanden zit de baby in een pleeggezin, die wordt dus ook gewoon weer herplaatst daarna en dat kan nooit goed zijn. Dan maar liever een abortus lijkt me, adoptie vind ik vrij onmenselijk voor moeder en kind.

Na de geboorte heb je drie maanden de tijd om te onderzoeken of je bij je voornemen blijft. Dan volgt een definitief verslag waarin jij verwoordt hoe je je besluit hebt genomen en welke wensen je hebt over het adoptief gezin. Tot die tijd woont je kind in een opvanggezin. Na drie maanden is er het definitieve afscheid. Je kind gaat naar het adoptief gezin en jij vervolgt je leven. Dat kan met vallen en opstaan gaan. Voor hulp, ook op een later moment, blijf je natuurlijk welkom bij Fiom Utrecht.

Artemis schreef:Adoptie vind ik echt iets afschuwelijks binnen Nederland. De procedure komt volgens mij ook zelden voor en gaat zo in zijn werk:

Hoe gaat het in zijn werk?
Als je zwanger bent en geen abortus (meer) kunt of wilt doen, kun je je kind afstaan ter adoptie. Afstand ter adoptie is bij wet geregeld, hiervoor moet een bepaalde procedure worden gevolgd. Fiom Utrecht begeleidt betrokkenen tijdens deze procedure
Zodra je je zwangerschap ontdekt en afstand ter adoptie overweegt ben je bij ons welkom. We nemen stap voor stap de procedure door en staan uitgebreid stil bij jouw wensen en keuzes.

Zo is er de keuze waar je gaat bevallen, wie je daarbij wilt hebben, of je je kind wilt zien en of je haar of hem zelf een naam wilt geven. Als je blijft bij je voornemen tot afstand ter adoptie, dan schrijf je een verslag met informatie over wie jij bent, je situatie en je overwegingen voor deze keuze. Gedurende die periode blijf je in contact met de maatschappelijk werker van Fiom Utrecht. De Raad voor de Kinderbescherming en de rechter zijn ook betrokken bij de afstandsprocedure.

Definitief afscheid


Je hebt dan dus nog 3 maanden om te beslissen, en die drie maanden zit de baby in een pleeggezin, die wordt dus ook gewoon weer herplaatst daarna en dat kan nooit goed zijn. Dan maar liever een abortus lijkt me, adoptie vind ik vrij onmenselijk voor moeder en kind.

Na de geboorte heb je drie maanden de tijd om te onderzoeken of je bij je voornemen blijft. Dan volgt een definitief verslag waarin jij verwoordt hoe je je besluit hebt genomen en welke wensen je hebt over het adoptief gezin. Tot die tijd woont je kind in een opvanggezin. Na drie maanden is er het definitieve afscheid. Je kind gaat naar het adoptief gezin en jij vervolgt je leven. Dat kan met vallen en opstaan gaan. Voor hulp, ook op een later moment, blijf je natuurlijk welkom bij Fiom Utrecht.

 

Maar als ik het zo lees heb je dikke kans dat je straks zonder diploma en zonder baan zit, als je zegt dat je contract door zwangerschap ws niet verlengd wordt.

Ik had hetzelfde bij de eerste, dacht ook dat ik die studie nog wel even zou afmaken, ben inmiddels 7 jaar verder en hij is nog niet af doordat de prioriteiten nogal verschoven.
En ik zat ook zonder baan, en ik had dan nog een partner (die ook zonder baan zat vlak nadat ik beviel, maar die was zo weer aan het werk). En ik kan je vertellen dat dat loodzwaar is. De eerste jaren waren echt wel ontzettend pittig daardoor. En dan zat ik prima in mijn vel verder, had ik een ontzettende steun aan mijn ouders en schoonouders en een partner om het samen mee te doen.

Maar het was financieel vreselijk zwaar, daarnaast waren er erg veel zorgen rondom mijn dochter de eerste tijd en viel het moederschap behoorlijk tegen de eerste maanden qua heftigheid.

Dan kan iedereen door gaan rekenen dat het allemaal wel goedkoop te doen is, maar het kost toch een hoop geld, ook op z'n goedkoopst, en ik heb het goedkoop gedaan. Maar borstvoeding moet maar lukken en was bepaald niet gratis hier, want ik moest een kolf kopen en alsnog flesjes en dergelijke, kleertjes kreeg ik idd net als spullen, maar toch niet alles en dat kost veel geld.

Kom je in de ww terecht dan is het maar de vraag of je weer een nieuwe baan vindt en wanneer, met een kleine baby. Daarnaast worden kinderen echt veel duurder, kleren en fietsen en zwemles en feestjes, dat krijgen wij nu allemaal en dat is bepaald niet goedkoop. Ookal doe je alles via via of tweedehands.

En dat is allemaal heftig, maar te doen, als je je schouders eronder zet en een goede steun aan je omgeving hebt. En je moet je afvragen of jij dat op dit moment aankan, en of je omgeving je erin gaat steunen. Nog los van een eventueel tegenwerkende ex.

nina schreef:

 

 ?

Artemis schreef:

nina schreef:

 

 ?

 Nou vind dat een heel heftig verhaal om te lezen. Dat het zo gaat. Lijkt me inderdaad vreselijk voor moeder en kind.
Ik weet ook niet hoe het anders zou moeten. Maar zat echt even met wijd opengesperde ogen te lezen.

Daarom ben ik ook altijd zo ontzettend verbaasd als mensen roepen ' je kunt ook nog kiezen voor adoptie'....
Die hebben volgens mij geen idee wat ze zeggen. Daarnaast zadel je een kind wel op met een levenslang gevoel van ongewenst zijn, want als zelfs in het relatief welvarende Nederland je moeder je niet wil houden, dan is het toch wel ernstig zeg maar.

Buitenlandse adoptie, uit landen waar gewoon veel meer ellende is, snap ik nog beter.

Niet dat het altijd een drama hoeft te zijn, maar ik vraag me oprecht af waarom iemand hier voor zou kiezen in Nederland.

Artemis schreef:Daarom ben ik ook altijd zo ontzettend verbaasd als mensen roepen ' je kunt ook nog kiezen voor adoptie'....
Die hebben volgens mij geen idee wat ze zeggen. Daarnaast zadel je een kind wel op met een levenslang gevoel van ongewenst zijn, want als zelfs in het relatief welvarende Nederland je moeder je niet wil houden, dan is het toch wel ernstig zeg maar.

Buitenlandse adoptie, uit landen waar gewoon veel meer ellende is, snap ik nog beter.

Niet dat het altijd een drama hoeft te zijn, maar ik vraag me oprecht af waarom iemand hier voor zou kiezen in Nederland.

 eens.

Al is het natuurlijk ieder zijn eigen keuze.

Ik heb hier nog helemaal niet gereageerd, maar wil je even heel veel sterkte wensen, wat ontzettend heftig allemaal

Ik weet het niet. De eerste drie maanden van zijn leven zal een kind zich later niet herinneren, al kunnen er wel traumatische dingen gebeuren die toch hun sporen achterlaten natuurlijk... Als het pleeggezin, de biologische moeder en de adoptieouders goed omgaan met de hele situatie scheelt dat veel denk ik. En over je ongewenst voelen: ik heb misschien geen recht van spreken omdat ik niet weet hoe het voelt om geadopteerd te zijn, maar als ik denk aan bijvoorbeeld dat stel van 16&pregnant: die doen er echt alles aan om hun dochter te laten merken dat ze niet ongewenst is en dat ze het beste met haar voor hebben. Dat zullen de adoptieouders ook aan dat meisje uittleggen als ze ouder is (hoop ik).

Muppetje schreef:Ik heb hier nog helemaal niet gereageerd, maar wil je even heel veel sterkte wensen, wat ontzettend heftig allemaal

Dat ook ja!

nina schreef:

Artemis schreef:Daarom ben ik ook altijd zo ontzettend verbaasd als mensen roepen ' je kunt ook nog kiezen voor adoptie'....
Die hebben volgens mij geen idee wat ze zeggen. Daarnaast zadel je een kind wel op met een levenslang gevoel van ongewenst zijn, want als zelfs in het relatief welvarende Nederland je moeder je niet wil houden, dan is het toch wel ernstig zeg maar.

Buitenlandse adoptie, uit landen waar gewoon veel meer ellende is, snap ik nog beter.

Niet dat het altijd een drama hoeft te zijn, maar ik vraag me oprecht af waarom iemand hier voor zou kiezen in Nederland.

 eens.

Al is het natuurlijk ieder zijn eigen keuze.

Ja maar ja, abortus wordt ook snel geroepen en dat is helemaal onomkeerbaar natuurlijk.

Poppy, hoe was de echo?

Volgens mij heeft nog niemand hier, op Bazinga na, abortus geroepen.

Er worden wel veel gevaren opgesomd, maar dat lijkt me meer dan terecht eigenlijk. Want je kunt niet net doen alsof dit een normale situatie is om een kind in te krijgen. En al die risico's moet Poppy wel erg goed onder de loep nemen voordat ze een keuze maakt.

undefined schreef:



Poppy, hoe was de echo?

 ze moet om 20.15 staat int topic 

Artemis schreef:Volgens mij heeft nog niemand hier, op Bazinga na, abortus geroepen.

Er worden wel veel gevaren opgesomd, maar dat lijkt me meer dan terecht eigenlijk. Want je kunt niet net doen alsof dit een normale situatie is om een kind in te krijgen. En al die risico's moet Poppy wel erg goed onder de loep nemen voordat ze een keuze maakt.

 Wie doet alsof dit een normale situatie is dan?

O ja, 20.15 inderdaad.

Luce schreef:

Artemis schreef:Volgens mij heeft nog niemand hier, op Bazinga na, abortus geroepen.

Er worden wel veel gevaren opgesomd, maar dat lijkt me meer dan terecht eigenlijk. Want je kunt niet net doen alsof dit een normale situatie is om een kind in te krijgen. En al die risico's moet Poppy wel erg goed onder de loep nemen voordat ze een keuze maakt.

 Wie doet alsof dit een normale situatie is dan?

O ja, 20.15 inderdaad.

 Bij wijze van spreken..

Luce schreef:

Artemis schreef:Volgens mij heeft nog niemand hier, op Bazinga na, abortus geroepen.

Er worden wel veel gevaren opgesomd, maar dat lijkt me meer dan terecht eigenlijk. Want je kunt niet net doen alsof dit een normale situatie is om een kind in te krijgen. En al die risico's moet Poppy wel erg goed onder de loep nemen voordat ze een keuze maakt.

 Wie doet alsof dit een normale situatie is dan?

O ja, 20.15 inderdaad.

 Nou, bij een ' normale' ongeplande zwangerschap zou ik adviezen verwachten van ' het is zo duur als je het zelf maakt' en ' spullen krijg je wel van mij' enzovoorts. Ik vind dat hier nog helemaal niet aan de orde, dat roep je toch alleen als de basis in orde is en iemand alleen nog twijfelt of het praktisch haalbaar is.

Hier zit nog een heel stuk vooraf, met veel relevantere dingen en veel belangrijkere dingen dan of de inventaris goedkoop te krijgen is. Want geld is een probleem, maar de situatie rondom haar ex en haar eigen gesteldheid zijn een veel groter probleem dan waar je een kinderwagen vandaan haalt.

Filoria schreef:Ik weet het niet. De eerste drie maanden van zijn leven zal een kind zich later niet herinneren, al kunnen er wel traumatische dingen gebeuren die toch hun sporen achterlaten natuurlijk... Als het pleeggezin, de biologische moeder en de adoptieouders goed omgaan met de hele situatie scheelt dat veel denk ik. En over je ongewenst voelen: ik heb misschien geen recht van spreken omdat ik niet weet hoe het voelt om geadopteerd te zijn, maar als ik denk aan bijvoorbeeld dat stel van 16&pregnant: die doen er echt alles aan om hun dochter te laten merken dat ze niet ongewenst is en dat ze het beste met haar voor hebben. Dat zullen de adoptieouders ook aan dat meisje uittleggen als ze ouder is (hoop ik).

Herinneren misschien niet maar hechting is wel ontzettend belangrijk en kan de rest van je leven nare gevolgen hebben. Dit zie ik dagelijks terug bij mijn cliënten die niet goed gehecht zijn om wat voor reden dan ookml.
Sterkte poppy.

Volgens mij vraagt zij zélf hoeveel het allemaal kost, omdat ze voor zichzelf duidelijk wil hebben wat het kostenplaatje dan zal zijn als ze besluit het kindje wel te nemen. Niemand doet hier alsof het een normale situatie is.

Ik vind het juist heel reëel dat zij kijkt naar hoe de situatie dan is en of ze dat kan betalen hypothetisch gezien.

Funk schreef:

Filoria schreef:Ik weet het niet. De eerste drie maanden van zijn leven zal een kind zich later niet herinneren, al kunnen er wel traumatische dingen gebeuren die toch hun sporen achterlaten natuurlijk... Als het pleeggezin, de biologische moeder en de adoptieouders goed omgaan met de hele situatie scheelt dat veel denk ik. En over je ongewenst voelen: ik heb misschien geen recht van spreken omdat ik niet weet hoe het voelt om geadopteerd te zijn, maar als ik denk aan bijvoorbeeld dat stel van 16&pregnant: die doen er echt alles aan om hun dochter te laten merken dat ze niet ongewenst is en dat ze het beste met haar voor hebben. Dat zullen de adoptieouders ook aan dat meisje uittleggen als ze ouder is (hoop ik).

Herinneren misschien niet maar hechting is wel ontzettend belangrijk en kan de rest van je leven nare gevolgen hebben. Dit zie ik dagelijks terug bij mijn cliënten die niet goed gehecht zijn om wat voor reden dan ookml.
Sterkte poppy.

 Klopt, dat stukje over hechting. Eerste maanden zijn wel degelijk heeeeelll belangrijk voor de basis van een kind. Ik geloof dat er wel ooit een onderzoek is geweest dat die hechting in de eerste maanden wel kan zijn met meerdere mensen, dus als je in die eerste maanden ook een goed gezin treft dat het dan verwaarloosbaar is... Dit even heeellll erg afdwalend van Poppy dr topic...

Nogmaals ik wilde nergens zeggen dat adoptie dan maar een 'makkelijke' oplossing is. Maar ja wie zegt dat het weghalen of zelf houden dat wel is? En ik denk dat je op zo'n manier misschien het voor je gevoel ook 'goed' doet. je gunt een kind wel zijn leven maar alleen wel bij andere mensen, maar die kunnen er natuurlijk net zo goed wel goed voor zorgen. Het hoeven geen heksen ofzo te zijn, de meesten zijn natuurlijk heel liefdevol etc.

Ik heb het vandaag toevallig gevraagd aan een vriendin die ook geadopteerd is en zij vertelde dat het natuurlijk enorm moeilijk is maar dat haar biologische moeder haar ooit een brief geschreven had en waardoor ze het wel geaccepteerd heeft en als goede keuze ziet. Zo kan het natuurlijk ook.

En hoe was het bij de vk? Wijzer geworden?

Ben ook benieuwd! En ook hoe het nu gaat?

Ik ook