Is jouw werk jouw passie?

Dat vriendinnetje van me waar ik nu ben, heeft trouwens ook echt een droombaan van haar passie. Ze heeft namelijk Film Studies gestudeerd en is nu journalist voor allerlei blaadjes en websites waarbij ze sterren ontmoet, interviewt en op de rode loper staat enzo. Haar hele huis staat vol foto's van celebs die ze ontmoet heeft, laatst zelfs Brad Pitt en binnenkort Johnny Depp! En ze gaat dus zo'n drie keer per week naar de bioscoop voor haar werk, zodat ze daar recensie over kan schrijven. Zo vet!!

Nee het is niet mijn passie. Ik heb het wel naar mijn zin hoor. Maar mijn droom ligt bij een bungalowpark, hotel of camping en dan als receptioniste. Helaas is daar maar weinig werk in te vinden. Ik ben blij met mijn huidige baan maar ik zie mezelf er geen jaren meer werken. Als onze 2e baby er is en alles is weer op de rit dan ga ik solliciteren naar mijn droombaan.

Ja! In ieder geval de levensbedreigende situaties waarin ik acuut moet handelen en de momenten waarop ik daadwerkelijk een leven red.

Ja, het lesgeven aan volwassenen is echt helemaal mijn ding. De doelgroep ook! Waarschijnlijk neem ik volgend jaar het bedrijf over zodat ik er nog meer mijn ding van kan maken.
Mijn andere baan als manager vind ik ook erg leuk en gezellig en ik haal er ook veel energie uit maar dat is niet echt mijn passie.
De combinatie van deze twee banen vind ik wel echt heerlijk omdat het ook nog iets overkoepelends heeft.

Mijn passie zou ik het niet willen noemen, maar ik doe mijn werk ontzettend graag en zou niets anders willen (ik ben vertaalster).

Ik ben opgeleid tot docent Engels, en hoewel het lesgeven an sich wel mijn passie is, heb ik zoveel moeite met gezag houden dat dat het voor mij minder leuk maakt. Zodra ik kleinere groepen les kan geven vind ik het helemaal geweldig en zou ik niks anders willen, maar zodra ik voor een grote groep sta, sta ik zo strak van de spanning, dat het de lol in het lesgeven helemaal verpest.
Mijn passie ligt echt bij het lesgeven aan kleuters of de kinderopvang. Helaas is daar in deze regio nauwelijks werk in.

  NEE!

Ik heb een geweldig leuke baan en ik zal dit ook nog wel jaren blijven doen, maar mijn passie....nee. Ik ben erg blij met mijn werk en ik ben er goed in en dat geeft me genoeg voldoening. (Ik werk op een research lab)

Rush schreef:

Caroow schreef:Ik vind het erg leuk op het werk en ga er altijd met plezier heen. Maar mijn passie, nee dat niet hoor.

 Same here!

 En hier denk ik ook. Ik heb wel veel feeling met het doel van mijn werk, maar echt passie. Vind het moeilijk om te zeggen.

Ja mijn beroep is zeker mijn passie. Het freelance werk dat ik doe in orkesten vind ik echt ontzettend leuk, maar dat geld eigenlijk voor iedereen in deze sector. Het is jammer alleen dat er weinig vastigheid is.

Passie vind ik een erg groot woord, maar ik geniet wel enorm van mijn werk. Ik ben juf, op dit moment van groep 1/2/3, en mijn werk voelt bijna niet als werk. Nouja, als de kinderen naar huis gaan en m'n administratie etc. begint dan wordt het al een beetje minder leuk

Caroow schreef:Ik vind het erg leuk op het werk en ga er altijd met plezier heen. Maar mijn passie, nee dat niet hoor.

 Dit.

Caroow schreef:Ik vind het erg leuk op het werk en ga er altijd met plezier heen. Maar mijn passie, nee dat niet hoor.

 Dit inderdaad. Wat wel mijn passie is? Een eigen kledingzaak lijkt me zo gaaf, alleen niet reëel op dit moment.

Ja, mijn baan is mijn passie maar ik kan er technisch gezien (nog) niet van leven. 
Ik focus mijn fotografie momenteel op bruidsreportages en schoolfoto's, maar het is ooit mijn droom om een expositie te hebben van mijn documentaire werk. 
Ik ben nog erg druk bezig met naamsbekendheid in de bruidsfotografie, dus voorlopig zit dat er niet in maar goed - ik heb het materiaal ook nog niet.

Ik moet wel zeggen dat mijn passie een grotere omvang heeft, namelijk het vertellen van een verhaal. Ik doe dat met fotografie, maar ik vond vroeger illustreren ook erg leuk (cartoons voornamelijk) en ik schrijf nog altijd hele verhalen, al hou ik die voor mezelf.

Maar goed, als mijn baan mijn passie niet was zou ik me nu diep ongelukkig voelen met mijn huidige leef situatie.

Nee helemaal niet. Ik heb toffe collega's maar dat is t wel  Ik werk 4 nachtdiensten per week voor klantenservices van diverse grote bedrijven. Ik doe dit werk omdat mijn man wel zijn werk als passie heeft. Hij heeft van zijn hobby zijn werk kunnen maken. Hij werkt in de culturele/muziek sector waar vacatures bijna niet bestaan. Je rolt erin en moet het hebben van connecties. Ik heb mijn werk dus"opgeofferd" voor hem. Ik was bezig met een opleiding verpleegkundige toen hij deze baan kreeg. Daarmee ben ik toen gestopt en dit werk gaan doen. Hier ligt mijn hart niet maar ik heb het wel voor hem/ zijn werk over. Als de kindjes wat ouder zijn en ze geen oppas meer nodig hebben of continue een papa of mama om zich heen wil ik wel weer iets anders doen maar tot die tijd is dit een prima tussen oplossing. Ik heb hier ook een vast contract dus ik zit hier veilig.

Wat ontzettend lief van jou roodkapje.

Aziraphale schreef:Passie vind ik een erg groot woord, maar ik geniet wel enorm van mijn werk. Ik ben juf, op dit moment van groep 1/2/3, en mijn werk voelt bijna niet als werk. Nouja, als de kinderen naar huis gaan en m'n administratie etc. begint dan wordt het al een beetje minder leuk

Heel erg herkenbaar!!!

Nee, mijn werk is niet mijn passie. Ik werk op een administratiekantoor maar heb het gevoel dat de rek er een beetje uit is.
Mijn assistent doet haar werk al 2 jaar heel beroerd, gesprek na gesprek volgt maar omdat ze qua karakter een leuk persoon is krijg ik het idee dat ze binnenkort een vast contract gaat krijgen. Ik heb het al meerdere keren aangekaart dat we op deze manier niet verder kunnen, behalve de gesprekken wordt er weinig aan gedaan en krijgt ze steeds meer taken zodat ze haar op meerdere punten kunnen beoordelen.
Als zij er niet is (nu is ze bijvoorbeeld op vakantie) dan gaat alles prima maar dan doe ik dus ook alles zelf.

Mijn dilemma is geloof ik ook een beetje: wat wil ik nu???
Kapster, dat was het beroep wat jaren door mijn hoofd is gegaan en daar heb ik mijn diploma's ook voor. Weinig in kapsalons mogen doen, alleen de basis dingen. Na mijn diploma wel een jaar in een kapsalon gewerkt en dat vond ik echt leuk! Helaas mocht ik door economische redenen niet blijven en de vacatures lagen helaas (toen al niet) voor het oprapen.
In de administratie terecht gekomen en ik vind het werk wel leuk hoor, maar de passie ontbreekt. Het is meer werk op de automatische piloot merk ik de laatste maanden.

Vorig jaar heb ik een cursus nagelstyling gedaan, dit vond ik super om te doen en had al iemand gesproken die me wel in dienst wilde nemen. Er is alleen 1 probleempje: ik moet zelf een klantenkring opbouwen voordat ze me een kans wil geven en dat lukt me niet. Het lijkt wel of ik de verkeerde mensen in mijn omgeving heb, ze zijn er de types niet voor en zijn ook niet geïnteresseerd.

Gisteren heb ik een Canon fotocursus gehad en dat vond ik ook weer heel erg leuk. Zou het ook erg leuk vinden om een basisopleiding fotografie te gaan doen maar mijn man ziet me aankomen ....

Gisteren wel weer op een administratieve functie gereageerd. Het salaris is per jaar een stuk hoger dus eens kijken wat dat wordt.

Ilovethe90s schreef:

Gisteren heb ik een Canon fotocursus gehad en dat vond ik ook weer heel erg leuk. Zou het ook erg leuk vinden om een basisopleiding fotografie te gaan doen maar mijn man ziet me aankomen ....

Gisteren wel weer op een administratie functie gereageerd. Het salaris is per jaar een stuk hoger dus eens kijken wat dat wordt.

Hoe was die cursus?
De basis opleiding is wel erg leuk! Maar idd ook erg duur en er verandert helemaal niets op werkvlak voor je in dat geval, want daar is het ook haast niet mogelijk om een vaste baan in te vinden. Dan moet je ook je eigen werk creëren. 

Ik hoor overigens veel vaker dat nagelstudio's moeilijk op te zetten zijn, ik heb er hier 2 in de buurt zitten en dat wil ook niet echt nog. Het is wellicht nog te veel een 'luxe' product in deze tijd.

De cursus vond ik erg leerzaam, je weet nu veel beter wat je allemaal met je camera kunt doen.
Natuurlijk kun je ook heel veel in de gebruiksaanwijzing lezen maar dat is toch heel anders, het blijft niet zo goed hangen en het staat vaak toch niet zo duidelijk uitgelegd. De cursus werkt gegeven door iemand die zelf ook een fotografie opleiding heeft gedaan en inmiddels al weer heel wat jaren als zelfstandige actief is. Van te voren vroeg ik me af of er nu veel mensen naar zo'n cursus zouden komen maar het was een groep van 25, met een stuk of 6 mannen. Van te voren dacht ik juist dat het vooral mannen zouden zijn maar dat was dus niet het geval.

We zijn ook naar buiten geweest zodat we meteen in praktijk konden brengen wat er verteld werd. Ik kreeg ook echt zin om er volop mee aan de slag te gaan!

Ja mijn werk is zeker mijn passie. Dat maakt het ook lastig om een andere keus te maken. Ik werk in een heel klein team en zou graag weer in een groter team willen werken.

Dat is bij mij ook een puntje ... op dit moment een team van 6 vrouwen en ik zou graag in een groter team willen werken.
Een paar mannen ertussen zou ik ook fijner vinden denk ik.

Leuk om te lezen van die opleiding fotografie! Dat zou ik ook nog graag doen. Ik heb een spiegelreflex, maar ik moet echt geluk hebben wil ik de belichting goed hebben enzo want hoe dat allemaal werkt weet ik niet. Eigenlijk zonde..

Ja, ik ben juf en heb het erg naar m'n zin. In de toekomst wil ik wel een andere groep/eventueel een andere school. Ik krijg volgend schooljaar voor het 4e jaar groep 3/4.

Mijn werk is wel mijn passie ja. Ik heb heel wat verschillende dingen gedaan, maar wat ik nu doe is echt waar mijn hart ligt: ingewikkelde mannen met ingewikkelde problematiek die eigenlijk nergens meer terecht kunnen en die vaak bijzonder lastig zijn om mee om te gaan. Ik weet niet wat het is, maar ik voel me daar heel erg prettig bij, en het gaat me makkelijk af, meestal dan. Ik begrijp namelijk vrijwel alles en ik schrik nergens van.
Ze hebben allemaal, hoe lastig ook, een plekje in mijn hart. (als ik ze dat zou vertellen zouden ze waarschijnlijk kotsen, maar toch).

Als ik een paar weken vakantie heb begint het ook echt te kriebelen, en wil ik weer aan het werk.