Zouden jullie hier iets van zeggen?

Volgens mij heb ik al eerder een topic geopend over mijn vreselijk negatieve collega, maar die kan ik niet meer vinden.
Anyway, ze is dus negatief. Met een hoofdletter N. Ik word er echt gek van, het gaat de hele dag door, 8 uur lang.

Het begint 's morgens met de file, vervolgens kan ze geen parkeerplek vinden, daarna heeft ze vandaag de post waardoor ze niet uit haar reguliere werkvoorraad kan vinden (elke dag zijn de postdagen over het team verdeeld, wekelijks heeft iedereen er 2 of 3 - de fulltimers 3 en de parttimers 2). Daarna klaagt ze erover dat ik meer dagen over hou om uit mijn reguliere werkvoorraad te werken (ja logisch, want ik werk ook meer dagen). Ze klaagt over de werkwijze, over het weer, over het gebouw waar we zitten, over alle collega's.. En dan niet één keer, maar CONTINU. Als een klant een verkeerd referentienummer heeft gebruikt blijft ze daar letterlijk 20 minuten over doorzagen, hoe irritant dat wel niet is.

Zouden jullie hier iets van zeggen? Het belemmert mij gewoon echt in mijn werk, ik word er extreem chagerijnig van en ook een beetje baldadig. Nu weet ik wel dat ik nog maar een paar weken met haar hoef te werken, en daarna toch een andere baan heb, maar ik zou het wel leuk vinden als die laatste weken van mijn werk niet zo'n negatieve sfeer zouden hebben.

Ik zou allang mijn mond opwn hebben getrokken! !

Ik zou hier ook kierewiet van worden. Helpt het als je een denkbeeldige muur optrekt en haar links laat liggen? Net doen of ze niet bestaat...

Meestal maak ik er wel een grapje van, bijvoorbeeld als ze zeurt over de file of een parkeerplek dan zeg ik iets van: Ah joh, de volgende keer kom je gewoon lekker op de fiets. Ofzo. Maar niets helpt. Volgens mij helpt het alleen als iemand haar eens echt de waarheid zegt, maar ik durf gewoon niet.

Kannibaal, dat doe ik meestal al, ze zit recht tegenover me dus in principe zie ik haar ook niet. Maar ze heeft gewoon echt zo'n zeikerige stem, inmiddels irriteert alles wat ze zegt me.

Ik zou er heel recalcitrant van worden denk ik. Ik heb een vriendin die een beetje de neiging tot klagen heeft en vaak reageer ik dan gewoon niet.

Telkens als ze weer begint over iets, reageer jij met iets positiefs.

'Zeurzeurzeur, wat is het weer slecht weer vandaag' reageer jij met 'leuk toch, nu koelt het in huis af en hebben de bloemen weer wat water'. Dus je maakt er iets positiefs van. Moet je eens kijken hoe ze dan reageert. Heeft ze na een tijd de hint niet door? Vraag haar dan eens op een zachtaardige manier of ze zelf beseft dat ze alles negatief ziet? Vindt ze dit zelf niet irritant? Ik snap dat dat laatste niet makkelijk is maar op een respectvolle manier moet dit wel kunnen. Hoe zij daar dan weer op reageert, tja, dat is dan weer haar ding. Doet me wat denken aan stinkende collega's. Zeg je daar wat van of niet?

Misschien heeft ze het helemaal niet door?

Ik schijn er ook last van te hebben. Alles door een negatieve bril zien. Terwijl ik dat helemaal niet zo voel. Ik vertel gewoon een verhaal en kennelijk kan dat als zeer negatief worden opgevat. Mijn toenmalige collega's spraken mij er gewoon op aan. En dan niet; Wat ben jij een ongelofelijke zeur of wat ben je negatief. Maar een betere woordkeuze. Een collega noemde me altijd haar zwarte heerlijkheid. Hoe erg. Maar goed, ik heb er op geprobeerd te letten, maar ik kan nog steeds niet vinden wat mij nou zo negatief maakt. Want ik heb nog steeds het gevoel hetzelfde te zeuren over iets als ieder ander. Misschien iets te lang? Met te veel negatieve woorden? Ik heb geen idee.

Ik kan me in haar geval echt niet voorstellen dat ze niet doorheeft dat ze negatief is, ze gebruikt echt woorden als:

Bah ik heb hier zo'n hekel aan, wat een kutklanten hebben we toch.
Godsamme ik heb weer de hele ochtend in zo'n klotefile gestaan.

Ik denk niet dat dat op een positieve manier bedoelt kan zijn.

Het valt me overigens ook wel op bij jou dat jij af en toe vrij pessimistisch bent, maar ik vind jou niet per definitie negatief.

Haha! Nee, dat kan niet positief bedoeld zijn. Dat zal op de manier bedoeld zijn zoals het gezegd wordt. En dat is wel storend.

Ik ben inderdaad pessimistisch tot op het negatieve af. Althans, dat heb ik van horen zeggen. Want ik merk het niet (meer).

Ik kan trouwens ook wel erg doorzeuren over de rotomleiding die ik 'nu' wel zat ben of de file die nu dagelijks lijkt te zijn. Maar goed, niet de hele dag. Dat zou mezelf nog hoofdpijn bezorgen.

Ik zou Brigitte Kaandorp opzetten met 'ik heb zo'n zwaar leven'.

Serieus, ik zou er wel iets van zeggen. Iets van: 'zou het leven niet veel leuker zijn als je alles eens wat positiever zou zien?'

Gympie schreef:Ik zou Brigitte Kaandorp opzetten met 'ik heb zo'n zwaar leven'.

Ja! Misschien snapt ze de hint.

HAHA! Dat is best een goeie!

Oh ik heb een vaste manier van reageren op dat soort mensen.

"Ach daar hebben we het zonnetje van *bedrijfsnaam* weer (big smile!), goedmorgen! En heb je vandaag iets positiefs te vertellen? Gezellig dat je er weer bent!"

Oh ik zou haar helemaal gek maken met positiviteit .

Ik had allang gevraagd of er ook nog iets positiefs in haar leven is.
Zou doodmoe worden van zo'n collega.

Hahaha, Zus, inderdaad! Zou ik ook doen en er dan in blijven volharden. Wordt ze wellicht nog een grotere zeur maar dan tegen anderen, over jou.

Isis schreef:Hahaha, Zus, inderdaad! Zou ik ook doen en er dan in blijven volharden. Wordt ze wellicht nog een grotere zeur maar dan tegen anderen, over jou.

Ja echt hoor, ik zou er mijn levensdoel van maken. Heeft ze aan mij echt een verkeerde. Ik had ooit een collega, boom van een vent die scheldend en tierend altijd beneden kwam en dan heel hard zijn vuist tegen de kast sloeg en schreeuwde 'leven jullie &^*&% in een sprookjeswereld hier of wat?!?!'. Echt, hij kwam altijd zo boos beneden. En dan kwam ik met mijn roosjes-en bloemetjes stem 'aaaah daar hebben we het zonnetje van *** weer, hoe is het met je? *big smile'. Echt, de eerste keer keek hij me aan of hij me kon schieten maar doordat ik vriendelijk bleef lachen schoot hij zelf ook in de lach... Werkte altijd .

Ik heb ook ooit een manager gehad die nooit lachte. Dat was een vakantiebaantje. Ik en een andere kracht hebben alles geprobeerd om een lach los te peuteren (dat was echt een wedstrijd geworden tussen ons) maar het is niet gelukt. Toch maakte de wedstrijd het dan vermakelijk .

Haha, ik heb ook zo'n collega, ze is heel lief maar ze ZEIKT! Dan zeg ik altijd hallooo zonnestraaltje alles goed  met een blij ei hoofd. En dan moet ze lachen en houdt ze op.

Ik zou er wel een opmerking over gemaakt hebben. Weet niet of ik dat nu nog zou doen als ik zelf een andere baan had en nog maar een paar weken met haar zou moeten werken. Dat zou van de situatie afhangen. Blijf je binnen het bedrijf werken en heb je straks nog met haar te maken of ga je ergens anders naar toe? Ik zou het er misschien gewoon inschieten door op een vriendelijke manier te vragen of ze zelf wel doorheeft hoe vaak ze klaagt. Misschien valt het haarzelf wel helemaal niet op. Valt het andere mensen trouwens ook op? Het is natuurlijk wel zo dat jij op dit moment ook echt alles als klagen en zeuren beschouwd omdat je je aan alle opmerkingen van haar ergert. Dat zullen nu ook dingen zijn die andere mensen niet eens opvallen, geen zeuren vinden.