Ik voel me alleen!

Hallo,
Ik wil even mijn verhaal kwijt en misschien dat jullie mij tips kunnen geven.
Ik lees vaak mee hier op het forum, maar post heel weinig.
Nu mijn probleem, ik voel me vaak erg eenzaam. Ik heb wel een paar vrienden, maar die hebben vaak geen tijd. Het lijkt wel of iedereen om mij heen een super sociaal leven heeft, behalve ik. Ik ben onlangs naar een ander dorp verhuisd, omdat mijn vriend hier woont. Ik vind het moeilijk om nieuwe mensen te vertrouwen , en ben dus erg gesloten en stil. Ik zit nu al een tijdje bij een volleybalclub hier in het dorp. In het begin was het leuk maar ik merk weer dat ik dichtklap en erg gesloten ben. Ik wil zo graag nieuwe mensen ontmoeten, maar ben vaak bang om contact te maken. Ik denk dan vaak: 'wat als ze me stom vinden' of 'wat als ik iets doms zeg'. Hierdoor maak ik geen contact. Ik moet eerlijk zijn, ik wantrouw snel iemand, en heb snel een oordeel klaar over iemand. Dit heeft waarschijnlijk te maken met mijn onzekerheid.
Ik durf bijna niet naar feestjes etc. Terwijl ik vroeger nergens voor thuis bleef. Ik was altijd wel opstap, of naar vriendinnen om leuke dingen te doen. Ik voel nu alleen nog maar angst, dat mensen mij stom vinden.
Wie herkent dit ook?

Ik herken wel enige dingen in jouw verhaal. Bij mij is mijn relatie net over en heb ik niet zoveel mensen om mij heen waar ik mee op stap kan gaan. Ik heb wel een goede vriendin maar die is sinds kort moeder en woont bovendien in een andere stad, dus afspreken is soms lastig. Zij heeft nu een ander leven dan ik. Bovendien heb ik nu ook geen woning meer door mijn verbroken relatie en woon ik noodgedwongen weer in bij mijn ouders. Voel me ook vaak wel alleen als ik hier dan thuis zit op mijn oude kamertje. Het is een rotgevoel. Ik heb ook wel angst om nieuwe mensen te ontmoeten en denk vaak ook wel wat zullen ze van me vinden. Ik ben wel van plan om binnenkort mezelf op te geven bij een sportschool en hoop op deze manier ook wat mensen te kunnen ontmoeten. Hoewel ik dat wel een stap is voor mij om zoiets alleen te ondernemen. Maar de laatste tijd "dwing" ik mezelf wel meer om dingen zelf te doen/regelen en dat lukt nu aardig. Toen ik nog een relatie had leunde ik erg op mijn vriend en liet hem vaak dingen regelen uit angst ofzo. Maar daardoor heb ik nu vrij weinig mensen om mij heen waar ik wat mee kan doen. Ik besef me wel dat de dingen niet vanzelf gaan en ik zelf actie zal moeten ondernemen om mijn leven te veranderen. Maar ja, het hoeven geen grote dingen te zijn meteen. Echt tips heb ik dus niet voor je maar wees je ervan bewust dat je het zelf moet doen, sommige angsten zijn ook niet realistisch maar zitten meer in je hoofd.

Ja, het is echt een rotgevoel, vooral nu op zaterdagavond. Ik wil zo graag de deur uit maar wil niet alleen, en niemand die nu tijd heeft. Mijn vriend is nu een weekend weg, dus voel me nu ook alleen. ( hij heeft een super sociaal leven). Ik leun ook veel op mijn vriend, en onderneem zelf bijna niks. Net wat jij ook zegt de meeste van mijn vriendinnen hebben al kinderen, en leiden dus een heel ander leven als ik.
Ik ben ook een tijdje alleen naar een sportschool geweest. Het voelde goed moet ik zeggen, ik had wel wat oppervlakkig contact, maar verder niet. Maar ik voelde mij er wel goed bij.

Waar woonde je eerst voor je verhuisde voor je vriend? En heeft je vriend geen vrienden met aanhang waar het mee kan klikken? Ik moet eerlijk zeggen ik ben ook niet zo hoor, vind dat altijd voelen als "opgedrongen". Toen der tijd vond ik stappen enzo leuk met vriendinnen van mijn vriend maar verder dan dat kwam het meestal niet. Het heeft er denk ik ook mee te maken dat je nu al wat ouder bent, althans dat vind ik. Maak toch minder makkelijk contact omdat mensen vaak al of met een partner of met een vriendengroep zijn. En idd zaterdagavond is echt niet leuk alleen als je niets te doen hebt, ik hang nu ook maar doelloos rond op het forum en ga zo m'n bed maar in. Bovendien word mijn gevoel van alleen zijn ook nog versterkt omdat m'n relatie uit is en ik graag iemand zou hebben die een arm om je heen slaat of waar je lekker mee op de bank een filmpje kan kijken. Maar ja.. voorlopig is dat nog niet aan de orde.

VanillaRose schreef:Waar woonde je eerst voor je verhuisde voor je vriend? En heeft je vriend geen vrienden met aanhang waar het mee kan klikken? Ik moet eerlijk zeggen ik ben ook niet zo hoor, vind dat altijd voelen als "opgedrongen". Toen der tijd vond ik stappen enzo leuk met vriendinnen van mijn vriend maar verder dan dat kwam het meestal niet. Het heeft er denk ik ook mee te maken dat je nu al wat ouder bent, althans dat vind ik. Maak toch minder makkelijk contact omdat mensen vaak al of met een partner of met een vriendengroep zijn. En idd zaterdagavond is echt niet leuk alleen als je niets te doen hebt, ik hang nu ook maar doelloos rond op het forum en ga zo m'n bed maar in. Bovendien word mijn gevoel van alleen zijn ook nog versterkt omdat m'n relatie uit is en ik graag iemand zou hebben die een arm om je heen slaat of waar je lekker mee op de bank een filmpje kan kijken. Maar ja.. voorlopig is dat nog niet aan de orde.

Ik heb voor mijn vriend ook nog een relatie gehad en samengewoond, dat ging mis. Toen weer terug gekomen bij mijn ouders. Moest toen in de computer kamer slapen haha. Ik heb nog twee jaar thuis gewoond bij mijn ouders. Daarna nog 1 jaar alleen gewoond, in het zelfde dorp waar ik ook weg kom. Ik moet zeggen ik voelde mij even goed alleen net zoals nu. Mijn vriend zijn vrienden zijn bijna allemaal vrijgezel, op 1 na en met haar kan ik goed opschieten. Het enige probleem is dat wij beide onregelmatig werken dus het is moeilijk om een keer wat af te spreken. En als zijn vrienden een keer wat leuks gaan doen, zoals nu een weekendje weg, dat is dat een mannen uitje, omdat ze bijna allemaal vrijgezel zijn .
Hoelang duurde jou relatie?
Mag ik vragen hoe oud je bent? Ik ben 24.

Ik denk ook dat het komt doordat we ouder worden ja, maar ik mis het wel.
Ik mis vooral hoe ik vroeger zo onbezorgd was. Waarom ik nou zo angstig ben ik weet het niet. In mijn vorige relatie werd ik vaak voorgelogen.

Mijn relatie duurde ruim 9 jaar. Ben nu 28 dus voel me soms een beetje mislukt haha .
Wel jammer dat je niet makkelijk een afspraak kan maken met die vriendin van je vriend. Vervelend dat je door je ex werd voorgelogen. Snap wel dat je daardoor minder vertrouwen hebt in mensen. Soms moet je jezelf wel proberen over die angsten heen te zetten en gewoon denken, wat is het ergste dat me kan overkomen? Dat ze je niet mogen, nou ja dan niet. Soms lukt het me om zo te denken en dan doe ik ook daadwerkelijk dingen die ik eerst eng vind. Maar soms als ik een beetje down ben dan zie ik overal beren op de weg en is alles eng. Dus ik snap je wel. Nou ja, veel sterkte in ieder geval.

Grappig ik heb precies hetzelfde, soms ben ik zo zeker, dat het mij niks kan schelen wat andere mensen van mij denken. Dit komt zelden voor, haha. Meestal ben ik angstig, en maak ik mezelf helemaal gek met rare gedachtes. Bedankt voor je reacties, dat doet mij goed. Jij ook veel sterkte :flower:

Hey meiden,

is het niet een idee om je aan te melden bij de 'vriendin gezocht' topics? Ik heb een paar maanden geleden eentje gestart voor Leeuwarden, omdat ik me net als jullie heel vaak alleen en/of eenzaam voelde. Binnen een paar dagen waren er een paar meiden die precies hetzelfde hadden bijgekomen: iedereen wilde graag wat meer leuke dingen doen met leuke, gezellige meiden, wat minder vaak alleen thuis zitten, etc.

En nu ga ik met deze meiden shoppen, wat drinken in de stad, spelletjes doen, naar de bios, sporten...noem maar op! Je moet natuurlijk even een beetje een klik treffen, maar echt, ik kan het jullie zo aanraden! En nerveus om elkaar te ontmoeten hoef je niet te zijn, want...jullie zitten allemaal met precies hetzelfde 'probleem' ! Niks om verlegen voor te zijn dus!

Succes!