Nooit meer zwanger zijn

De laatste tijd spookt het steeds meer door m'n hoofd... Ik zal (hoogstwaarschijnlijk) nooit meer zwanger zijn. Ik vind dat zo'n gek idee, bijna een gemis.

Herkennen jullie dat? Hoe ging je daar mee om? En ging dat gevoel weer weg?

Ik ben gelukkig met m'n 2 heerlijke kindjes, een derde zit er niet in. Maar dat ik nooit meer zwanger zal zijn is best moeilijk te accepteren.

Ondanks dat ik roep en riep dat ik echt nooit meer een derde zou willen ( heb er ook een topic over geopend) heb ik er veel tranen om gelaten, vooral in de eerste tijd. Het idee nooit meer zwanger te zijn, geen echo's meer en vooral die bewegingen in je buik maakt me nu nog soms verdrietig. Ik vind dat nog wel moeilijk om te 'accepteren' niet helemaal het goede woord maar ik ben 29 en vind het gewoon verdrietig dat ik nooit meer die schopjes in mijn buik zal voelen.

Maar aan de andere kant ben ik helemaal tevreden met mijn kindjes en wil ik er ook nooit meer een derde bij, maar nu ik zie dat het allemaal zo snel gaat ( N kruipt al bijna ) denk ik wel pffff wat gaat het snel en dit ga ik nooit meer meemaken.

Nu is het voor mij nog anders, want ik hoop nog wel een kindje te mogen krijgen, maar inderdaad het gevoel dat het ooit ophoudt vind ik ook moeilijk. En dan was mijn zwangerschap nog behoorlijk zwaar ook, toch mis ook ik dingen als schopjes, een groeiende buik, echo's.. Denk dat tegen de tijd dat het hier definitief klaar is ik ook echt een soort tijdperk moet afsluiten en dat het nog best even moeilijk zal zijn. Ik wil ook echt niet onbeperkt kinderen, maar zwanger zijn en de alle eerste keren van een kindje zijn zo speciaal, dat ga ik wel missen.

Ik vind het ook een raar idee, niet leuk ook. Mijn zwangerschappen waren best zwaar maar toch zou ik heel graag nog wel een keertje willen. Van het idee dat dat nooit meer gaat gebeuren wordt ik ook best verdrietig. Ik ga ervan uit dat dat gevoel wel een keertje weg zal gaan.

ik herken het ook, dit is zeer waarschijnlijk ook mijn laatste zwangerschap en ondanks dat ik het een beetje zat begin te worden (en eigenlijk héél erg nieuwsgierig ben naar de baby) probeer ik nog extra te genieten van de laatste dagen, de schopjes, de hik, enz...
ik vind het zoiets moois en bijzonders dat dit kindje in mijn buik groeit en dat dat allemaal kan.

aan de andere kant kan ik soms niet wachten tot we 1-2 jaar verder zijn, alles weer een beetje makkelijker en flexibeler is/wordt.
wat dat betreft zie ik nu soms best een beetje op tegen de vrijheid die we weer in gaan leveren..

Ik herken het, door de operatie(s) die ik heb gehad is de kans erg klein. Wil er ook nooit met anderen over praten maar vind het zo moeilijk. Het gemis is groot, maar ik moet toch zien het een plaats te geven.

Babydoll; heb jij helemaal geen kindjes mogen krijgen?


Ik vind het ook nog steeds zo jammer dat ik zoiets nooit meer zal voelen, ik probeer er maar niet teveel aan te denken en geniet van mijn heerlijke aapjes.

Jawel. Heb een zoon van bijna 6. Operaties zijn pas erna gekomen, na de laatste mk.

Aha, volgens mij valt er half een kwartje. Begint de naam van je zoon met een J?

Printje schreef:Aha, volgens mij valt er half een kwartje. Begint de naam van je zoon met een J?

Ja, klopt, haha. Heb nog steeds zelfde naam, alleen een andere avatar.

Babydoll schreef:

Printje schreef:Aha, volgens mij valt er half een kwartje. Begint de naam van je zoon met een J?

Ja, klopt, haha. Heb nog steeds zelfde naam, alleen een andere avatar.

Ja ik wist dat goed, soms ben ik zo'n vergeetachtige doos en denk ik naderhand ach muts dat wist je toch al hahahaha.

Printje schreef:

Babydoll schreef:

Printje schreef:Aha, volgens mij valt er half een kwartje. Begint de naam van je zoon met een J?

Ja, klopt, haha. Heb nog steeds zelfde naam, alleen een andere avatar.

Ja ik wist dat goed, soms ben ik zo'n vergeetachtige doos en denk ik naderhand ach muts dat wist je toch al hahahaha.

Geeft toch niet, heb ik ook wel eens last van .

Ik vind de gedachte dat ik nog een keer zwanger moet zijn als ik ooit een 2de wil juist vreselijk!

Jade schreef:Ik vind de gedachte dat ik nog een keer zwanger moet zijn als ik ooit een 2de wil juist vreselijk!

Misschien klinkt het stom maar dat vind ik heel erg om te lezen.
Ik heb mijn zwangerschap zo fijn en lekker ervaren dat ik niet kan wachten om weer zwanger te zijn. Het lijkt mij erg om het als niet leuk te ervaren.

Even ontopic: wij willen heel graag een tweede en als ik zwanger ben ga ik proberen zoveel mogelijk te genieten van alles, juist omdat er geen derde komt.

Ik wil heel graag nog een derde kindje, manlief waarschijnlijk niet meer.
Vind het een naar idee dat ik (zeer waarschijnlijk) nooit meer een zwangerschap, bevalling en kraamperiode zal meemaken. Geen spanning van de test, echo's, schopjes en die mooie dikke buik. Ergens heb ik nog wel hoop dat manlief over een jaartje van mening is veranderd. Ik bewaar in ieder geval alle nog

Roos schreef:Ik wil heel graag nog een derde kindje, manlief waarschijnlijk niet meer.
Vind het een naar idee dat ik (zeer waarschijnlijk) nooit meer een zwangerschap, bevalling en kraamperiode zal meemaken. Geen spanning van de test, echo's, schopjes en die mooie dikke buik. Ergens heb ik nog wel hoop dat manlief over een jaartje van mening is veranderd. Ik bewaar in ieder geval alle nog

Dat heb ik ook, ik wil het ook nog niet honderd procent uitsluiten, al weet ik best dat er een reële kans is dat hij er niet meer anders over gaat denken. Ik wil het nu sowieso een tijd laten rusten, ook voor mezelf.

Shy schreef:

Jade schreef:Ik vind de gedachte dat ik nog een keer zwanger moet zijn als ik ooit een 2de wil juist vreselijk!

Misschien klinkt het stom maar dat vind ik heel erg om te lezen.
Ik heb mijn zwangerschap zo fijn en lekker ervaren dat ik niet kan wachten om weer zwanger te zijn. Het lijkt mij erg om het als niet leuk te ervaren.

Even ontopic: wij willen heel graag een tweede en als ik zwanger ben ga ik proberen zoveel mogelijk te genieten van alles, juist omdat er geen derde komt.

Ik vind het ook heel erg dat ik dat zo voel. Er zijn wel momenten dat ik genoten heb hoor! Vooral tussen de 30 en 35 weken.

Maar ik moet er niet aan denken dat ik weer tot de helft moet spugen, nierstenen en stuwing krijg.. een hog bloeddruk met ziekenhuis opname en de stress van een te klein kindje etc.

Sinds ze geboren is gaat het lichamelijk weer goed.

Ik heb me vooral in de zwangerschap enorm schuldig gevoeld.

Roos schreef:Ik wil heel graag nog een derde kindje, manlief waarschijnlijk niet meer.
Vind het een naar idee dat ik (zeer waarschijnlijk) nooit meer een zwangerschap, bevalling en kraamperiode zal meemaken. Geen spanning van de test, echo's, schopjes en die mooie dikke buik. Ergens heb ik nog wel hoop dat manlief over een jaartje van mening is veranderd. Ik bewaar in ieder geval alle nog

hier hetzelfde. mijn tactiek is nu zwijgen, en over een jaar stilletjes aan erover beginnen
ik denk dat hier nog wel een derde komt uiteindelijk.

Ai, dit heb ik ook heel erg... Ik hoop dat we ooit nog L grote zus kunnen maken, maar ik zie daar ook tegenop... Alles de laatste keer! De laatste keer een eerste test, de laatste keer een eerste echo, de laatste keer een 20-weken echo, de laatste keer een mooie dikke buik, de laatste keer.. alles.
Ik kan daar echt verdrietig van worden... Maar ik ben sowieso heel slecht in afscheid nemen.

Kinderen krijgen is een verslaving

Jade schreef:Ik vind de gedachte dat ik nog een keer zwanger moet zijn als ik ooit een 2de wil juist vreselijk!

Dat had ik ook heel erg, heb me de eerste hele zwangerschap hondsberoerd gevoeld, maar wilde toch graag een tweede en nu voel ik me 1000x beter dan bij de eerste zwangerschap, nu snap ik eindelijk waarom sommige een zwangerschap als fijn ervaren, want dat had ik bij de eerste totaal niet.

Annemie schreef:

Jade schreef:Ik vind de gedachte dat ik nog een keer zwanger moet zijn als ik ooit een 2de wil juist vreselijk!

Dat had ik ook heel erg, heb me de eerste hele zwangerschap hondsberoerd gevoeld, maar wilde toch graag een tweede en nu voel ik me 1000x beter dan bij de eerste zwangerschap, nu snap ik eindelijk waarom sommige een zwangerschap als fijn ervaren, want dat had ik bij de eerste totaal niet.

Ik had juist een eerste zwangerschap wat heerlijk ging, zoals shy beschreef en ik vind alles nu veel zwaarder vallen en geniet veel minder van de momenten. Ik hoop eigenlijk dat als ik over 3 weken iets meer rust op het werk krijg. ik ook meer kan genieten. Wij willen nog wel graag een 3e als alles goed blijft gaan, maar dan wachten we zeker nog wel even. Ik vind het nu zo'n aanslag op mijn lijf en ik moet nog zoveel weken.

Mijn man heeft zich in november laten helpen.
Ondanks dat ik er wel achterstond heb ik nog steeds niet kunnen accepteren dat hier geen derde komt. Ik weet zo goed dat het beter is. Maar gevoelsmatig kan ik er voor alsnog niks mee en voelt het alleen maar kut.

Ik kan me dat echt wel goed voorstellen. Ik vraag me ook af hoe dat straks gaat voelen als ik bevallen ben.