Een ouder met borderline

Ik vermoedde het al jaren, ik riep het al jaren, maar mijn vader schijnt dus echt borderline te hebben.

Ik ben heel benieuwd of hier meer meiden zitten wiens vader of moeder borderline heeft, en hoe zich dat uit en hoe je ermee omgaat?

Mijn vader is namelijk een onmogelijke man geworden door de jaren heen, en ik weet gewoon niet meer wat ik met hem aan moet, wat ik met de vader-dochterrelatie aan moet. Ik was altijd papa's kleine meisje, maar hij doet me zoveel verdriet. Is zo onredelijk, wordt soms zo kwaad op me dat ik bang voor hem ben, doet me met woorden ontzettend pijn....En het is altijd iemands anders schuld dan die van hem. Zo ben ik de schuldige aan het stuklopen van het huwelijk tussen hem en mijn moeder, zo redeneert hij.

Ik ben op het punt aangekomen dat ik gewoon echt niet meer weet wat ik moet doen, wat ik nog wil, of ik nog wel iets wil uit die relatie. Hij dreigt nog steeds continue met zelfmoord overigens....

Wat vervelend dat je vader dit heeft!

*

Terugtrekken. Denk om jezelf, je weet jezelf ook zonder hem te redden, dat doe je namelijk al een tijdje.. Houd 't oppervlakkig, hoe moeilijk dat soms ook al zijn. Hij wilt niet geholpen worden, dus je kan 't wel proberen, maar dan krijg je zelf de deksel op 't neus (of hoe die uitdrukking ook werkt...)

Ik weet alleen; je bent de afgelopen maanden ontzettend gegroeid, je hebt hard aan jezelf gewerkt en je hebt zelfs Kroesje uitgeluld! Ik weet zeker dat jij je wel redt, je bent zelfstandig geworden, je werkt weer, je hebt jezelf weer behoorlijk onder controle. Laat dat niet verkloten omdat je je vader 'hoort' te helpen of zo.. Denk aan jezelf, kies voor jezelf.

Leaf je mag me een pm sturen als je wilt. Mijn moeder heeft bordeline.

ik had dus vanochtend een heel berichtje getypt maar zo te zien is er iets mis gegaan....ik heb zelf borderline en mijn moeder ook. zij wil geen hulp aanvaarden, en haar vriend maakt het alleen maar erger want die heeft meerdere persoonlijkheden. ik heb het contact ook al jaren geleden verbroken en nu ik zelf therapie heb gehad merk ik al dat ik veel verder ben dan mijn eigen moeder. wat er in mijn berichtje stond van vanochtend, denk ook aan jezelf. weet niet of je vader therapie heeft of aanvaardt, maar dat is het enige wat hem kan helpen, als jij het iedere keer wil doen of er teveel in betrokken wordt, ga je er uiteindelijk aan onderdoor.

Mamsie schreef:Leaf je mag me een pm sturen als je wilt. Mijn moeder heeft bordeline.

hey mamsie, ik heb jou op hyves, wil je er een keer over de chat over praten? aangezien jou moeder ook borderline heeft, zou ik wel fijn vinden. je mag me ook een pb sturen op hyves.

shygirl87 schreef:

Mamsie schreef:Leaf je mag me een pm sturen als je wilt. Mijn moeder heeft bordeline.

hey mamsie, ik heb jou op hyves, wil je er een keer over de chat over praten? aangezien jou moeder ook borderline heeft, zou ik wel fijn vinden. je mag me ook een pb sturen op hyves.

Stuur jij mij dan even een pm op hyves ( ik weet zo 123 je echte naam niet voordat ik dadelijk de verkeerde pm )

Bij mijn moeder is de diagnose nooit officieel gesteld, omdat zij vindt dat ze niet ziek is, maar al haar therapeuten hebben altijd gezegd dat ze waarschijnlijk borderline heeft. Als deze mensen dat wilden opperen was ze weg en was het natuurlijk een enorm slechte therapeut. Ze zegt letterlijk dat zij de waarheid in pacht heeft.

Het is erg moeilijk om met zo iemand om te gaan. Bij mijn moeder kan de bom van de een op de andere moment barsten en ze snapt ook niet dat ze bepaalde dingen gewoon echt niet kan maken. Er hoeft trouwens niet eens een aanleiding voor te zijn dat de bom barst, hij barst gewoon ineens. En dan stoot ze iedereen van zich af en schopt ze gigantisch in het rond. Vervolgens doet ze alsof er niks gebeurd is en snapt ze ook niet dat mensen boos zijn. Mijn vader is daarom ook bij haar weg gegaan. Het ene moment was er niks aan de hand, het andere moment stond ze met een mes voor hem , hem te bedreigen. Ik werd daar als kind echt doodongelukkig van. Ik heb al meerdere periodes in mijn leven gehad dat ik een half jaar tot een jaar geen contact meer met haar had. En in die periodes had/heb ik echt even rust. Ik kan niet met haar samenleven, ben ook heel snel bij mijn vader gaan wonen.

Wat jouw vader betreft.. ik zou echt afstand nemen nu. Even het contact afkappen.

Mijn vader praat wekelijks met een psycholoog, en daar is dus blijkbaar na wat testen uitgekomen dat hij borderline heeft. Althans, dat vermoed ik heel sterk, want hij stond recent helemaal uit zijn dak te gaan tegen mij, om niets, en te roepen dat hij GEEN borderline heeft en blablabla. Hij reageerde zo heftig, terwijl ik niet eens het woord borderline genoemd had of wat dan ook, en dat vind ik wel heel tekenend. Mijn vader vind zichzelf namelijk heel erg gezond.

Hij kan letterlijk woest worden om niets, om dan 5 minuten later te doen alsof er nooit wat gebeurd is en het raar te vinden dat ik niet gezellig meedoe met zijn dan vrolijke bui?!

Ik kan gelukkig wel redelijk goed afstand bewaren inmiddels. Ik heb me erbij neergelegd dat de papa zoals ik hem kende, al weg is. En dat vind ik extreem verdrietig, maar het is wel zo. Het contact helemaal afkappen, voor altijd, kan ik niet denk ik. Op dit moment wil ik er idd even helemaal niets mee, het levert me teveel stress op.

Ik heb het 'geluk' dat mijn vriend ook een uiterst problematische relatie heeft met zijn ouders, en hij mij dus heel goed begrijpt en me heel goed van advies kan voorzien. We hebben echt heel veel aan elkaar, hoewel de situatie natuurlijk uiterst triest is, ook met het oog op eventuele kinderen ooit.

Ik heb wel ontzettende heimwee naar vroeger, ik droom er veel over en het verlangen is zo groot...Ik wou zo graag dat het nog was zoals het was, gezellig en leuk en met een sporadische woedeaanval, maar meer ook niet...Althans, niet tegen ons, mijn moeder heeft het altijd wel zwaar gehad met mijn vader.

Ik vind het wel fijn om andere ervaringen te lezen. Mamsie, ik heb heel slecht internet, maar ik ga je vandaag of morgen wel even een pm sturen.

Is goed leaf, ik zie het wel.