Het leuk hebben met elkaar...

De laatste tijd ben ik aan het daten. Het is een ongelofelijke leuke jongen en ik heb het ook leuk met hem, maar er mist toch echt iets. Een vriend van mij zei:"Als je het toch leuk met elkaar hebt, dan is het toch goed toch?" Maar ben ik nu zo vreemd om meer te willen in een relatie. Ik heb erg het gevoel dat toen ik 20 jaar was dat het inderdaad voldoende was om het gewoon leuk met iemand te hebben, maar nu ik ouder ben zou ik wel iets anders dan 'gewoon leuk' willen. Ik heb dan ook niet het gevoel oud te willen worden met iemand waar ik het gewoon leuk mee heb.

Hoe denken jullie daarover?

Gewoon leuk klinkt hetzelfde als 'net niet'.
Persoonlijk zou ik daar geen genoegen mee nemen, ik wil echt hoteldebotelstraalverliefd zijn.
And I won't settle for less.

Ik heb het ook soms heel leuk met mijn buurman, maar ik moet er niet aan denken een relatie met hem aan te gaan. Ik vind het vreemd als mensen een relatie aangaan met iedereen met wie ze het maar een beetje leuk hebben. Inderdaad, er is heel wat meer voor nodig. Vaak geen heel concrete dingen, maar meer op gevoelsmatig vlak, dat het écht klikt, om maar in vage termen te blijven.

Aan de andere kant, als je in een relatie zit met iemand met wie je eigenlijk niet in een relatie wíl zitten dan denk ik niet dat je het nog echt leuk hebt met diegene, want ik denk dat je je dan heel erg benauwd gaat voelen en dat het heel erg aan je gaat knagen. Maar dat is dus als je eenmaal die relatie hebt, niet als je nog vrijblijvend met elkaar omgaat.

Ik vind het zelf heel moeilijk om uit te spellen wat ik wil. Maar ik wil dat mijn toekomstige partner mijn maatje is, dat ik na een lange werkdag letterlijk en figuurlijk thuis kom, dat we elkaar alles kunnen vertellen, dat we overal over kunnen praten, dat we elkaar vertrouwen en dat we slap kunnen liggen van het lachen om een hele domme grap.

Nu heb ik gewoon het gevoel dat ik met iemand op de bank zit die net zo goed mijn beste vriend had kunnen zijn. Ik val niet op mijn beste vriend, dat is met een reden. Ik snap dan ook niet dat een vriend mij al het geluk gunt met iemand waar ik het gewoon leuk mee heb. Ik heb hem al gevraagd of hij het gewoon leuk heeft met zijn vriendin en dat was het volgens hem wel, als ik het goed heb begrepen, maar begon al aan mezelf te twijfelen toen ik had bedacht daar geen genoegen mee te willen nemen.

Ik wil het totaalplaatje en dit is het echt niet. Dit is gewoon leuk. En dat volstond nog toen ik twintig was en niet heel serieus met liefde omging.

Is de seks matig?

KimRosenberg85 schreef:Is de seks matig?

Geen idee. Zo ver ben ik nog niet met hem. Ik wilde het heel erg langzaam aanpakken. Maar misschien moet ik er een tandje bijzetten? :p

Ik word bijna niet verliefd, dus ik herken je gevoel. Ik heb maar met een jongen in mijn hele leven gehad dat ik het méér dan "wel leuk" vond (ben 25 jaar). Ik wil ook écht verliefd zijn, als ik een relatie met iemand aanga en niet iemand die ik "wel leuk" vind.
Jongens die mij leuk vinden, vind ik niet leuk en bij gevoelens voor jongens waarvan ik denk "zou meer kunnen worden dan wel leuk" worden niet beantwoord. Ik ben ook soms bang dat ik niemand tegen kom waarvan het van beide kanten veel meer is dan "wel leuk" en vraag me dan ook af of ik niet genoegen moet nemen met minder.

Gewoon leuk zou voor mij zeker niet genoeg zijn. Ja, om te scharrelen of wat te daten misschien... maar zeker niet voor een relatie. Ik heb het ook leuk met vriendinnen en vrienden, of collega's. Maar daar wil ik niet elke ochtend naast wakker worden. Dat moet ik willen. Ik zou dat zoeken, iemand waarbij ik wil zijn! Niet dat het ook prima is als ik niet bij hem ben, maar dat het wel leuk is als we samen zijn.