Vriendin met ernstig overgewicht...

Een vriendin van mij heeft overgewicht, niet een beetje, maar vrij ernstig, denk dat ze wel obesitas heeft. Ze is constant op allerlei strenge diëten die ze een paar weken volhoud, maar vervolgens valt ze weer terug in haar oude patroon. Wanneer we afspreken is ze echt obsessief bezig met eten. Drinken we een biertje, dan moet daar standaard bittergarnituur bij en lopen we naar een andere kroeg dan gaat ze sowieso de Febo binnen om nog wat patat te halen. Ik vind dit niet normaal en doe meestal wel een bitterballetje met haar mee, maar heb daarna echt geen zin om ook nog patat te eten én een hamburger...

Nu gaan we deze zomer samen naar een festival en ik ben bang dat dit weer hetzelfde gaat verlopen als vorige jaren... Toen liep zij serieus ieder uur naar een andere kraam. Dan wilde ze een hamburger en dan weer een complete rijstmaaltijd en daarna nog weer iets anders. Ik werd er gewoon erg moe van dat ze geen moment rust lijkt te hebben, het is nooit genoeg, ze is nooit even tevreden... Ik vind het zelf juist fijn om op een festival rustig rond te dwalen, in de zon te liggen, naar de muziek te luisteren etc. Daarnaast maak ik me natuurlijk vooral zorgen om haar gezondheid... Ik vind het moeilijk om aan te zien hoe de verslaving bezit van haar neemt en ze zichzelf langzaam de vernieling in helpt...

Maar er iets over zeggen vind ik lastig, omdat ik weet hoe moeilijk ze het ermee heeft. Wat zouden jullie doen? Zwijgen of toch het gesprek aangaan`? (ik help haar al wel door gezond te koken als ze bij mij is en samen te gaan sporten)

Wat is ernstig overgewicht?

Op zich vind ik niet dat je iets hoeft te zeggen over haar gewicht of zo, dat heeft iemand écht wel door (Geloof mij, ik ben ook een dikkertje ) maar k vind wel, als je samen op zo'n festival bent, dat je kan zeggen van 'Joh, dude, alwéér een hamburger?' Je hoeft haar er niet op te wijzen dat ze aan de maat is of zo, maar zelf zou ik niet flippen of gekwetst zijn als een vriendin me er op wijst dat ik al voor de 4e keer eten ga halen...

Ik denk inderdaad dat ze het zelf wel weet, dat ze dik is sowieso, maar ook dat ze continu behoefte heeft aan eten en daar ook aan toegeeft. Ik zou er niet botweg over beginnen, ik denk dat er bij ernstig overgewicht en overeten best veel schaamte komt kijken, dus de kans is aanwezig dat zij zich daardoor vernederd en in een hoek gedreven voelt en juist in de ontkenning schiet, maar je zou als je met haar alleen bent wel heel subtiel het gesprek die kant op kunnen sturen. Dat zou ik dan wel heel voorzichtig doen, bijvoorbeeld door het bij mezelf te houden en te laten vallen dat ik soms moeite heb om te matigen met, nou bedenk eens iets, koffie, sigaretten, alcohol, televisie kijken, internetgebruik, kleding kopen. Als ze erop inhaakt en zelf aangeeft dat ze er moeite mee heeft om niet teveel te eten dan kun je voorzichtig verder met haar in gesprek (en dan niet meteen van 'ja dat viel me al langer op' of 'daar wilde ik het al met je over hebben' maar nog steeds heel voorzichtig) en naarmate ze je meer in vertrouwen neemt kun je eens kijken of ze openstaat voor je steun en hoe je daar vorm aan kunt geven. Maar pas wel op dat ze geen moment het gevoel hebt dat je haar veroordeelt of haar teveel jouw normen oplegt wat betreft slank zijn en eetgedrag.

Als je pas van de zomer gaat vind ik het eerlijk gezegd wat vreemd dat jij je er nu al druk over maakt. Dat zal ze zelf ook niet doen. Ik snap dat je bezorgd bent om haar gezondheid maar aan de andere kant heb jij daar eigenlijk ook weer niet al te veel mee te maken. Als jij een paar keer genoemd hebt dat je er bezorgd over bent dan lijkt me dat genoeg. Voor de rest is het haar leven. Misschien vind zij het wel bij een festival horen om lekker te snacken en om allerlei etensdingen te proberen. Jij hebt die behoefte niet. OK maar dan kun je haar toch niet verbieden om te eten wat zij wil. Als je er niet de hele tijd bij wilt zitten toe te kijken als zij eet dan spreken jullie toch weer af na bv. een half uur of dat zij na het eten naar de plek loopt waar jij lekker in het zonnetje zit. Of schaam je je er wat voor dat zij zo veel eet terwijl ze al overgewicht heeft? Als je je er nu al druk over maakt dan snap ik eigenlijk niet waarom jullie er samen naar toe gaan.

Bedankt voor de reacties. Ik kan inderdaad wel eens het gesprek voorzichtig naar dat soort verleidingen brengen, zoals Susan zegt. Heb trouwens nog nooit gezegd dat ik bezorgd over haar ben, omdat ik dat al snel belerend over vind komen.

Ik maak me niet druk om die festivals, maar het is wel iets waar haar gedrag heel nadrukkelijk naar voren kwam, daarom benoemde ik dat. Haar iets verbieden zou niet eens in mijn hoofd opkomen, ik ben haar vriendin niet haar moeder! Ze moet het vooral zelf weten natuurlijk, ik doe ook genoeg dingen die niet goed zijn voor mijn gezondheid. Vind het alleen lastig om te zien en ook zo onrustig, vooral als ik dus echt dagenlang met haar omga, zoals op een festival. Op andere gelegenheden dat ik haar zie valt het toch minder op.

En schamen? Nee, waarom zou ik me schamen voor haar gedrag? Van mij mag ze opzich eten wat ze wilt alleen ik wil natuurlijk wel graag dat ze gelukkig is en ik zie zo overduidelijk dat ze niet gelukkig is met haar lichaam, dat ik graag zou willen dat het anders was. Gewoon omdat het én niet gezond is én haar veel verdriet bezorgd... Vandaar ook mijn vraag...

Wat Trisha zegt zou ook kunnen, maar vind ik ook toch aardig hard overkomen... Ik durf serieus niks over haar gewicht of eetpatroon te zeggen, omdat ik bang ben dat ik haar kwets... Vandaar dus ook mijn vraag, het is niet iets waar ze makkelijk over praat en ik voel me ook niet de aangewezen persoon, omdat ik juist slank ben. Ik heb dan wel weer andere verslavingen gehad, maar ik weet niet of ze het waardeert als ik die link leg...

Het blijft lastig... Daarom wilde ik het hier even vragen, omdat ik ook hier op het forum merk dat ik soms niet tactisch ben, maar ik wil wel een goede vriendin voor haar zijn natuurlijk