Geen contact meer met een ouder en dan ernstig ziek..

Ik ben benieuwd, voor de meiden die gebroken hebben met één ouder of beide, als een van je ouders dan ernstig ziek blijkt, doet dat je dan echt helemaal niks?

Mijn vriend heeft gebroken met zijn ouders en nu blijkt zijn vader kanker te hebben. Hij zegt dat het hem helemaal niks doet, dat hij het alleen erg vind voor zijn jongste broertje en zusje. Ik vind dit heel moeilijk voor te stellen en wil er gewoon voor hem zijn...

Ik heb ook gebroken met mijn vader. Op het moment is mijn vader nog gezond dus ik weet niet hoe ik zou reageren als hij bv ernstig ziek zou zijn. Ik zal niet zeggen dat het me niks zou doen maar ik weet niet of ik ineens contact zou zoeken of iets.

Mijn vriend heeft jaaaren geen contact gehad met zijn vader. Tot hij met zichzelf in de knoop kwam, toen bleek het toch dieper te zitten dan gedacht. Hij zei ook altijd dat hij geen vader had en dat hij hem dus ook niet kon missen. Diep van binnen dus wel... Ik kan je helaas geen advies geven. Ik vond het ook heel moeilijk om hier mee om te gaan (en dan was/is zijn vader niet eens ziek).

Mijn vader had ook gebroken met zijn ouders, en is vooral aan het breken met zijn vader kapotgegaan. Vandaar dus dat ik me afvraag of dit per geval verschilt of dat het altijd zal blijven knagen...

Mijn zus heeft ooit gebroken met mijn moeder en ze hadden elkaar jarenlang niet gezien toen mijn moeder ziek was. Nu kan ik dat begrijpen, aangezien mijn moeder een ontzettend kreng was, had wss hetzelfde gedaan. Maar toen ze ziek was is ze 2 keer geweest met moeite en bij de begrafenis is ze helemaal niet geweest. Dat is iets wat ik van haar niet kan begrijpen, zou voor de rest van mijn leven spijt hebben gehad denk ik...

Wat moeilijk moet dit zijn voor je vriend.. Ik kan me ook niet voorstellen dat het hem niks doet. Ik denk dat het enige wat je kan doen, is hem steun bieden als hij dat nodig heeft.

Het zit je ook niet mee he lieverd?

Als mijn moeder nu ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, dan kan ik alleen maar wachten tot de dag dat ze sterft ! Ze heeft me heel wat leed aangedaan en dat vergeet ik niet omdat ze opeens heel ziek is.
Nee tussen ons komt het nooit meer goed en ik heb pas echt rust als zij er niet meer is.

Mijn vader daar in tegen is een ander verhaal. Ondanks dat hij ook aandeel heeft gehad is het lang niet zo erg van zijn kant geweest als dat van mijn moeder. Ik denk dat het me dan wel heel wat doet !

Ik heb met mijn vader gebroken en ik wil echt geen contact meer met hem ook als hij ongeneeslijk ziek zou zijn. Hij heeft te erg dingen gedaan en gezegd. Ik zou ook niet naar zijn begrafenis gaan of iets dus eigenlijk hoef ik het ook allemaal niet te weten. Ik denk dat dat ik wel even zou schrikken als ik het zou horen maar het zou me niet raken.

Tea-Leaf schreef:Wat moeilijk moet dit zijn voor je vriend.. Ik kan me ook niet voorstellen dat het hem niks doet. Ik denk dat het enige wat je kan doen, is hem steun bieden als hij dat nodig heeft.

Het zit je ook niet mee he lieverd?

Nee, het zit me niet echt mee nee!

Gelukkig hebben we vannacht nog een goed gesprek gehad, ik geloof dat het hem niet helemaal niks doet, maar dat hij weer even voor zichzelf moet bepalen wat hij wil. Waarschijnlijk nog steeds geen contact, maar hij staat er nu wel even bij stil. En dat vind ik opzich ook heel positief, het is ook goed dat hij erover praat.

Het blijft wel je vader. Of je hem nou wel of niet weer wilt zien/het contact herstellen wil heeft daar niets mee te maken. Volgens mij moet het je wel iets doen omdat het de man is die voor jouw bestaan gezorgd heeft.

Lorna mercedez schreef:Het blijft wel je vader. Of je hem nou wel of niet weer wilt zien/het contact herstellen wil heeft daar niets mee te maken. Volgens mij moet het je wel iets doen omdat het de man is die voor jouw bestaan gezorgd heeft.

Nee, dat ben ik niet met je eens. Het feit dat iemand jou gemaakt heeft tijdens een potje seks maakt je nog geen vader.

_Leaf_ schreef:

Lorna mercedez schreef:Het blijft wel je vader. Of je hem nou wel of niet weer wilt zien/het contact herstellen wil heeft daar niets mee te maken. Volgens mij moet het je wel iets doen omdat het de man is die voor jouw bestaan gezorgd heeft.

Nee, dat ben ik niet met je eens. Het feit dat iemand jou gemaakt heeft tijdens een potje seks maakt je nog geen vader.

Dat is niet wat ik bedoel. Het zal je toch altijd raken (en dan niet emotioneel perse) omdat het iemand is uit je verleden. Ook al is het maar een minuut of seconde, het raakt je wel.

Ik heb al jaren geen contact meer met mijn moeder. Mijn zus heeft me verteld dat ze reuma, hartfalen en suikerziekte heeft, dit doet me al niets. Mocht ze ongeneeslijk ziek zijn doet dit mij ook niets. Ik heb vaak van mensen gehoord dat ze dit niet kunnen begrijpen, zeggen vaak: Het is je moeder. Het is dan wel mijn moeder, maar zo voelt het voor mij niet. Ik zeg ook altijd, ik heb een moeder, maar het voelt totaal alsof ik toch geen moeder heb.
Ik heb nu 6 jaar geen contact meer met haar. Dit voelt voor mij goed. Toen ik nog wel bij haar langs ging, voelde het alsof ze een vage kennis van me was, i.p.v mijn moeder. Dan zit er toch al iets niet goed?

Mijn vriend, heeft haar nog nooit gezien, vraagt zich ook best vaak af wie ze is, hoe ze eruit ziet etc. Hij heeft mij in het begin van onze realtie eens gevraagd: zullen we een keer langs. Ik ben dan bot door te zeggen, als je langs wilt, vind ik best, ga je maar alleen.We zijn er toen langs gereden, ik begon te zwaaien, kreeg de vraag waarom zwaai je, nou je bent er langs geweest, dat is iets anders dan aangaan.
Ik heb niets met haar, dat is nu zo en zal ook altijd zo blijven.
Ik mis haar nu niet, waarom zou ik haar wel gaan missen als ze er niet meer is? Ik heb er vrede mee dat er geen contact meer is van beide kanten. Ze zal ook nooit aan mijn zus vragen hoe het met mij gaat, maar anders om ook niet. Dit hoeft voor mij ook niet.

-

Lorna mercedez schreef:Het blijft wel je vader. Of je hem nou wel of niet weer wilt zien/het contact herstellen wil heeft daar niets mee te maken. Volgens mij moet het je wel iets doen omdat het de man is die voor jouw bestaan gezorgd heeft.

Daar ben ik het niet mee eens. Ja tuurlijk zou ik wel even schrikken maar het zou me niet raken. Ook al is die in mijn leven geweest, hij is voor mij iemand die ik ken maar zeker niet mijn vader die eer verdien die gewoon niet om zo te genoemd te worden. Het is voor mij ook geen reden om het goed te maken, nu hebben we ook geen contact omdat we niks van elkaar moet hebben waarom zou ik het dan goed maken als die ongeneeslijk ziek is. Hij gaat toch een keer dood dus of die dan ziek is of niet als die dood gaat, dus ik zie geen reden om het goed te maken met hem.

Lindsya schreef:

Lorna mercedez schreef:Het blijft wel je vader. Of je hem nou wel of niet weer wilt zien/het contact herstellen wil heeft daar niets mee te maken. Volgens mij moet het je wel iets doen omdat het de man is die voor jouw bestaan gezorgd heeft.

Daar ben ik het niet mee eens. Ja tuurlijk zou ik wel even schrikken maar het zou me niet raken. Ook al is die in mijn leven geweest, hij is voor mij iemand die ik ken maar zeker niet mijn vader die eer verdien die gewoon niet om zo te genoemd te worden. Het is voor mij ook geen reden om het goed te maken, nu hebben we ook geen contact omdat we niks van elkaar moet hebben waarom zou ik het dan goed maken als die ongeneeslijk ziek is. Hij gaat toch een keer dood dus of die dan ziek is of niet als die dood gaat, dus ik zie geen reden om het goed te maken met hem.

Zo denk ik ook over mijn moeder.

Stuiterbal schreef:Als mijn moeder nu ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, dan kan ik alleen maar wachten tot de dag dat ze sterft ! Ze heeft me heel wat leed aangedaan en dat vergeet ik niet omdat ze opeens heel ziek is.
Nee tussen ons komt het nooit meer goed en ik heb pas echt rust als zij er niet meer is.

Mijn vader daar in tegen is een ander verhaal. Ondanks dat hij ook aandeel heeft gehad is het lang niet zo erg van zijn kant geweest als dat van mijn moeder. Ik denk dat het me dan wel heel wat doet !

Ik ken je verhaal niet, maar dit klinkt wel heel erg, vandaar deze

Minniemeisje schreef:

Stuiterbal schreef:Als mijn moeder nu ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, dan kan ik alleen maar wachten tot de dag dat ze sterft ! Ze heeft me heel wat leed aangedaan en dat vergeet ik niet omdat ze opeens heel ziek is.
Nee tussen ons komt het nooit meer goed en ik heb pas echt rust als zij er niet meer is.

Mijn vader daar in tegen is een ander verhaal. Ondanks dat hij ook aandeel heeft gehad is het lang niet zo erg van zijn kant geweest als dat van mijn moeder. Ik denk dat het me dan wel heel wat doet !

Ik ken je verhaal niet, maar dit klinkt wel heel erg, vandaar deze

Dank je !

Moeilijk. Dood is dood, dan kun je alleen maar spijt hebben van dingen die je wel/niet hebt gezegd/gedaan.

Ik vind dat kinderen, zodra ze volwassen zijn niet alleen maar in de slachtofferrol hoeven te blijven hangen indien het leed nog te dragen is. Sommige mensen zijn geen goede ouders, maar kunnen bijvoorbeeld prima grootouders zijn. Ook kun je boven alles staan wat ze je hebben aangedaan en besluiten om inderdaad helemaal geen contact meer te zoeken of te proberen nog te redden wat er te redden valt aan de band met andere familieleden die wel contact hebben met de ouder in kwestie.

TGR schreef:Moeilijk. Dood is dood, dan kun je alleen maar spijt hebben van dingen die je wel/niet hebt gezegd/gedaan.

Ik vind dat kinderen, zodra ze volwassen zijn niet alleen maar in de slachtofferrol hoeven te blijven hangen indien het leed nog te dragen is. Sommige mensen zijn geen goede ouders, maar kunnen bijvoorbeeld prima grootouders zijn. Ook kun je boven alles staan wat ze je hebben aangedaan en besluiten om inderdaad helemaal geen contact meer te zoeken of te proberen nog te redden wat er te redden valt aan de band met andere familieleden die wel contact hebben met de ouder in kwestie.

Ik voel mezelf geen slachtoffer. We liggen elkaar gewoon niet, daar heb je in het dagelijks leven ook met bepaalde mensen. Daar komt nog bij wat mijn vader allemaal heeft gedaan niet door de beugel kan dus ik zou hem nooit kunnen vergeven voor die dingen. En mijn vader heeft als "vader" zwaar verpest maar hij zou ook zeker geen goede opa zijn want hij heeft verschillende pogingen gedaan om mijn zoontje uit mijn buik te trappen wat één keer bijna gelukt is.
Hij past niet in mijn leven, zijn doen en denken past niet in mijn leven. En we willen allebei geen contact met elkaar dus we hebben er allebei vrede mee dat we elkaar niet zien.