Cursus spreekangst

Heeft iemand hier weleens een cursus, training of workshop gedaan op het gebied van spreekangst?

Voor mijn werk moet ik trainingen en presentaties geven, vergaderen met allerlei managers en directieleden etc. Ik merk dat het me heel veel energie kost omdat ik dat soort dingen eigenlijk veel te spannend vind. Niet eens zozeer omdat ik tegen ze opkijk, maar omdat ik me veel te bewust ben van mezelf, mijn houding, versprekingen en hakkelen... het lijkt me heerlijk als dat soort dingen wat minder gespannen zouden zijn.

Is hier iemand die dit heeft gedaan? En zo ja, heeft het je geholpen?

Ik heb vorige week een training presentatietechnieken gevolgd. Die was niet gericht op angst, maar omdat ik zo verschrikkelijk zenuwachtig was hebben ze mij aangeraden een paar lessen yoga te volgen. Dan kan je jezelf rustiger maken door je ademhaling onder controle te houden.

Geen idee of het mij zal helpen maar het klinkt wel logisch.

Ik heb zelf niet echt spreekangst in groepen, volgens mijn manager is het zelfs een verbeterpuntje om wat vaker mijn klep dicht te houden . Dit is trouwens wel in een zakelijke omgeving, informeel heb ik denk ik veel meer last van spreekangst. Op mijn werk ben ik zelfverzekerder omdat ik weet waarover ik praat.

Vroeger was ik wel heel zenuwachtig als ik een presentatie moest geven, ik ben er overheen gekomen door het vaak te doen en elke keer nam de angst wat verder af. Maar als ik jouw berichtje lees, is het al iets wat regelmatig bij je werk hoort zonder dat de spanning afneemt?

Wat Carra zegt, zou wel een goede kunnen zijn. Net als mindfulness of bepaalde meditatietechnieken. Er is een drie-minuten-meditatie die je vlak voor een spannende gebeurtenis kunt doen.

Het stomme is dat ik afgestudeerd logopedist ben..dan weet je dus best wat van ademen, stemgebruik en presenteren. Maar het zelf in de praktijk brengen, ho maar.

Het wordt inderdaad niet minder Twellie, ik heb juist het idee dat het erger wordt. Ik ben ook soms zo kritisch op mezelf, dat ik echt wakker kan liggen van een verspreking of van het feit dat ik rode wangen krijg tijdens een gesprek.

Was die cursus nuttig, Carra?

Ik heb voor mijn studie een pleitcursus gevolgd. Dat is niet hetzelfde, maar daar leerde ik wel echt veel van! Je wordt gefilmd en krijgt aan de hand van wat je terug kijkt tips en tricks, dat helpt echt zo veel! Het is echt heel anders om jezelf terug te zien want in je hoofd gaat er veel meer mis dan er eigenlijk echt mis gaat en andere dingen merk je weer niet echt op. Ik vond het doodeng om gefilmd te worden en mezelf terug te zien maar hee het is alleen maar voor je eigen bestwil moet je maar denken!

Al met al heeft me het best wel geholpen! Dus ik kan het je aanraden.

Ik lees hier ook even mee, want ik heb hetzelfde als Minneke. Voor mijn werk moet ik ook regelmatig cursussen of trainingen geven of voor (grote) groepen mensen iets presenteren of een gesprek voeren met schooldirecteuren en ik blijf het spannend vinden om te doen. Toen ik dit werk net deed, dacht ik dat het wel minder zou worden, maar het wordt niet minder voor mijn gevoel. Volgens collega's ben ik wel gegroeid en vooruit gegaan en dat herken ik met mijn verstand ook wel, maar voor mijn gevoel blijft het spannend en ik blijf me af en toe verspreken of ga ik te snel praten of friemelen, etc.

Dan ben je inderdaad wel heel kritisch op jezelf! Dan zijn dingen die anderen waarschijnlijk niet eens opvallen. Als ze al opvallen zullen mensen daar geen waarde aan hechten. Misschien kun je bij iemand waarvan je vindt dat die goed kan presenteren eens opletten hoe vaak diegene zich verspreekt / rood wordt / even de draad kwijt is / een zin maakt die niet klopt / enzovoorts. Want iedereen maakt zulke foutjes. Maar als je die ziet bij iemand waarvan je wel vindt dat die goed kan presenteren, kun je misschien ook wat milder zijn naar jezelf toe.

Wat mij ook altijd helpt is als ik goed weet waar ik het over heb, dus dat als ik mijn verhaal kwijt raak het niet erg is, want ik weet wat ik wil en moet vertellen. Bovendien, die mensen wíllen je verhaal graag horen, dus ze zijn blij dat jij er bent en niet om te kijken hoe vaak je ehh zegt.