In mijn ogen overdreven bezorgheid.....

Hey!

Mijn vriend vindt het lastig als ik zonder hem uitga, met vriendinnen ofzo. Morgen ga ik bijvoorbeeld ook met vriendinnen weg, hij wil dan weten wat we gaan doen, en of ik wel oppas, of ik wel voorzichtig doe.

We hebben er van het weekend wel een beetje woorden over gehad. Ik vroeg waar hij zo bang voor is, hij zei dat hij mij wel vertrouwt, maar dat hij andere mannen niet vertrouwt, hij is bang me kwijt te raken. Als ik dan vraag: aan wie dan? Zegt hij: misschien kom je wel een leukere kerel tegen.Als ik dan zeg dat hij daaar echt niet bang voor hoeft te zijn, zegt hij: dat weet ik ook wel, ik weet niet wat me bezielt! Ik krijg het idee dat hij mij niet vertrouwd, maar hij beweert bij hoog en laag dat dit niet zo is.

Ik vraag me oprecht af waar dit vandaan komt, heb het hem ook wel gevraagd, of hij is gekwetst door zijn exen ofzo, maar hij zegt van niet. Wat moet ik hier nou mee vraag ik me wel eens af....

Ik zou dat best wel vervelend vinden. Een beetje bezorgdheid of jaloezie is prima, maar dit is wel heel controlerend.

Hij klinkt erg onzeker en dat hij jou wel vertrouwd, maar de anderen niet vind ik echt een dooddoener. Het gaat toch om wat jij doet, niet de anderen. En hij moet er op vertrouwen dat jij je heus wel weet te gedragen en niet zomaar met de eerste de beste leuke vent er vandoor gaat.

Ik zou niet weten wat je er aan kan doen, maar het is wel heel vervelend. Laat het in ieder geval er niet voor zorgen dat je niet meer met je vriendinnen uit gaat.

Vervelend! Het is puur zijn eigen onzekerheid, die hij niet op jou moet projecteren. Misschien kun je er niet teveel aandacht aan besteden.

Mijn man is precies zo! Maar bij hem komt dat voort uit zijn eigen onzekerheid. Daar komt bij dat de vriendinnen die ik heb, op één na, allemaal gescheiden zijn. Hij is bang dat zij de hele avond achter de kerels aan gaan en ik me zou laten ompraten om mee te doen. Dit zit dan allemaal in zijn hoofd en hij weet ook dat dat helemaal niet zo gaat in de werkelijkheid.

Wij praten er de volgende dag altijd over als ik een avond ben gaan stappen. Ik heb er niet zoveel moeite mee. Ik heb ook zo mijn onzekerheden en dan is hij er andersom ook voor mij. Hij zal me nooit controleren, hij is niet jaloers, hij vertrouwd me en belt me ook nooit als ik weg ben. Wel ligt hij altijd wakker totdat ik thuis ben. Dan kletsen we nog even en vertel ik hoe de avond was.

Dat vind ik altijd zo'n onzinnige uitspraak: ''ik vertrouw jou wel, maar die mannen niet''. Waar slaat dat op? Als jij niks wilt doen met die mannen en je geeft je grenzen aan, dan valt er voor die mannen toch niks meer aan te richten?

KimRosenberg85 schreef:Dat vind ik altijd zo'n onzinnige uitspraak: ''ik vertrouw jou wel, maar die mannen niet''. Waar slaat dat op? Als jij niks wilt doen met die mannen en je geeft je grenzen aan, dan valt er voor die mannen toch niks meer aan te richten?

Heb ik hem ook gezegd ja...maar het gaat er niet in bij hem, lastig!

Ik heb dit gevoel zelf ook gehad naar mijn vriend toe. Het is echt heel naar, maar het is gewoon puur onzekerheid. Ik weet niet hoe lang jullie samen zijn? Het gaat wel over, als het goed is..

KimRosenberg85 schreef:Dat vind ik altijd zo'n onzinnige uitspraak: ''ik vertrouw jou wel, maar die mannen niet''. Waar slaat dat op? Als jij niks wilt doen met die mannen en je geeft je grenzen aan, dan valt er voor die mannen toch niks meer aan te richten?

Eens, als hij jou wel vertrouwde dan zouden die zorgen niet eens in hem opkomen. Ik ben het ermee eens dat hij zijn onzekerheid niet op jou moet projecteren, maar dat dat verdraaid astig is, kan ik uit ervaring van de andere kant ook vertellen. Enig idee waar zijn onzekerheid vandaan komt? Misschien kunnen jullie een goed gesprek hebben over de oorzaak ervan, en kun je zo die onzekerheid enigzins wegnemen.

Lennox schreef:

KimRosenberg85 schreef:Dat vind ik altijd zo'n onzinnige uitspraak: ''ik vertrouw jou wel, maar die mannen niet''. Waar slaat dat op? Als jij niks wilt doen met die mannen en je geeft je grenzen aan, dan valt er voor die mannen toch niks meer aan te richten?

Eens, als hij jou wel vertrouwde dan zouden die zorgen niet eens in hem opkomen. Ik ben het ermee eens dat hij zijn onzekerheid niet op jou moet projecteren, maar dat dat verdraaid astig is, kan ik uit ervaring van de andere kant ook vertellen. Enig idee waar zijn onzekerheid vandaan komt? Misschien kunnen jullie een goed gesprek hebben over de oorzaak ervan, en kun je zo die onzekerheid enigzins wegnemen.

Het is pure onzekerheid...en dan vooral het gevoel dat hij me kwijt kan raken. We hebben er al uitvoerig over gesproken, en dit was toen wat er naar boven kwam, dat ik de vrouw van zijn leven ben en dat hij bang is me kwijt te raken. Ik heb ook gevraagd of ik iets kan doen om zijn gevoel minder te laten zijn, hij zei dat hij dat absoluut niet wil. Hij vindt dat ik mijn leven moet leven zoals ik doe, hij is juist blij dat ik leuke vriendinnen heb. Ik heb met koninginnedag extra appjes gestuurd, ook met een leuke foto, dat heeft hem wel goed gedaan zei hij. Verder zie ik hem vanavond weer, dus er gaat vast nog wel over gesproken worden, is ook goed denk ik!

Dit herken ik van een aantal jaren geleden. Toen had mijn vriend er ook een handje van om "jaloers" te reageren als ik iets leuks ging doen met vriendinnen. Zijn insteek was ook altijd ik vertrouw jou wel maar die mannen niet. In die tijd heb ik daarover veel met hem gesproken dat als hij mij vertrouwd er niets aan de hand is omdat ik niets met die eventuele mannen zou doen. Aan de ene kant vond ik het behoorlijk storend, zijn gedrag maar ergens ook wel weer "lief". Niet dat ik dit gedrag graag zag maar hij was inderdaad ook bang om mij kwijt te raken. Bij ons heeft ook geholpen (hetgeen jij volgens mij hebt gedaan) een beetje extra aandacht aan hem schenken: door het sturen van een lieve whatsapp of een leuke foto. Vooral (maar dat doe je volgens mij al) blijven praten. Inmiddels kan hij het prima handelen dat ik uitga zonder hem omdat hij gewoon weet dat ik 's avonds weer bij hem in bed lig en niet voor een andere man zal vallen. Nu moet ik zeggen dat we inmiddels ook al ontzettend veel hebben meegemaakt waardoor we elkaar gewoon door en door vertrouwen maar nogmaals praten, praten, praten en niet opkroppen (maar volgens mij is dat een overbodig advies want ben je daar al prima mee bezig)