Hoogbegaafdheid

Zijn er hier moeders met hoogbegaafde kinderen? In zo ja, hebben jullie je kind echt laten testen? Waarom wel of niet?

Ik heb wel hoogbegaafde broers. Zij zijn getest, omdat de school niet mee wilde werken aan een aangepast programma. Testen was nodig om de school enigszins zover te krijgen. Als de school verder gewoon goed aansluit bij de behoeften van je kind (ik denk jouw dochter?), dan lijkt testen mij niet persee nodig.
Er zijn trouwens ook ouderverenigingen voor ouders van hoogbegaafde kinderen waar je advies kunt vragen.

Daarvoor kan je Parisienne even benaderen geloof ik. Haar dochter is hoogbegaafd geloof ik.

Hier bestaat het vermoeden dus wel. Hij gaat nu ook vrijwel zeker naar groep 3. Testen hebben we nog niet laten doen, ik vind het nu geen toegevoegde waarde hebben.

Aoi schreef:Hier bestaat het vermoeden dus wel. Hij gaat nu ook vrijwel zeker naar groep 3. Testen hebben we nog niet laten doen, ik vind het nu geen toegevoegde waarde hebben.

Hier exact hetzelfde.
Eergisteren wilde ze niet naar school en toen ik haar vroeg waarom ze dan niet wilde vertelde ze dat zij met alle kinderen van groep 2 werkjes moest maken en dat ze die saai vond. Dus ik vroeg haar al of ze niet liever nog een jaartje in de kleuterklas wilde blijven. Maar toen vertelde ze pas geheel verontwaardigd dat ze het saai vond omdat alle werkjes zo makkelijk zijn.
Op mijn aanraden heeft ze dat ook dezelfde dag nog aan haar juf verteld. Toen ik het navroeg gaf de juf aan dat ze eerst dacht dat ze af en toe onverschillig is of ongemotiveerd maar dat nu pas duidelijk werd dat ze het te simpel en dus niet nuttig vindt.

Vanaf deze week krijgt ze ook groep 3 aanbod in de klas op de momenten dat de kinderen uit groep 2 werkjes mogen doen.

Over twee weken gaat ze langs bij een bevriende orthopedagoog om eens met haar te kletsen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

N. is niet hoogbegaafd, daar spreken ze op deze leeftijd nog niet over. Ze heeft voor nu een ontwikkelingsvoorsprong op cognitief gebied van 11 tot 15 maanden. Ik merk bij haar nu al dat heel veel te saai is. Ze gaat sinds een paar weken naar een KDV, daar hebben ze al gemerkt dat ze totaal andere interesses heeft. Waar alle peuters lekker zitten te spelen en te kleien wandelt zij rond op de groep, onderzoekt hier het één, daar het ander. Vraagt zich af hoe die schroeven in de balken komen, hoe het kan dat die ene deur zo open gaat en de andere deur weer zo, etc. De leidsters hadden na dag één al een aardig beeld van haar en zagen wel gelijk dat ze op dat gebied erg voorloopt. Ze merken het nu met name bij knutselwerkjes, liedjes zingen, spelletjes spelen, etc. N. loopt daar gewoon niet zo lekker in mee. Ik wil binnenkort eens met ze praten om een wat beter beeld van N. op de groep te krijgen en om misschien samen met hen naar oplossingen te zoeken. Want N. krijgt steeds minder zin om te gaan, terwijl ze voorheen ontzettend blij was.

Aan mijn reactie heb je misschien niet veel, sorry. N. is natuurlijk nog wel een stuk jonger.

Toch is het wel herkenbaar wat je schrijft Parisienne. Wij haddan nog wel veel geluk met een kdv met peuter plus groep en aanbod in het Engels. Dat hield het voor Fenne erg leuk. Is jouw dochter ook dominant richting leeftijdsgenoten? Hier merk ik dat ze naar oudere kinderen trekt (de buurkinderen van 7 jaar), als ze met leeftijdgenoten speelt dan is ze echt de baas zeg maar. Bij oudere kinderen speelt ze op een veel prettiger manier samen.

Ik heb haar net naar school gebracht. Iedereen mocht bij binnenkomst een activiteit kiezen, poppenhoek, knutselen etc. Maar Fenne koos direct haar nieuwe groep 3 werkboekje en liet het me enthousiast zien. Daarna ging ze onverstoorbaar op een plekje midden in de herrie van de klas zitten en was ze direct vertrokken in haar eigen wereldje . Mooi om te zien dat ze nu eindelijk uitdaging gevonden heeft.

Klinkt goed Minneke! Die 'eigen wereldjes' vind ik vaak zo mooi. Voor mij ook herkenbaar. De eerste dag op het KDV keek N. eerst een beetje de kat uit de boom. Niet verlegen, maar ze liep op een afstand rond en alles in zich op te nemen. Een leidster zei al direct: "Je ziet haar gewoon denken, haar hoofdje draait nu al overuren." Op een gegeven moment pakte ze een boek, ging in het midden van de groep op de grond zitten en zat letters te 'lezen'. Zo heeft ze ruim 5 minuten gezeten. Kinderen renden om haar heen, ze merkte niks op. Helemaal in haar eigen wereld. Vond het wel mooi

Verder trekt ze ook heel erg naar de oudere kinderen toe inderdaad. Ze heeft die klik met leeftijdsgenoten niet. Ze begrijpen haar niet (gezien haar grootte woordenschat), ze spelen op een heel andere manier dan zij en ze zijn een stuk wilder/enthousiaster. N. is wel een stuk rustiger, observeert enorm veel en geniet daar ook van. Als ze weleens speelt met een kindje vertelt ze precies wat het kindje moet doen, hoe het kindje het poppetje neer moet leggen, wat ze moeten zeggen, etc. Het kindje doet niet wat ze zegt (logisch), N. wordt boos, kindje wordt boos, N. eindigt verdrietig. Zo gaat het meestal als ze speelt met leeftijdsgenoten.

Je zei trouwens dat je naar een orthopedagoog gaat? Dat is wel fijn, om iemand te hebben die met je meedenkt. Wij zitten via de jeugd- en kinderpsychiatrie bij een kinderpsycholoog. Zo fijn om met haar te praten. Wij kwamen daar in eerste instantie met N.'s slaapprobleem, maar nu gaat het eigenlijk over van alles. Waar ik met name tegenaan loop is de balans vinden. Hoe zorg je ervoor dat een kind zich niet verveelt, dat het voldoende uitdaging krijgt? Maar waar ligt de balans? Wanneer wordt het teveel, wanneer bied ik haar teveel uitdaging en raakt ze overprikkeld? Daar heb ik het met name met de kinderpsycholoog over.