Zo ontzettend boos!

*weg*

Ik zou lekker gaan trouwen en al die zeikerds niet die dag er bij willen hebben en daarna mogen ze ook door de stront zakken. Zijn ze nou helemaal!

Laat hun eerst maar eens gaan beseffen waar ze mee bezig zijn. Als het besef al komt dan.

Ik weet niet wanneer jij een miskraam hebt gehad, maar ik had ze wel een cadeau gegeven,desnoods via de post, ondanks mijn verdriet. Daar kunnen zij immers ook niks aan doen. Ze kunnen zich inleven, maar je kan niet verwachten dat zij zich op de achtergrond houden en het normaal moeten vinden dat jullie geen aandacht voor hun zwangerschap hebben.

Edit: het laatste stuk ook alleen als zíj er wel waren tijdens de miskraam. Dus niet dat zij totaal geen aandacht voor jullie hadden en wel zelf aandacht willen.

Theeleut schreef:Ik zou lekker gaan trouwen en al die zeikerds niet die dag er bij willen hebben en daarna mogen ze ook door de stront zakken. Zijn ze nou helemaal!

Laat hun eerst maar eens gaan beseffen waar ze mee bezig zijn. Als het besef al komt dan.

Ik weet niet wanneer jij een miskraam hebt gehad, maar ik had ze wel een cadeau gegeven,desnoods via de post, ondanks mijn verdriet. Daar kunnen zij immers ook niks aan doen. Ze kunnen zich inleven, maar je kan niet verwachten dat zij zich op de achtergrond houden en het normaal moeten vinden dat jullie geen aandacht voor hun zwangerschap hebben.

Toen ik zwanger was hebben wij niet eens een cadeau van ze gehad.

Linnie1985 schreef:

Theeleut schreef:Ik zou lekker gaan trouwen en al die zeikerds niet die dag er bij willen hebben en daarna mogen ze ook door de stront zakken. Zijn ze nou helemaal!

Laat hun eerst maar eens gaan beseffen waar ze mee bezig zijn. Als het besef al komt dan.

Ik weet niet wanneer jij een miskraam hebt gehad, maar ik had ze wel een cadeau gegeven,desnoods via de post, ondanks mijn verdriet. Daar kunnen zij immers ook niks aan doen. Ze kunnen zich inleven, maar je kan niet verwachten dat zij zich op de achtergrond houden en het normaal moeten vinden dat jullie geen aandacht voor hun zwangerschap hebben.

Toen ik zwanger was hebben wij niet eens een cadeau van ze gehad.

Dan zouden ze mijn reet mogen likken!

Linnie1985 schreef:Ik ben zo ontzettend boos op mijn schoonfamilie!

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

Ik heb dit stukje er even uitgelicht. Ik kan me het gevoel van jouw schoonzusje eigenlijk wel voorstellen... zeer vervelend dat je een miskraam hebt gehad, maar het is geen reden om haar hele zwangerschap maar te negeren...

KimRosenberg85 schreef:

Linnie1985 schreef:Ik ben zo ontzettend boos op mijn schoonfamilie!

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

Ik heb dit stukje er even uitgelicht. Ik kan me het gevoel van jouw schoonzusje eigenlijk wel voorstellen... zeer vervelend dat je een miskraam hebt gehad, maar het is geen reden om haar hele zwangerschap maar te negeren...

Dat was ook mijn gedachte inderdaad.

KimRosenberg85 schreef:

Linnie1985 schreef:Ik ben zo ontzettend boos op mijn schoonfamilie!

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

Ik heb dit stukje er even uitgelicht. Ik kan me het gevoel van jouw schoonzusje eigenlijk wel voorstellen... zeer vervelend dat je een miskraam hebt gehad, maar het is geen reden om haar hele zwangerschap maar te negeren...

Als we ze zien dan vraag ik er altijd netjes naar en ben ik belangstellend. Ik hoef haar toch niet iedere week te bellen?

En trouwens waarom zou ik, toen ik die miskraam had gehad hebben ze niet een keer gebeld om te vragen hoe het met ons ging!

Helpt het een beetje om je frustratie kwijt te raken? Ik zou ook echt laaiend zijn. Wel zou ik een andere datum kiezen, omdat schoonfamilie het op deze manier ontzettend verziekt heeft. Eerder of later dan schoonzusje zou me niet eens meer kunnen schelen en een uitnodiging kunnen ze ook vergeten. Hoe staat je vriend daar eigenlijk tegenover? Het blijft wel zijn familie natuurlijk.

Wat een vervelende situatie. Ik begrijp je frustratie, maar je moet wel opletten dat je het door je heftige emoties nu niet uit de hand laat lopen, waardoor het misschien nooit meer goed komt. Ik zou eerst even tot bedaren proberen te komen en er dan op een later tijdstip toch nog eens met z'n allen rustig over praten.

Begrijp ik uit jouw verhaal ook dat jullie dus niet naar hun bruiloft kunnen? Omdat je schrijft dat jullie een paar dagen na jullie huwelijk op vakantie gaan en zij 17 juni trouwen? Ik kan me voorstellen dat dat voor hen ook een punt van frustratie is...

Ben het eens met Pineco. Ik denk dat het nu een over en weer wordt van beschuldigingen en dat steeds verder zijn hoogtepunt bereikt. Zonde toch? Er valt voor beide kanten wel iets te zeggen wat niet erg netjes is. Misschien een idee om het een keer uit te praten?

Win zijn bij hun zoiezo niet uitgenodigd. De vakantie stond ook al vast voor we wistwn wanneer hun trouwden.

Mijn vriend is ook erg boos en verdrietig.

Ik heb t idee dat je de situatie alleen vanuit je eigen perspectief bekijkt... Ik kan me het verhaal vanuit jouw schoonzus haar perspectief ook levendig voorstellen. Zet zelf eens de eerste stap naar het oplossen van dit conflict door je goede wil te tonen. Nu leg je alles in een weegschaaltje en dat gaat er echt niet voor zorgen dat de situatie beter wordt. Je wilt toch graag een goede verstandhouding met de familie van je toekomstige man? Ik vind trouwens wel dat juist jouw vriend hier een belangrijke rol in zou moeten spelen, het is tenslotte zíjn familie.

KimRosenberg85 schreef:

Linnie1985 schreef:Ik ben zo ontzettend boos op mijn schoonfamilie!

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

Ik heb dit stukje er even uitgelicht. Ik kan me het gevoel van jouw schoonzusje eigenlijk wel voorstellen... zeer vervelend dat je een miskraam hebt gehad, maar het is geen reden om haar hele zwangerschap maar te negeren...

Maar ze is toch niet verplicht een cadeautje te kopen? Wij hebben ook niks gekocht voor m'n zwager en schoonzus. Belangstelling tonen zit toch niet in het geven van een cadeautje?

Waar maken ze zich druk om?

Waarom zou je iemand die zwanger is überhaupt een cadeautje móeten geven? Ongeacht of je het er moeilijk mee hebt of niet, dat staat er toch los van?

En hoe kun je achterbaks bezig zijn, als je hun trouwdatum niet weet. Als ze zo nodig eerder willen trouwen dan jullie, dan verhuizen zij hun trouwdatum toch lekker?

Het gaat niet om het cadeautje, maar om een blijk van interesse/medeleven. Ik zou persoonlijk ook niet zo snel contact opnemen met iemand die een miskraam heeft gehad, behalve als ik zeer dichtbij sta. Maar als iemand in mijn omgeving zwanger is, dan vind ik dat wel reden om iets te laten horen, ook bij familie waar ik minder mee heb.

Volgens mij geeft Linnie aan dat ze er verder best om vraagt als ze elkaar zien, maar ze heeft alleen geen kadootje gekocht. Ik begrijp dat schoonfamilie bepaalde dingen ook vervelend vind, maar op basis van het schrijven hier vind ik het eerder van weinig inlevingsvermogen getuigen van de kant van schoonfamilie dan andersom. Als je niet weet wanneer je schoonzus/zwager hun bruiloft plannen, dan kan je daar toch moeilijk rekening mee houden bij het vastleggen van je eigen trouwdatum? Er zit daar dan toch een flinke ruis op de communicatielijn?

Dit klinkt wel heel vervelend! Ik zou even geen praatpogingen meer doen en tijdelijk radiostilte houden. Wat een mierenn**kers.

Wat onzettend lullig allemaal.
Waarom moet je trouwens persé een kado geven als iemand zwanger blijkt te zijn? Ik doe het zelf wel meestal, maar gewoon omdat ik dat leuk vind (sowieso altijd even een kaartje vond dat zelf ook leuk om te krijgen) maar niet omdat het moet. Interesse zit hem idd niet in een kado.

Ik zou wel gewoon 11 juni gaan trouwen. Zij konden ook een andere datum kiezen, zij waren immers later met een datum. En ook zou ik gewoon op vakantie gaan. Wederom, hadden zij maar een andere datum moeten kiezen of even overleggen met jullie.

Ga vooral niet meer ruzie maken, probeer het te laten rusten en denk: ze zijn nu eenmaal niet wijzer.

Begrijp ik goed dat jullie zelf níet zijn uitgenodigd op hún bruiloft?
Waarom is dat dan? Omdat jullie dan op vakantie zijn, of omdat ze boos zijn
dat jullie eerder trouwen? Of speelt er meer?

Bij het vastleggen van de datum wisten jullie nog niet dat ze twee weken later zouden trouwen? Daar kun je toch niets aan doen?

En ik begrijp ook niet waarom je een cadeautje zou moeten geven voor hun zwangerschap. Daar zit de belangstelling echt niet in. Ik begrijp dat het voor jullie een heel pijnlijke situatie is. Kun je niet aangeven dat het voor jullie nog te vers/pijnlijk is? Zodat ze ook rekening met jullie kunnen houden? Natuurlijk de situatie niet negeren. Maar wellicht een optie om het aan te geven zodat ze ook een beetje rekening kunnen houden met jullie gevoelens.

Maar, om eerlijk te zeggen, vind ik heel de verhouding een beetje ontwricht en krijg ik het idee dat er al langer en meer dingen (mee)spelen.

KimRosenberg85 schreef:Het gaat niet om het cadeautje, maar om een blijk van interesse/medeleven. Ik zou persoonlijk ook niet zo snel contact opnemen met iemand die een miskraam heeft gehad, behalve als ik zeer dichtbij sta. Maar als iemand in mijn omgeving zwanger is, dan vind ik dat wel reden om iets te laten horen, ook bij familie waar ik minder mee heb.

Zoals ik uit de openingspost van Linnie op kan maken, gaat het ze wel degelijk om dat cadeautje.

Linnie1985 schreef:
Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...

Bovendien geeft ze ook aan er wel naar te vragen als ze elkaar zien.


Verder kan ik mij de gevoelens van Linnie heel goed voorstellen. Ze is al zó lang bezig voor een kindje, is er één keer dicht bij geweest, dan dóet het pijn als iemand dichtbij wel zwanger is. Of je het nu wilt of niet, die confrontatie kan verrekte pijn doen.

Linnie1985 schreef:

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

De voornaamste reden is dus dat ze nooit naar haar vragen hoe het gaat. Ik geef trouwens ook niet iedereen een cadeautje bij zwangerschap, maar mijn bloedeigen zus toch zeker wel. Snap dus ook niet dat de vriend van Linnie niet wat meer betrokkenheid toont? Het is toch je zus...

Later zegt Linnie dat ze heus weleens vraagt hoe het gaat. Ik kan me niet voorstellen dat ze de zwangerschap van (schoon)zus volkomen genegeerd hebben. Daarnaast kan ik heel goed begrijpen dat een zwangerschap bij Linnie een gevoelig onderwerp is. Het zou fijn als je begripvolle mensen om je heen hebt en je de mogelijkheid geven om op je eigen manier om te gaan met emoties. De één vind zulke dingen nog heel erg moeilijk, dan snap ik best dat je hoofd nog niet erg staat naar een cadeautje voor een baby kopen.

KimRosenberg85 schreef:Ik heb t idee dat je de situatie alleen vanuit je eigen perspectief bekijkt... Ik kan me het verhaal vanuit jouw schoonzus haar perspectief ook levendig voorstellen. Zet zelf eens de eerste stap naar het oplossen van dit conflict door je goede wil te tonen. Nu leg je alles in een weegschaaltje en dat gaat er echt niet voor zorgen dat de situatie beter wordt. Je wilt toch graag een goede verstandhouding met de familie van je toekomstige man? Ik vind trouwens wel dat juist jouw vriend hier een belangrijke rol in zou moeten spelen, het is tenslotte zíjn familie.

Hier sluit ik me helemaal bij aan

KimRosenberg85 schreef:

Linnie1985 schreef:

Ook hebben ze tegen mijn vriend gezegd dat ze het ons kwalijk nemen dat we nooit naar mn schoonzusje vragen hoe het gaat en dat we nooit een cadeautje gegeven hebben om het feit dat ze zwanger is...
Ik zei tegen hem dat wij het er nog best moeilijk mee hebben ivm de miskraam en dat heeft hij hun ook verteld, maar daar namen ze geen genoegen mee...

De voornaamste reden is dus dat ze nooit naar haar vragen hoe het gaat. Ik geef trouwens ook niet iedereen een cadeautje bij zwangerschap, maar mijn bloedeigen zus toch zeker wel. Snap dus ook niet dat de vriend van Linnie niet wat meer betrokkenheid toont? Het is toch je zus...

Ik interpreteerde het meer dat ze niet bij haar schoonouders naar haar schoonzusje vraagt, maar wel direct. Het gaat wel heel ver als je ook nog je schoonouders moet pleasen door naar iemand anders te vragen. (Tenzij je dat zelf graag doet natuurlijk, maar het moet geen verplichting worden vind ik).

Ik heb trouwens geen cadeautjes gekregen van mijn familie toen ik zwanger was. Waarom moet je overal maar cadeautjes voor geven? Dadelijk is er ook nog een babyshower (waarschijnlijk) en de kraamtijd waarin ook nog cadeautjes worden gegeven.

Ik sluit me verder aan bij Mrs. Jansen. Ik geloof dat er véél meer aan de hand is.