Wat was het eerste wat je dacht toen je je kindje zag/rook?

Serieus? Ik zei hardop: 'Laat die andere maar zitten, jullie gekke henkies denken toch zeker niet dat ik dat nog een keer doe?' en daarna...'kan iemand hem even vasthouden, hij is te zwaar' .

Ahum, ik was geloof ik niet meteen de meest liefdevolle moeder die een baby zich zou kunnen wensen

Ik heb het goed gemaakt hoor

Ik zag bij C.iske als eerste zijn piemeltje en riep; "Ik heb een zoon!!!!!!!" Vervolgens; "Wat is hij klein!" Toen ik hem bij me kreeg heb ik gezegd; "Mannetje toch, jij hebt het ook zwaar gehad" en ik heb nog 10 keer geroepen dat ik een zoon had en dat hij helemaal van mij was:oops:

Bij J.anneman was ik in eerste instantie alleen maar heel blij dat hij er eindelijk uit was en ik vond hem prachtig.

beiden vond ik ze heel lekker ruiken, ik ga ook nog steeds bij pasgeboren baby's snuffelen. Niet bij vreemden natuurlijk.
Ik kan me de geur niet meer voor de geest halen, maar ik vind het zo lekker ruiken.

Bij R, jeetje wat een haren en eindelijk ben je daar.

Bij N jeetje nog veel meer haren en wat lijkt je op je broer.

Ik kreeg mijn zoon meteen op mijn buik gelegd, ik vond het een beetje aanvoelen als een warm rauw homp vlees weet ik nog ik kon alleen maar uitbrengen 'wat is ie mooi, wat is ie mooi'

Toen ze er uit was zei de gynaecoloog en de zuster oo wat is ze klein.

Ik kreeg haar toen bij me maar dacht steeds controleer der nou eerst helemaal was zo bang dat er iets mis was omdat ze klein was.

Bij de eerste dacht ik toen ze over over het doek getild werd; Ze heeft donker haar. Was ervan overtuigd dat ze rood zou zijn.

Bij de tweede dacht ik; til er nu verder over de doek heen, ik zie bijna niets. Ik keek tegen haar bolle wangen aan. En toen ze terug kwam van de controle. Wat lijkt ze op de oudste. Heb dat de hele dag nog gezegd alleen met een andere haarkleur. Hebben we toch een roodharig kindje.