Opname ?

Ik heb al eerder een topic geopend over onze zoon B. Even in het kort het verhaal tot nu toe:
Hij is nu bijna vijf weken oud en huilt vanaf dag twee extreem veel. Hij gilt het letterlijk uit vd pijn. De hele dag. Hij kon niet alleen slapen, alleen als we hem rechtop hielden.
Sinds we zijn gestart met medicatie tegen reflux en koemelk vrije voeding, kan hij s nachts soms in zijn bed slapen. Overdag wordt het echter alleen maar erger. Hij is ontroostbaar en huilt praktisch de hele dag. Hij ligt bv even rustig bij ons en dan klapt hij ineens dubbel vd pijn. En dat continue... Het is echt van voeding tot voedibg.
Verder bakeren we hem in en letten we erg op de rrr.
Ook de osteophaat kon niets vinden.

De kinderarts heeft nou opname voorgesteld. Hij zal dan voor ongeveer een week worden opgenomen en dan gaan kijken wat er nou gaande is. En ik zie eigenlijk ook geen andere opties meer. Alleen..ik ben zo bang dat het vreselijk gaat zijn voor B. Ik ben bang dat hij niet snel en genoeg getroost gaat worden. Omdat ze druk zijn maarok, omdat ze misschien wel het even laten huilen, willen proberen.
Waar ik dus echt niet achter sta. Hij heeft namelijk duidelijk pijn en ik wil dat hij weet dat we er dan altijd voor hem zijn. Plus dat dat toch ook niet goed voor de hechting kan zijn? We hebben nog een dochter van 2.5, dus ik kan dan niet continue in het ziekenhuis zijn:-|
Mijn man is ook geen voorstander vann opname.

Ik vind dit zo ontzettend moeilijk. Zit er volledig doorheen.
Wat zouden jullie doen?

En als je hem op laat nemen en zorgt dat 1 van jullie er altijd bij zijn? Ik zou als je hem op laat nemen sowieso heel duidelijk zeggen dat jullie niet willen dat ze hem bewust laten huilen.

En zijn er ook nog opties die ze hebben al jullie hem niet op laten nemen? Want als hij duidelijk pijn heeft dan moet er toch iets zijn wat ze kunnen doen of proberen...

Sterkte, wat ontzettend naar .

Ik zou wel voor de opname gaan. Het lijkt misschien heel hard om hem weg te brengen maar je zoontje heeft er weinig erg in en hij is in goede handen. Op een kinderafdeling zien ze heel snel of hij huilt omdat hij moe is, honger heeft of pijn heeft. Dat horen ze niet alleen aan het huilen maar zien dat bijvoorbeeld ook aan het optrekken van z'n beentjes e.d.

Onze dochter is 2 dagen opgenomen geweest voor uitdroging maar de verpleegster zag direct of ze huilde van de pijn, honger of moe was.

Ik lees nu dat je niet altijd bij hem in het ziekenhuis kan zijn, maar kan je man verlof opnemen of hier misschien zorgverlof voor krijgen?

Kan je man geen weekje vakantie nemen en bij je dochter thuis lijven? Dat jij 24/7 in het ziekenhuis erbij bent? Ik zou in deze situatie wel voor opname kiezen, met thuis blijven schiet je niks op en heeft je kindje alleen maar pijn, wie weet vinden ze iets tijdens de opname.

Ik herken zo ontzettend veel in jouw stukje!
onze zoon is ook met zelfde klachten in ziekenhuis terecht gekomen.
Ik ben nu met eten bezig, stuur je later even een berichtje!

Ik. Zou ook voor ren opname gaan, en ook voor je eigen rust er niet de hele tijd zijn. Een vriendin van mij mocht niet eens de hele tijd blijven omdat bleek dat het deels door haar gedrag kwam dat dat kindje zo was. Door de opname werd die huilcirkel doorbroken, had zij dr rust terug. Ik geloof niet dat het kwaad kan voor de hechting eigenlijk, ik denk dat die opname het misschien hoe moeilijk ook alleen maar beter kan maken.

Is het een opname op een huilpoli waar het om gaat of gewoon op de kinderafdeling om nu echt uit te zoeken waar hij pijn van heeft?

Ik denk dat je soms weinig keus hebt, ik zou hem laten opnemen. Het is natuurlijk heel erg naar, het is voor hem ook heel erg naar als hij niet getroost word, ik zou daar wel duidelijk over zijn daar ook. Maar het is óók ontzettend naar dat hij zo ontzettend veel verdriet en pijn heeft. Een opname kan daar hopelijk verandering in brengen! Hoe naar ook, als je de pro's en contra's tegen elkaar gaat afwegen dan is het denk ik wel zo dat hem zo door laten gaan met dat huilen niet echt een optie voor jullie is.

Op wat voor afdeling word hij opgenomen?
Mijn zoontje ligt al vanaf de geboorte op neonatologie. Ik vind het verschrikkelijk want ik wilde mijn zoontje juist na de geboorte zo veel en zo lang mogelijk bij me hebben. Voor de hechting, het warme geborgen gevoel etc. Alleen mijn zoontje was te vroeg en te zwak daarvoor en nu ligt hij dus al 2,5 week op de neonatologie. Ik vind dat echt heel erg naar, omdat ik er niet de hele dag bij kan zijn en hem niet eens zelf al zijn flesjes kan geven (ik ben zelf nog aan het herstellen dus ik ga twee keer per dag). Maar tegelijk word hij daar zo ontzettend goed verzorgd, zijn de zusters ontzettend lief en ze proberen juist de kindjes niet te laten huilen. Omdat stress voor de kindjes niet goed is, maar omdat het ook onrustig is op de afdeling. Ik heb gemerkt dat ze wel degelijk liefde en aandacht krijgen. En uiteindelijk hebben ze hem daar op dit moment meer te bieden dan ik hem thuis kan bieden.

Ik heb natuurlijk niet echt een keus gekregen, het is bij mij zoals het is. Maar ik denk dat het goed is voor jezelf te bepalen of je eigenlijk überhaupt een hebt. Jullie zitten zo met jullie handen in het haar, je kindje heeft het zo niet naar zijn zin en jullie hebben al van alles geprobeerd. Is het een optie om door te blijven modderen of hebben jullie nog andere mogelijkheden?

Onze dochter is ook opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat ze zoveel huilde/krijste.
Ik wilde het ook niet, maar omdat wij echt op waren, hebben we er toch voor gekozen het wel te doen.
Overdag was een van ons bij haar, maar 's nachts zijn we naar huis gegaan om te slapen.
Het heeft geholpen, er werd een oorzaak voor haar huilen gevonden (KMA en reflux) en er werd een patroon doorbroken. Dat was voor ons heel goed.
Ze was echt niet van de een op de andere dag stil, maar na die paar dagen ziekenhuis konden wij er beter tegen en daardoor huilde zij weer minder.

Ik weet hoe rot het is, het is hartverscheurend om je kindje achter te laten. Maar ik denk dat dit het enige is wat je kunt doen.

Sterkte!

Ik zou hem toch laten opnemen. Er zal toch iets moeten gebeuren wat zo kan het toch ook niet verder lijkt me. Wat ontzettend naar zeg, veel sterkte met jullie keuze.

Zoals ik net al schreef vertoonde (en dat is nu nog niet helemaal over) onze zoon hetzelfde gedrag als jullie zoon.
Omdat wij ons erg zorgen maakten, maar ook omdat wij er doorheen zaten, is hij opgenomen volgens het huilbabyprotocol. Dat was gewoon op de kinder en tienerafdeling. De eerste 48 uur was observatie en hielden de verpleegsters een huillijst bij. ( groen huilen en rood overstuur en krijsen) Ook stond er bij voor/tijdens of na wat voor momenten het was.
Hieruit bleek dat K een erg onrustige baby met veel zuigbehoefte was. Ik gaf borstvoeding en dat was goed op gang dus hij kreeg een speen en ze zijn begonnen met inbakeren.
De eerste 48 uur mochten we 2 keer op een dag een uur bij hem (dan gaf ik borstvoeding, de andere voedingen als wij er niet waren kreeg hij afgekolfde melk uit flesje)
Ik vond het ook vreselijk om hem alleen te laten maar het was al snel duidelijk dat de verpleging hem echt niet lieten huilen (kon/kan bij hem ook niet want dan krijst hij de hele afdeling bij elkaar)
Kwam regelmatig voor dat als wij kwamen hij gezellig bij de verpleging op de arm achter de balie zat, ze met een wagentje met hem aan het wandelen waren of met hem aan het knuffelen "boekje lezen" op zijn kamertje. (dat doen ze nu ook nog)
Na een week mocht hij naar huis, hij was toen echt een stuk rustiger en krijsen deed hij nog wel maar stukken minder.

Helaas ging het na 3 weken thuis weer slechter en kreeg hij ook slijmerige luiers, ontzettende krampen en uitslag.
Weer opgenomen en dat is nu al 3 weken geleden. Inmiddels weten we dat hij heel erg allergisch is voor koemelk eiwit, soja en een lactose intolerantie heeft. Daarbij zware reflux waarvoor hij dubbele dosis medicatie krijgt om hem er zo min mogelijk last van te laten hebben.
Helaas zijn hierbij zijn klachten nog niet voorbij en lopen er verschillende onderzoeken.

Onze behandelend arts heeft inmiddels contact met een kinderarts en de klinisch geneticus uit het Wilhelmina Kinderziekenhuis en is besloten dat hij wordt overgedragen aan het WKZ omdat de mogelijkheden in onderzoeken/behandelingen hier in dit ziekenhuis ophouden, ze zijn niet specialistisch genoeg.

K mocht vorig weekend en dit weekend met verlof naar huis, dat is erg fijn. Ook al hebben we hem natuurlijk het liefste altijd thuis, we weten/zien dat de zusters echt heel lief zijn en goed voor hem zorgen. Omdat hij er nu al ruim 3 weken ligt en hij het jongste patiëntje is noemen ze hem al de afdelingsmascotte
Omdat zij zo goed voor hem zorgen, laten wij hem daar wel met een gerust hart achter en kunnen we "bijtanken" (nogmaals, natuurlijk hebben we hem liever thuis maar als hij dan toch moet blijven dan op deze manier)

Sterkte met de keuze, eventuele opname en als je nog iets wil weten stuur je maar een berichtje,

Wat een rottige situatie is dit voor jullie. Jullie zoontje zit duidelijk niet goed in zijn vel, om wat voor reden dan ook. Ik denk dat ik, hoe moeilijk ook, wel tot een opname zou besluiten. Hopelijk kunnen de artsen dan ontdekken waar hij last van heeft. Stel je voor dat jullie na een moeilijke opnameweek wel duidelijkheid hebben over wat hem mankeert, dan krijgen jullie vast ook hulp of medicatie waardoor jullie hem kunnen helpen. En mocht er niets aan de hand zijn, maar blijkt hij overgevoelig o.i.d., dan doorbreek je met de opname misschien wel de negatieve spiraal. Probeer vast te houden aan het resultaat van de opnameweek, wie weet brengt het jullie en hem wel veel goeds.
En natuurlijk een dikke knuffel, dit moet heel moeilijk en verdrietig voor jullie zijn.

Kruidkoek, wat heftig allemaal maar het is idd voor zijn eigen bestwil.

En over de hechting, ik blijf erbij dat dat niet alleen maar de eerste weken is dat dat belangrijk is. Ik heb vanalles gedaan wat volgens sommigen de hechting 'minder' of wat dan ook zou maken maar dat is de grootste onzin. R en ik hebben een enorm goede band ondanks dat hij nooit als baby bij ons geslapen heeft, we hem gewoon hebben laten huilen af en toe, hij nooit geen borstvoeding heeft gehad etc.

Mijn punt, hechting heeft in mijn ogen niets te maken met alleen maar kleine baby's en zo'n baby continue om je heen te hebben. Misschien is die opname voor jullie juist wel veel beter op de lange termijn omdat je dan toch hopelijk gaat achterhalen waar zijn onrust vandaan komt.