Vriendinnengedoe

Ik zou inderdaad beter er even over bellen, Bliss. Maar verder vind ik het wel heel herkenbaar. Ik heb dat ook met 1 vriendin en ben daar ook laatst over begonnen. Maar over de app werd ik alleen maar gefrustreerder! Laatst daar face to face over begonnen. Ook niet echt bevredigend, maar ze weet nu wel hoe ik erover denk.

SoGood schreef:Ik geloof dat ik ook zo'n vriendin ben. Ik heb een stuk of 4 vriendinnen die echt ver van me vandaan wonen (varierent van 1 tot 3 uur) Als ik weekend heb dan ben ik vaak gewoon best moe en spreek ik graag af met vriendinnen maar het liefst wel in de buurt. Ik haat het om uren in de auto te zitten in mijn eentje of in de trein. Dat zegt niets over mijn vriendschap naar hun toe maar meer over mijn energielevel.

Toch ben ik het hier niet helemaal mee eens. Als het echt een goede vriendin is, vind je het toch leuk om haar (af en toe) in real life te zien, en samen iets te ondernemen? Dan lijkt het mij dat je daar wel eens in de zoveel tijd een lange reis voor over hebt. Ik bedoel, het hoeft natuurlijk niet wekelijks of maandelijks, maar een paar keer per jaar heb je dat toch wel voor een vriendin over?

Ik kan me daar eigenlijk nooit zo druk over maken. Mijn twee beste vriendinnen wonen in Amsterdam en Den Haag. Ik ga veel vaker daarheen en één vriendin komt echt nooit bij mij. Alleen op mijn verjaardag. Ik vind dat geen probleem. Het is ook best wel een gedoe om bij mij te komen.
De vriendschap zit goed, en wie er dan vaker contact op neemt of vaker op visite komt hou ik echt niet in de gaten.

Heeft je vriendin gereageerd op je laatste berichtje?

-

Ik begrijp je frustratie erg goed Bliss, ik heb ook zo'n vriendin. In de afgelopen 6 jaar is ze 2 keer bij mij geweest. Verder spraken we altijd af als ik een paar dagen bij mijn ouders was. Ik heb vorig jaar besloten om niet meer aan te geven dat ik naar mijn ouders ga en dan af te spreken maar af te wachten tot zij initiatief zou nemen om hierheen te komen. Ik heb haar inmiddels dus al ruim 14 maanden niet gezien. Spreek haar alleen via Whatsapp.
Voor haar inderdaad wel lekker goedkoop als ze geen ritje naar hier hoeft te betalen en voor haar komt het dus goed uit dat ik geregeld daar ben, maar vaak heb ik dan ook al heel veel andere dingen te doen en andere mensen te zien.
De reis is met het ov ook 3 uur en met de auto ruim 2 uur (volgens mij kom jij uit dezelfde omgeving als waar ik vandaan kom) maar zo duur hoeft dat niet te zijn met die treinkaartjes van kruidvat of ah. En als in al die tijd er geen kleine 20 euro af kan dan kan ik ook geen 6 euro elke maand aan een treinkaartje uitgeven naar haar (vanaf mijn ouders)
Ik vraag mij bij zulke antwoorden ook vaak af of het geld er echt niet voor is, of dat ze het geld er niet voor over hebben, want anderen dingen kunnen ook gedaan worden.

-

Omdat je aangeeft dat jij wel veel waarde hecht aan vriendschappen 'actief' te onderhouden, zou je wellicht voor kunnen stellen om de treinreis te delen qua kosten...? Geen idee of je dit zou willen hoor en je het kunt missen, maar dan weet je wel of dit nog echt toekomst heeft, want volgens mij zou ze dan alleen kunnen weigeren doordat ze zich bezwaard zou voelen dat jij hieraan ook een deel betaalt. Anders kun je volgens mij niet meer dan de situatie accepteren zoals 'ie is, waarbij je idd teleurstelling mag voelen over hoe zij vormgeeft aan jullie jarenlange vriendschap. Het lijkt er enigszins op dat zij hier anders naar kijkt dan jij, dus vandaar ook bovenstaand voorstel. Ik vind het goed dat je hebt gemaild, maar ik zou er zelf de voorkeur aan hebben gegeven om te bellen. Mailen is toch vaak een monoloog i.p.v. dialoog voeren en nu voel je je alsnog rot erover, omdat je niet echt met elkaar in gesprek bent gegaan.

Is dat logisch, de treinreis delen qua kosten? Lijkt me niet toch, de ene keer (vaker dan de ene keer) gaat Bliss die kant op, en betaalt Bliss ook voor haar treinkaartje. De keer dat ze naar haar toe komt hoort vriendin gewoon voor haar eigen kaartje te betalen.

Carrie schreef:Is dat logisch, de treinreis delen qua kosten? Lijkt me niet toch, de ene keer (vaker dan de ene keer) gaat Bliss die kant op, en betaalt Bliss ook voor haar treinkaartje. De keer dat ze naar haar toe komt hoort vriendin gewoon voor haar eigen kaartje te betalen.

Idd, ik heb ook totaal niet het geld om andermans kaartjes te gaan betalen. Maar al had ik t wel, dan was t nog tegen mijn principes. Ik betaal al genoeg om altijd die kant op te gaan.

Carrie schreef:Is dat logisch, de treinreis delen qua kosten? Lijkt me niet toch, de ene keer (vaker dan de ene keer) gaat Bliss die kant op, en betaalt Bliss ook voor haar treinkaartje. De keer dat ze naar haar toe komt hoort vriendin gewoon voor haar eigen kaartje te betalen.

Och... logisch. Is het logisch dat een vriendin zich verschuilt achter de kosten vd treinreis? Als ze wekelijks 2 euro opzij legt, heeft ze binnen een aantal weken/maanden geld gespaard voor een kaartje. Ik vind het een beetje een nietszeggend bezwaar en vandaar dat ik dit opperde, omdat ik me amper kan voorstellen dat dit de daadwerkelijke reden is dat ze nooit naar Bliss gaat.

@Bliss: zie uitleg hierboven. Ik snap het heel goed dat je hier niet in mee wil gaan, maar ik denk dat je dan voor jezelf moet beslissen of hier voor jou nog een gelijkwaardige vriendschap in zal zitten. Jij voelt dat je er meer in investeert dan zij en ik haal nergens uit dat dit gaat veranderen op (korte) termijn. Vind het rot voor je dat het wel aan je vreet en je zo weinig met haar reacties kunt.

Oja een nietszeggend bezwaar is het zeker! Dus daarom zou ik sowieso al geen treinkaartje voor haar betalen

Weet je, ik denk dat het vaker zo gaat met grotere afstanden. Zelf moet ik ook al jaren 200 km reizen met het OV of auto om mijn vrienden in het noorden te bezoeken en ik merkte dat dit niet van iedereen terugkwam, zeg maar. Ik had er niet zoveel moeite mee, omdat ik juist weer nieuwe mensen had leren kennen in de stad waar ik naartoe was verhuisd en dat is op den duur gegroeid tot nieuwe vriendschappen. Er zijn nog wel vrienden uit het noorden die het geen probleem vinden om ook naar mij toe te komen, maar dat is doorgaans wel wat minder, puur vanwege het feit dat ik bezoekjes combineer met familie ook willen zien en dan ben ik er toch al. Ik zie het daardoor ook niet als oneerlijk/ongelijkwaardig/weetikveel, want ik heb er zelf net zo goed baat bij om juist die kant op te gaan.

-

In dat geval zou ik het laten voor wat het is. Probeer te accepteren dat er kennelijk iets is veranderd in de vriendschap. Als je elkaar dan ziet met carnaval of andere feestjes is het prima en kan je het gezellig hebben maar dan zonder verwachtingen de rest van het jaar.

Ja idd, maar geen idee of zij daar dus ook zo over denkt. Ik wacht t voorlopig maar ff af.

-

Nou dat is ook stom van d'r zeg, dat ze niets meer laat horen. Kinderachtig.
Ik had persoonlijk niet gestuurd dat ik niet hoop dat het aan mij ligt, maargoed. Dan nog kan ze toch wel de beleefdheid opbrengen om iets terug te sturen, wat haar antwoord ook is.

Hmmm ik denk dat je je conclusies moet trekken nu ze niks laat horen.

Ik ben zelf niet goed in het onderhouden van vriendschappen maar als iemand mij zo'n berichtje zou sturen zoals jij nu hebt gedaan en degene is wel echt heel belangrijk voor mij, dan zou ik het echt wel uitpraten en reageren. Het lijkt nu toch een beetje 'she's just not that in to you'.

Jammer! Ik hoop dat je je er niet niet al te druk over maakt.

-

Bliss schreef:

Poubelle schreef:Nou dat is ook stom van d'r zeg, dat ze niets meer laat horen. Kinderachtig.
Ik had persoonlijk niet gestuurd dat ik hoop dat het aan mij ligt, maargoed. Dan nog kan ze toch wel de beleefdheid opbrengen om iets terug te sturen, wat haar antwoord ook is.

Ik stuurde dus dat ik NIET hoopte dat het aan mij ligt hè

Dat bedoelde ik!

Bliss, ik zit helemaal in je schuitje nu. Ik dacht altijd 2 beste vriendinnen te hebben, maar heb nu 's bewust tijdje niks van me laten horen.

Gevolg? Ik heb vriendin B al bijna 5 maanden niet gezien en amper gesproken. Leuk detail; ze woont op 5 minuten fietsen afstand Weet je ook gelijk waar je aan toe bent. Is ff slikken, vooral omdat je 't héél erg persoonlijk op kunt (moet?) vatten, maar ik ben wel blij dat ik weet waar ik aan toe ben.

Je kan je tijd, aandacht en liefde (klinkt dramatisch, maar is wel beetje zo vind ik) beter ergens aan besteden. Aan iemand die 't wel waardeert of kan gebruiken

Poubelle schreef:

Bliss schreef:

Poubelle schreef:Nou dat is ook stom van d'r zeg, dat ze niets meer laat horen. Kinderachtig.
Ik had persoonlijk niet gestuurd dat ik hoop dat het aan mij ligt, maargoed. Dan nog kan ze toch wel de beleefdheid opbrengen om iets terug te sturen, wat haar antwoord ook is.

Ik stuurde dus dat ik NIET hoopte dat het aan mij ligt hè

Dat bedoelde ik!

Snap ik hoor

Bazinga, wat kut! Zijn dat die meiden waar je al zo lang goed bevriend mee was? Stom zeg. Wat bezielt sommige mensen toch?

Yep, sinds de brugklas, dus dit jaar ons 12 jarige jubileum Gelukkig is die andere vriendin - eigenlijk m'n beste vriendin, vanaf nu te noemen 'M', er nog wel. Vind 't alleen heel naar voor haar dat zij er nu tussen zit..

Zaterdag zijn we verplicht elkaar te zien, dan is 't surprisefeest voor M's vriend. Maar aangezien we geen echte uitgesproken ruzie hebben, zal 't hooguit wat ongemakkelijk worden. Gelukkig is m'n broertje er ook, die houd ik gewoon bij me...

Maar goed, lullig is 't wel. En ik snap 't niet 't kan zo makkelijk zijn, even een mailtje, een kaartje, een kort berichtje kan al genoeg zijn! We hebben notabene Facebook...

Ik zit ook met een soortgelijke situatie. Vriendin die ver weg is gaan wonen, steeds zegt dat ze wel wil afspreken, maar het altijd te druk heeft als ik met een concreet voorstel kom. Ik heb daarom op een gegeven moment besloten geen moeite meer te doen. Sindsdien heb ik niets meer van me laten horen, en zij heeft ook nooit wat van zich laten horen. Dat zegt wel genoeg: als ik geen moeite doe verwatert het contact. Maar doordat ik nu niets meer verwacht van haar stelt ze me tenminste niet meer steeds teleur.

Het is heel logisch dat je minder contact hebt als je verder weg woont, elkaar niet meer automatisch tegenkomt en nieuwe vrienden maakt. Maar ik vind het geen excuus om helemaal niets meer af te spreken. Als je echt belangrijk voor vrienden bent, maken ze wel tijd voor je.

Wat mij wel helpt is om me te realiseren dat het probleem niet aan mij ligt. Ik heb de neiging meteen te concluderen dat ik blijkbaar niet leuk genoeg ben voor die vriendin. Maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat het gewoon bij haar karakter hoort. Ze is altijd al erg 'vluchtig' geweest en daarom laat ze blijkbaar snel vrienden achter zich. Dat wil niet zeggen dat ik niet bijzonder genoeg ben of zo.

-