Welke belangrijke keuzes heb jij gemaakt?

Welke keuzes heb jij gemaakt die je leven hebben veranderd, zowel positief als negatief? Zou je die keuzes opnieuw maken of zou je het nu helemaal anders doen?

Zelf heb ik 6 jaar geleden besloten om m'n fulltime baan op te zeggen, een voltijd HBO studie te gaan doen en te verhuizen naar een andere stad. Dit heeft voor mij heel positief uitgepakt! In deze stad voelde ik me veel beter op m'n plek, heb hele leuke mensen leren kennen en een leuk leven kunnen opbouwen. Ook het studeren was een goede keuze, al heb ik nu geen baan op mijn niveau en daarvoor ben ik in eerste instantie wel gaan studeren. Maar al met al een keuze waar ik geen spijt van heb gehad!

Waar ik wel heel erg spijt van heb gehad en wat ik achteraf gezien heel anders had willen doen, was naar huis gaan toen ik op reis was en mijn oma ziek werd. Ik was net 2 weken weg en zou in totaal 2 maanden wegblijven. Ik ben afgegaan op wat mijn ouders mij vertelden en zij waren er juist heel erg voor dat ik bleef. Achteraf had ik m'n gevoel moet volgen en naar huis moeten gaan. Mijn oma is 1 dag voordat ik terug vloog overleden en ik heb haar dus niet meer gezien. Naast dat ik ontzettend verdriet had, had ik ook een verschrikkelijk schuldgevoel. Een schuldgevoel naar m'n oma, maar ook naar m'n familie omdat ik er niet was. Deze keuze heeft mijn leven niet heel zichtbaar veranderd, maar ik voel me nog altijd schuldig.

De keuze om te emigreren. En het is heel positief uitgepakt en ik zou het zo weer doen!

Een keuze waar ik een beetje spijt van heb is hoe ik mijn studententijd heb ingevuld. Ik was net 17 toen ik ging studeren, had geen geld voor een kamer in het centrum en mijn ouders wilden liever niet dat ik zou lenen. Als ik het over mocht doen was ik een jaar iets anders gaan doen (high school in Amerika ofzo) en was ik daarna een echte student geworden met studentenleven. Dat heb ik nu gemist en dat vind ik wel jammer.

Jong moeder worden, de operatie van mijn jongste dochter doorzetten, scheiden en een volledige hypotheek dragen.

Mama_van2 schreef:Jong moeder worden, de operatie van mijn jongste dochter doorzetten, scheiden en een volledige hypotheek dragen.

MAmavan2, ben jij gescheiden? Jeetje...dat heb ik helemaal gemist. Wat naar! Ik hoop dat alles goed met je ging. Ik kan mij ook wel voorstellen dat er veel gebeurd is!


Voor mij zijn belangrijke keuzes geweest dat ik afstand heb genomen van bepaalde mensen in mijn leven. Klinkt een simpele keuze maar ik vond hem best heel pittig.
Daarnaast de keuzes die ik maak in de opvoeding van mijn kinderen, de keuze voor hun basisschool en het kopen van een huis.

Ja, klopt. Teveel gebeurd, heb gevochten tot het allerlaatste maar het was op. Laten we het erop houden dat alles, echt alles in ieder opzicht de afgelopen 2 jaar op mij is neergekomen.

Mama_van2 schreef:Ja, klopt. Teveel gebeurd, heb gevochten tot het allerlaatste maar het was op. Laten we het erop houden dat alles, echt alles in ieder opzicht de afgelopen 2 jaar op mij is neergekomen.

Jeetje, ook ik schrik hiervan.. Wat rot! Veel sterkte gewenst..

Heftig Mv2! Dat wist ik helemaal niet..

Tot nu toe geen heel belangrijke keuzes hoeven maken in mijn leven. Achteraf gezien had nooit met deze studie moeten beginnen waar ik nu nog mee bezig ben. Het kost me te veel energie voor wat het me uiteindelijk oplevert en het past voor geen ene meter bij me.. Naja.

Oke, ik dacht dat het al wel redelijk bekend was maar niet dus

Mama_van2 schreef:Ja, klopt. Teveel gebeurd, heb gevochten tot het allerlaatste maar het was op. Laten we het erop houden dat alles, echt alles in ieder opzicht de afgelopen 2 jaar op mij is neergekomen.

Héle, héle dikke knuffel!! Als je erover wil praten, mijn PM staat open :-).

Mama_van2 schreef:Ja, klopt. Teveel gebeurd, heb gevochten tot het allerlaatste maar het was op. Laten we het erop houden dat alles, echt alles in ieder opzicht de afgelopen 2 jaar op mij is neergekomen.

Offtopic:
Wat verdrietig om te horen . Wél wil ik je zeggen dat ik, nu ik dit weet, nóg meer respect heb voor hoe jij bent omgegaan met alles wat er gebeurt is de afgelopen jaren.
Ik heb je hier op het forum en ook je blog altijd erg intensief gevolgd en was daar wel van onder de indruk.

Mama_van2 schreef:Oke, ik dacht dat het al wel redelijk bekend was maar niet dus

Je hebt wel eens verteld (wat ik me kan herinneren), dat het niet goed ging en je er wel eens aan dacht. Maar niet dat het daadwerkelijk is gebeurd (of ik heb dat gemist).

Lief van jullie. Het is goed zo. Op den duur, na een hele lange tijd kom je op een punt aan dat je echt niet meer verder kan. Alles heb ik alleen moeten doen, en nog. Alle gesprekken met artsen, beslissingen nemen, keuzes maken. Alle therapie, 8 keer per week, alle eeg registraties. Alle ziekenhuis opnames, alle nachten heb ik bij m geslapen. Ondertussen drie dagen per week werken, en alles voor de oudste draaiende houden. School,zwemles, gymles, paardrijden, kinderfeestjes, afspreken etc. Weet je, op een gegeven moment is het klaar. Nu doe ik nog alles alleen maar de irritatie is weg.

Wat heftig en wat verdrietig om te horen.. Hoe gaat het nu met jou en je meiden? Ik las dat ze jarig is vandaag. Van harte gefeliciteerd, fijne dag gewenst vandaag! Weet je de reden waarom hij zich zo afzijdig heeft opgesteld?

Whoo mama_van2, dat heb ik ook totaal gemist. Ik ben nogal een onbekende forum-mer, maar heb jullie verhaal (via de blog en hier) altijd gevolgd. Jeetje wat ontzettend heftig!! Veel sterkte

p.s; is het nog gelukt met het primark jurkje?

Jee, wat heftig en verdrietig Mama_van2

Hoe gaan de meiden ermee om Mv2?

Zou ik je eens mogen pm-en hierover, ik zit in een situatie waarin ik keuzes aan het afwegen ben...

Klopt, ze is vandaag 3 geworden. Nu een jaar geleden geopereerd, een jaar geen epileptische aanvallen gehad. Ze loopt motorische en geestelijk nog zes maanden achter. Iedere maandag, dinsdag, woensdag en donderdag ochtend krijgt ze therapie op het revalidatie centrum, van 9 tot 12. Ze heeft PTSS, post traumatische stress stoornis met kans op selectieve mutisme. Ze is hierdoor gesloten. Wekelijks krijgt ze van alles twee keer therapie. Logopedie, fysiotherapie, ergotherapie, orthopedagogie en EMDR trauma verwerking. De oudste doet het super, ze zit in groep 3 en gaat als een speer. Met mij gaat het redelijk, veel moe, alles komt er nu uit. Heb zelf ook EMDR therapie. Ik geniet vooral lekker van mijn meiden.

Minneke, natuurlijk.

Mamav2, ik las het laatst ergens en schrok ook erg. Wat heb je veel moeten doorstaan de afelopen tijd. Hoe gaat het nu met jou? En met S en M, snappen ze het een beetje? Zijn jij en je ex wel on speaking terms? Een dikke knuffel voor jou!

Lieve mama van 2, heel naar allemaal je hebt al heel wat voor de kiezen gekregen.
Ik vind je echt en kanjer van een vrouw en heb respect voor je hoe je met alles om gaat.
Gefeliciteerd met je kleine knappe meisje !
Ik hoop van harte dat er snel zon voor jullie gaat schijnen.

Dikke knuffel


Ontopic:
De scheiding 2 jaar geleden was de beste maar wel moeilijkste beslissing ooit. Nooit geweten wat voor een mens ik ben en daar en ik de laatste 2 jaar achter gekomen.
Daarnaast was ontslag nemen en een fulltime verpleegkundige studie volgen ook mijn beste keuze ever !

Spijt van keuzes heb ik eigenlijk niet.

Jong mama worden! Nog nooit ben ik zo overtuigd geweest van iets; Louise moest en zou blijven, met of zonder mijn vriend.

Mama_van2 schreef:Jong moeder worden, de operatie van mijn jongste dochter doorzetten, scheiden en een volledige hypotheek dragen.

Ik heb hetzelfde! We hebben een tijdje contact gehad een jaar terug omdat mijn
kindje met beperkingen was geboren. Ook ik ben gescheiden en draag nu
de volledige hypotheek. Het is niet altijd even makkelijk maar ik ben een heel ander
mens geworden. Volledig onafhankelijk en veel sterker.
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van mijn kindje en voor mijn gevoel
had ik veel eerder bij hem moeten weggaan.

Mv2, jemig, heftig. Goed dat je voor je zelf en je meiden hebt gekozen

Wat betreft mijn eigen leven: ik heb ervoor gekozen mijn omgeving te verlaten en in Almere te gaan werken en wonen. Dat is de beste stap van mijn leven geweest; ik heb er een goed cv en vast werk aan over gehouden én de échte vrienden kwamen duidelijk naar boven drijven (en nieuwe leren kennen) Het is de grootste investering en verrijking geweest in mijn leven.

De keuzes die mijn leven het meeste hebben beïnvloed zijn dat ik mijn fulltime baan heb opgegeven om SPW te gaan doen, zodat ik in de kinderopvang kon werken, en dat ik na jaren toch de knoop heb door durven te hakken om bij m'n ex weg te gaan, en ook daadwerkelijk voet bij stuk heb gehouden. Edit: en ook inderdaad in mijn eentje de hypotheek dragen. Als ik dan om me heen kijk hier in huis, ben ik toch wel weer erg trots. Dit huis staat voor mij nu wel synoniem voor alles wat ik het afgelopen anderhalf jaar bereikt heb, vooral op persoonlijk gebied.

Verder heb ik in de loop der jaren een aantal vriendschappen verbroken, maar dat is niet zozeer een grote verandering in m'n leven geweest, maar wel keuzes die me rust gaven waardoor ik me weer beter op andere dingen kon richten die er echt toe deden.

Ik werkte vorig jaar in de kinderopvang op een vaste locatie met een prima contract. Toen kreeg ik een baan aangeboden in het onderwijs maar de locatie en details waren onbekend. Ik werd onder druk gezet om diezelfde dag nog de beslissing te nemen en heb dat toen ook gedaan. Ik heb gekozen voor de baan in het onderwijs en alle zekerheid die ik had opgegeven. Ik ben nog iedere dag blij met de keuze die ik heb gemaakt.