Onderzoeks- en ontwikkeltaken erbij... keuzes keuzes!

Hallo allemaal,

Al 4,5 jaar heb ik een leuke baan bij een voor mij interessante organisatie. Nu heeft mijn baas gezegd: RYW, je hebt hard gewerkt en je bewezen, we willen graag dat je een stap verder gaat en er onderzoeks- en ontwikkeltaken bijneemt.

Hartstikke leuk dus, want dat is precies waar ik voor had geleerd en wat ik over een aantal jaar hoopte te gaan doen, en dan kan het nu al ik kan me hier behoorlijk mee op de kaart zetten en het staat als een dijk op mijn cv, en bovendien heb ik al heel veel plannen en ideetjes, dus dat is allemaal mooi.

Maar nu het luxeprobleem: de werkgever biedt ook allemaal interessante opleidingen aan, redelijk buiten mijn vakgebied, maar ik zou mezelf wel breder inzetbaar maken daarmee, en daarvan heeft een andere tak van het bedrijf aangegeven dat ze mij het zo zien doen, die opleiding.

Verder gaat de hele overkoepelende organisatie nu een pilot draaien met een nieuwe manier van werken, een nieuw systeem, en ze hebben aangegeven dat ze de beste mensen uit willen nodigen om zich daarmee bezig te houden, en jawel... ik ben uitgenodigd

Enorm egostrelend natuurlijk, dit alles, maar onmogelijk om allemaal te combineren, want ik ben al zo laaiend druk en flink versleten met fulltime werk, de kinders in mijn eentje opvoeden en de masterstudie waar ik bijna mee klaar ben. Ik ben er heel trots op dat ik dit allemaal bereikt heb, en ik wil eigenlijk het liefste overal ja op zeggen omdat ik geleerd heb mijn kansen te pakken waar ze komen, maar als ik overal ja op zeg neem ik veel te veel hooi op mijn vork!

Keuzes, keuzes!

Wow, dat klinkt allemaal erg goed zeg! Kan me voorstellen dat het egostrelend is . Er is echt geen mogelijk om het wel te gaan doen? Kan me zo indenken dat geen kans die regelmatig voorkomt.

Nee, alles tegelijk is echt teveel, dan kan ik op alle fronten maar halve kwaliteit bieden, en daarmee maak ik dus niet waar wat ik in me heb

Maar ik vind het wel heel moeilijk om kansen voorbij te laten gaan, inderdaad. Ook omdat ik my ass off gewerkt heb om dit te bereiken, dus ik vind dat ik het allemaal 'verdiend' heb, zegmaar, en om het dan niet allemaal aan te grijpen voelt heel raar. Maar ik kan het echt niet allemaal tegelijk, dan moet ik werkweken van 60 uur gaan maken en dat gaat echt niet met mijn zoons...

Ik snap idd dat je het moeilijk vind om het te laten schieten, maar wat je zegt, werkweken van 60 uur zijn nou niet bepaald ideaal te noemen met 2 kleine kids. Toch wel lastig, ik zou me best beroerd voelen zo'n kans te laten lopen terwijl het natuurlijk ook een enorme eer is dat je zo gewaardeerd word!

Rataplan schreef:Ik snap idd dat je het moeilijk vind om het te laten schieten, maar wat je zegt, werkweken van 60 uur zijn nou niet bepaald ideaal te noemen met 2 kleine kids. Toch wel lastig, ik zou me best beroerd voelen zo'n kans te laten lopen terwijl het natuurlijk ook een enorme eer is dat je zo gewaardeerd word!

Hahaha ja, precies dat gevoel ja... ik hoop dat die opleiding verschoven kan worden en dat ik die andere twee dingen wél naast elkaar kan combineren, want er zijn niet zo heel veel van dit soort functies te vinden en het wordt me aangeboden op een presenteerblaadje, dus het is gewoon zonde als ik het niet doe

Ik vind je onderschrift hierop echt van toepassing....

Volg je gevoel, wat niet kan dat kan niet. Wat je echt wilt kan altijd. Misschien niet nu, dan later wel. Zet 'm op!

Nog ff snel voordat ik ga eten en tv kijken: wat een eer en een geweldige kans. Top! Tja, wat je zelf al stelt; het is teveel, dus dan kan ik er heel diep op ingaan, maar dat heeft dan weinig praktisch nut, denk ik. Tenzij je ex vaker de kinderen kan/wil hebben dan eens in de twee weken een weekend. Zestig uur per week werken is zwaar. Been there, done that en zoiets moet je alleen doen als je het ook echt aankan. Het vergt veel van je, ook al krijg je er natuurlijk ook veel voor terug. Dus dan kom ik weer uit bij waar ik mee begon...

Nour schreef:Nog ff snel voordat ik ga eten en tv kijken: wat een eer en een geweldige kans. Top! Tja, wat je zelf al stelt; het is teveel, dus dan kan ik er heel diep op ingaan, maar dat heeft dan weinig praktisch nut, denk ik. Tenzij je ex vaker de kinderen kan/wil hebben dan eens in de twee weken een weekend. Zestig uur per week werken is zwaar. Been there, done that en zoiets moet je alleen doen als je het ook echt aankan. Het vergt veel van je, ook al krijg je er natuurlijk ook veel voor terug. Dus dan kom ik weer uit bij waar ik mee begon...

Dat is het inderdaad. Als ik geen kinderen had gehad, dan was het anders geweest en zat ik er allang tot over mijn oren in

Maar ik wil mijn jongens niet nog minder zien dan ik nu al doe, en dan is het gewoon de realiteit dat ik soms dingen zal moeten laten schieten. Maar inderdaad moet ik het even positief zien, en vooral bedenken wat voor eer het is, en hoe fijn het is dat mijn werk en inzet gewaardeerd worden

Wat een kansen zeg:)
Daar moet je inderdaad wel heel hard voor gewerkt hebben!
Zoals Piene zegt is je onderschrift idd precies van toepassing.
Ben benieuwd wat je gaat doen! Hou je ons op de hoogte?
In ieder geval, volg je hart!