Speen of vingers/duim?

@PC, weet je als je kindje ontroostbaar is en met speen wel te troosten is, ja dan zou ik ook een speen geven hoor. Ik vind sowieso dat je vooral niet té moeilijk moet doen. Maar er bewust over nadenken vind ik wel belangrijk. En uiteindelijk vind ik het zonder speen écht schattiger hoor!

Maar jouw ventje is wel een schatje!! Wat een beer!!

Ik vind beide lelijk

Hier heb ik wel speentjes geprobeerd maar die plopten ze meteen weer uit. Lukte ze gewoon echt niet. Duim en vingers wel, dus ook prima. Als het voor het wisselen maar stopt.

Mijn neefje is bijna 3, en heeft nog een speen. Eerste wat hij doet als hij bij mij is is zijn speen afgeven. Vind dat op die leeftijd echt niet schattig meer. En van mij accepteerd hij het ook. Thuis dus evht niet, jammer.

Charles schreef:

Parel schreef:

Charles schreef:Geen speen. Ziet er niet uit, moet je er in het begin telkens weer instoppen, mogelijk dramatisch voor het gebit en eventueel de spraak. En ja, dat argument...speen leer je sneller af...dat is de enige pró die ik hoor eigenlijk.

Ik vind een speen eigenlijk wel heel schattig, mits het tot een jaar of 3 is. Het hoorde er in mijn beleving een beetje bij. L praat prima zonder speen, heeft hem de laatste maanden alleen in als ze heel moe is, of als ze gaat slapen én het beperkt haar in een heleboel gemopper en gezanik (driftbuibeperking noem ik het haha). Zelf hebben wij beiden geduimd tot een jaar of 10, en dan heb ik liever dit. Wellicht dat ze nog gaat duimen, dat is dan ook prima, komt ook wel weer goed.

Misschien ligt het aan mijn beroep, Parel. Ik ben logopedist en ik heb veel scheve gebitjes en daarmee samenhangende spraakproblematiek gezien. Bij duimen is dit toch minder omdat een duim niet zo lekker relaxed de hele dag in de mond kan hangen terwijl je bijvoorbeeld speelt ofzo. Daarnaast zuig je op een duim minder hard dan op een speen, wat weer voor minder scheefgroei zorgt.

Ik zie op jouw foto's inderdaad dat L. vaak een speen in haar mond heeft. De één vind het schattig, ikzelf vind dat juist niet, zeker niet bij wat grotere kindjes. Ik bedoel dit niet lullig, iedereen zo zijn voorkeuren.

Ik heb zelf jarenlang bij een logopedist gelopen vanwege een naar voren staand gebit, dus mijn ervaringen zijn weer heel anders natuurlijk.

Pompoen schreef:Ik vind een speen ook niet lief staan en was ook niet van plan er eentje te gaan gebruiken eigenlijk, of anders heel kort. Maar nu krijgt hij af en toe een speentje op de neonatologie. Het is wel een vrij hard speentje geloof ik, beetje een raar ding, niet zoals die fopspenen die we thuis hebben (ik heb er al 4!!) en hij krijgt hem ook bijna nooit en slaapt ook gewoon verder als hij 'm heeft uitgespuugd. Maar het is voor hem nu soms beter om een speentje te krijgen dan allemaal stress te ervaren.
Ik persoonlijk zou hem liever troosten door hem aan de borst te leggen of eventueel mijn pink te geven maar ja, ik ben helaas ook niet steeds in de buurt . Hij ligt trouwens ook vaak op zijn vuistjes te sabbelen, als hij ze tenminste kan vinden.

Ik zelf zou dus geen speentje geven tenzij het echt niet anders gaat!

Dat is waarschijnlijk een prematurenspeen.
Deze:


?

Charles schreef:

Parel schreef:

Charles schreef:Geen speen. Ziet er niet uit, moet je er in het begin telkens weer instoppen, mogelijk dramatisch voor het gebit en eventueel de spraak. En ja, dat argument...speen leer je sneller af...dat is de enige pró die ik hoor eigenlijk.

Ik vind een speen eigenlijk wel heel schattig, mits het tot een jaar of 3 is. Het hoorde er in mijn beleving een beetje bij. L praat prima zonder speen, heeft hem de laatste maanden alleen in als ze heel moe is, of als ze gaat slapen én het beperkt haar in een heleboel gemopper en gezanik (driftbuibeperking noem ik het haha). Zelf hebben wij beiden geduimd tot een jaar of 10, en dan heb ik liever dit. Wellicht dat ze nog gaat duimen, dat is dan ook prima, komt ook wel weer goed.

Misschien ligt het aan mijn beroep, Parel. Ik ben logopedist en ik heb veel scheve gebitjes en daarmee samenhangende spraakproblematiek gezien. Bij duimen is dit toch minder omdat een duim niet zo lekker relaxed de hele dag in de mond kan hangen terwijl je bijvoorbeeld speelt ofzo. Daarnaast zuig je op een duim minder hard dan op een speen, wat weer voor minder scheefgroei zorgt.

Ik zie op jouw foto's inderdaad dat L. vaak een speen in haar mond heeft. De één vind het schattig, ikzelf vind dat juist niet, zeker niet bij wat grotere kindjes. Ik bedoel dit niet lullig, iedereen zo zijn voorkeuren.

Helemaal met je eens Charles
Een speen vind ik ook niet schattig, en de vergrote kans op spraakproblemen lijkt me ook allerminst schattig. Een speen 'hoort' er niet bij. Het is een kunstmatig iets om bij baby's de zuigbehoefte te stillen en voor oudere kinderen is een speen gewoon een verslaving. Dat je een speen geeft bij het in slaap vallen kan ik begrijpen, maar bij kinderen van +1 vind ik echt dat je die speen overdag weg moet laten. Kinderen beginnen rond die tijd steeds meer te spreken en met een speen wordt die ontwikkeling belemmerd als de speen overdag gedragen wordt. Ook zullen de tanden sneller scheef gaan groeien en verslappen de mond- en tongspieren doordat ze passief zijn doordat er een speen in die mond zit. Dat kan ook weer van invloed zijn op de tongbeweging bij het slikken en een afwijkende slik kan weer voor een overbeet zorgen.


Bij jonge baby's met zuigbehoefte zou mijn voorkeur eerst de borst zijn, daarna de speen en dan pas een eigen duim.

Rejoy. schreef:
Helemaal met je eens Charles
Een speen vind ik ook niet schattig, en de vergrote kans op spraakproblemen lijkt me ook allerminst schattig. Een speen 'hoort' er niet bij. Het is een kunstmatig iets om bij baby's de zuigbehoefte te stillen en voor oudere kinderen is een speen gewoon een verslaving. Dat je een speen geeft bij het in slaap vallen kan ik begrijpen, maar bij kinderen van +1 vind ik echt dat je die speen overdag weg moet laten. Kinderen beginnen rond die tijd steeds meer te spreken en met een speen wordt die ontwikkeling belemmerd als de speen overdag gedragen wordt. Ook zullen de tanden sneller scheef gaan groeien en verslappen de mond- en tongspieren doordat ze passief zijn doordat er een speen in die mond zit. Dat kan ook weer van invloed zijn op de tongbeweging bij het slikken en een afwijkende slik kan weer voor een overbeet zorgen.


Bij jonge baby's met zuigbehoefte zou mijn voorkeur eerst de borst zijn, daarna de speen en dan pas een eigen duim.

Eens. Hier heeft E wel een speen gehad. Al in de kraamperiode. Zij was gewoon niet te stillen aan de borst. En ze had zo'n enorme zuigbehoefte dat we voor mijn gevoel niet anders konden. Een speen vind ik ook verschrikkelijk staan en ik probeerde het zo min mogelijk overdag te geven. Al snel kreeg ze hem alleen s'nachts. En voordat ze 2 werd was ze er alweer vanaf.

Een nicht van mij heeft ook een kindje van nu ruim 3 jaar, maar die krijgt hem al in zodra ze maar 1 kik geeft. Ze heeft nog een kindje van 10 maanden en ook die zuigt de hele dag op zijn speen. Ook al vallen de spenen uit hun mond en geven de kinderen er zelf niks om.. toch krijgen ze hem dan weer terug gestopt. Maar ja zij vinden onze manier van opvoeden weer raar dus tja...

tweeling schreef:Ik zou ook een speen doen, makkelijker af te wennen.

eens, daarom geef ik ook een speen

Ik heb juist jarenlang spraakproblemen gehad omdat ik overmatig duimde, dat wil ik niet voor mijn kind.

Natuurlijk is de speen haar verslaving, maar als ik mijn kind op die manier troost kan bieden te midden van alle frustraties, en dat de prettigste manier voor ons allemaal is (een knuffelaar is ze bijv ook niet), zie ik niet in waarom ik haar haar speen niet zal geven. Haar spenen liggen in haar bed, ze krijgt ze alleen als ze boven is (spelen vaak op de overloop als wij de was doen, of we wakker worden, ons klaarmaken voor de dag), en als ze ziek is krijgt ze ze beneden ook wel eens. Het heeft niet onze voorkeur, maar als het zo is, dan is het zo. Die speen gaat gewoon mee naar Sinterklaas als ze 3 is, en hoppa, we zijn ervanaf.

Ik kon haar geen troost bieden aan de borst, want ik heb vanaf dag 1 flesvoeding gegeven, evenals haar eigen duim, die blieft ze niet.

Natuurlijk heeft de voorkeur dat ze helemaal niks nodig heeft om zichzelf te troosten of in slaap te vallen, maar niemand wordt nu eenmaal perfect geboren. Had het niet nodig geweest hadden we geen speen gegeven, maar in ons geval vonden wij het wel nodig.

Lejow schreef:

Pompoen schreef:Ik vind een speen ook niet lief staan en was ook niet van plan er eentje te gaan gebruiken eigenlijk, of anders heel kort. Maar nu krijgt hij af en toe een speentje op de neonatologie. Het is wel een vrij hard speentje geloof ik, beetje een raar ding, niet zoals die fopspenen die we thuis hebben (ik heb er al 4!!) en hij krijgt hem ook bijna nooit en slaapt ook gewoon verder als hij 'm heeft uitgespuugd. Maar het is voor hem nu soms beter om een speentje te krijgen dan allemaal stress te ervaren.
Ik persoonlijk zou hem liever troosten door hem aan de borst te leggen of eventueel mijn pink te geven maar ja, ik ben helaas ook niet steeds in de buurt . Hij ligt trouwens ook vaak op zijn vuistjes te sabbelen, als hij ze tenminste kan vinden.

Ik zelf zou dus geen speentje geven tenzij het echt niet anders gaat!

Dat is waarschijnlijk een prematurenspeen.
Deze:


?

Ja klopt! Wist ik helemaal niet! Hij is alleen wit en niet turquoise!

Mijn kindjes hadden ook een speen de eerste tijd. Nu gelukkig niet meer.

Parel, ik snap je beweegredenen. Het is ook een vrij complex logopedisch iets. Het is helaas zo dat zowel duimen als speenzuigen beide logopedische problematiek kan veroorzaken. En een speen vaak nog in sterkere mate dan duimen helaas. Zeker als een kindje na het eerste jaar doorzuigt.

Kijk, in een normale situatie ligt de tongpunt in rust achter de bovenste voortanden. De mond is hier op gebouwd, dit zorgt voor de ideale voorwaarden voor een normale spraak.

Een speen en een duim in de mond verhindert deze natuurlijke tongpositie. De 'natuur' heeft het zo geregeld dat een duim eruit 'moet' als een kindje iets anders doet, bijvoorbeeld spelen of slapen. Omdat je daar je handen bij nodig hebt of die juist ontspannen, zal de duim niet in de mond zijn.

Een speen daarentegen, blijft in de mond tijdens spelen, lopen of wat dan ook. Omdat de handjes vrij zijn. Daar zorgt een speen ook voor hogere mate van verslaving en gewoonte.

Verder is een speen perfect gevormd op het mondje, zodat deze lekker zuigt en niet snel eruit valt. Nadeel hiervan is dat een kindje veel harder kan zuigen dan op een duim, die 'past' niet zo goed in een mond. Waardoor er meer druk op de tandjes komt en sneller en in hogere mate scheefstand ontstaat.

Ja, ik snap jouw beweegredenen ook wel hoor, sowieso moet natuurlijk iedereen dat zelf weten.
L. heeft de speciale spenen van Difrax, en ook al een paar maanden die van 18 maanden en ouder, die zijn volledig gevuld met silliconen. Als ze slaapt begint ze met haar speen, die er daarna gewoon uitvalt en vaak slaapt ze zonder gewoon de nacht door. Ze heeft het wel echt nodig, en ik zie het persoonlijk weer niet als iets heel ´ergs´, juist omdat een heleboel kinderen het hebben. Kinderen van boven de 4 jaar vind ik wel weer echt verschrikkelijk, dan krijg ik de neiging ze eruit te trekken.


Ik heb echt verscheidene jaren bij de logopediste gelopen, heb zelfs mijn duimdiploma daar gehaald, omdat ik maar niet kon stoppen met duimen. Spul op mijn duimen, pleisters erop, duimpoppetjes, beloningen, flippo´s en ijsstokjes tussen mijn lippen om zo mijn mond dicht te krijgen, niks hielp. Zowel ik als mijn vriend duimden veel en lang, en zaten zeg maar met open mond televisie te kijken. Daarbovenop sliste ik verschrikkelijk, doe het nog wel eens, dus ik heb een lichtelijk trauma overgehouden aan duimen