Speen of vingers/duim?

R. is duidelijk getroost als hij ergens op kan zuigen tijdens krampjes, als hij hierbij hapt leg ik hem altijd aan. Soms wil hij echt niet drinken, maar alleen zuigen dus ik heb hem een speentje gegeven. Hij kan die natuurlijk niet zelf pakken dus soms zuigt hij ook op andere dingen die voorbij komen, vingers, duim, monddoekje of mouw.

Als hij eenmaal zijn vinger te pakken heeft is hij daar ook tevreden mee, maar hij wordt echt cranky als die vingers opeens weer buiten bereik zijn..

Wat zouden jullie doen? Speen er in of hem helpen met het vinden van zijn vingers?

En ik heb de wereld aan spenen, met ring, zonder ring, van Bibi, van Difrax. Allemaal 0+ spenen, maakt het dan nog uit welke ik pak?

Als hij nu nog geen voorkeur heeft zou ik een speen proberen. Dat is later makkelijker af te leren dan een duim of vingers. Welke speen maakt niet veel uit, al geloof ik dat een dental speen (de vorm van de Bibi-spenen) beter is voor de stand van de mond.

Als ik had moeten kiezen, denk ik dat ik de speen had aangewend, omdat je die makkelijker kunt afpakken later en dat gaat met een duim nogal moeilijk.

Hier heb ik gelukkig niet hoeven kiezen. De zuigbehoefte die ze had, heb ik gestild aam de borst, dus hier geen speen en geen duim. Maar ook geen extreme zuigbehoefte dus.

De eerste weken was de zuigbehoefte bij Lotte ook erg groot. Ik heb toen bijna non-stop met mijn pink in haar mond gezeten. Ze is later niet gaan duimen en heeft ook geen speen, wat ik eigenlijk alleen maar voordelen vind hebben. Wij hoeven er niet 's nachts uit omdat ze haar speen verloren is/was en dat hoor ik erg vaak van ouders van kinderen die wel een speen hebben.
Een speen is misschien beter af te leren uiteindelijk dan duimen, maar een kindje kan sneller zijn eigen vingers terugvinden dan een speen die uitgevallen is.

N. Is pas na vijf maanden haar speen gaan gebruiken, dit was in de periode dat ik de bv ging afbouwen. Ik heb gekozen voor een speen, heb zelf jarenlang geduimd en dat is echt lastiger af te leren naar mijn idee. Ik zou gewoon kijken wat hij het beste qua speen pakt.

Ik zou ook een speen doen, makkelijker af te wennen.

Ik ben begonnen met een speen maar ga dat dadelijk weer zo snel mogelijk afleren. Wanneer ze dadelijk haar duim beter kan vinden haal ik de speen weer weg. Naast dat ik het er echt niet uit vind zien, is het volgens mij ook erg slecht voor de mond.

Ik geef haar een speen of mijn pink, haar eigen vingers kan ze niet in de mond houden. Ik pak de speen meestal wel snel weg, zodra ze hem loslaat leg ik hem weg. Ik denk dat ze op die manier niet teveel went aan de speen. Ze slaapt ook zonder speentje. Ik heb verschillende speentjes aan haar gegeven en de speen die ze het beste kon inhouden, biedt ik nu altijd aan. Dat zijn de avent classic orthodontische speentjes

Printje schreef:Naast dat ik het er echt niet uit vind zien, is het volgens mij ook erg slecht voor de mond.

Dat ligt er ook aan hoe lang je een kind een speen geeft lijkt me? Ik vind het juist lief staan. Een duim is ook (heel) slecht voor het gebit, dus dat zou ik dan ook niet aanleren.

Ik heb gelezen dat een duim en/of speen op zich prima kan, omdat ze hun melkgebit sowieso nog gaan wisselen. Daarna kunnen tanden scheef gaan groeien en kan het slecht voor het verhemelte zijn. Het is dus wel zaak om het weer, redelijk, op tijd af te leren.

Ik heb best lang een speen gehad, maar na een aantal jaar mocht ik hem alleen nog maar in bed, of als ik ziek was. Niet met een speen in mijn mond buiten wat je soms ziet, dat ze slissend iets vertellen met een speen erin, dat vind ik echt asociaal staan.

Geen speen. Ziet er niet uit, moet je er in het begin telkens weer instoppen, mogelijk dramatisch voor het gebit en eventueel de spraak. En ja, dat argument...speen leer je sneller af...dat is de enige pró die ik hoor eigenlijk.

In het begin had F een voorkeur voor mijn pink, na een tijdje accepteerde hij de (dental?) speen van Difrax ook. Toen een tijdje amper zuigbehoefte en dus niks nodig gehad. Toen F 5 maanden oud was, wilde hij ineens wel weer de speen. Hij vond hem zelf in de box en ineens had hij hem in Dat was echter maar van korte duur. Toen duurde het niet lang, totdat hij zijn duimpje had gevonden. Nu zijn we een paar maanden verder en duimen doet hij nog steeds, maar alleen om in slaap te vallen. Zodra hij slaapt, valt zijn duim uit zijn mond en slaapt hij zonder duim verder. Hij duimt over het algemeen ook alleen maar in bed, met zijn knuffeltje erbij. Zonder die knuffel duimt hij niet snel, dan moet hij echt heeeeeeeeel moe zijn

Charles schreef:Geen speen. Ziet er niet uit, moet je er in het begin telkens weer instoppen, mogelijk dramatisch voor het gebit en eventueel de spraak. En ja, dat argument...speen leer je sneller af...dat is de enige pró die ik hoor eigenlijk.

Ik vind een speen eigenlijk wel heel schattig, mits het tot een jaar of 3 is. Het hoorde er in mijn beleving een beetje bij. L praat prima zonder speen, heeft hem de laatste maanden alleen in als ze heel moe is, of als ze gaat slapen én het beperkt haar in een heleboel gemopper en gezanik (driftbuibeperking noem ik het haha). Zelf hebben wij beiden geduimd tot een jaar of 10, en dan heb ik liever dit. Wellicht dat ze nog gaat duimen, dat is dan ook prima, komt ook wel weer goed.

Printje schreef:Ik ben begonnen met een speen maar ga dat dadelijk weer zo snel mogelijk afleren. Wanneer ze dadelijk haar duim beter kan vinden haal ik de speen weer weg. Naast dat ik het er echt niet uit vind zien, is het volgens mij ook erg slecht voor de mond.

Maar wie zegt dat ze wíl duimen?
L pakt bijv helemaal haar duim niet, die vindt puur haar speen fijn.

Parel schreef:

Charles schreef:Geen speen. Ziet er niet uit, moet je er in het begin telkens weer instoppen, mogelijk dramatisch voor het gebit en eventueel de spraak. En ja, dat argument...speen leer je sneller af...dat is de enige pró die ik hoor eigenlijk.

Ik vind een speen eigenlijk wel heel schattig, mits het tot een jaar of 3 is. Het hoorde er in mijn beleving een beetje bij. L praat prima zonder speen, heeft hem de laatste maanden alleen in als ze heel moe is, of als ze gaat slapen én het beperkt haar in een heleboel gemopper en gezanik (driftbuibeperking noem ik het haha). Zelf hebben wij beiden geduimd tot een jaar of 10, en dan heb ik liever dit. Wellicht dat ze nog gaat duimen, dat is dan ook prima, komt ook wel weer goed.

Misschien ligt het aan mijn beroep, Parel. Ik ben logopedist en ik heb veel scheve gebitjes en daarmee samenhangende spraakproblematiek gezien. Bij duimen is dit toch minder omdat een duim niet zo lekker relaxed de hele dag in de mond kan hangen terwijl je bijvoorbeeld speelt ofzo. Daarnaast zuig je op een duim minder hard dan op een speen, wat weer voor minder scheefgroei zorgt.

Ik zie op jouw foto's inderdaad dat L. vaak een speen in haar mond heeft. De één vind het schattig, ikzelf vind dat juist niet, zeker niet bij wat grotere kindjes. Ik bedoel dit niet lullig, iedereen zo zijn voorkeuren.

Ik vind een speen ook niet lief staan en was ook niet van plan er eentje te gaan gebruiken eigenlijk, of anders heel kort. Maar nu krijgt hij af en toe een speentje op de neonatologie. Het is wel een vrij hard speentje geloof ik, beetje een raar ding, niet zoals die fopspenen die we thuis hebben (ik heb er al 4!!) en hij krijgt hem ook bijna nooit en slaapt ook gewoon verder als hij 'm heeft uitgespuugd. Maar het is voor hem nu soms beter om een speentje te krijgen dan allemaal stress te ervaren.
Ik persoonlijk zou hem liever troosten door hem aan de borst te leggen of eventueel mijn pink te geven maar ja, ik ben helaas ook niet steeds in de buurt . Hij ligt trouwens ook vaak op zijn vuistjes te sabbelen, als hij ze tenminste kan vinden.

Ik zelf zou dus geen speentje geven tenzij het echt niet anders gaat!

Printje schreef:Ik ben begonnen met een speen maar ga dat dadelijk weer zo snel mogelijk afleren. Wanneer ze dadelijk haar duim beter kan vinden haal ik de speen weer weg. Naast dat ik het er echt niet uit vind zien, is het volgens mij ook erg slecht voor de mond.

Maar dat s een duim ook. Plus dat kinderen die duimen, dat vaak veel langer blijven doen, waardoor het uiteindelijk nog veel slechter is voor de mond/het gebit.
Mijn voorkeur ging dan ook uit naar de speen, die kun weer afpakken.

Speentje geven kan toch?
Hier vanaf de geboorte al een speen gegeven.
Niet de hele dag, alleen met zuigbehoefte, of als ze verdrietig was.

Met slapen had ze er 3 in bed liggen. Dan kon ze er altijd wel één vinden.
Ze viel er mee in slaap, zodra ze sliep viel hij uit haar mond.

Ze is nu bijna 2,5 jaar en gebruikt de speen alleen om in slaap te vallen, als ze snachts wakker word pakt ze hem en slaapt weer verder.Na een paar minuten ligt de fopspeen naast haar hoofd.

Hier een speentje gegeven na een paar dagen. Daar kon ze meer mee dan haar vingers, ze had niet echt door dat je daar ook op kon zuigen. En als ik dan toch iets in haar mondje moest stoppen, of het haar eigen vingers of een speentje waren, dan maar een speentje. Makkelijker af te wennen en als vroegere duimverslaafde weet ik nog goed dat het lastig was om daar vanaf te komen. Inmiddels heeft ze sinds vlak na haar tweede verjaardag geen speen meer, en een tijd ervoor alleen nog in bed. Wij hadden de spenen van Bibi, met ring. Maar elk kindje is weer anders, sommige kindjes hebben bijvoorbeeld juist liever Difrax en daar kon A. juist helemaal niks mee. Dat is dan vaak ook even uitproberen.

Ik vind het ook wel een schattigheidsfactor hebben, maar wel tot een jaar. Wij zijn hier al aan het afbouwen met N. ze krijgt hem alleen nog in bed of in de auto (lange stukken, korte stukken niet). Merk nu trouwens dat ze ook minder behoefte heeft, als ze er één vind dan doet ze de speen ook niet meer in haar mond. Tegenwoordig als ze in slaap valt, heeft ze hem even in en daarna al uit haar mond. Een duim is toch ook wel lastig of vingers, mijn ouders hebben van alles geprobeerd het af te leren en mijn gebit was verre van de mooiste en ben dus ook behoorlijk aangepakt door de orthodontist.

Ik dacht juist dat duimen vrijwel gelijk stond aan scheve gebitjes en dat t met een speen wel mee viel. Zo zie je.. Soms weet je gewoon ook echt niet wat nou goed of slecht is.

Caroow, daarom zou ik dus gewoon doen wat goed voelt voor R, kijk waar hij het rustigste van wordt.

Ik zou zelf eerder voor een speen gaan denk ik. Ik vind een speen ook stom staan, maar dat kan je wel makkelijker afleren dan duimen, geloof ik, met name omdat dat geen vastgegroeid lichaamsdeel is ;-) duimen vind ik helemaal stom staan en is volgens mij nog veel slechter, maar dat is wat ik altijd van m'n moeder heb geleerd (niet bepaald wetenschappelijk dus)

Hier wilden ze alle vier geen speen, en hadden ze al snel hun duim gevonden. Zoontje zijn vingers.
De oudste is nu 5 en moet stoppen voor het wisselen, maat ze duimt sowieso alle en als ze in slaap valt, of erg moe is.

De tandarts zegt dus dat stoppen voor het wisselen het beste is. Als ze eenmaal slapen hebben ze sowieso niks meer in de mond dus dat valt hard mee.

Zelf heb ik een flinke overbeet, maar nooit geduimd of een speen gehad. Zit hier helaas in de familie

Ik vind 't wel schattig. Ik vind 't juist zielig als je merkt dat je kindje een speentje nodig heeft maar 't niet geeft. Als je kind er nu troost uit haalt is er toch niets aan de hand? Julian heeft 't bijna nooit in behalve als hij een woedeaanval krijgt als hij bijv in de maxicosi moet, voor hem is dat ding maxi mishandeling.. En na 't douchen, hij wil namelijk nudist zijn..
Zeg nou zelf: is dit niet schattig?

Ik vind duimen lelijk staan.

Hij krijgt nu z'n speentje als ik denk dat het hem helpt. En dat niet iedereen het vindt staan.. Ik zoek wel een speen die bij z'n boxpak past