Extreem (huil)gedrag peuter

Rejoy, dat is hier ook. Gisteren op de opvang gingen ze watjes opplakken, nou toen het aan zijn vinger bleef plakken...drama

In het begin durfde hij ook niet in de zandbak, hij wil geen vieze handen zegt hij vaak. Al is verven dan weer nooit een probleem geweest.

Ik herken het wel vanuit mijn werk. Prikkelgevoelige kinderen reageren vaak wel op harde prikkels. Je bent zelf gewend om zachtjes te knuffelen en te strelen. Prikkelgevoelige kinderen kunnen dat vaak niet verdragen. Knuffel je ze heel stevig of geef je een stevige voetmassage oid reageren ze daar vaak wel heel goed op. Vaak merk je dan dat de spanning uit hun lijf vloeit.
Wat kan helpen tijdens zo'n bui is je kindje stevig te fixeren tegen jezelf aan. Dit helpt alleen niet voor alle kindjes, dus dat zou je uit moeten proberen. Verwacht niet dat je kind dan binnen een minuut weer rustig is. Maar vaak merk je dat hij/zij na 10 minuten alweer rustiger wordt.
Bij andere kinderen helpt het weer om alleen in een compleet prikkelarme omgeving te liggen, vaak is een harde ondergrond dan prettig voor ze. Dus gewoon op de vloer liggen ipv op een matras oid.
Zwaartevestjes worden ook wel eens gebruikt in de spanningsopbouw. Soms kun je al zien dat er wat aan zit te komen. Soms kan het aandoen van een zwaartevestje helpen om op zo'n moment te aarden en zichzelf even te voelen en kan daarmee een huil/woedebui voorkomen worden. Maar dat is ook weer erg persoonlijk.
Ik zou gewoon eens een SMI-therapeut opzoeken en je verhaal voorleggen.

Ze heeft 3,5 uur geslapen en om 00.00 werd ze weer wakker. Weer heel erg har huilen. Ze laat zich gewoon niet troosten.... Ik weet echt niet wat we moeten doen..
Ze wordt op geen enkele manier rustig. Ze ligt met alleen een pamper aan op bed, ze verdraagt zelfs geen deken over haar heen.
Ik voel me zo machteloos... Wat is er toch aan de hand??

Je geeft aan dat het je niet goed lijkt dat ze niet getroost wil worden, maar daarmee maak je het jezelf nog moeilijker denk ik. Als ze uit zichzelf weer rustig kan worden, is dat dan niet juist goed voor haar zelfvertrouwen? Het klinkt trouwens wel heel erg allemaal. Tomas heeft ook zo zijn fases gehad en wilde dan ook vaak niks van onze knuffels weten, maar dat ging er minder heftig aan toe geloof ik.

Jeetje Linda, dat lijkt me heel heftig

Nou, het punt is dat ze ook uit zichzelf niet rustig kan worden. Ze kan gewoon niet aangeven wat ze wil. Op het ene moment zegt ze dat je weg moet gaan, maar als je dan vervolgens weg gaat, dan roept ze weer dat je weer terug moet komen.

Vannacht heeft het een uur en 20 minuten geduurd. Mijn man lag naast haar. Op het einde zei ze steeds: mag best huilen.
Op de psz moest ze erg huilen als ik wegging. Dan werd ze gecorrigeerd en werd er gezegd dat ze best mocht huilen, maar dat ze er geen herrie bij mag maken. Zou dat zoveel indruk gemaakt hebben?
Man zei dat het vannacht echt heel raar was, hij lag er naast en opeens was het helemaal over. Zomaar uit het niets. Toen hebben ze nog even 'gezellig' gekletst voordat ze ging slapen.
Ik snap er echt niks van....

dat huilen herken ik wel heeft a ook een aantal maanden gedaan toen hij op de psz zat en ook ik zat met me handen in het haar en zat aan autisme te denken. hij is van de psz af en hij werd weer rustig. In mei gaat hij weer naar de psz ik hou me hard vast, want hij vind het super leuk maar word er een draak van. maar hij wilde wel vast gehouden worden en dat vind ik wel vreemd van jou verhaal en het doet me ergens anders aan denken maar dat vind ik heftig. zijn ze wel lief voor haar op de psz?

Loesje, is het lang geleden dat jullie A eraf hebben gehaald? Ik ga echt minstens een half jaar wachten. Tegen de tijd dat ze bijna 3 is vind ik het nog op tijd. Dan kan ze nog een jaartje spelen. En dan is ze er misschien wel aan toe.
Die aanrakingen niet kunnen verdragen vind ik ook heel vreemd... Zo iets verwacht je toch niet?

hij is 2 maanden eerder dan 2 begonnen op de psz (het leek eerst dat hij eraan toe was)en we hebben hem in dec eraf gehaald. hij heeft er 4 maanden op gezeten.

nee die aanraking vind ik ook erg vreemd en vind het er op lijken dat ze niet lief voor haar zijn.

Heftig Linda! Wat betreft de aanrakingen: misschien kun je proberen om haar stevig vast te pakken. Niet troosten met zachte aanrakingen en lieve woorden, maar heel stevig vasthouden en desnoods wat heen en weer wiegen. Het zal niet direct werken, maar na een tijdje kan ze er toch wat rustiger van worden. Wij kregen dit ook als tip mee, evenals iets van een stevige massage geven.

Wij hebben het niet in zo'n extreme mate meegemaakt maar wel problemen gehad met sensorische integratie (wat hier ook al eerder genoemd wordt). Wij kregen als tip oa wat Parisienne ook zegt, juist heel stevig vasthouden, echt strak, dat kan helpen om weer rustig te worden. Wat ook kan helpen is een paar keer per dag een moment kiezen om haar heel stevig in dekens te wikkelen. Soort van inbakeren maar dan voor grote kinderen en dan niet tijdens het slapen maar waar je bij bent, tijdens een ander rustmoment.

Dat stevig beetpakken hebben we inderdaad ook meerdere gedaan. Maar dat werkt ook averechts. Ze wordt er nog hysterischer van.

Heb je voetmassage al eens geprobeerd om t moment dat ze boos begint te worden? Bij onze dochter helpt dat ook wel eens een escalatie voorkomen.

loesje schreef:hij is 2 maanden eerder dan 2 begonnen op de psz (het leek eerst dat hij eraan toe was)en we hebben hem in dec eraf gehaald. hij heeft er 4 maanden op gezeten.

nee die aanraking vind ik ook erg vreemd en vind het er op lijken dat ze niet lief voor haar zijn.

Hier zou ik overigens totaal weer niet aan denken. Zo te horen heeft ze het gewoon in sommige situaties erg moeilijk. Ik zou niet direct een link leggen aan 'traumatische ervaringen' op de PSZ en aan wat er daar gebeurt zou kunnen zijn. Het naar een PSZ gaan is gewoon erg vermoeiend en veel voor kinderen, zeker voor kinderen die wat moeite hebben met prikkels. De combinatie met een broertje/zusje op komst maakt het allemaal nog wat moeilijker. Er gaat dan veel in zo'n kinderhoofdje om, hier kunnen ze zelf niet goed mee dealen. Ik vind het dan ook niet meer dan logisch dat ze boos worden en in zo'n bui belanden. Ook het niet mogen aanraken vind ik niet heel erg vreemd. Natuurlijk, de meeste kinderen willen zich laten troosten. Maar ik zou er niet direct iets zorgwekkends achter zoeken.

Voetmassage heeft hier bij de jongste ook erg goed gewerkt. Vooral op het moment dat hij erg gefrustreerd raakte merkte je dat hij daar echt rustiger van werd. Hij was toen alleen nog een stuk jonger, nu wil hij dat ook absoluut niet meer. Stevig vasthouden werkt hier ook averechts. Hij wordt dan alleen maar bozer.

Wat heftig allemaal zeg!! Lijkt me ook ontzettend moeilijk en machteloos! Ik heb weleens gehoord dat borsteltherapie ook kan helpen bij dit soort problemen. Veel succes morgen bij de dokter

Ik hield mijn broertje ook vast vroeger, als hij flipte. Toen was hij denk ik tussen de 4 en 10 jaar. Op een gegeven moment kon ik hem niet meer aan, maar dat werkte voor hem wel. Wel jammer dat het voor jou dochter niet werkt, ik hoop dat de dokter iets kan betekenen.

Bedankt voor jullie reacties!
De voetmassage gaan we proberen.

Ze is gelukkig al 2 dagen huilbuivrij! Echt een verademing! Vannacht heeft ze ook voor het eerst sinds 4 weken de hele nacht doorgeslapen, klokje rond.

Ik heb zelf overigens wel het idee dat deze klachten door de psz kwamen. Het heeft veel te veel indruk op haar gemaakt, ze was er simpelweg nog niet klaar voor. Het is vandaag een week geleden dat ze voor het laatst is geweest. Ik heb echt het idee dat ze het nu pas los kan laten.

Wat fijn dat het weer iets beter lijkt te gaan Linda. Waarschijnlijk was de PSZ nog teveel voor haar en is dit er op een extreme manier uitgekomen. Blijkbaar had ze haar slaap nodig en heeft ze fijn doorgeslapen. Hopelijk gaat het vanaf nu beter en kunnen jullie rustig uitkijken naar de komst van haar broertje.

Dank je! Ja, ik denk dat ook. Ze zegt zoveel dingen op een negatieve manier die ze daar ook tegen haar zeiden.
Ik hoop ook dat het voorlopig ff rustig blijft en dat haar broertje dan pas gaat komen. Nu mag hij nog eventjes blijven zitten.