Vriendschap en werk...hoe moet ik dit plaatsen?

Niet quoten!

Feiten:

per 1 augustus ben ik ontslagen, als het aan mijn werk ligt nog eerder maar zit in de ziektewet en wil mijn contract gewoon uitzitten tot 1 aug, dan loopt deze af.

ik was zwaar carriere aan het maken binnen dit bedrijf

ik word er nu op een erg lullig en pijnlijke manier uit gezet

ik was privé bevriend met veel collegas. Met mijn baas en zijn vrouw in het speciaal. Zij waren een soort extra familie voor me, ging daar elke week eten en wandelen in het weekend enzo en hadden veel persoonlijke goede gesprekken (mijn man ook). Toen ik bevallen was waren ze in het ziekenhuis mee naar de couveuses enz.

En nu . Ik voel me zo in de steek gelaten. Van mijn directe collega's (geen leidinggevenden) hoor ik nog veel. Maar van mijn baas sinds het ontslag niks meer. Het ontslaggesprek was met hem en de grote baas, en hij is niet komen opdagen, heel raar en niks voor hem. Sindsdien niks meer gehoord, gesproken, gezien. Ik heb alleen zijn vrouw op facebook en die stuurde me eerst:

Wil even laten weten dat ik zeer zeker nog aan je denk. Het is voor jou een heftig jaar geweest... alles heeft zijn tijd nodig. Ik wil je in de zomer graag bezoeken...liefs

En nu had ik mijn baas een mailtje via de werkmail gestuurd om hem te feliciteren met iets kreeg ik van haar via facebook dit:

Dank voor de felicitaties voor *****. In de zomervakantie komen we naar jullie toe.... tot dan houden we cotnact over dit medium... toch wel handig... kus voor jou, je kindjes en ****.

Wat is dit nou? Ik mis ze serieus echt vreselijk! Is er een soort etiquette dat je als leidinggevende in dit soort situaties dingen scheidt? Mijn ontslag ligt niet aan hem, maar wat zijn rol precies is weet ik ook niet....omdat we niet communiceren en alles via zijn vrouw gaat. En dat hij er niet bij was toen ik mn ontslag kreeg was ook zoiets raars. Maar om nu tot de zomer te wachten, daar word ik een beetje boos om want ik snap er niks van allemaal....

Iemand een idee hoe ik dit moet opvatten?

Ik denk dat zei het er gewoon ook moeilijk mee hebben en denken dat jij niet op hun zit te wachten nadat je bent ontslagen. Ook al is het niet hun keuze, ik kan me voorstellen dat ze zich wel verantwoordelijk voelen.

Ik denk dat jouw baas zich op dit moment totaal geen houding weet te geven en dat het contact daarom via zijn vrouw gaat. En wat caroow zegt, het kan ook best wel zo zijn dat hij zich in hoge mate verantwoordelijk (en schuldig?) tegenover jou voelt.
Geef het even de tijd, als het echt goede vrienden waren dan blijven ze het waarschijnlijk wel.

Als het klopt wat de forummers boven me zeggen (en dit zou ik me goed voor kunnen stellen), dan is het misschien wel voor beide partijen een opluchting als dit wordt uitgesproken. Als ik jou was zou ik gewoon aangeven dat je het (nog steeds) fijn vindt om met ze om te gaan, je dit contact mist en niet goed begrijpt waarom ze pas in de zomer met je af willen spreken. Hopelijk kun je zo een open gesprek met ze aangaan. Niks zo dodelijk als voor elkaar invullen wat de ander denkt / wil / behoefte aan heeft.

Het komt op mij over alsof er binnen dat bedrijf heel veel dingen spelen waar je geen weet van hebt, daarom mag je ook niet meer op de werk mail mailen maar moet het via facebook. Ze willen wel contact houden maar wachten tot de hele boel is overgewaaid

Of misschien heeft hij door jouw ontslag en wat er aan vooraf ging op het werk (dingen die gezegd zijn tegen hem/door hem die jij misschien niet weet) zich wel gerealiseerd dat hij het toch prettiger vind om werk en prive gescheiden te houden. Dat het beter is om niet zo betrokken te zijn bij collega's omdat je dan inderdaad de kans loopt om ze in situaties als die van jouw (zwanger, kinderen, burn-out, part-time werken: kortom niet volop en volledig beschikbaar voor het werk zoals je eerder deed) te moeten ontslaan omdat je nu het bedrijf alleen geld kost (ondanks je eerdere inzet).

In de zomervakantie houdt in na het einde van jouw contract, dus niet meer als baas/ondergeschikte maar misschien dan weer als gewoon vrienden.

Prosecco schreef:Het komt op mij over alsof er binnen dat bedrijf heel veel dingen spelen waar je geen weet van hebt, daarom mag je ook niet meer op de werk mail mailen maar moet het via facebook. Ze willen wel contact houden maar wachten tot de hele boel is overgewaaid

Ja dit dus. Loopt er ook iets rechtsmatigs vanwege je ontslag? Ik krijg ook het gevoel dat privé/werk even gescheiden wordt gehouden. Is het anders niet mogelijk om hem te bellen?

Misschien is hem gevraagd afstand van je te houden tot je daar officieel niet meer werkt? Het kan ook zijn dat hij zich geen houding weet te geven en zich schuldig voelt.

Ik heb het gevoel dat hij afstand houdt omdat hij misschien in de problemen kan komen als hij contact met je hebt zolang het conflict nog duurt.

Toen er bij mij iemand werd ontslagen is aan de medewerkers ook gevraagd voorlopig geen contact op te nemen zolang de rechtzaak nog liep. Om onrust op de werkvloer te voorkomen.

Ik zou hem gewoon even bellen en vragen wat er aan de hand is. Ik denk dat openheid je het meest brengt op dit moment.

Wat rot dat het zo loopt zeg. Ik zou denk ik een berichtje sturen waarin je open bent en zegt dat je ze mist en dat je het leuk zou vinden ze snel te zien.
Dan hoef je niet echt op de ontslagsituatie in te gaan maar geef je gewoon aan dat je ze mist. En wie weet kunnen jullie het dan als jullie elkaar weer zien het er over hebben. Maar ik weet niet of ik dat uberhaupt zou doen, dat is natuurlijk het lastige aan prive omgaan met je baas..