Dat is ook niet gezellig

M'n zoontje is nu 11 maanden oud. Toen hij heel klein was sliep hij veel en dus sliep hij ook vaak op mij. Gezellig.
Vanaf het moment dat hij minder overdag sliep wil hij eigenlijk nooit als een lieve zachte baby bij mij zitten. In m'n armen liggen heeft hij sowieso nooit gedaan.

Nu wil hij alleen nog op mij klimmen. Als ik hem uit de box til duwt hij zich van me af om te kunnen klimmen. Als ik hem op schoot neem klimt hij van me af.

Ik geloof wel dat hij van me houdt hoor, maar vind het zo ongezellig en vroeg me af of het herkenbaar is. En of hij ooit als een warme zweterige peuter tegen me aan zal liggen. Ik hoop het maar.

Herkenbaar!
Ik vond het buidelen met kleine B zo heerlijk.

En nu wil ze alles zien en alles bekijken en overal aanzitten.
Al hing ze vanmiddag wel tegen me aan met haar flesje, ze is echt niet lekker

Hier ook geen schoot zitter, maar inmiddels komt hij wel regelmatig tijdens het spelen even langs om een dikke natte kwijlkus te geven Er is wat hoop!

Wat jammer voor je, ik herken eht alleen niet. R is een enorme knuffelkont maar rustig zitten komt ook niet zovaak in zijn woordenboek voor, zou ook niet gezond zijn voor jonge kindjes toch?

En natuurlijk houdt hij wel van je joh, ooit komt ie vast weer knuffelen nu heeft hij het te druk met de wereld ontdekken.

Ja hoor, dat gaat over. Als je doorhebt dat er meer is dan mama is dat reuze interessant, dan wordt je gewoon een klimobject Zoon is 14 maanden en komt geregeld een knuffeltje halen, nu hij ziek is wil hij niets liever dan de hele nacht tegen mee aanliggen en als hij gevallen is blijft hij zelfs 1 minuutje zitten om getroost te worden!

Aah nou ok, er blijft dus nog wat hoop.

Net keek hij trouwens wel ineens braaf tiktak op schoot, maar ik moest hem wel goed tegendruk geven op z'n voetjes zodat hij zich al zittend steeds kon afzetten.

Ik moet wel lachen om je laatste post, tegendruk geven op de voetjes haha.

H. vindt klimmen op mij ook prachtig, maar er zijn ook momenten dat ze rustig hangt. Ik lees haar 's avonds altijd voor en dan zit ze heerlijk op schoot en hangt ze helemaal tegen me aan. Soms zit ze ook naast me en dan kruipt ze ook helemaal in me weg haast, echt lief. En ze valt nogal eens in slaap in de draagdoek, dus dat is ook erg knus. Heerlijke momenten vind ik dat.

Hier precies zo, toen baalde ik er ook van, dat hij alsmaar van me af wilde, maar hij heeft later echt heel lang aan mij gehangen, wilde alleen maar bij me zitten en knuffelen, nu word het gelukkig wat minder.

Nu al herkenbaar! Die knuffeltijd was ZO kort...als ik dat had geweten had ik het véél meer gedaan...en met een tweeling had ik al zo weinig exclusieve tijd voor ze. Mijn zoon klimt ook alleen maar op me, en wurmt zich meteen los van me. Wat hij trouwens wel doet, en dat vind ik vies maar héérlijk schattig, hij komt soms kussen. Met uitgestrekte armen, wijd open kwijlmond en ondeugende ogen.

Hier ook een periode gehad dat ze veel liever alles ging ontdekken dan bij mij kwam knuffelen. Maar nu is ze weer een heerlijke knuffelkont dus misschien komt het bij jou ook wel weer terug. Het is natuurlijk ook vreselijk interessant om de wereld te ontdekken op die leeftijd.

Louise ligt alleen nog graag tegen me aan als ze bang is, pijn heeft of ziek is. Voor de rest ben ik een klimrek. Een tijdje terug als ze bij ons in bed sliep, sliep ze nog tegen mij aan, maar daar ben ik tegenwoordig ook afgedankt. Gewoon tussen ons in, op haar buik, met haar hoofd op het kussen dat ze van één van ons heeft gepikt (ook meestal het mijne).

Ik geniet nu extra hard van de momenten dat ze wél bij mij ligt. Bij de volgende knuffel ik meer, hoor.

Heel herkenbaar als ze moe is komt ze even bij me, en gister en vandaag mag ik niet weglopen dus daar geniet ik even extra van.
Anders gaat ze altijd op ontdekkingstocht en wilt al helemaal niet op schoot.