Niet zwanger worden en bewust geen medische molen?

Ik denk dat je pas kunt beslissen als het echt zover is, van te voren is het makkelijker om te zeggen dat doe ik niet dan wanneer het je enigste kans op een kindje is.
Ook wij zitten in de medische molen en ja al die ziekenhuisbezoeken zijn niet leuk maar moeder worden is mijn aller grootste wens en daar zou ik dan ook alles voor over hebben.
En de medische molen betekent soms nog niet eens veel, kan ook gewoon wat medicatie zijn, en als je door iedere dag een pilletje te nemen wel zwanger kunt worden denk ik dat iedereen dit dan wel zou doen.

Nou is het bij ons helaas niet zo makkelijk op te lossen maar wat wij ook doen moeten, wij hebben er alles voor over!

Wij dachten de medische molen nodig te hebben, ivm fam van mijn vriend waarbij het (uiteindelijk na 3 jaar) gelukkig via de gewone weg gelukt is. En vanwege de vervroegde overgang van mijn oma.
We hadden net de onderzoekspapieren binnen... en we waren ongeveer 5 maand bezig... toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van onze zoon

Ik ben maar wát blij dat de medische molen er is. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat je lichaam gelijk zwakker is als je niet uit jezelf zwanger kunt worden. Tuurlijk, als je (ernstig) ziek bent is het wat anders, maar ik heb bijvoorbleed 'gewoon' geen eisprong, verder is er helemaal niets mis met mij en zijn er geen tekenen dat ik een zwangerschap niet gezond uit kan dragen.

En inderdaad wat er al werd gezegd, dan kun je bij alles wel zeggen: Het heeft wel of niet zo moeten zijn...

Ik ben blij dat er tegenwoordig zoveel mogelijk is en zou er zeker gebruik van hebben gemaakt. Ik zou er toch wel heel veel voor overhebben. Nu waren 2 rondjes clomid gelukkig voldoende.

Ik vind nogal een verschil zitten tussen een beperking (zoals spastisch zijn) waar je heel oud mee kunt worden en best normaal kunt functioneren of een aandoening die ervoor zorgt dat je er uiteindelijk aan overlijdt. Iemand die blind is kan prima een kind krijgen, iemand met een dodelijke ziekte mi niet.

Ik snap opzich wel wat je vader daarmee bedoelt, al komt het zo wat cru en kort door de bocht over. Ik geloof best dat het voor sommige mensen 'gewoon' niet zo moest zijn. Die poging na poging na poging doen, en het steeds maar niet lukt. Ik zeg niet dat zij zich daarbij moeten neerleggen, en ik heb geen idee wat ik zou doen in hun plaats. Misschien zou ik ook wel door blijven gaan met proberen, logisch ook als de wens heel erg groot is.

Ik weet dateen vriendin van mij dit ook riep. Ze zei letterlijk; ik wil geen seks op uur en tijd omdat het moet. En; duurt t 5 jaar, dan duurt het 5 jaar. Of helemaal niet.
Ikheb dít ook nooit gesnapt. Weet ook niet zeker of dit grootspraak was of niet. Gelukkig is ze na een jaar aangeteld.

sanne-84 schreef:Ik weet dateen vriendin van mij dit ook riep. Ze zei letterlijk; ik wil geen seks op uur en tijd omdat het moet. En; duurt t 5 jaar, dan duurt het 5 jaar. Of helemaal niet.
Ikheb dít ook nooit gesnapt. Weet ook niet zeker of dit grootspraak was of niet. Gelukkig is ze na een jaar aangeteld.

Wat is aangeteld? En ik snap niet zo goed wat je schrijft allemaal, begrijp ik goed dat jij het niet snapt wanneer zij er 5 jaar over wil doen voor ze zwanger is?

Carrie schreef:

sanne-84 schreef:Ik weet dateen vriendin van mij dit ook riep. Ze zei letterlijk; ik wil geen seks op uur en tijd omdat het moet. En; duurt t 5 jaar, dan duurt het 5 jaar. Of helemaal niet.
Ikheb dít ook nooit gesnapt. Weet ook niet zeker of dit grootspraak was of niet. Gelukkig is ze na een jaar aangeteld.

Wat is aangeteld? En ik snap niet zo goed wat je schrijft allemaal, begrijp ik goed dat jij het niet snapt wanneer zij er 5 jaar over wil doen voor ze zwanger is?

Ik snap idd niet dat ze er 5 jaar op zou willen wachten, en dan dus zonder onderzoek vanuit t ziekenhuis. De meeste hier gaan na een jaar ofzo wel naar het ziekenhuis voor de medische molen, en dat zou zij dus niet doen. Zo goed uitgelegd?
E met aantellen bedoel ik dat ze na een jaar toch zelf zwanger is geworden

Wij hadden ook niet voor de medische molen gekozen.
Als het niet op de normale manier was gelukt, dan maar niet.
Dan waren we nog steeds heel gelukkig geweest, maar dan met ons 2-en.
Aan mijn lijf geen polonaise

Wij hadden heel veel geluk bij R meteen zwanger te zijn, en bij N eigenlijk ook snel. Wanneer het bij een tweede niet gelukt was had ik niet de medische molen in gewild maar bj een kindje gelaten. Maar dat is natuurlijk nu makkelijk praten achteraf maar we hebben er een keer een gesprek over gehad voordat ik zwanger werd van N. Een collega van mijn man was zo zwanger vd eerste maar een tweede lukte niet, het ging er toen over hoever ik zou willen gaan.

Bij een eerst zou ik er alles aan doen maar voor een tweede kindje niet, dan zou ik me gezegend voelen met een kindje.

Ik denk dat je het ook pas zeker weet hoe ver je zou gaan als je er eenmaal in zit.
Als je mijn man van tevoren had gevraagd, dan had hij misschien ook gezegd van: als het niet zo wil, dan maar niet. Ik hoorde voorheen soms van mensen die ivf of nog onbekender icsi deden..nou dat vond ik ook behoorlijk ver gaan, ik had nog nooit een inwendig onderzoek gehad, laat staan dat ik vrijwillig zo'n traject zou ingaan. Brrr met een naald eitjes uit een eierstok zuigen en dan bevruchten buiten het lichaam in een petrischaaltje..jeetje dat gaat wel heel ver!

Maar goed, dan blijkt je kans op zwangerschap plots nihil zonder medische hulp..na al die tijd proberen is je kinderwens alleen maar groter geworden. Er zijn toch veel mensen die vrij snel zwanger raken na een ivf poging..dus ja proberen maar en als het niet lukt..dan merk je toch dat je grenzen verlegd, in de zin van dat je alles wel wilt proberen. Althans zo ging dat bij ons.
Niet iedereen wil of heeft dat en dat is ieders eigen beslissing.

Mensen die zeggen dat een kind wat er gekomen is mbv de medische molen altijd zwakker zal zijn, weten niet waar ze het over hebben. Er is namelijk altijd nog zoiets als natuurlijke selectie.

Ik kan me ook voorstellen dat bepaalde mensen tegen ethische en religieuze dilemma's aanlopen. Bijvoorbeeld..tot waar grijp je te ver in? Gaat het te ver als je zelf de keuze maakt voor een geslacht? Gaat het te ver als een laborant de keuze maakt voor dat ene zaadje met die ene eicel?
Zo denk ik ook wel eens..stel ik raak toch eens een keer zwanger, onze kinderwens is vervuld (nu nog behoorlijk ver van ons af maar stel)..en we hebben nog cryootjes over in de vriezer..wat doe je daarmee??

Artemis schreef:Ik kan me voorstellen dat er stellen zijn die best graag een kind willen, maar die niet willen ingrijpen als het niet lukt. Als je kinderwens niet zo overheersend is, waarom zou je dan gaan rommelen? Niets mis met het wel doen, maar kinderen krijgen is niet voor iedereen een heilig moeten en niet iedereen heeft het ervoor over om een soms jarenlang slepend en zwaar traject in te gaan als ze ook gelukkig worden zonder kinderen.

Niets mis met het wel doen, maar vanzelfsprekend vind ik het in ieder geval niet.

Om deze redenen zou ik geen mm in gegaan zijn. Bovendien, het lijkt me zo ontzettend zwaar zo'n traject, zeker als het misgaat, ik weet niet of ik dat aangekund had.

sanne-84 schreef:

Carrie schreef:

sanne-84 schreef:Ik weet dateen vriendin van mij dit ook riep. Ze zei letterlijk; ik wil geen seks op uur en tijd omdat het moet. En; duurt t 5 jaar, dan duurt het 5 jaar. Of helemaal niet.
Ikheb dít ook nooit gesnapt. Weet ook niet zeker of dit grootspraak was of niet. Gelukkig is ze na een jaar aangeteld.

Wat is aangeteld? En ik snap niet zo goed wat je schrijft allemaal, begrijp ik goed dat jij het niet snapt wanneer zij er 5 jaar over wil doen voor ze zwanger is?

Ik snap idd niet dat ze er 5 jaar op zou willen wachten, en dan dus zonder onderzoek vanuit t ziekenhuis. De meeste hier gaan na een jaar ofzo wel naar het ziekenhuis voor de medische molen, en dat zou zij dus niet doen. Zo goed uitgelegd?
E met aantellen bedoel ik dat ze na een jaar toch zelf zwanger is geworden

Ja nu snap ik hem! Is aantellen dialect ofzo? Je bent toch gewoon zwanger.

Ik ben het met LCN eens. Ik denk pas dat je kan zeggen hoe ver je er gaat als je voor de keuze staat. Je weet pas wat voor impact het heeft als je hulp nodig hebt om zwanger te worden en dan voor de keuze staat.

Overigens is er onderzoek gedaan en de kinderen die geboren zijn uit IVF of icsi zijn niet zwakker dan een kind geboren uit een normale conceptie.

Ik ben wel ontzettend blij dat wij die hulp uit het ziekenhuis krijgen. Tot nu toe gelukkig alleen wat medicijnen (Provera en Clomid) en iedere maand meerder inwendige echo's. Als het daardoor wel gaat lukken om samen een kindje te krijgen heb ik dat er heel graag voor over. We hopen in ieder geval dat het hierbij blijft, maar dat is gewoon afwachten.

Ik ben het ook met LCN eens. Pas als je er met beide benen midden in staat ga je er pas echt over nadenken. Van te voren weet je niet wat voor impact heb heeft en wat er allemaal bij komt kijken.

Mijn man wou eerst ook niet naar de dokter, laat staan naar het ziekenhuis. Ik heb echt moeten praten als brugman want ik zag wel in dat het zo niet ging lukken. Nee, hij wou dat het spontaan kwam... (eigenlijk hebben we nog het meeste werk zelf gedaan, alleen de eisprong is opgewekt)

En nu, hij is zo blij dat ik hem over gehaald heb. Hij zou S niet meer kunnen missen. Tijdens de onderzoeken was hij nog erg onzeker, hij zag mij soms pijn lijden en dat kon hij moeilijk aan. Maar hij zag al snel in dat we zo wel een kans maakten om zwanger te worden.
Wij zijn echt heel blij met de MMM.
En ik denk dat de stellen die zeggen wij gaan niet de mmm in, half niet weten wat er allemaal bij komt kijken. Het kan een hulpmiddel zijn en soms is het echt nodig om uberhaupt zwanger te raken. Ik zou niet al die jaren hoop willen houden dat het spontaan lukt als blijkt dat ze zaadcellen slecht zijn. Hoop je al die jaren om niets.

Ik heb nu makkelijk praten, omdat ik al een kindje heb. Maar ik denk dat ik voor een eerste kindje zeker de MM in was gegaan als het nodig had gebleken. Hoe ver ik zou gaan, durf ik pas te zeggen als het aan de orde zou zijn. Nu ik al een kindje heb, denk ik wel dat ik minder snel de MM in zou gaan en minder ver zou willen gaan. Zo'n traject kan heel erg zwaar zijn, en ik zou niet willen dat het mijn leven teveel gaat beheersen, want ik heb al een prachtig meisje rondlopen. Maargoed, mocht het aan de orde zijn dan zie ik wel hoe het loopt.

Ik ben in elk geval blij dat we tegenwoordig zoveel mogelijkheden hebben, en dat hierdoor meer mensen kunnen ervaren hoe mooi het is om ouders te worden. Ik geloof zelf minder in dat zulke dingen zo moeten zijn(onvruchtbaarheid), als het eventueel te verhelpen is en iemand kiest daarvoor dan juich ik dat alleen maar toe. Fijn dat het kan toch? En ook als iemand er niet voor kiest, prima, maar dus wel fijn dat de keuze er tegenwoordig is om nog wat dingen te proberen.

Als ik alleen al de impact om me heen zie, dan weet ik nog steeds niet hoe het is, maar zie ik wel dat het ontzettend zwaar is (en dat heb je er alleen voor over als je graag wilt). Daarnaast, niet iedereen heeft een kinderwens, maar die mensen zullen waarschijnlijk ook niet wachten 'tot de natuur zn werk doet'.

Het is wel heel fijn dat er nu zoveel mogelijk is, ongewenst kinderloos lijkt me vele malen erger dan de mm.

Ik ben ook erg blij met de medische molen. Zowel bij mijn zoon als dochter ben ik vrij eenvoudig zwanger geworden, met behulp van Clomid, allebei de eerste ronde raak. Nu hebben we een wens voor een derde en gaat het dus niet zo makkelijk, zit inmiddels aan de injecties. Ook in mijn omgeving zijn er mensen (met 3 of meer kinderen) die mij voor gek verklaren dat we voor een derde nog zo ver gaan. Tja, zij hebben makkelijk praten, hun gezin is compleet en ze zijn zonder veel moeite zwanger geworden (dit zeggen ze zelf ook hoor). Onze wens is gewoon enorm groot en we weten dat ik zonder de medische molen niet zwanger zal worden (uit mezelf heb ik nauwelijks een cyclus). Ik vind dit een klein offer wat ik nu moet brengen voor hopelijk nog een derde kindje erbij. Ja, het is intensief (2/3 keer per week naar het ziekenhuis voor een echo, het zetten van de injecties, veel mensen die er vanaf weten dus je krijgt veel vragen), maar ik heb het er zeker voor over!

We hebben wel met elkaar besproken hoe ver we willen gaan. Toen we weer de eerste afspraak in het ziekenhuis hadden staan had ik al een voorgevoel dat het met Clomid niet zou gaan lukken. We hebben toen gezegd dat we (of nou ja, ik) de injecties nog gaan proberen, maar dat het dan stopt. We willen dus eigenlijk niet het traject van IVF of ICSI ingaan. Maar ja, als je eenmaal in de medische molen zit wordt je ook wel snel meegetrokken in het hele traject, dus ik sluit het niet voor 100% uit. Maar zeer waarschijnlijk stopt het voor ons als dit niet gaat lukken, en dan zijn we onwijs blij met onze twee kinderen. Ik besef me zo goed dat we dit ook bij de eerste al hadden kunnen hebben en prijs me gelukkig met ons gezin.

Carrie schreef:

sanne-84 schreef:

Carrie schreef:

sanne-84 schreef:Ik weet dateen vriendin van mij dit ook riep. Ze zei letterlijk; ik wil geen seks op uur en tijd omdat het moet. En; duurt t 5 jaar, dan duurt het 5 jaar. Of helemaal niet.
Ikheb dít ook nooit gesnapt. Weet ook niet zeker of dit grootspraak was of niet. Gelukkig is ze na een jaar aangeteld.

Wat is aangeteld? En ik snap niet zo goed wat je schrijft allemaal, begrijp ik goed dat jij het niet snapt wanneer zij er 5 jaar over wil doen voor ze zwanger is?

Ik snap idd niet dat ze er 5 jaar op zou willen wachten, en dan dus zonder onderzoek vanuit t ziekenhuis. De meeste hier gaan na een jaar ofzo wel naar het ziekenhuis voor de medische molen, en dat zou zij dus niet doen. Zo goed uitgelegd?
E met aantellen bedoel ik dat ze na een jaar toch zelf zwanger is geworden

Ja nu snap ik hem! Is aantellen dialect ofzo? Je bent toch gewoon zwanger.

Geen idee if t dialect is.. Ik hoor t hier wel vaker

Ik heb zelf al jaren behoorlijk last van endometriose waar ik ook al een keer aan geopereerd ben. Wij waren 7 maanden bezig toen ik een afspraak had in het ziekenhuis om de MM in te gaan. Dit mede omdat ik dat afgelopen half jaar 2 vroege miskramen heb gehad. Omdat ik nog niet ongesteld geworden was die maand wilde de gyn voor de zekerheid mijn hCG-waarde laten prikken. De volgende dag werd ik gebeld met het nieuws: Gefeliciteerd mevrouw u bent zwanger!! Inmiddels hebben we een prachtige dochter van 9 weken oud! Mochten we over een paar jaar een 2de kindje willen (nu willen we momenteel geen 2de ivm horrorsituatie na de bevalling van onze dochter), dan zeggen we nu dat we het alleen op de natuurlijke manier willen. Als voor een 2de wel de MM nodig zal zijn, zal ons meisje geen broertje of zusje krijgen. Dit omdat ik zo'n zwaar traject niet aan zou kunnen. Maar zeg nooit nooit totdat je voor die keuze staat!

Bij de eerste waren we zeker de MMM ingegaan. Bij de tweede zeker weten niet. De wens was er toen zeker, maar het voelde heel anders. Ik denk dat ik het dan wel had kunnen accepteren als het niet gelukt was, bij de eerste niet.

Nu bij een tweede gaan wij weer de mmm in. Ik ga niet wéér 4 jaar aanrommelen als het ook makkelijk kan. Naja misschien dan, we weten nu niet van te voren hoe ver we nu gaan. Ivf is nog erg ver weg, maar je weet nooit hoe snel je voor die keuze komt te staan.

Mijn kinderwens was wel dermate sterk dat ik niet had kunnen denken 'als het niet lukt, dan lukt het niet'. Ik was zeker wel tot het uiterste van de MMM gegaan om een kindje te mogen krijgen.

Voor een tweede weet ik dat eigenlijk niet zo. Mijn wens voor een tweede voelt minder heftig. Ik zou graag ooit nog een tweede kindje willen, maar de eerste voelde veel meer als 'moeten', de tweede is meer een wens. (hmm klinkt misschien wel heel gek /ondankbaar als ik het zo terug lees. Ik voel me gewoon al heel erg gezegend met het prachtige kind dat we al hebben mogen krijgen. Een tweede zou een mooi cadeautje zijn, maar de wens is gewoon minder aanwezig)