psychodiagnostisch onderzoek

Nadat ik verschillende intakes heb gehad met psychologen over mijn zoon, zal hij morgen het eerste onderzoek hebben.
Vanmorgen heb ik hem verteld dat hij daar morgen heen gaat, omdat het niet fijn is dat hij zo bang kan zijn. Ik heb gezegd dat hij z'n favoriete knuffel mee mag nemen en dat we daarna samen iets lekkers gaan eten. Maar nu is ie zo boos. Echt heel vervelend en ik weet niet meer wat ik het beste kan zeggen of doen heeft iemand een tip?

Ben je er zelf niet bij dan?

Nee, dat willen ze niet.

waarom is hij boos dan?

Hij wil daar niet heen en hij vindt het allemaal stom. En ik heb het toch aardig luchtig verteld.

Overigens mogen ouders daar nooit bij zijn omdat hun dan een beter beeld krijgen.

Probeer vandaag wat leuks met m te doen voor wat afleiding en negeer t negatieve maar een beetje. Hij zal t wel spannend vinden allemaal, wat logisch is, maar daar zijn die onderzoeken ook voor natuurlijk!

Ik denk dat je niet meer kunt zeggen als aangeven dat je snapt dat hij het vervelend vind/ boos is maar dat t toch even moet. Je hebt er al iets positiefs aan gekoppeld dus meer als hem de ruimte geven om zich te uitten kun je niet doen. Beetje proberen af te leiden.

Mocht hij dingen slopen wellicht een kartonnen doos laten slopen?

Ja die boosheid komt ook door angst, pippa.
Hij wilde heel graag weer naar de bios. Maar alleen naar een film in 2D en die heeft hij al gezien. Verder zoveel kinderfilms in 3D. Maar als het nu niet verder gaat met sneeuwen, gaan we gezellig bij een pannenkoeken restaurant eten vanavond:)

Slopen wilt hij niet. Hij is nu gewoon boos op mij.

Het is inderdaad vaak beter dat de ouders niet bij het onderzoek aanwezig zijn om een beter beeld van het kind te kunnen vormen. Misschien kun je hem uitleggen dat hij allemaal leuke spelletjes gaat doen met die mevrouw? Ik neem aan dat ze ook ontwikkelingsonderzoek gaan doen? Dan komen er onderdelen als blokken bouwen en puzzelen aan bod. Leg hem uit dat je mee gaat, eerlijk gezegd zou ik hem nog niet zeggen dat je niet bij het onderzoek bent.

Verder zou ik met hem afspreken dat je bijvoorbeeld morgen na het onderzoek iets leuks gaat doen of dat hij mag kiezen wat jullie gaan eten.

Ben jij psychologe?

Er wordt onderzoek gedaan naar angststoornissen en ze had het over onderzoek naar dingen in het autisme spectrum. Daarnaast wordt er op mijn verzoek een intelligentieonderzoek gedaan, om het beeld zo compleet mogelijk te maken.
Ze zal dus inderdaad ook spelletjes met hem gaan doen.

Ik denk overigens dat er niks qua autisme uit gaat komen. Maar ze bleef me erop attenderen dat ik er wel rekening mee moet houden, zodat een eventuele schrok niet zo groot zal zijn als de uitslag komt.

En ook wat betreft de intelligentie verwacht ik geen gekke dingen. Maar voor de rest ben ik wel een beetje zenuwachtig. Hoop niet dat mijn zoon dat aanvoelt.

Ik neem wel af en toe zulke onderzoeken af,meestal zijn kinderen snel vertrouwd genoeg of in ieder geval gemotiveerd om goed mee te werken.

Wel zou ik zijn reactie van vandaag even aangeven maar daar zullen ze vast wel naar vragen!

Mag je ook niet mee tot in de onderzoekskamer? Dan heeft hij misschien wat meer vertrouwen dan dat hij vanuit de wachtkamer met een vreemd iemand mee moet?

Ik ben geen psychologe maar orthopedagoog, dus er is wel veel overlap.

Goed dat je zelf nog hebt gevraagd om een intelligentie onderzoek, geeft inderdaad een wat completer beeld.

Ik laat ouders altijd even meelopen onder het mom van: we laten papa/mama even zien waar we gaan zitten, als er dan wat is weten papa/mama waar we zijn. Daarnaast begint de observatie van psycholoog/orthopedagoge al in de wachtkamer, dus juist het aanschouwen van het ouder-kindcontact kan al bruikbare info opleveren. Maargoed, het verloopt overal anders. Maar je kunt gerust vragen of je even mee mag lopen als het je niet wordt aangeboden! Niets geks aan.
Ik kan mij voorstellen dat je zelf zenuwachtig bent, maar probeer het tegenover je zoontje niet te groots te maken.

Moet je morgenochtend of middag? Als je pas smiddags moet zou ik hem morgenochtend ook gewoon naar school laten gaan (misschien ben je dat ook wel van plan) en verder de dag zo normaal mogelijk en net als anders laten verlopen en dan daarna samen iets leuks doen.

Vanavond zei ik in de auto dat ik alvast ging tanken zodat ik dat morgen ochtend niet hoef te doen. Toen vroeg hij waar we dan morgen ochtend heen gingen. Dus ik weer heel luchtig kort verteld..wordt hij weer boos. Maar toen vroeg hij dus of ik mee ging en of ik ook daar bleef...ben daar maar gewoon eerlijk over geweest. Maar ik weet nu al dat het drama wordt, maar dat is ook één van de redenen dat hij daar heen moet, dus wellicht alleen maar goed dat ze dat zien.

Op vrijdag is hij altijd vrij (en nu vakantie), maar 's middags heeft ie zwemles en daar gaat hij ook gewoon heen. Dat wordt gelukkig een feestje want hij is daar nu helemaal op z'n gemak, vindt het leuk en er komt familie kijken.

Oh, en ik loop zeker mee tot de spreekkamer ja.

Hoe lang duurt het onderzoek? Kun je hem niet geruststellen door te zeggen dat je in de buurt blijft? Hoe oud s hij?

Geen tips, wil jou en je zoon wel veel succes (en sterkte) wensen voor morgen

Sunprincess schreef:Hoe lang duurt het onderzoek? Kun je hem niet geruststellen door te zeggen dat je in de buurt blijft? Hoe oud s hij?

2,5 uur en hij is 5 jaar.

Ik ga in de buurt maar boodschappen doen ofzo.

Parisienne schreef:Geen tips, wil jou en je zoon wel veel succes (en sterkte) wensen voor morgen

Dankje, lief van je.

Ik kan me voorstellen dat je het spannend vindt! Ik werk in een dergelijke instelling, en ik merk dat de kindjes die binnenkomen bijna meteen hun zenuwen en boosheid/angst kwijtzijn als ze eenmaal binnenkomen. Het klinkt van tevoren gewoon allemaal best heftig maar als ze zien dat er meer kindjes zijn, en dat het allemaal gemoedelijk en fijn verloopt scheelt dat al vaak. Over het algemeen vinden de meeste kids die onderzoekjes ook leuk om te doen, wellicht kun je je zoon dat nog vertellen

Succes!

Nou, het wegbrengen viel heel erg mee
Op de parkeerplaats rende m'n zoon wel even weg en moest m naar binnen tillen. Binnen boos maar wist hem redelijk snel af te leiden. En bij psychologe meteen aan de memory, want dat vindt hij super leuk. Ik kreeg nog één snelle kus
Stond perplex haha!

Fijn dat het afscheid zo goed ging! Ik hoop dat er iets uitkomt waar jullie verder mee kunnen!

Succes met het doorkomen van de tijd.