Waar zou jij héél goed in willen zijn?

Ik heb er altijd van gebaald dat ik geen muziekinstrument speel, ik zou graag cello spelen of saxofoon. Ik ben verder behoorlijk muzikaal, zing, dans, acteer bij een theatervereniging, daarom vind ik het heel jammer dat ik dat stukje niet heb. Kan overigens wel een klein beetje gitaar spelen maar heb de tijd en energie niet om het echt te leren.

Ik zou héél goed willen kunnen zingen of dansen...lijkt me heerlijk! Of drummen!

Dansen, of hardlopen.

Ik zou ook wel heel goed willen kunnen dansen, ik ben altijd zo jaloers op mensen die dat goed kunnen!

Het lijkt me echt heel leuk om goed te kunnen zingen. Goed zijn in een sport lijkt me ook leuk, maar ik weet wel dat ik dat zou kunnen, want ik bouw relatief makkelijk conditie en spiermassa op, ik ben alleen te lui om te trainen. Oh ja, goed flirten, dat ook!

Ik zou trouwens wel willen dat ik mezelf wat beter kon verkopen, daar ben ik echt niet goed in. Ik heb heel veel goede ideeën maar ik ben vaak te onzeker om ze van de grond te krijgen of om mensen te benaderen.

Oh ja, en ik zou wel wat gemotiveerder willen zijn om te sporten. Goed zijn in sport hoeft van mij dan nog niet eens, maar dat ik het wel een beetje leuker vind.

In zingen en gitaar spelen.

Ik kon niet zo snel iets verzinnen, maar naar aanleiding van de eerste reacties vind ik die wel heel leuk: goed kunnen zingen en acteren en dan in musicals spelen! Dat lijkt me echt nog wel leuk om te doen

Ik zou heel goed willen kunnen zingen en heel hard willen kunnen rennen.

Ik zou vloeiend Spaans willen spreken.

Ik zou heel graag goed piano kunnen spelen en ook goed gitaar kunnen spelen. Ohja, en daarbij ook nog eens goed kunnen zingen.

Susan schreef:Ik zou trouwens wel willen dat ik mezelf wat beter kon verkopen, daar ben ik echt niet goed in. Ik heb heel veel goede ideeën maar ik ben vaak te onzeker om ze van de grond te krijgen of om mensen te benaderen.

.

+1

Ik heb hier echt over na zitten denken. De Nederlandse taal goed bezitten. Zodat mijn boeken sneller gaan.

Ragazza schreef:Ik zou vloeiend Spaans willen spreken.

Dat wil ik ook ja... Alleen blijkbaar niet zo graag als ik dacht aangezien ik een opleiding begonnen ben maar deze dit jaar weer ga stoppen omdat ik er niks aan doe.

- zingen!
- een instrument bespelen (drummen, gitaar, piano)
- vloeiend Italiaans spreken
- flirten
- afvallen en vooral: op gewicht blijven
- mijn emoties beter onder controle houden (minder snel huilen)

Studeren, en dan alleen maar 9/10-en halen, en sporten.

Frans, Duits en Spaans. Spreek ik allemaal een beetje, maar zou t gewoon goed willen spreken.

Nog betere, mooie foto's maken.

En ik zou beter willen zijn in het netjes houden van mijn huis

Marin schreef:Frans, Duits en Spaans. Spreek ik allemaal een beetje, maar zou t gewoon goed willen spreken.

Nog betere, mooie foto's maken.

En ik zou beter willen zijn in het netjes houden van mijn huis

Da's een goeie. Dat lijkt mij ook een handige eigenschap.

En jullie brengen me op ideeën! Ik zou goed willen zijn in dansen.. Mijn man en ik zitten nu op stijldansen, maar dat is nog best lastig En dan zie ik mensen soepel door die zaal zwieren... Dat wil ik ook kunnen!

Ook een andere taal spreken, zoals Italiaans, lijkt me erg leuk.

Jasmina schreef:Studeren, en dan alleen maar 9/10-en halen, en sporten.

En vervolgens nooit meer publiekelijk blij kunnen zijn om je cijfers, omdat iedereen dan denkt dat je een arrogante nerd bent en je waarschijnlijk neerkijkt op de zessen van anderen. Makkelijk kunnen studeren is leuk, maar altijd hele hoge cijfers halen niet per se.

SuperGrover schreef:

Jasmina schreef:Studeren, en dan alleen maar 9/10-en halen, en sporten.

En vervolgens nooit meer publiekelijk blij kunnen zijn om je cijfers, omdat iedereen dan denkt dat je een arrogante nerd bent en je waarschijnlijk neerkijkt op de zessen van anderen. Makkelijk kunnen studeren is leuk, maar altijd hele hoge cijfers halen niet per se.

Ik vond hoge cijfers halen wel heel leuk en stond ook bekend als een nerd, maar het deed m'n eigen competitie drang met mezelf niet veel goeds.
Als ik een 9 haalde dacht ik bij mezelf 'yes, gelukkig', bij een 8 'ok mooi' en een 7 dacht ik' ja kut, dat is te laag en voelt als onvoldoende'. Ik sloeg er echt in door. Uiteindelijk ben ik met een 8.97 afgestudeerd, wat NIET werd afgerond naar 9 en ik was ZO chagrijnig.
Das toch achterlijk. Ik sloeg totaal er in door in m'n eigen streberigheid.

Marin schreef:

SuperGrover schreef:

Jasmina schreef:Studeren, en dan alleen maar 9/10-en halen, en sporten.

En vervolgens nooit meer publiekelijk blij kunnen zijn om je cijfers, omdat iedereen dan denkt dat je een arrogante nerd bent en je waarschijnlijk neerkijkt op de zessen van anderen. Makkelijk kunnen studeren is leuk, maar altijd hele hoge cijfers halen niet per se.

Ik vond hoge cijfers halen wel heel leuk en stond ook bekend als een nerd, maar het deed m'n eigen competitie drang met mezelf niet veel goeds.
Als ik een 9 haalde dacht ik bij mezelf 'yes, gelukkig', bij een 8 'ok mooi' en een 7 dacht ik' ja kut, dat is te laag en voelt als onvoldoende'. Ik sloeg er echt in door. Uiteindelijk ben ik met een 8.97 afgestudeerd, wat NIET werd afgerond naar 9 en ik was ZO chagrijnig.
Das toch achterlijk. Ik sloeg totaal er in door in m'n eigen streberigheid.

Ik heb niet echt last van competitiedrang, hoewel ik het natuurlijk wel fijn vind om hoge cijfers te halen. Maar ik heb vaak wel het gevoel dat ik minder blij mag zijn met mijn cijfers. Op een zes of een zeven reageren veel mensen met dat het goed is dat ze het gehaald hebben, maar als je een negen haalt, reageren mensen helemaal niet meer zo. Zeker niet als je structureel negens haalt, dan is het meer van, ja natuurlijk, jij wel hè. Zeker bij tentamens die slecht gemaakt zijn, maar waar ik een hoog cijfer op heb, voel ik me gewoon bezwaard om dat te vertellen. Ik probeer mijn cijfer dan in het midden te houden, bijvoorbeeld door alleen te zeggen dat ik het gehaald heb, of dat het goed ging. Als iemand heel blij is dat hij/zij een moeilijk tentamen gehaald heeft met een 6, en jij zegt dat je een 9 hebt, dan klinkt het net alsof je de prestatie van de ander probeert te ondermijnen. Met alleen je cijfer noemen, ben je dan al gauw een opschepper.

Dus concluderend ben ik wel blij met mijn cijfers, en ben ik blij dat ik met weinig inspanning mijn studie goed kan doen, maar zou ik het soms wel fijn vinden als ik wat meer zoals de rest was.

Ja snap ik heel goed SG!

In hardlopen.

En wat serieuzer: in los kunnen laten en me minder snel gespannen voelen. Minder snel denken wat anderen over me denken.

SuperGrover schreef:

Marin schreef:

SuperGrover schreef:

Jasmina schreef:Studeren, en dan alleen maar 9/10-en halen, en sporten.

En vervolgens nooit meer publiekelijk blij kunnen zijn om je cijfers, omdat iedereen dan denkt dat je een arrogante nerd bent en je waarschijnlijk neerkijkt op de zessen van anderen. Makkelijk kunnen studeren is leuk, maar altijd hele hoge cijfers halen niet per se.

Ik vond hoge cijfers halen wel heel leuk en stond ook bekend als een nerd, maar het deed m'n eigen competitie drang met mezelf niet veel goeds.
Als ik een 9 haalde dacht ik bij mezelf 'yes, gelukkig', bij een 8 'ok mooi' en een 7 dacht ik' ja kut, dat is te laag en voelt als onvoldoende'. Ik sloeg er echt in door. Uiteindelijk ben ik met een 8.97 afgestudeerd, wat NIET werd afgerond naar 9 en ik was ZO chagrijnig.
Das toch achterlijk. Ik sloeg totaal er in door in m'n eigen streberigheid.

Ik heb niet echt last van competitiedrang, hoewel ik het natuurlijk wel fijn vind om hoge cijfers te halen. Maar ik heb vaak wel het gevoel dat ik minder blij mag zijn met mijn cijfers. Op een zes of een zeven reageren veel mensen met dat het goed is dat ze het gehaald hebben, maar als je een negen haalt, reageren mensen helemaal niet meer zo. Zeker niet als je structureel negens haalt, dan is het meer van, ja natuurlijk, jij wel hè. Zeker bij tentamens die slecht gemaakt zijn, maar waar ik een hoog cijfer op heb, voel ik me gewoon bezwaard om dat te vertellen. Ik probeer mijn cijfer dan in het midden te houden, bijvoorbeeld door alleen te zeggen dat ik het gehaald heb, of dat het goed ging. Als iemand heel blij is dat hij/zij een moeilijk tentamen gehaald heeft met een 6, en jij zegt dat je een 9 hebt, dan klinkt het net alsof je de prestatie van de ander probeert te ondermijnen. Met alleen je cijfer noemen, ben je dan al gauw een opschepper.

Dus concluderend ben ik wel blij met mijn cijfers, en ben ik blij dat ik met weinig inspanning mijn studie goed kan doen, maar zou ik het soms wel fijn vinden als ik wat meer zoals de rest was.

Ik begrijp je heel goed hoor SG, maar het lijkt me echt fijn om met de minste inspanning dus toch hoge cijfers te halen. Helaas heb ik dat 'geluk' niet, ik moet er echt wel wat voor doen om dergelijke cijfers te halen. Al ben ik ook blij met een 6 of een 7.

Maar er zitten altijd wel mensen tussen die zoiets hebben van ach komt wel en dan toch een hoog cijfer halen, dat lijkt mij echt heerlijk. Dan maar een nerd uiteindelijk doe je het toch voor jezelf.

Nou ja, ik ben inderdaad zo'n persoon, van ach komt wel, en dan een 8 of 9 halen. Het heeft absoluut positieve kanten, ik heb veel tijd voor andere dingen, heb vrijwel nooit last van studiestress, met hoge cijfers gaan er makkelijker bepaalde deuren voor je open en ik voel me geen zorgen te maken over dingen zoals studievertraging. Maar het is vooral dat wat het leuk maakt, niet het cijfer an sich. En een nerd hoeft niet per se negatief te zijn, maar het is niet altijd fijn om een buitenbeentje te zijn. Studeren doe je misschien voor jezelf, maar mijn studententijd heeft (juist omdat ik niet zo veel uren hoef te besteden aan mijn studie) toch vooral een sociaal karakter. Ik wil niet dat mensen mij zien als arrogant of opschepperig. En een ander nadeel, ik word er gruwelijk lui van. Mijn hele school- en studietijd ging zo makkelijk, ik zie er echt gigantisch tegen op om later 40 uren te gaan werken. Maar dat zijn misschien luxe problemen.