Help!! Onuitstaanbare (bijna) 2 jarige!!

Onze altijd zo lieve, gezellige, vrolijke dame is binnen een paar weken omgetoverd tot een ontuitstaanbaar krengetje. Niet altijd natuurlijk....

Zo is tegenwoordig een luier verschonen een drama en gaat gepaard met een gevecht en een hoop gehuil en gekrijs.
Nog een paar voorbeelden:

- Als ze onder de douche vandaan moet
- Als ik haar tanden ga poetsen
- Als de tv uit gaat
- Als ze weer de kinderwagen in moet als we in de stad zijn en ze los liep
- Als ze naar bed moet smiddags (als ze eenmaal ligt is het wel gelijk over en slaapt ze gelijk)
- Als ze geen zin heeft om haar autostoeltje in te gaan als we met de auto weg gaan.
- Snachts rond 3 of 4 uur als ze wakker wordt (soms) gaat ze huilen (tot krijsen aan toe) totdat ze bij ons mag liggen waarna ze gelijk in slaap valt bij ons. Ik heb haar wel eens laten huilen maar die hiilt met gemak de hele nacht door dan. (en wij willen ook wel slapen).

Echt ALLES wat madam niet leuk genoeg vind is een strijd!
En dan niet in de zin can "kom op, even doorzetten" maar echt tot woedens aan toe. Ze draait, slaat en trapt om haar heen en ga zo maar door...

Nu is dit mijn eerste (en laatste) kindje dus heb geen vergelijking maar wil graag weten of dit bij jullie hier bekend voor komt.
En natuurlijk, hoe gaan jullie ermee om?

Na het klaarmaken savonds gaan we altijd gezellig boekje lezen en even dollen op ons bed maar dat heb ik vanavond overgeslagen. Ze was zo woest dat er niks mee te doen was. Ik heb haar dus gelijk in bed gelegd wat me dus weer een rot-gevoel geeft.
Maar had echt even geen zin om haar te "belonen".
Ze ligt nu stil in bed maar slaapt nog niet. Wat gaat er dan in zo'n hoofdje om?

Kunnen jullie me helpen? Is dit ook een fase??

(sorry voor de spelfouten. Ik typ dit bericht op mijn telefoon)

Ik hoop dat het een fase is. Wij zitten er ook midden in. Gelukkig gaat het met vlagen stukken beter, maar af en toe kan ze driftig worden om de kleinste dingen.
Een van de oplossingen is hier om haar te laten kiezen. Tanden poetsen is een drama, maar als ik haar laat kiezen of papa of mama het mag doen, dan gaat het stukken beter. Ik denk dat ze zeggenschap wil.

Afleiden is ook vaak goed. Als ze in de auto opeens beseft dat haar gordel NU af moet bijv, dan roep ik heel hard: kijk, zie je al die vogels? (Of schapen of andere dingen die boeiend zijn). Meestal vergeet ze waar ze mee bezig was en kan dan enthousiast mee doen.

Met de luier verschonen heb ik een tijd lang een filmpje op m'n telefoon laten zien. Dat werkte ook goed. Inmiddels kan ik gewoon tegen haar zeggen dan ze op haar rug moet gaan liggen.

En ik probeer steeds meer uit te leggen, je zal versteld staan wat je kind allemaal al kan begrijpen.

Die drama's hebben we hier ook regelmatig. Maar ik snap het ook wel, het is bijna alleen drama als we stoppen met iets leuks en dan is het ook niet leuk als je iets moet doen wat minder leuk is (dus in de kinderwagen moeten zitten terwijl je zo fijn aan het lopen bent, naar bed als je liever speelt, uit bad als je dat zo fijn vindt enz.)
Ik probeer zoveel mogelijk uit te leggen aan mijn zoon, dat helpt soms en andere keren blijft hij heel boos. Dat mag hij ook zijn, ik wacht dan gewoon totdat hij weer rustig wordt. Soms moet ik hem even optillen als we bijv. de straat over lopen, als ik dan tegen hem zeg dat hij zo weer zelf mag lopen dan is het goed en is de boosheid meteen over. Tandenpoetsen blijft hier drama maar dan nog leg ik uit waarom we zijn tanden poetsen en dat het maar even duurt.
Mijn dochter heeft dit ook gehad en het gaat weer over (en dan komen er weer nieuwe andere drama's voor terug ).

Y. is daar ook kampioen in en heeft pech met ons als ouders

Ik wil iets gerust 100x rustig aan hem uitleggen, dus waarom iets niet mag ofzo. Blijft hij zo boos doen, dan heeft hij pech en negeer ik hem gewoon. Kan gerust een half uur op de bank zitten en tv kijken terwijl hij aan mijn been aan het trekken is ofzo.
Niet in de wagen? Wij blijven de baas, dus hij gaat gewoon. Ook al maakt hij er een heel theater van en staart iedereen ons aan. Ik maak me daar niet druk om Denk dan altijd maar zo '9 van de 10 mensen met kinderen hebben vast wel een keer hetzelfde meegemaakt'.

Vorige week ging hij midden in de ah een show opvoeren terwijl hij op de grond lag omdat hij koekjes wilde pakken en dat niet mocht van mij. Nou, veel plezier op de grond Ik loop door en houd hem in de gaten, maar laat hem verder afkoelen.

En ja, dit zal vast een fase zijn, maar als die is afgelopen komt er vast weer een nieuwe
1 voordeel: ze worden ooit een keer zindelijk, dus dat gedoe met die luier heb je dan iig niet meer. Ze zitten ook niet hun hele leven in de wagen, dus dat stopt ook ooit en een theater bij de winkels maken doen ze ook niet meer als ze 15 zijn. Tegen die tijd hebben we weer andere dingen

Herkenbaar! Ze komen en gaan (ongeacht de leeftijd).

Ja, hier 2 van die kattekopjes! De 1 nog net wat pittiger, lekker krabben en bijten bij de ander, echt om moe van te worden soms. Maar wat Limburg zegt idd, het komt en het gaat, de oudste 2 hebben ook zulke fases gehad.

Heeeel herkenbaar, I heeft er momenteel ook erg last van. Het maakt me af en toe een beetje radeloos. Ze luisterde eigenlijk best goed naar me, maar de afgelopen tijd...
Ze weigert nu bv om te lopen als we in de stad zijn...zomaar ineens. En dan gaan dus wildvreemde mensen in de winkel tegen me zeggen dat ik haar dan maar moet laten zitten, dat ze dan wel achter me aankomt. Nou mooi niet dus. Ze rent gewoon keihard de andere kant op:lol:
En optillen gaat momenteel ook gewoon erg lastig..duss ja. Ik denk en hoop dan maar dat het een fase en probeer wat vaker tot 10 te tellen.

Sterrin_ schreef:Ja, hier 2 van die kattekopjes! De 1 nog net wat pittiger, lekker krabben en bijten bij de ander, echt om moe van te worden soms. Maar wat Limburg zegt idd, het komt en het gaat, de oudste 2 hebben ook zulke fases gehad.

Hier nog steeds bij de oudste, het worden wel andere fases maar gezellige fases zijn dat net zo min haha.

Lidian, ik snap inderdaad het boos-zijn als ze iets moet wat niet zo leuk is. Het is ook wel een "logische" reactie. Maar ik weet al precies wanneer ze zo gaat reageren.

Heb soms het idee dat alleen zij zo achterlijk doet. Als ik bij het oversteken A. zou optillen en haar wil vertellen waarom ik dat doe hoort ze me niet eens door get gegil en heeft ze het veel te druk met het schoppen en draaien. Ik kan haar dan ook niet "normaal" optillen maar ze hangt dan half ondersteboven.

Mijn man had er vanmiddag ook flink de balen van en dat bergijp ik ook wel. Hij haalt haar altijd om 12.00 van de opvang en heeft dan een middagje samen met haar
Ze is met gemak de hele middag sagerijnig en niets is goed.
En als ik thuis kom kan er geen knuffel vanaf.

Soms ga ik gewoon aan mezelf twijfelen. Vind ze het niet leuk bij ons? Doe ik iets verkeerd?
Bah! Baal gewoon van haar gedrag. Ze kan gewoon zó erg raar doen.

Ook probeer ik een hoop uit te leggen maar ze luistert er jiet naar en heeft het veeeeel te druk met gillen, schoppen en zwaaien met haar armen en draaien met haar hele licjaam.
Oh, en planking is ook een hobby van haar. Leuk om haar zo in haar autostoeltje te krijgen.

Ik schaam me in het openbaar trouwens niet zo maar vind het gewoon jammer dat het zo gaat.

Overigens is ze bij oma ALTIJD hartstikke lief. Die mag haar verschonen, ze slaapt de hele nacht door daar en kan gewoon overal zonder problemen lopen en zodra ze de wagen in moeg is het ook goed.

Sinds twee weken hier ook heel herkenbaar. Maar goed... er is behoorlijk wat veranderd door de komst van haar broertje, en tegelijk is ze zelf ook flink ziek geweest. Dus hoop dat ik binnenkort weer mijn lieve meisje terug kan herkennen in plaats van dit draakje

Ik vraag me ook altijd af of onze dochter nou een vreselijk onuitstaanbaar krengetje kan zijn af en toe, of dat dit 'gewoon' bij de leeftijd hoort. Ik ben dan ook altijd blij als ik andere verhalen lees en soms andere tweejarigen zo zie doen. Dan besef ik weer dat het écht bij de leeftijd hoort. Een stukje identiteit ontdekken, uitvinden hoe het werkt en een eigen wil ontwikkelen.

Hoe vervelend die momenten ook kunnen zijn, ik zie het ook als het ontdekken van hun kunnen. Een eigen wil, een harde stem, etc. Het hoort helaas bij de ontwikkeling.

Chelle, ik probeer de dingen meestal leuker te maken. De weg oversteken en verplicht aan de hand moeten blijven is niet leuk, maar als je samen gaat huppelen dan is het al een stuk leuker. Zo probeer ik vaak ergens een aspect uit te pikken wat zij wel leuk vindt. En ik merk dat ze dan een stuk toegeeflijker is dan wanneer ik perse iets wil en het af dwing.

En zelf rustig blijven. Heeeeel moeilijk soms, maar ik merk duidelijk verschil aan haar als ok rustig blijf of wanneer ik dat niet doe, we reageren dan net even wat heftiger op elkaar.

En die oma's.... Die hebben van nature net even wat meer overwicht.

Dit topic doet mij goed

Daarstraks nog een tien min krijsconcert moeten aanhoren omdat l eerst had willen tandenpoetsen....en niet 1van ons....

Gister stond ik bij de intratuin met j in de draagdoek, plantjes in de draagtas rechterhand, luiertas om de nek...een chagrijnige l van het zebrapad op de parkeerplaats te slepen aan zijn jas want er kwam een auto aan en mr bleef zitten......en als klap op de vuurpijl zakte zn broek af en trok hij deze midden op de parkeerplaats even uit.

Hier ook herkenbaar als hij iets anders wil dan dat wij willen. Hij maakt dus opeens ook weer een drama van het gaan slapen 's avonds.

@ Linda, dingen leuker maken is inderdaad een goed idee maar ik maak het haar al zo leuk mogelijkk (volgens mij). Maar is wel een goed punt om nog eens naar te kijken.

Nu ging ze vanavond douchen. Dat vind ze zo leuk alrijd. (mijn man heeft een douchestang op haar hoogte gemaakt dus kan ze lekker staan). En ik "mag" haar meestal wel wassen. Dan beginnen we met jandjes, armpjes, buikje, beentjes en de teentjes. Wat ze dan ook allemaal toe-reikt. Maar ook dat wilde ze vanavond niet. Ook na lief zeggen wilde ze niet en zette ze haar goddelikke stem op...
Uiteindelijk heb ik haar toch gewassen alleen ging dat natuurlijk niet gezellig.

Misschien moet ik er ook wel aan wennen en leren hoe ik ermee om moet haan. Maar ik kan best onzeker zijn en denk dan altijd weer dat er iets met haar is of zo.

Maar wel "fijn" dat het bij iullie bekend voor komt.
Alle tips en ervaringen blijven welkom!!

Dat 'planking' is hier ook wel herkenbaar, ik heb vandaag ook geprobeerd een plank in de kinderwagen te vouwen...
En ik heb K. ook krijsend uit zo'n auto gehaald (die gaat bewegen als je er geld in stopt), hij zat er al een hele tijd in en we moesten echt weg omdat we Y. uit school moesten halen.

Ik geloof echt dat je je niet onzeker hoeft te voelen. Ik denk dat dit gewoon bij de ontwikkeling kan een kind hoort. Maar soms kan het best heftig zijn...

Dochter wilde zich ook wel eens niet onder de douche laten wassen. Totdat ze ontdekte dat zij mij mocht wassen als ik haar mocht wassen, dan was het wel goed.
Of ik vraag bijvoorbeeld aan haar: wil jij mama helpen? Kan jij zelf je tenen wassen? Dat wil ik wel eens zien!!
En dan is ze helemaal trots om aan mij te laten zien dat ze dat zelf kan. (Uiteraard werken deze dingen niet altijd)

Flower_L schreef:Dit topic doet mij goed

Daarstraks nog een tien min krijsconcert moeten aanhoren omdat l eerst had willen tandenpoetsen....en niet 1van ons....

Gister stond ik bij de intratuin met j in de draagdoek, plantjes in de draagtas rechterhand, luiertas om de nek...een chagrijnige l van het zebrapad op de parkeerplaats te slepen aan zijn jas want er kwam een auto aan en mr bleef zitten......en als klap op de vuurpijl zakte zn broek af en trok hij deze midden op de parkeerplaats even uit.

Hahahaha sorry, hier moest ik toch even om lachen