tegen jouw baby praten

Praat jij veel tegen jouw baby? Doel nu even bewust op babies, gezien ze niet terugpraten

Bedacht me toen ik laatst op cb was. Als ik j dan uit- of aankleedt, dan ben ik vrolijk tegen hem aan het praten...eigenlijk onbewust. Wat ik zeg slaat nergens op....daar niet van.
Een andere mama kwam vrolijk binnen (dus daar lag het ook niet aan), en heeft bij aankleden tweeling geen woord gezegd tegen ze. Vond eigenlijk vreemd, omdat ik zelf altijd wel praat van....' Even hoofdje omhoog' of 'we gaan'....dat soort onzin

Ik praat eigenlijk altijd wel tegen hen beide.....op de fiets, bij omkleden, bij het wandelen, in de winkel, etc...

Jullie?

Ik vertel alles hahaha

Ik praat al vanaf de geboorte veel tegen onze kleine. Op de opvang en cb konden ze dat ook zien aan T. ik vertel echt hele verhalen. Alles wat we doen gaan doen en hebben gedaan. En als hij "praat" dan praat ik ook altijd terug.

Moet wel zeggen dat ik voorheen vaak in mijzelf aan het praten was.

Blijkbaar praat ik graag

Ik vond dat altijd heel moeilijk. Niet dat ik het niet deed, maar het kostte me wel moeite, ik vond het vooral in het begin heel moeilijk om te praten als er geen antwoord komt.

Het hoeft ook niet zo te zijn dat die tweelingmoeder nooit praat, misschien was ze er nu met haar hoofd niet bij.

ik praat ook volop tegen onze zoon, en nu merk ik dat hij volop reageert als hij mijn stem hoort. Op de een of andere manier vind ik het afstandelijk als je niet tegen je kind praat.

Ja ik praat de hele dag door tegen M. Bij J. deed ik dat ook altijd. Denk dat ze er af en toe zelf s gek van worden. J. praat ook de hele dag door, houdt geen halve minuut z'n mond, ik weet wel van wie die dat heeft

Ja, ik praatte altijd heel veel. Gewoon, alsof ik het al tegen een ouder kindje had, niet in zo'n baby-taaltje. Geen problemen mee gehad.

Tegen T. praatte in 100 uit toen hij baby was, en nog. Terwijl ik tegen andere baby's of kindjes vrij snel uitgepraat ben.

Ja ik praat ook veel tegen S en ook toen hij klein was.
Ik vertel elke ochtend bij het aankleden wat we die dag gaan doen.
Tijdens elke keer luier verschonen etc vertel ik wat ik doe. 'Nu nog even sokjes aan, huppatee klaar!' Iets in die geest.
Als we aan het wandelen zijn of fietsen dan vertel ik wat we zien en waar we naar toe gaan etc.
Nu kletst hij op zijn manier terug, moet lachen als ik oepsie zeg, begint blij in zijn handjes te klappen als ik ga zingen en dan maakt het hem niet uit of het een kinderliedje is of een lied van jan smit oid.

Ik vertelde ook alles tegen mijn zoontje, ook wat ik aan het doen was, dan zei ik bijv. tegen hem; "Mama, doet nu even je luier om en dan krijg je zo je broekje aan".

Ja hoor ik vertel hele verhalen tegen mijn dochter.

Ja doe ik ook, al vanaf zijn geboorte. Inderdaad vaak dingen die nergens over gaan, het is gewoon gezellig keuvelen: "Wat zit jij lekker in bad!" "Heb jij een blokje gevonden?" "Zullen we lekker jam op je brood doen? Mmm!", etc... Bij het consultatiebureau: "Zie je, dat kindje kan goed fietsen!", "Hé, waar is je doekje nou?" etc.. Zo is er altijd wel wat te babbelen. Ik merk ook dat H dat reuze gezellig vind en hij babbelde ook al heel vroeg dus ik denk zelf dat het ook wel invloed heeft op de taalvaardigheid.

Susan schreef:Ik vond dat altijd heel moeilijk. Niet dat ik het niet deed, maar het kostte me wel moeite, ik vond het vooral in het begin heel moeilijk om te praten als er geen antwoord komt.

Het hoeft ook niet zo te zijn dat die tweelingmoeder nooit praat, misschien was ze er nu met haar hoofd niet bij.

Klopt, maar was meer dat het mij toen opviel dat sommigen niet of weinig praten.

Teddyaapje schreef:Tegen T. praatte in 100 uit toen hij baby was, en nog. Terwijl ik tegen andere baby's of kindjes vrij snel uitgepraat ben.

Dat laatste herken ik ook!

Ik vertel ook hele verhalen tegen luuk. En hij babbelt gezellig terug

Nee eigenlijk niet, ik vond/vind dat erg moeilijk.
Nu praat ik wel wat meer maar nu 'snapt' hij er ook meer van en dan nog vertel ik meestal alleen het hoog noodzakelijke dat hij stil moet liggen of niet z'n voeten in de poep moet doen.

Kan me wel voorstellen dat sommigen het lastig vinden. In begin dacht ik ook weleens..."wat zullen mensen wel niet van mij denken "

Ik denk dat ik dat veel zal doen! Ik had, toen hij nog leefde, ook hele gesprekken met mijn konijn

Flower_L schreef:Kan me wel voorstellen dat sommigen het lastig vinden. In begin dacht ik ook weleens..."wat zullen mensen wel niet van mij denken "

dat denk ik de hele dag, zodra ik een voet buiten huis zet (of binnenshuis ook als er visite is).

Haha ik vind praten tegen babies leuk dus ik denk dat ik dat ook wel bij mijn eigen kindje lekker zou doen. Is dat beter voor de ontwikkeling of maakt dat niet uit?

Ik moest laatst bij een collega even helpen en toen begon die vader tegen de baby een heel verhaal: Dit is Harrison, zij komt je even in bad doen en ga je daarna lekker naar bed? En ik weet niet waar het precies door kwam maar dat was wel iets teveel van het goede haha, alsof hij een gesprek met een volwassene stond te voeren.

Ja hoor ik praat ook veel tegen haar.

Floor schreef:

Flower_L schreef:Kan me wel voorstellen dat sommigen het lastig vinden. In begin dacht ik ook weleens..."wat zullen mensen wel niet van mij denken "

dat denk ik de hele dag, zodra ik een voet buiten huis zet (of binnenshuis ook als er visite is).

Owww dat is wel heel vervelend....

Het maakte mij op zich niet uit wat mensen denken, sowieso waren er meestal geen mensen bij en als ik andere mensen zag die wel heel veel aan het praten waren dan had ik daar juist wel bewondering voor. Ik vind het gewoon lastig. Nu was het ook wel zo dat er bij Ezra niet zoveel wederkerigheid was, minder dan bij andere kindjes, dus dat maakte het moeilijker. Nu ik weet hoe ik bij hem taal kan ontlokken is het ook makkelijker, maar een hele tijd is het heel frustrerend geweest en dacht ik dat ik het gewoon verkeerd deed.

Ik doe het nu wel minder bij Elise, merk ik.

Ik praat al vanaf dag 1 best veel tegen hem ja, ook buiten als we aan het wandelen zijn of in de winkel.