Zwangerschap niet kunnen delen met vriendin

Mn beste vriendin heeft vorig jaar een miskraam gehad met 11 weken, waar ze het nu nog moeilijk mee heeft. Komt mede ook doordat het toen een molazwangerschap was, en er dus nog wat toeters en bellen bij kwamen. Een half jaar geleden is ze ook geholpen voor wat verklevingen in de baarmoeder, maar door een kleine ingreep zo verholpen.

Toen ik vertelde dat ik zwanger was reageerde ze al niet enthousiast. Jammer, maar dat kon ik ergens nog begrijpen. Achteraf bleek ook dat dat net de periode was dat ze dus geholpen werd aan de verkleving, wat ze niet had verteld.
Maar tot nu toe kan ik mn blijdschap nog niet delen met haar. De positieve dingen, zoals echo, een andere vriendin die ook zwanger was, als minder dingen, zoals bekkenklachten. Op positieve werd niet echt gereageerd, op mindere dingen waren reacties als, leuk he zwanger zijn. Hierdoor dimpte ik meer in, totdat ik dit in een gesprekje heb gezegd tegen haar. Hebben het een en ander uitgesproken.
Maar sindsdien merk ik dat ik nog op mn tenen loop. Ze zal niet vragen hoe het met me is, vraagt bijv wel hoe het met die vriendin van mij is. Maar nu ik verder in mn zwangerschap raak en dus meer te delen heb kan ik het nog niet delen. Durf niet te zeggen dat ik het voelde, durf niet te zeggen dat we een pretecho hebben laten maken enz. Laatst laten vallen dat het kamertje af is en daar werd ook niet op gereageerd. De meeste reageren, ow leuk, of we komen kijken, maar helemaal niks van haar kant uit.

Verder gaat het wel goed, hebben een leuk contact enz, nieuwjaar ook gezellig geweest, maar die zwangerschap.. Nu zei laatst iemand tegen me dat het eigenlijk niet echt eerlijk van haar is. Als zij straks zwanger is moet ik wel blij zijn voor haar, terwijl het ndersom niet echt is (ze is wel blij voor me, maar laat dit niet merken). Dit heeft me wel aan het denken gezet. Tuurlijk heb ik begrip voor haar, maar vind het wel erg jammer. Is toch iets wat je niet vaak meemaakt, en dat vooral met een hele goede vriendin wilt delen. Maar in hoeverre moet ik erin meegaan?

Ik vind het moeilijk, ik zou haar tot op zekere hoogte wel ontzien en begrip hebben, maar er zou wel een grens zijn, ik zou het niet kunnen hebben als ze bijvoorbeeld de baby niet zou willen zien, koeltjes zou doen tegen de baby of als ze echt onredelijk of verwijtend zou doen. Dat ze nu niet zo enthousiast kan zijn en er uit zichzelf niet naar vraagt zou ik wel snappen.

Ik vind dat argument dat het niet eerlijk is wel onzin, sowieso om dat te gaan vergelijken. Je hoeft niet alles op een weegschaal te leggen. Haar situatie is heel anders, dus het is wel begrijpelijk dat ze niet hetzelfde reageert.

Moeilijk Sanne!

Ik zit zelf in de positie van je vriendin en ondanks dat het niet altijd makkelijk is, probeer ik wel oprechte interesse te tonen. Ik merk wel dat ze niet altijd alles tegen mij vertellen, tot in de kleinste details. En dat vind ik ook wel fijn, niet ieder dingetje hoeft uitgebreid besproken te worden. Maar de 'grote' dingen als echo's en kopen van babykamertje vind ik wel leuk om van te horen.
Ik heb nu zelf een vriendin waar het zwanger worden niet makkelijk gaat. Ondanks dat ik het vreselijk voor haar vind, is het voor mezelf wel fijn om een deelgenoot te hebben. Dat maakt de confrontatie met onze andere zwangere vriendin ook weer makkelijker, omdat ik niet de enige ben waar rekening mee wordt gehouden.

Ik vind de reactie van je vriendin niet helemaal terecht. Jouw wereld staat wel even stil, maar de rest draait gewoon door. En hoe zou ze het idd zelf vinden als er straks bij haar ook niks gevraagd wordt...
Maar je hebt het al aangegeven, dus ik ben bang dat er niet veel zal veranderen. Je kan vanuit jezelf natuurlijk wel aangeven het moeilijk te vinden dingen met haar te delen. Of ze dan liever niet heeft dat je dingen vertelt, maar dat dit voor jou best moeilijk is omdat het nogal iets in je leven is!

Ik heb een iets andere situatie maar wel vergelijkbaar gevoel. Mijn vriendin en ik willen allebei supergraag kindjes. Het was dan ook erg moeilijk voor mij om te horen dat zij en haar vriend er voor gingen. Toen zei een positieve test had was ik superblij voor haar. Heb zelfs een traantje gelaten. Helaas is dit geeïndigd en een vmk. Ondanks dat ik het zelf zo graag wil wat met de dag alleen maar erger wordt. Ben ik er wel voor haar. We spreken er zelfs met elkaar over dat het voor mij moeilijk is, maar ik wel ontzettend blij zal zijn als ze (weer) zwanger zal zijn. Ik probeer zelfs een beetje met haar mee te genieten. Om maar een beetje te proeven hoe het straks hopelijk voor mij zal zijn.
We hebben in het begin toen ze vertelde dat ze er voor gingen samen een keer geshopt voor wat baby spulletjes. Ik hield voor haar aanbiedingen in de gaten voor grote dingen enz...

Het kan dus wel! Ik hoop dat jullie er toch uitkomen samen...

Het stukje interesse mis ik idd, mbt de zwangerschap dan.
En ergens waren we blij dat ze vorige week niet naar de verjaardag van mn man konden, omdat we bang waren dat er teveel gepraat zou worden over ons kindje en dat niet fijn zou zijn voor hun. Maar aan de andere kant, we zijn al heel veel tijd verder.
Vanmiddag gaan we bij hun op beoek. Ik zei vanmorgen tegen mn man dat ik mss eens moet proberen om te zeggen; goh kom eens bij ons lans, kun je de kinderkamer komen kijken. Maar dat mocht niet van mn man, terwijl ik dat eigenlijk een hele normale opmerking vind?

Toen we in septet erover hebben gehad zei ze ook dat het kindje de vriendschap niet kapot maakt, waar ik ergens wel bang voor was. Maar we zijn alweer een pasr maanden verder. En we kunnen nog wel gewoon bij elkaar op bezoek en kletsen, winkelen etc, maar wat op dit moment het belangrijkste is voór mij staat op een heel laag pitje

Het enige wat ik kan zeggen, is dat het voor je vriendin heel moeilijk is om te zien dat jij wel zwanger bent, en het bij haar maar niet wil lukken.

Waarschijnlijk vindt je vriendin het al zwaar om jouw dikke buik te zien, laat staan dat ze ook nog eens naar echo's en kamertjes moet gaan kijken. Dat ze jou opzoekt en jullie samen tijd doorbrengen is nu, denk ik, het enige wat je van haar kunt verwachten. Dat zal voor haar al best een hobbel zijn.

Wat mij opvalt, is dat jullie allebei niets zeggen. Zij zegt niet wat ze lastig vindt, en jij zegt niet dat je graag wat meer medeleven zou willen.

Het zou beter zijn als zij aangaf: "Ik vind het nu moeilijk om enthousiast op jouw kamertje te reageren, omdat het mij herinnert aan mijn gemis." Anderzijds mag jij best zeggen: "Ik loop op mijn tenen om jou niet te kwetsen. Ik wil graag mijn vreugde met jou delen, hoe kan ik dat het beste doen zonder dat ik jou kwets?"

Dus, een kwetsbaar, open gesprek is het beste wat je kunt doen. Succes!

sanne-84 schreef:Ik zei vanmorgen tegen mn man dat ik mss eens moet proberen om te zeggen; goh kom eens bij ons lans, kun je de kinderkamer komen kijken. Maar dat mocht niet van mn man, terwijl ik dat eigenlijk een hele normale opmerking vind?

Ja, deze opmerking zou ik ook niet leuk vinden. Extra onder de neus wrijven van haar gemis.

Ik sta nu ook op t punt om weer een gesprek te hebben. Ben bang dat ik me mss teveel inhou, en op einde van de zwangerschap kan ik dat niet meer terugdraaien. Of ik vind dan de rust dat ik deze periode idd niet met haar kan delen.

Ik heb al heel veel rekening met haar gehouden, en doe dat nog. In t begin droeg ik iets wijds, zodat zij mn buik niet teveel zag (zonder dat we t erover hadden gehad). Ik ging me er speciaal voir omkleden. En met dat gesprek toen bleek dat ze er idd wel naar keek.
Ze gaf ook aan dat ze de ene x wel wat kon horen en andere x niet, maar als ze weinig enthousiast reageert dan ga ik me inhoyden. Past ook bij mij, meer rekening hoyden met iemand anders dan met mezelf.
Haar zus is ook weer zwanger, die zie ik er meer voor aan om gewoon alles te vertelken

Rood schreef:

sanne-84 schreef:Ik zei vanmorgen tegen mn man dat ik mss eens moet proberen om te zeggen; goh kom eens bij ons lans, kun je de kinderkamer komen kijken. Maar dat mocht niet van mn man, terwijl ik dat eigenlijk een hele normale opmerking vind?

Ja, deze opmerking zou ik ook niet leuk vinden. Extra onder de neus wrijven van haar gemis.

Ik zeg dit ook tegen anderen, puur op gebied van interesse

Ja, maar jij moet je ook niet inhouden in de zin dat je voor de hand liggende dingen gaat verbergen. Waarom zou jij verhullende kleren gaan dragen, terwijl je nu eenmaal gewoon zwanger bent? Daarmee leg je jezelf alleen maar meer druk op. Wat je níet moet doen, is haar met haar neus op de feiten drukken/dwingen, door dingen te vragen als: kom je langs om het kamertje te bekijken.

Je hebt het voor jezelf moeilijker gemaakt en bent je werkelijk in álles gaan inhouden. Dat kan niet. Daardoor sta je nu op springen. Probeer bepaalde dingen los te laten. Wees voor jezelf gelukkig met je kindje, met je zwangerschap. Maar ga dat niet overdrijven waar zij bij is.

Vergeet ook niet dat het háár verantwoordelijkheid is om aan te geven wanneer iets haar te veel wordt. Dat hoef jij niet steeds voor haar in te vullen.

sanne-84 schreef:Ik zeg dit ook tegen anderen, puur op gebied van interesse

Ja, maar anderen hebben geen miskraam gehad of kunnen geen/moeilijk kinderen krijgen.

Ik hou/hield me wel in voor haar. Zo ben ik..
Maar nu begin ik er zelf wel wat last van te krihgen, en dus op zoek naar wat ik wel en niet kan

Rood schreef:

sanne-84 schreef:Ik zeg dit ook tegen anderen, puur op gebied van interesse

Ja, maar anderen hebben geen miskraam gehad of kunnen geen/moeilijk kinderen krijgen.

Eens. Ik vind ook niet dat je jezelf de hele tijd met haar moet vergelijken, of moet denken in termen als eerlijk en oneerlijk. Zij zit in een andere situatie, van haar is het begrijpelijk dat ze er moeite mee heeft. Het zou nergens op slaan als je later ongeïnteresseerd zou gaan doen over haar zwangerschap, puur om je punt te maken. Ik weet ook niet of je dat van plan bent of dat je het puur hypothetisch bedoelt, maar die opmerking van die kennis dat het 'oneerlijk' zou zijn vind ik wel vreemd.

Wat bedoel je trouwens met dat je het niet meer terug kan draaien?

Is 't voor jou echt zo'n big deal dat je niet veel interesse van haar kant krijgt? Je hebt iets wat zij ook had maar het is tussen dr vingers geglipt. Het is jouw zwangerschap en trust me, hoe bijzonder het voor jou en je man ook is, voor sommige mensen is 't maar een zwangerschap en voor je vriendin blijkbaar best een heikel punt. Soms moet je dat accepteren en hopen dat zij 't ook mag beleven. Mijn vriendinnen waren ook niet zo heel geinteresseerd maar ik verwachtte dat ook niet.

Paper Crown schreef:Is 't voor jou echt zo'n big deal dat je niet veel interesse van haar kant krijgt? Je hebt iets wat zij ook had maar het is tussen dr vingers geglipt. Het is jouw zwangerschap en trust me, hoe bijzonder het voor jou en je man ook is, voor sommige mensen is 't maar een zwangerschap en voor je vriendin blijkbaar best een heikel punt. Soms moet je dat accepteren en hopen dat zij 't ook mag beleven. Mijn vriendinnen waren ook niet zo heel geinteresseerd maar ik verwachtte dat ook niet.

Eens.

Paper Crown schreef:hoe bijzonder het voor jou en je man ook is, voor sommige mensen is 't maar een zwangerschap

Dat ook nog eens.

En dan komt er ook nog bij dat iedereen anders is. Ik zou bv. best graag kinderen willen, maar ik ben geen kamertjes-kijk-type. Andere mensen hebben weer niets met echo's, babynamen of zwangerschapskwalen. Zo heeft iedereen voor het ene zwangerschapsonderdeel wel interesse en voor het andere niet.

sanne-84 schreef:Het stukje interesse mis ik idd, mbt de zwangerschap dan.
En ergens waren we blij dat ze vorige week niet naar de verjaardag van mn man konden, omdat we bang waren dat er teveel gepraat zou worden over ons kindje en dat niet fijn zou zijn voor hun. Maar aan de andere kant, we zijn al heel veel tijd verder.

Dat er al heel wat tijd voorbij is maakt het er zeker niet makkelijker op! Juist nu denk ze misschien aan het feit dat ze zelf al een kindje had kunnen hebben. Of het feit dat zij al zo'n tijd wachtend is op een kindje. Weet niet hoe je deze zin bedoeld, maar verwacht niet dat het er voor haar makkelijker op wordt nu er meer tijd verstreken is.

Om eerlijk te zijn had ik het een stuk leuker gevonden als ik deze voor mij gelukkige periode enigzins met haar had kunnen delen. Zij is wat dat betreft mn beste vriendin, en dan wil je alles delen met elkaar.
Zoals ik al zei hou ik zeker rekening met haar, misschien wel teveel. Daar ben ik nu zoekende in, en op zoek naar ervaring (van anderen).
Ik hoop zeker voor haar dat ze snel zwanger is! En zal haar dan echt niet negeren. Maar mis het nu wel, en vroeg me af wat jullie ervaring is.

En dat is dus ook wisselend. De ene zegt dat ze wel interesse kan bieden, de andere minder. Prima, weet ik dat, en weet ik dat er in mijn situatie niet meer zal veranderen en kan ik alleen maar hopen dat zij zich snel beter voelt

Weegschaal schreef:

sanne-84 schreef:Het stukje interesse mis ik idd, mbt de zwangerschap dan.
En ergens waren we blij dat ze vorige week niet naar de verjaardag van mn man konden, omdat we bang waren dat er teveel gepraat zou worden over ons kindje en dat niet fijn zou zijn voor hun. Maar aan de andere kant, we zijn al heel veel tijd verder.

Dat er al heel wat tijd voorbij is maakt het er zeker niet makkelijker op! Juist nu denk ze misschien aan het feit dat ze zelf al een kindje had kunnen hebben. Of het feit dat zij al zo'n tijd wachtend is op een kindje. Weet niet hoe je deze zin bedoeld, maar verwacht niet dat het er voor haar makkelijker op wordt nu er meer tijd verstreken is.

Dat heb ik ook al eens besproken, omdat een collega van haar op dat moment ook zwanger was en intussen dus ook bevallen is. Zij zegt dat ze er wel eens aan dacht, maar niet in die zin die hier (goed bedoeld) gesuggereerd wordt. Ze kan ook heel nuchter zijn, daarom vind ik het juist zo moeilijk

Het is voor jullie allebei moeilijk, op een andere manier. Liefst deel je alles met elkaar, maar dat kan niet volledig met een voorgeschiedenis. Hoop dat jullie eerlijk tegen elkaar kunnen zijn en jullie vriendschap hier niet onder zal lijden!

Natuurlijk was het voor jou leuker geweest als je de zwangerschap met haar had kunnen delen. Het was voor haar een stuk leuker geweest als haar zwangerschap destijds gewoon goed was gegaan. De dingen gaan zoals ze gaan en dat geldt ook voor jou. Ik denk niet dat het reëel is om haar nu op haar gedrag af te rekenen of om meer belangstelling te willen dan ze nu toont. Alles bij elkaar is het gewoon een heel verdrietige situatie en dat verdriet raakt haar echt verreweg het hardste, maar jij krijgt er nu ook iets van mee. Ik denk niet dat je kunt verlangen dat ze dat wegstopt om jou een plezier te doen.

Als het zo blijft en als het echt merkbaar wordt in haar houding naar de baby toe dan zou dat voor mij wel anders worden. Natuurlijk zal het dan nog steeds pijn doen, als de baby er straks is zal dat voor haar heel confronterend zijn en dat zal ze ook niet helemaal kunnen verbergen, maar daar ergens zou ik wel een grens trekken.

Een vervelende situatie maar eerlijk gezegd denk ik dat t voor haar vervelender is. Ik weet zeker dat ze maar wat graag sámen met jou was gaan shoppen voor positiekleren, kamertje, babykleertjes,enz. Maar helaas is t bij haar anders gelopen en kan ze t op t moment niet opbrengen om (veel) interesse te tonen, hoe graag ze t ook zou willen. Ik zou haar vragen wat ze fijn vindt, in hoeverre ze betrokken wil worden in jouw zwangerschap. Heb je geen andere vriendin waar je je enthousiasme mee kunt delen?

Weegschaal, tnx. Toch ben ik gelukkig nog niet bang dat het ten koste gaat van onze vriendschap.

Ik heb wel andere vriendinnen (1 is net zo ver als ik) maar haar mis ik daar zeker bij.
We zullen afwachten of het heel misschien nog verandert, en hoe het gaat als de baby er is.

Eerlijk gezegd vind ik je een beetje egoïstisch overkomen. Jij bent zelf heel erg met de zwangerschap bezig, jij wilt het allemaal delen, jij vindt het waarschijnlijk je meest bijzondere tijd van je leven, maar een ander is er (wat PC ook zegt) misschien niet zo mee bezig als jij of vindt het juist heel moeilijk om over te praten.
Daarnaast heeft zij een vervelende tijd met zwangerschappen en ik krijg de indruk dat jij van haar verwacht dat ze langs de kant "Hoera" staat te roepen om jouw zwangerschap. Ik denk dat het voor haar vervelender is dan voor jou en dat je wat meer rekening kunt houden met haar

Lenthe schreef:Eerlijk gezegd vind ik je een beetje egoïstisch overkomen. Jij bent zelf heel erg met de zwangerschap bezig, jij wilt het allemaal delen, jij vindt het waarschijnlijk je meest bijzondere tijd van je leven, maar een ander is er (wat PC ook zegt) misschien niet zo mee bezig als jij of vindt het juist heel moeilijk om over te praten.
Daarnaast heeft zij een vervelende tijd met zwangerschappen en ik krijg de indruk dat jij van haar verwacht dat ze langs de kant "Hoera" staat te roepen om jouw zwangerschap. Ik denk dat het voor haar vervelender is dan voor jou en dat je wat meer rekening kunt houden met haar

Hier ben ik het wel een beetje mee eens.

Zij is in deze situatie degene met de meeste pijn. Jij bent zwanger en zij staat met lege handen. Jouw teleurstelling staat in mijn ogen niet in verhouding tot haar verlies en verdriet. Het is nog niet eens zo dat ze je helemaal links laat liggen, ze is er gewoon niet mee bezig op de manier die jij voor ogen had. Tja, helaas.