Gebeuren deze dingen alleen in films of???

Ik zat me net af te vragen of er bepaalde dingen 'alleen in films' gebeuren of dat het in het echte leven ook overkomt. Bijvoorbeeld, je gaat naar de supermarkt en je daar staat een hele leuke man. Je flirt wat, maar dan??
Is er wel eens een man op je afgestapt terwijl jij net je tomaatjes in je mandje doet? Of andersom? Waar vervolgens ook nummers/mails enz. worden uitgewisseld en vervolgens een date volgt? Gewoon van die niet standaard plekken waar men elkaar heeft leren kennen.

Het is mij nog nooit overkomen en heb nooit in mijn omgeving gehoord. Dus kom maar op met die 'ik heb mijn vriendje bij de groenteafdeling ontmoet' verhalen.

Nou, niet bij de supermarkt. Ik ben mijn man wel bij de kapper tegengekomen. Ik was daar om geknipt te worden, hij heeft daar jaren de ramen gezeemd en zat even een bakkie te doen bij een vriendin die kapster is. Die toevallig weer mijn vaste kapster is. Die toevallig 2 jaar daarvoor over hem begon en dat dat zo leuk zou passen. En toevallig die dag over mij was begonnen tegen hem. En toevallig kwam ik een half uur later binnen We hebben die dag heel leuk zitten kletsten, het klikte echt. De volgende dag heb ik tegen een vriendin en een kennis gezegd dat hij de man is met wie ik zou gaan trouwen, en dat klopte! Ik vind het wel een soort sprookje, dus bestaat niet alleen in films :-)

Een vriendin van mij heeft haar vriend in de supermarkt ontmoet. Er was een aanbieding bij de stoom maaltijden 2 halen 1 betalen en zij stond daar en haar vriend heeft haar toen aangesproken. Heeft had een hele leuke openingszin maar die weet ik niet meer precies Van het een kwam dus het ander en het kan dus echt.

Met mijn ex heb ik een keer kort gesproken in de Universiteitsbibliotheek. Een week later ging ik stappen met collega's. Toen ik naar huis wilde gaan, ontdekte ik dat ik mijn fietssleutel kwijt was. Terwijl ik die sleutel aan het zoeken was in mijn tas, struikelde ik over mijn eigen voeten en ging vol onderuit . Vervolgens wilde ik verder zoeken, maar mijn hand zat vol bloed. Daar tegenover zat een Febo en daar ben ik dus een pleister gaan halen. En daar was ook ineens die jongen die ik een week eerder kort in de bibliotheek had gesproken. Hij heeft de pleister op mijn duim geplakt en is met me mee naar huis gelopen om mijn fietssleutel te halen en weer terug naar mijn fiets. Van het een kwam het ander, kwam een relatie en daarna twee keer een gebroken hart.

Maar goed, leuk verhaal dus in het begin, maar nu ben ik zo blij dat ik van hem af ben, dat ik dat verhaal ook niet meer echt leuk kan vertellen .

slaatje schreef:Nou, niet bij de supermarkt. Ik ben mijn man wel bij de kapper tegengekomen. Ik was daar om geknipt te worden, hij heeft daar jaren de ramen gezeemd en zat even een bakkie te doen bij een vriendin die kapster is. Die toevallig weer mijn vaste kapster is. Die toevallig 2 jaar daarvoor over hem begon en dat dat zo leuk zou passen. En toevallig die dag over mij was begonnen tegen hem. En toevallig kwam ik een half uur later binnen We hebben die dag heel leuk zitten kletsten, het klikte echt. De volgende dag heb ik tegen een vriendin en een kennis gezegd dat hij de man is met wie ik zou gaan trouwen, en dat klopte! Ik vind het wel een soort sprookje, dus bestaat niet alleen in films :-)

Ik wil deze reactie liken, kan dat?

Nou vind ik 'n bezoekje aan de kapper al leuk, maar dit kappers verhaal is wel erg leuk!!
Gaaf hoor!

slaatje wat een leuk verhaal! Ook dat je toen al zo zeker wist dat je met hem ging trouwen en dat nu ook echt gebeurd is

Ik heb mijn vriend wel ontmoet in de supermarkt.
Ik werk de daar op de vleeswarenafdeling en mijn vriend kwam daar vaak met zijn vader boodschappen doen op zaterdag en elke keer op het zelfde tijdstip.
Vaak kwamen ze vragen om een dik plak vleeswaren wat dus elke keer speciaal afgesneden moest worden. En zo kwamen we steeds een beetje meer aan het praten.

Na een tijdje kwam ik hem tegen in de discotheek en was hij met mijn zus aan het praten want toen bleek dat hij een collega van mijn zus was en in de supermarkt tegen over mijn supermarkt werkte.

Zo ben ik meer met hem in contact gekomen en na 6jaar nog steeds mijn vriendje

Ik heb het gehad in de bus, was alleen te verlegen om actie te ondernemen. In het begin kwam die jongen naast me zitten omdat er naast mij alleen maar plaats was, maar na verloop was de bus minder vol en kwam ie toch weer naast me zitten. Ik had mijn muziek op, en genoot maar verder nooit iets mee gedaan. Dit ging zo 8 weken lang, toen was mijn stage afgelopen, helaas....

Gympie schreef:

slaatje schreef:Nou, niet bij de supermarkt. Ik ben mijn man wel bij de kapper tegengekomen. Ik was daar om geknipt te worden, hij heeft daar jaren de ramen gezeemd en zat even een bakkie te doen bij een vriendin die kapster is. Die toevallig weer mijn vaste kapster is. Die toevallig 2 jaar daarvoor over hem begon en dat dat zo leuk zou passen. En toevallig die dag over mij was begonnen tegen hem. En toevallig kwam ik een half uur later binnen We hebben die dag heel leuk zitten kletsten, het klikte echt. De volgende dag heb ik tegen een vriendin en een kennis gezegd dat hij de man is met wie ik zou gaan trouwen, en dat klopte! Ik vind het wel een soort sprookje, dus bestaat niet alleen in films :-)

Ik wil deze reactie liken, kan dat?

Uiteraard mag je liken. Onze baby is natuurlijk ook een sprookjesbaby, het kaartje hebben we er ook op uitgezocht

Jaya, ik blijf het ook bijzonder vinden. Dit verhaal is uiteraard ook meegenomen tijdens de plechtigheid van ons huwelijk. Zo leuk om dit later aan onze zoon te kunnen vertellen! T was gewoon echt een bepaald gevoel, gelukkig was het wederzijds.

Ik heb mijn vriend ook ontmoet in de supermarkt, maar toen werkten wij daar allebei, dus dat telt niet echt. We kregen trouwens pas iets samen toen hij er al lang niet meer werkte, dus ook niet echt love at first sight..

Ik heb mijn hetwasmijnexmaarwedatenweereenkleinbeetje ontmoet op mijn werk, tijdens een nachtdienst. Ik werkte in 't restaurant voor de fabriek waar hij werkt en hij kwam eten tijdens zijn pauze.. Hij was alleen vrij laat, dus iedereen was al weg. Hij kwam toen even bij mij zitten en we raakten aan de praat over religies en geloven en dat was eigenlijk ons eerste gesprek. Ik vond 't echt een onwijs leuke jongen, maarja... Verder niet echt eigenlijk, was immers gewoon aan't werk.

Hij had maar een half uur pauze, maar kwam er na 40 minuten achter, dat-ie te lang weg was. Arme jongen z'n soep was koud geworden, had-ie niet eens van gegeten.. Afijn; hij rende dus weg, omdat-ie al te laat was maar kwam paar minuten later weer terug gerend en hij vroeg, ik quote 'Misschien, moet natuurlijk niet.. Maar misschien heb je een mobiele telefoon? of nou nee, ja, nee, heb je dat nummer, voor mij? misschien.. Moet niet... Of email? msn? Mag ik je nummer want ik vind 't gezellig met je en ik wil je leren kennen.'

Ik vond 'm leuk en heel z'n manier van doen zoo schattig. Dus ik gaf m'n nummer!

Niet echt een supermarktverhaal dus, maar ook niet echt iets standaards..

Mijn vriend en ik werkte in een attractiepark. Ik bij de winkeltjes/games (ballen gooien, tasjes vissen enz) en hij werkte bij de milieudienst (manusje van alles zegmaar). Op de laatste dag van het seizoen kwam hij steeds langsgelopen terwijl ik bij de games stond. In dat park is het gebruikelijk dat alle collega's elkaar gedag zeggen. Die ene jongen liep wel erg vaak langs en zwaaide elke keer weer net zo vrolijk als hij langs kwam met zijn collega. Ik zocht daar verder niks achter ik vond het alleen apart dat ze zo vaak langskwamen (ze zullen wel veel kleine klusjes moeten doen overal...). Die dag hebben wel elkaar verder niet gesproken of iets dergelijks. Maar 2 weken later lag er wel een kaart op de mat met als tekst: ik ben helemaal ondersteboven van je (plaatje ook op z'n kop). Hij wilde me graag beter leren kennen en gaf zijn e-mailadres. Zo zijn we aan het msnnen geslagen. We zijn nu 8 jaar samen en hebben samen al heel wat pretparken bezocht...

Hoe hij aan mijn naam en adres kwam? Aangezien het het einde van het seizoen was moest ik mijn personeelspas inleveren. Hij is alle ingeleverde passen gaan nakijken opzoek naar de pas met mijn foto. Daarmee is hij naar personeelszaken gegaan om de rest van mijn naam (op het pasje stond alleen m'n achternaam) en adres op te zoeken. Zo kon hij me dus die kaart sturen. Sindsdien heb ik als bijnaam zwaai zwaai.

Grappig om die verhalen zo te lezen. Ik zie dat soort dingen alleen in films. Ik denk dat ik niet eens de ballen zou hebben om er op af te stappen eerlijk gezegd.

Mijn man en ik woonden 3 straten van elkaar vandaan, maar hadden elkaar nog nooit gezien. Totdat we op een zomerse dag bij het belhuis (soort internetcafe) met een groep buiten stonden en er één stoel die buiten stond vrij kwam. Mijn buurvrouw en ik wilden allebei zitten en ik 'won' de stoel. Komt hij uit het niks: "Ik zie het probleem niet" en *plof*, parkeerde op mijn schoot. Daardoor viel hij op en ik viel op zijn mooie ogen en houding. Het duurde daarna nog wel een tijdje voordat hij ook overtuigd was, maar inmiddels zijn we dus getrouwd.

Ons verhaal is ook best filmwaardig We hebben elkaar voor het eerst gezien op een tiendaags theaterfestival waar hij elke avond optrad. Ik ging daar al jaren zoveel mogelijk heen en zo ook dat jaar acht keer geweest. Op de eerste avond keken we elkaar aan en dat zijn we alle avonden blijven doen, het was echt liefde op het eerste gezicht. De laatste dag zwaaide hij naar me en wilde ik naar hem toelopen maar moest ik heel erg plassen en toen ik terugkwam mocht ik de tent niet meer in omdat ze aan het opbouwen waren voor de volgende show. De mensen die bij me waren raakten daar meer van in paniek dan ik, ik bleef maar zeggen; dat komt wel goed En het kwam ook goed, uiteindelijk via de website van de band in contact gekomen en nu alweer bijna 4,5 jaar heel gelukkig met elkaar