Dat ene rot nieuws, wat je nooit hoopt te krijgen...

Wat afschuwelijk! Ik hoop maar dat uit de ct-scan blijkt dar er geen uitzaaiingen zijn en dat het operabel is. Heel veel sterkte!

Guattari schreef:

Sweet33 schreef:Bedankt voor de reacties, de laatste maakte me flink aan het huilen..wéér aan het huilen...ik kan niet meer....Het is de slechtste film waar ik ooit in beland ben....

Als je aan mijn reactie refereert, spijt me dat. Ik wilde je absoluut niet nog meer overstuur maken dan je al bent.

Weet je wat ik vooral merkte? Het afwachten op vervolgstappen vond ik emotioneel zwaar. Zodra er weer 'iets' gebeurde m.b.t. de behandeling van m'n moeder, kom je in een soort roes terecht, waarbij je veel meer aankunt dan je nu denkt. Afwachten is onzekerheid en dat is vaak uitputtend. Ik hoop heel erg voor jullie dat er snel meer duidelijkheid komt en natuurlijk dat het traject naar omstandigheden mee zal vallen.

Verder mag je ook huilen, boos zijn, onmacht voelen et cetera et cetera. Het is heel zwaar, daar hoef je niet zo overheen te stappen of je in te schikken. Ik werd gewoon misselijk toen ik dat ene zinnetje van de arts hoorde; dat ene stukje hoop wat je had is opeens definitief van tafel geveegd. De impact daarvan op jullie allemaal is gigantisch, lijkt me. Daar mag je best even aan gaan wennen, want het overstijgt ook de "normale" menselijke ervaringen.

Dat dikgedrukte was ook ongeveer wat ik wilde zeggen. Die onduidelijkheid en onzekerheid in het begin (en ook tussendoor soms) is het engst!

Wat vreselijk nieuws zeg, heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

Wat een vreselijk nieuws

Helaas maak ik dit momenteel ook mee met mijn moeder. Zij heeft vrijdag het nieuws gekregen dat ze niet meer zal genezen.

Heel veel sterkte!

vreselijk. Heel veel sterkte

Lacey wat afschuwelijk. Waar zat het precies dan? Sterkte meid!

Mijn moeder heeft borstkanker met uitzaaiingen naar de longen.

Dit is inderdaad één van de berichten die je nooit hoopt te krijgen. Ik hoop echt dat ze er op tijd bij zijn en dat er geen uitzaaiingen zijn.

Acht jaar geleden zat ik in dezelfde situatie. Een zenuwslopende week. Donderdagavond, mijn (toen nog) vriend kwam uit zijn werk. We zaten op de bank en hij vertelde dat mijn ma hem op zijn werk gebeld had. Papa was bij de dokter geweest, had longfoto's gemaakt en die zagen er niet goed uit. Vermoedelijk longkanker. Gelukkig wel in één long, dus dat gaf hoop, misschien was het nog een kwestie van (kort door de bocht) long eruit, chemo erachteraan en weer verder met ons leven. Een paar dagen later: het was geen longkanker, maar nierkanker met uitzaaiingen in de longen en lymfklieren. Weg hoop, want er waren nog geen behandelingen voor zijn specifieke vorm van kanker. 13 maanden later is hij overleden.

Natuurlijk mag je schrikken, boos zijn, verdrietig zijn, huilen, weet ik het wat. Dit nieuws is altijd oneerlijk, want ook al gun je het een ander ook niet, dit overkomt anderen en niet jou. Totdat je er zelf middenin zit. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen de komende weken.

Verder ben ik het eens met Guittari. Je gaat periodes tegenkomen waarin je sterker bent dan je denkt. Ik heb het echt als verschillende fases ervaren. Fase 1 was het moment van het slechte nieuws. Fase 2 was de fase dat we te horen hadden gekregen dat het nierkanker was en dus niet te genezen. Fase 3 kwam daar snel achteraan: oke, het is niet te genezen, maar we maken er het beste van. Daarna kwam de fase dat de behandelingen niet aansloegen en het wachten was op het einde. Tot uiteindelijk de echt terminale fase kwam dat het ieder moment gebeurd kon zijn.

Nogmaals: ik hoop dat jullie volgende week het meest positieve scenario te horen krijgen en dat ze met wat simpele behandelingen snel weer de oude is.

Wat een vreselijk nieuws. Vijf jaar geleden zaten wij in dezelfde rotperiode, mijn moeder bleek uitgezaaide eierstokkanker te hebben en kreeg een weinig hoopvolle prognose. De operatie en chemo hebben echter hun werk gedaan en aankomende februari is het vijf jaar geleden en wordt mijn moeder genezen verklaart.

Er zijn dus ook succesverhalen, houd je daar aan vast. Heel veel sterkte!

Lacey, wat een verschrikkelijk bericht voor jullie. Ook voor jullie alle sterkte en kracht gewenst.

Bedankt voor alle ervaringen van de meiden hier. Lady jouw verhaal kan ik me van vroeger idd nog wel herrinneren. Ik ben dr zo'n één die altijd mee leest ipv schrijft. Nou ja hoe het ook zij, fijn dat ze al zo lang schoon is. Top!

Sweet33 schreef:Bedankt voor je mooie omschrijving Guatarri...Je omschrijft het mooi en helder. Stof tot nadenken, bedankt!

Graag gedaan; fijn om te lezen dat je er iets aan hebt.

Mijn opa overkwam 3 weken hetzelfde. Hij kwam voor een darmonderzoek en kreeg ook die diagnose. Zoals de arts hem zei heeft hij het beste van het slechtste. Hij wordt geopereerd, krijgt bestralingen en zal blijvend een stoma krijgen. Het is gelukkig niet uitgezaaid verder.

Sterkte, ik heb het er ook erg moeilijk mee. Vooral omdat mijn opa zo'n beetje gelijk staat aan mijn vader.

Heel veel sterkte!!

Wat een vreselijk nieuws! Ik wil je heel veel sterkte wensen en Lacey ook!

Wat erg voor jullie. Sterkte!

Heel veel sterkte gewenst!

Heel veel sterkte meis!

En tsja, nieuws wat je nooit hoopt te krijgen....ik kan erover meepraten. Al was mijn vader dan niet ernstig ziek, de dag dat ik hoorde dat hij niet meer leefde staat echt in mijn geheugen gegrift.

@ Leaf ja dat is ook verschrikkelijk. Er zijn zoveel vormen van naar nieuws te horen krijgen, en die dagen vergeet je de rest van je leven niet meer...

Het leven is niet eerlijk, maar goed life goes on! ( ik praat voor mezelf hoor...)

Ow bah wat vreselijk nieuws en zeker in deze dagen!

Ik maak helaas hetzelfde mee, afgelopen zomer hebben wij te horen gekregen dat mijn vader uitgezaaide prostaatkanker heeft en niet meer zal genezen. We zijn nu een paar maanden verder en met medicijnen enzo gaat het nu goed met hem, maar het gevoel dat er een soort tijdbom in hem zit die ooit een keer af zal gaan is echt vreselijk! Heel veel sterkte voor jou en je familie!

Wat een vreselijk nieuws. Dan zakt de grond echt even onder je voeten vandaan.
Op vrijdag 13 januari 2012 kregen wij ook het nieuws dat mijn vader beenmergkanker heeft. Hij kan niet meer beter worden. Een heel jaar vol behandelingen, onzekerheid, veel verdriet en natuurlijk ziekte zit er op. In juli heeft hij de zwaarste behandeling gehad, de beenmergtransplantatie. Dit is goed gegaan, hij is erg ziek geweest, heel dik geworden (vooral veel vocht) en kaal. Hij kon helemaal niks meer zelf (niet eten, geen bladzijde van een boek omslaan) en hij deed heel raar door de medicijnen, je kon geen gesprek met hem voeren.

Heel erg pijnlijk allemaal, gelukkig hadden we elkaar (moeder, zusjes en man/vriend, mijn vriend, en mijn neefje en nichtje). Sinds eind juli is hij weer thuis en hij herstelt verbazend snel. Een week of 2 geleden heeft hij een punctie gehad waaruit bleek dat het beenmerg helemaal schoon is! Dat betekent niet dat hij nu beter is, maar wle dat het nog lang kan duren tot de ziekte weer terugkomt. De gemiddelde levensverwachting is 6 jaar, maar omdat hij nu zo schoon is, kan het ook zomaar 10 jaar zijn. Of 1 jaar, dat houden we ook wel in onze gedachten.

Een jaar geleden lag mijn vader zo goed als op sterven, vandaag is hij samen met mijn vriend aan het klussen. Zo fijn en zo bijzonder.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd, en je moeder ook natuurlijk. Zoek steun bij elkaar en af en toe huilen en alles eruit gooien is helemaal niet gek.

Ach Sweet33, wat een rotbericht over je moeder.. Kan me voorstellen dat je bang bent. De dagen zullen wel lang duren tot het donderdag is en ze de scan krijgt.. Ik hoop met je mee dat er geen uitzaaiingen zijn!
Je staat nu machteloos. Probeer wat afleiding te vinden, maar kan me voorstellen dat dit niet eenvoudig is, je denkt er natuurlijk constant aan.

Heel veel sterkte!

We gaan er nu even langs, de eerste keer weer, na die verschrikkelijke zaterdagochtend...Dont feel like it!

Sterkte, Sweet33.

Wij hebben dit helaas enkele maanden geleden ook mee moeten makrn.Toen kreeg mijn vader te horen dat hij darmkanker heeft.Ik heb de ogen uit mijn kop gehuild..alleen al omdat ik het woord kanker hoorde.Er ging van alles door mijn hoofd en ging gelijk van het ergste uit.

Heel veel sterkte!!