Dat ene rot nieuws, wat je nooit hoopt te krijgen...

Heb ik gisterochtend te horen gekregen...

Mijn moeder heeft kanker, ik kan het woord amper typen zoveel pijn doet het van binnen...

Voor een simpel darm onderzoek naar het ziekenhuis en dan daarna meegenomen worden naar dat ene kamertje, waar de arts je verteld; Mevrouw het is niet goed...

Ik ben er kapot van, mijn moeder is gewoon gezond heeft nooit wat, en dan ineens zoiets ernstigs....Het voelt alsof er een trein over me heen is gedondert, allerlei emoties slingeren je heen en weer.

Donderdag krijgt ze een ct scan waarop moet blijken of het "alleen" dit is, of dat er meer aan de hand is...(please no)

Zijn er hier meer meiden die zoiets van nabij hebben meegemaakt?

Liefs

Jeetje heftig nieuws! Hopen dat het nog goed te behandelen is. Sterkte!

wat heftig. Sterkte!

Vreselijk, ik krijg al kippenvel bij het lezen. Kan me voorstellen dat de grond onder je voeten weg lijkt te zakken!

Sterkte meis, ik ga voor jullie duimen dat het allemaal mee gaat vallen

Jeetje wat heftig! Ik kan me voorstellen dat je je kapot bent geschrokken van dit nieuws. Heel veel sterkte met de heftige tijd die je tegemoet gaat.

Verschrikkelijk, ik kan niet anders zeggen dan heel veel sterkte de komende tijd.

Jeetje wat heftig! Ik wil je heel veel sterkte wensen..

Vreselijk nieuws!

Mijn moeder heeft op haar 43e kanker gekregen, 5 jaar geleden is ze op haar 45e overleden hieraan. Maar bij haar waren ze al te laat toen het ontdekt werd, de uitzaaiingen werden eerder ontdekt dan de 'haard' zeg maar.

Hoop voor jullie dat er geen uitzaaiingen zijn en het te behandelen is.

@ Sterrin; Had je moeder het ook op die plek dan??

Verder iedereen bedankt voor het medeleven!

Wat verschrikkelijk sweet33! Heel veel sterkte met het verwerken van dit nieuws en met de komende periode!

Ach meid Hopelijk valt het mee en kan ze behandeld worden. Sterkte en blijf positief!

Vreselijk nieuws, sterkte gewenst

Bah, wat een rotnieuws. Heel veel sterkte.

wat een naar nieuws!sterkte de komende tijden!

Wat een rot nieuws, dan voelt het inderdaad of de grond onder je voeten wegvalt. Mijn moeder kreeg ca. 4 jaar geleden te horen dat ze darmkanker had, ze had buikpijn dus naar de huisarts en omdat het vlak voor het weekend was heeft die haar meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat ze bang waren voor een blinde darm ontsteking maar toen bleek het dus meer te zijn. Ze waren er gelukkig op tijd bij en het is operatief verwijderd, ze hoefde zelfs geen nabehandeling. Maar je voelt je zo onzeker en het is nog steeds dat elke keer wanneer ze buikpijn heeft, een buikgriepje oid dat het toch weer door je hoofd schiet: het zal toch niet.

Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd.

Wat een vreselijk nieuws. Hopelijk zijn ze er op tijd bij. Sterkte!

Wat vreselijk, heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.

Wat verschrikkelijk voor jullie... Je schrikt er zo van en het voelt waarschijnlijk ook echt als een levende nachtmerrie, vooral omdat jullie allemaal een heel onzekere periode tegemoet gaan.

Ouders mogen niet ziek worden; een soort van ongeschreven regel... Helaas gebeurt het wel en daar moet je mee zien om te gaan, waarbij ik zelf denk dat er geen goed of fout is in emoties die je hierbij voelt, maar het hooguit draaglijk(er) kan maken als je probeert positief te blijven denken.

Heb het zelf met mijn moeder in 2008 meegemaakt en in 2010 was er opnieuw sprake van kanker, wat toen godzijdank niet zo bleek te zijn. De periode in 2008 was echter heel heftig, omdat de overlevingskans kleiner was dan de kans dat ze zou overlijden.

Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat jullie bij elkaar steun kunnen vinden en dat je ergens ook ruimte hebt voor leuke afleiding, want persoonlijk was dat laatste juist hetgeen waardoor ik me staande hield in de gehele periode. Nogmaals sterkte!

Bedankt voor de reacties, de laatste maakte me flink aan het huilen..wéér aan het huilen...ik kan niet meer....Het is de slechtste film waar ik ooit in beland ben....

Ik heb dat zelf nooit van zo dichtbij meegemaakt, maar wil je wel even heel veel sterkte wensen

Misschien heb ik er overheen gelezen, maar wat voor soort kanker heeft ze?
Het is inderdaad van dat nieuws wat je nooit hoopt te krijgen. Helaas bij ons ook gebeurt. Mijn moeder heeft darmkanker gehad met uitzaaiingen in haar lever en jaren later in haar long.
Het is heftig en spannend en een heel onzekere tijd, vooral in het begin is het heel erg onduidelijk hoe nu verder.
Mijn moeder is nu 12 jaar verder (vanaf t moment dat ze de diagnose kreeg) en het gaat hartstikke goed! Ze heeft er wel t een en ander aan overgehouden, maar ze leeft en daar was helemaal niet zo veel kans op!

Ik hoop dat het bij jouw moeder ook allemaal een beetje goed behandelbaar is en je nog lang van haar aanwezigheid mag genieten!

Edit: er overheen gelezen dus! Bij mijn moeder is het net zo gegaan, ze gingen een poliep verwijderen en zagen toen gelijk dat het niet goed was. We kregen het nieuws zodra we thuis kwamen (zat op de middelbare school) van een goede vriendin die bij haar was omdat ze niet zelf terug naar huis mocht rijden. Totaal onverwachts ook!

Ach meis wat een verschrikkelijk nieuws! dit zou idd niet mogen en je voelt je daadwerkelijk compleet verloren, bang voor de toekomst en je weet niet wat er allemaal gaat komen.

Mijn vader had dann geen darmkanker maar is uiteindelijk wel aan kanker overleden afgelopen augustus. Dus ik weet wel hoe je je voelt.. Ik kan je verder geen tips geven, laat je gevoel toe maar probeer nog niet direct van het ergste scenario uit te gaan!

Sweet33 schreef:Bedankt voor de reacties, de laatste maakte me flink aan het huilen..wéér aan het huilen...ik kan niet meer....Het is de slechtste film waar ik ooit in beland ben....

Als je aan mijn reactie refereert, spijt me dat. Ik wilde je absoluut niet nog meer overstuur maken dan je al bent.

Weet je wat ik vooral merkte? Het afwachten op vervolgstappen vond ik emotioneel zwaar. Zodra er weer 'iets' gebeurde m.b.t. de behandeling van m'n moeder, kom je in een soort roes terecht, waarbij je veel meer aankunt dan je nu denkt. Afwachten is onzekerheid en dat is vaak uitputtend. Ik hoop heel erg voor jullie dat er snel meer duidelijkheid komt en natuurlijk dat het traject naar omstandigheden mee zal vallen.

Verder mag je ook huilen, boos zijn, onmacht voelen et cetera et cetera. Het is heel zwaar, daar hoef je niet zo overheen te stappen of je in te schikken. Ik werd gewoon misselijk toen ik dat ene zinnetje van de arts hoorde; dat ene stukje hoop wat je had is opeens definitief van tafel geveegd. De impact daarvan op jullie allemaal is gigantisch, lijkt me. Daar mag je best even aan gaan wennen, want het overstijgt ook de "normale" menselijke ervaringen.

Bedankt voor je mooie omschrijving Guatarri...Je omschrijft het mooi en helder. Stof tot nadenken, bedankt!