Het onvermijdelijke nieuws...

Mijn vader is al een tijdje ziek. Prostaatkanker, waarbij de primaire tumor weg is maar toch uitgezaaid was naar zijn botten. Hij heeft een tijd hormoontherapie gehad, waarna vorig jaar juni hij uiteindelijk aan de chemo moest. Het zou een lichte kuur worden, uiteindelijk is het bijna zijn dood geworden.

Nu hebben we even 2,5 maand rust gehad. Tot vandaag. Het zit nu in zijn beenmerg. Sinds ik het gehoord heb ben ik kotsmisselijk. Of nee, er ligt ongeveer een cementblok in mijn maag. Het was te verwachten, of althans, ooit zou natuurlijk het nieuws komen dat we wederom een fase dichterbij zijn dood zijn. En nu is dat moment...

Ik weet niet meer hoe ik me moet voelen. Ik heb even gehuild, maar de emoties zitten zo diep... Daarnaast hebben we zo ontzettend veel meegemaakt en het was zon achtbaan dat je nu even niks meer kan plaatsen. Wat houdt het in? Wat betekent het?

Nadeel is dat mijn vader zelf arts is. In zijn gemoedstoestand valt hij terug op medische termen die ik als leek niet kan plaatsen. Mijn moeder snapt het wel, zoekt vanalles op en lijkt wel een medische encyclopedie...maar echte antwoorden of verklaringen kan ze ons niet geven in leken-termen. Zijn ziektebeeld wijkt ook volledig af van van het normale beeld, daarbij is zijn arts overspannen en moet hj het doen met een arts-assistent die volgens mij ook niet precies weet wat ze ermee aanmoet.

Ik kan niks met dit topic, maar het is even fijn om dingen helder op te schrijven..ik wil hem niet kwijt. Weet niet wat ik moet zonder mijn vader, die mijn beste vriend is. Ook al is hij veranderd door deze ziekte...
Andere dingen die door mijn hoofd blijven gaan zijn dingen als 'hij zal me nooit zwanger zien', ' mijn kinderen krijgen geen opa's ', etc etc. Het is vermoeiend.

Ondertussen is mijn werk hectisch en veel. En woon ik ver bij de rest van mijn familie vandaan waardoor ik het gevoel heb erbuiten te staan...

Sorry voor dit lange topic .

Ik weet niet zo goed wat te zeggen, maar sterkte!!

Kan de juiste woorden niet vinden.. sterkte!

Heel veel sterkte Caro!

Oh Caro, wat erg! Heel veel sterkte

Pfff.... een héle dikke knuffel voor jou. Ik ben er gewoon helemaal stil van, en weet eigenlijk niks zinnigs te zeggen. Alleen dat ik aan je/jullie denk.

Ach lieve schat
Ondanks dat het nieuws onvermijdelijk was, is het logisch dat het een enorme klap is.
Ik hoop oprecht voor jullie dat je vader enigszins pijn bespaard blijft.

Sterkte.

Wat afschuwelijk! Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, je hebt je vader nog zo hard nodig.
Heel veel sterkte!

Je verhaal met hoe je je voelt klinkt heel bekend.

Het is een ontzettende pijnlijke en moeilijke periode..nu en straks. Heel erg veel sterkte met alles .

Ahwww, jeetje Caro. Ik kan me voorstellen dat het allemaal extra kut is dat je zo ver weg zit... Je wil gewoon voor elk wissewasje even naar beneden kunnen lopen bij wijze van, om dat even met je vader of moeder te kunnen bespreken, of er gewoon te zijn. Er iig niet er zover vandaan zitten

Heel veel sterkte.

Jeetje wat heftig allemaal zeg! Heel veel sterkte!!

Ik weet er even niet veel meer op te zeggen dan dat ik het echt vreselijk voor je vind en dat ik je heel veel sterkte toewens.

Fuck ik zag topictitel en dat jij 'm had geopend en wist 't meteen..

't Spijt me zo voor je, niemand kan nu iets zeggen, wat je opbeurt of zo, niemand kan 't 'goede' zeggen; het is gewoon vreselijk, klaar.. Sterkte, komende tijd, ik brand een kaarsje voor jullie

wat vreselijk naar voor jou en je familie.Heel veel sterkte!

Oh wat verschrikkelijk...
Het zou fijn zijn als je snel wat meer duidelijkheid zou krijgen. Hopelijk geeft dat dan nog een klein beetje rust als je beter weet wat er nu precies aan de hand is. Heel veel sterkte.

Weet niet wat te zeggen! Sterkte

Potverdikke wat een rót nieuws, meid!
Ik kan me verplaatsen in je gevoel...dat alles verterende gevoel, zonder dat je echt moet huilen...

Heel veel sterkte. Probeer wat te slapen vanacht!

Wat heftig! Ik hoop dat je steun kan vinden in je omgeving, wat een rotnieuws .

Wat verschrikkelijk Caro, heel veel sterkte!

Heel veel sterkte Caro!!!!

Wat een vreselijk nieuws. ik snap hoe je je voelt (mijn vader heeft het ook). Ik kan het zelf ook nog niet helemaal plaatsen. Je weet dat het een keer gaat gebeuren dat hij er niet meer zal zijn, maar dart ys iets waar je eigenlijk nooit klaar voor bent en nooit rekening mee kunt houden. Hebben ze een verwachting aangegeven? Bij mijn vader nu 6 jaar, maar dan moeten de chemo's en beenmergtransplantatie wel aanslaan. Krijgt jouw vader dat ook?
Heel veel sterkte!

Ik wil je ook veel sterkte wensen

Heftig zeg! Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte, meid!

Oh wat vreselijk... Sterkte!