Hoe is het met..

Charles ik snap die frustratie maar al te goed. Oh hoe kut ik me voelde, dat ik na een half jaar werken al die gevoelens had.. Wat had ik gefaald voor m'n gevoel. 'Normale' mensen konden dat wel gewoon, waarom ik niet.

Maar als je werk je echt tegen gaat werken, dan functioneer je daar gewoon niet goed in. Dit nare gevoel wat je hebt ligt niet aan jou, maar aan hen. Ten eerste lieten ze je té hard werken voor je zwangerschap. Het was fantastisch dat je die kansen kreeg, maar feitelijk lieten ze je te veel doen. Je zegt dat je toen al tegen een burn-out aan liep en dat verbaast me niks. Ik keek vanaf een afstandje altijd met bewondering naar je dat je dat kon, maar ook wel met zorgen, bang dat het een keer te veel ging worden.
En nu wil je het weer op je eigen manier aanpakken, en word je zo behandeld. In plaats van dat er een passende oplossing komt, wordt je er op een nare manier uitgewerkt.

Ik kan je echt geen goed advies geven of je nou wel of niet met deze baan moet beginnen straks. Ik neig naar niet, omdat ik bang ben dat dit je meer verdriet dan voldoening gaat geven en ik vind het gewoon te oneerlijk hoe ze je behandelen. Maar anderzijds snap ik ook dat je gewoon wil en moet werken en dat je dus misschien gewoon wel eerst even dit móet doen. Ik hoop eigenlijk heel erg dat je voor die tijd iets anders hebt gevonden of voor jezelf hebt kunnen beginnen, waarbij je inzet wel gewaardeerd wordt in de hoeveelheid die je uitvoert.

Charles schreef:Weet ik niet. Ik denk het wel. Ik was altijd één van die mensen die riep dat iedereen zich wel eens kut voelde en dat met veel beweging, frisse lucht en goed eten je daar wel 'overheen komt'.

Het enige wat ik nu kan zeggen is dat ik bij vlagen ineens begrijp hoe naar je je kan voelen en dat ik dat onderschat heb.

Je hebt gelijk dat die drie dingen goed voor mensen zijn. Maar soms voel je je zo lamgeslagen dat je niet eens je schoenen aan kunt trekken of een boterham kunt smeren. Dan zit je een beetje apathisch in je eigen gevoel rond te dolen. Weet je man hoe je je voelt? Kun je niet aan hem vragen of hij je af en toe mee op sleeptouw neemt? Zo van: en nu gaan we Mens-erger-je-nietten of de badkamer samen soppen of even ergens lunchen.

Enne, we weten volgens mij allemaal wel dat jij niet iemand bent die snel opgeeft. En ik snap dat je dat stempel niet wilt. Maar ik heb liever een stempel dan een situatie waarin ik burn-out op de bank zit en niet meer kan genieten van de drie belangrijkste personen in mijn leven (want dat gebeurt als je bo bent). Iemand zei ooit tegen mij: "Kom tot rust, je bént al een beminde."

Echt superveel sterkte met de juiste keuzes maken.

Jullie hebben allemaal gelijk. Ik weet gewoon momenteel de juiste oplossing niet.

Mijn man weet ervan, en we hebben een soort plan opgesteld waarbij ik uitjes maak. Zo heb ik elke vrijdag skiles. Heb ik elke maandag maar één kindje ivm quality time, de ander is dan bij mn moeder en 1 avond in de week gaan we samen iets doen.

Maar ik denk dus dat het hormonaal is,want het helpt allemaal bar weinig. Hopelijk wordt het snel beter weer, die donkere maanden doen ook weinig goeds.

in elk geval!

Danks .

rapa nui schreef:Rood: hoe is het trouwens met jou? Voel jij je al weer wat gelukkiger dan je de afgelopen weken was?

Hmm, gaat wel, tnx 4 asking. Ik ben in ieder geval sinds twee weken of wat officieel over mijn ex heen, en dat voelt als een overwinning op het volledige Romeinse Rijk. Verder ga ik nu rijlessen volgen én mijn vrienden (in wiens huis ik mag als zij weg zijn) hebben een huis gekocht. Dus er zit soort van schot in de zaak, ook al heb ik m'n rijbewijs nog lang niet en kan ik pas in september verhuizen. Maar dat ik iets heb om naar uit te kijken, zorgt ervoor dat ik wat minder let op het niet hebben van man en kinderen. Dat laatste vind ik gewoon erg lastig. Enerzijds moet je daar niet te veel aan denken, anderzijds moet ik leren om dat gemis te accepteren en het niet steeds wegstoppen. Ik durf alleen nog niet te vertrouwen dat ik ooit weer een liefdevolle relatie zal hebben.

Mèh, Charles. Misschien anders even naar de dokter?

@Charles: wat jammer dat je je nu zo voelt en dat het zo moet gaan vooral na al je inzet voor het bedrijf in het verleden. En gemeen van het bedrijf? Ik denk dat het wel zo voelt en dat zou ik ook hebben maar het is denk ik helaas de realiteit van dit moment, dat ze ook haast wel moeten om als bedrijf te overleven. Het is zo snel minder gegaan de afgelopen jaren dat ze er nu haast niet aan ontkomen. In een jaar tijd verandert er momenteel zo veel, ook bij ons bedrijf worden er nu inpopulaire maatregelen genomen die we een jaar geleden zeker niet hadden zien aankomen. Ik dacht dat je al veel langer bij het bedrijf werkte. Is dit je 3e contract? Toe hoe lang loopt deze? Ik hoop dat het in januari wat meevalt als je echt weer aan het werk bent. Pas in elk geval op dat je niet te veel doet vooral omdat je weet dat ze toch al van je af willen. Sterkte er mee.

He lekker Rood, vooruitgang.

Charles schreef:Jullie hebben allemaal gelijk. Ik weet gewoon momenteel de juiste oplossing niet.

Mijn man weet ervan, en we hebben een soort plan opgesteld waarbij ik uitjes maak. Zo heb ik elke vrijdag skiles. Heb ik elke maandag maar één kindje ivm quality time, de ander is dan bij mn moeder en 1 avond in de week gaan we samen iets doen.

Maar ik denk dus dat het hormonaal is,want het helpt allemaal bar weinig. Hopelijk wordt het snel beter weer, die donkere maanden doen ook weinig goeds.

Werk je voor een grootof klein befrijf? Heb je al met personeelszaken geproken? Mijn vader werd ook het werk onmogelijk gemaakt, zat tegen burn out aan, collega's waren al vertrokken, meeste met burn out.
PZ begreep hem beter dan zijn leidinggevende en samen zijn ze er uit gekomen. Ook in overleg met uwv. Uiteindelijk dus weggegaan ( contract voor onbepaalde tijd), maar met een mooi bedrag en 3 jaar ww, waardoor hij rustig wat anders kon zoeken.

Sterkte en succes!

Charles, ook ik denk dat het tijd word voor een bezoekje aan de dokter. Al is het alleen om het een en ander uit te sluiten en te onderzoeken waar dat gevoel dan wel vandaan komt.

Sterremaan, lief van je! B doet het super, ze is alweer 11 mnd, dus we zijn druk bezig met het plannen van haar verjaardag. Ik heb het er zelf wel weer wat moeiilijker mee. Heb ontzettend zin in haar verjaardag, maar de periode er omheen sla ik liever over.
Speel het filmpje van vorig jaar iedere x in mijn hoofd af. Ook heb ik sinds twee weken Bs dossier thuis en daar stonden veel dingen in die ik niet (meer?) wist en waar ik erg van geschrokken en verdrietig om ben.
Ze heeft namelijk helemaal niet zo'n goede start gehad als we dachten.
Ook staan er drie verschillende geboortelengtes genoteerd, 38, 40 en 42 cm. En tja, welke nou de juiste is, is niet meer te achterhalen.
Verder ben ik met vlagen nog steeds boos, omdat ik de precieze oorzaak niet weet. Tja, een infectie/bacterie vermoedelijk in baarmoeder/placenta, maar welke dan?

Met mijn moeder gaat het k.u.t., ze heeft werkelijk ontzettend veel pijn door de nierstenen, staat strak van de medicatie, maar geen arts die haar wilt opereren, uit angst dat ze het loodje legt op de o.k. Stom eigengereid gedoe, dit is voor mijn moeder toch ook niet te handelen???

@Charles... ik vind het erg rot om dit te lezen, ik vermoed dat je nu ook pas dingen gaat verwerken die allemaal gebeurd zijn want je hebt én een behoorlijke moeilijke zwangerschap gehad én veel gezeik om je baan. Nu ook daaraan gesleuteld wordt en je wéét dat je teruggaat naar een rotsituatie komt de angst weer naar boven. Ik zou juist nu wel naar de Arbo gaan, en ja, dit is makkelijker gezegd dan gedaan maar ik zou bepaalde dingen nu wel al aankaarten. en ik snap dat je die stempel niet wil, maar ik sluit me wel aan bij Rood: dan maar die stempel (die overigens meer in je eigen hoofd zit dan bij anderen :-)) dan dat je dadelijk twee maanden aan het werk gaat, je jezelf over d ekop gaat werken met de zorg van de kleintjes erbij en dat je dan thuis zit.
Betekent niet dat als je nu het aankaart bij de Arbo dat je dan direct al thuis gaat zitten, maar het kan een voorzorgsmaatregel zijn, een plek waar je ook even je angsten kan delen met een buitenstaander én iemand die je kan adviseren wat je kan doen..

@Rood: Fijn dat je eindelijk over je ex heen bent!! Dat mag idd een overwinning heten :-). Gelukkig is er voor de rest schot in de zaak en kom je iig voor je gevoel vooruit... Ik snap je angsten voor een liefde in de toekomst en niemand weet of dat voor jou (of voor mij) is weggelegd. Rationeel denk ik: jij bent een prachtige vrouw, intelligent, leuk, grappig, lief, etc etc: kerels zijn gek dat ze niet in rijen voor de deur liggen. Maar ik snap dat jij dat emotioneel niet zo ziet en dat je soms twijfelt. Die twijfels herken ik en hoeveel mensen ook tegen me zeggen dat er heus nog wel iemand voor me langskomt, geloven doe ik het niet. Het is immers geen vast gegeven dat het iedereen wel lukt om iemand te vinden..

Ik ben benieuwd hoe het met Feline gaat.

Met Minneke haar nieuwe huis en haar relatie

En sparkling Eyes, is jullie huis al verkocht?

Ik ben nieuwsgierig hoe het met Makamba gaat.

Ik zou ook graag willen weten hoe het met Zusje gaat, maar die komt hier echt niet meer denk ik zo.

Bay schreef:Ik ben benieuwd hoe het met Feline gaat.

Met Minneke haar nieuwe huis en haar relatie

En sparkling Eyes, is jullie huis al verkocht?

Namens SE, yes it is!!! Zal even doorgeven dat er naar haar gevraagd wordt, vindt ze vast lief!

Lavendel schreef:
Ook ben ik wel benieuwd naar Jordana (Wallace of die andere) en hoe het nu gaat met haar relatie. Want dat was vorig jaar 1 en al ellende toch?

Ik heb dit nog even doorgegeven aan Jordana, het enige wat ik verder weet is dat ze haar account heeft laten verwijderen

Bay schreef:Ik ben benieuwd hoe het met Feline gaat.

Met Minneke haar nieuwe huis en haar relatie

En sparkling Eyes, is jullie huis al verkocht?

Hai!

Wat lief dat je er naar vraagt! Ons huis is, goddank, verkocht! Een week voor het openhuis in oktober kwam er iemand voor de tweede keer kijken, dat was op zaterdag. Maandagmorgen lag er een bod bij de makelaar. Het was overduidelijk dat hij het huis wilde hebben en de deal was vrij snel rond! We hebben het wel met fiks verlies verkocht, en daarna zijn er op financieel gebied wel wat lijken uit de kast gekomen... De adviseur heeft ons in de zeik genomen en waarschijnlijk fraude gepleegd, maar helaas kunnen we dat niet meer achterhalen omdat onze huidige geldverstrekker de papieren niet wil laten zien.

We hebben een fikse schuld nu, maar wel nog maar 1 huis. De restschuld mogen we ook aftrekken van dr belasting ( de rente geloof ik) en we kunnen het geld bij familie lenen, tegen een gunstige rente.... Hopelijk kan het boek over 5 jaar dicht!

Groetjes

SE

Ah lieve Charles, ik vind dit ook echt heel rot om te lezen! Ik weet even zo goed niet wat ik erop moet zeggen maar ik hoop écht voor je dat je een manier vindt waardoor je weer gelukkig bent en van alles kan genieten.

Charles schreef:

Rood schreef:Ik heb echt helemaal geen verstand van werkdingen, maar vind dit echt klote voor je. Chantage, noemen we dit, en het mag moreel gezien niet. Maar ja, daar hebben jouw werkgevers blijkbaar geen boodschap aan. Ik hoop echt heel hard voor je dat zich ergens een oplossing voordoet.

En dat onhappy gevoel van je? Bedoel je dat je je een beetje depressief voelt?

Weet ik niet. Ik denk het wel. Ik was altijd één van die mensen die riep dat iedereen zich wel eens kut voelde en dat met veel beweging, frisse lucht en goed eten je daar wel 'overheen komt'.

Het enige wat ik nu kan zeggen is dat ik bij vlagen ineens begrijp hoe naar je je kan voelen en dat ik dat onderschat heb.

Hè bah, wat vind ik dit rot om te lezen (en de andere posts natuurlijk) van je. Ik hoop dat de ARBOarts iets voor je kan betekenen, ik heb verder helemaal geen ideeën of advies daarover, maar als je een keertje wilt praten over "je naar voelen" etc., daar ben ik expert in.. Liefs!!

Charles & Lejow

Charles, wat een rottigheid allemaal. Jij hebt zo kei, en keihard voor je baan gevochten, en je krijgt er nu niets voor terug. Ik kan me voorstellen dat je er ongelukkig van wordt, ik heb ook een tijd ontzettend slecht in mijn vel gezeten ivm werk (mijn vorige baan). Ik hoop dat je snel rust vindt in een nieuwe baan.

Wel heel fijn dat je zo van je kleintjes geniet

SparklingEyes schreef:

Bay schreef:Ik ben benieuwd hoe het met Feline gaat.

Met Minneke haar nieuwe huis en haar relatie

En sparkling Eyes, is jullie huis al verkocht?

Hai!

Wat lief dat je er naar vraagt! Ons huis is, goddank, verkocht! Een week voor het openhuis in oktober kwam er iemand voor de tweede keer kijken, dat was op zaterdag. Maandagmorgen lag er een bod bij de makelaar. Het was overduidelijk dat hij het huis wilde hebben en de deal was vrij snel rond! We hebben het wel met fiks verlies verkocht, en daarna zijn er op financieel gebied wel wat lijken uit de kast gekomen... De adviseur heeft ons in de zeik genomen en waarschijnlijk fraude gepleegd, maar helaas kunnen we dat niet meer achterhalen omdat onze huidige geldverstrekker de papieren niet wil laten zien.

We hebben een fikse schuld nu, maar wel nog maar 1 huis. De restschuld mogen we ook aftrekken van dr belasting ( de rente geloof ik) en we kunnen het geld bij familie lenen, tegen een gunstige rente.... Hopelijk kan het boek over 5 jaar dicht!

Groetjes

SE

Fijn om te lezen dat het toch verkocht is! Wel jammer van de rest schuld en alle lijken die nog uit de kast zijn gekomen. 5 jaar is gelukkig te overzien.

Purple Sparkle. Komt ze hier nog?

Forumster schreef:Purple Sparkle. Komt ze hier nog?

Nee, maar het gaat goed met haar.

©Lejow pfff jeetje zeg dat is toch niet te doen voor je moeder kunnen ze het ook niet vergruizen? Durven ze dat ook niet aan? Is je moeder nog bij een streekziekenhuis of heeft ze haar artsen al academisch, of in een universitair ziekenhuis. Want misschien is dat dan nog een optie? Want zo is het ook niet dag in dag uit pijn.



Heftig zeg om dan het rapport te krijgen van de kleine. En dat jij denkt dat het zo gelopen is en er staat dan wat anders in. Dan is het erg heftig het gevoel wat binnen komt.



©Anitibes ik denk dat je mijn post niet had gezien. Maar ik vroeg mij af hoe het bij jou ging.

©Maura wil je mijn groetjes een purple doen? Ik ben blij te lezen dat het met haar goed gaat.