Wat deed jullie man...

Filoria schreef:Teigertje, wat leuk om te lezen, die reactie van jou. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat jullie allebei een zwangerschap mee hebben mogen maken

Dat zullen de meeste stellen nooit kunnen zeggen!

Hihi, dank je wel. Ja, we weten beide opzich waar we het over hebben. Beide ook met medische indicatie in het ziekenhuis bevallen etc. We hebben zelfs daar een wedstrijdje gehouden met hoelang we het bed bezet hielden en of we er zonder al te veel verwondingen uit de strijd zijn gekomen. (hoor je me ook doodleuk om de video zeggen).

Mijn vriend voelde zich wat 'ziekjes' de ochtend dat ik ingeleid werd. "Beetje verkouden, koud/warm, gewoon.. blegh" waren zijn woorden. Mijn idee is nog steeds dat 'ie dood ging van de zenuwen en het dus een beetje tussen zijn oren zat, maargoed..
Toen er nog niks bijzonders was en we maar zaten te wachten heeft hij geslapen en gelezen. Af en toe wat gezucht en gepuf van zijn kant, want hij voelde zich 'ziekjes'. Toen het 'echte werk' begonnen was heb ik hem even heel duidelijk gemaakt dat het me weinig interesseert dat hij zich niet zo lekker voelde Toen het echt heftig werd was 'ie ineens spontaan beter, al helemaal toen zijn dochter geboren was. Gek he?!

Bij de eerste stond hij me goed bij. Bij de tweede is hij nauwelijks aanwezig geweest omdat ze in het ziekenhuis wilden dat hij naar huis ging 'omdat ik nog niet aan het bevallen was'.

Mijn man heeft mij tijdens de weeën gewoon gelaten. Hij zat aan tafel en ik lag voornamelijk gewoon zelf te rusten en tijdens weeën zat ik zoiezo even een paar minuten in mezelf in het bed te hangen af en toe kwam hij wel naast me zitten en toen de weeën wat sneller kwamen heeft hij ook in mijn been zitten knijpen omdat ik daar kramp in kreeg.

Tijdens het persen heeft hij been en voet vast gehouden en kracht tegen gezet. Af en toe kneep hij ook in mijn been. En hij steunde me door te zeggen dat het zo goed ging en hij praatte mee met de verloskundige door ook af en toe te zeggen dat ik door moest persen enz.
Verder heeft hij heel de bevalling weinig gepraat en was heel rustig wat ik heel prettig vond want ik had niet zoveel zin in gepraat.

Ella schreef:

Slakje schreef:Mijn vriend zat gewoon een hele tijd naast me. En hij zei toen ik riep dat ik moest persen dat ik nog niet mocht persen. Bij de bevalling zelf was hij niet bij me.

Hoezo was hij daar niet bij als ik vragen mag?

Het ging niet goed met Louise en hij kon even de stress niet aan (hij werd superbleek, nog nooit gezien bij hem). Hij wilde toen eventjes '5 minuutjes' op de gang gaan staan. Tegelijkertijd kwam de gynaecoloog binnen en zei dat ik mocht persen. Louise lag net op mijn borst toen hij weer binnenkwam. Hij vind het wel erg jammer.

Slakje schreef:

Ella schreef:

Slakje schreef:Mijn vriend zat gewoon een hele tijd naast me. En hij zei toen ik riep dat ik moest persen dat ik nog niet mocht persen. Bij de bevalling zelf was hij niet bij me.

Hoezo was hij daar niet bij als ik vragen mag?

Het ging niet goed met Louise en hij kon even de stress niet aan (hij werd superbleek, nog nooit gezien bij hem). Hij wilde toen eventjes '5 minuutjes' op de gang gaan staan. Tegelijkertijd kwam de gynaecoloog binnen en zei dat ik mocht persen. Louise lag net op mijn borst toen hij weer binnenkwam. Hij vind het wel erg jammer.

he wat vervelend. Logisch dat hij dat jammer vond

Toen ik thuis met weeën onder de douche stond, kwam hij steeds kijken hoe het ging en ondertussen heeft hij de laatste dingen in de ziekenhuis tas gedaan. (ik had er een briefje op gelegd met wat er nog in moest, zoals portemonnee)
Ik het ziekenhuis zat hij in een stoel toen ik staand de weeën opving, gaaf hij me water en toen mijn vliezen waren gebroken en de weeën heftiger waren, zat hij naast me en moest hij steeds mijn washandje nat maken. Wat hij soms niet snel genoeg deed naar mijn mening
Tijdens het persen zat ik op de baarkruk en zat hij achter mij en leunde ik op zijn knieën. Ik heb heb toen behoorlijk pijn gedaan omdat ik met mijn ellebogen in zijn benen leunde...maar ach ik had meer pijn!

mijn vriend wandelde de hele tijd achter mij aan, terwijl ik van badkamer naar babykamer, naar slaapkamer en weer terug liep.
op deze manier kon ik de weeën het beste opvangen, af en toe ging ik aan hem hangen. (oh ja, ondertussen hebben we nog een ziekenhuistas ingepakt)
vanaf dat de laatste ontsluitingsweeën kwamen en de persweeën begonnen zat hij naast het bed en hield hij mijn hand vast.
hij ging alleen weg om de deur open te doen voor verloskundige en kraamzorg en ik was steeds blij als hij terug was.

Ik wilde steeds drinken, daar hielp hij me mee. Verder duurde het lang en hij had trek in eten maar hij wilde niet bij me weg. Uiteindelijk kreeg hij een bakje vanille vla. Daar heeft hij mij ook wat van gegeven. Bij het persen heeft hij met een koud nat washandje mijn hoofd proberen te koelen.

Ik vond het fijn dat ik wist dat hij er was.

Beide keren heeft het rond een uurtje geduurd, dus hij heeft een beetje naast het bed gezeten en mijn hand vastgehouden. Bij de tweede heeft hij bij het persen mijn been vastgehouden, de verpleegster mijn andere omdat het zo snel ging dat ik aan het trillen was. Oh en ik had na de bevalling van de eerste gezegd dat ik het irritant vond dat hij iedere 3 sec tussen mijn benen zat te koekeloeren, maar bij de tweede deed ie het weer Dus misschien is dat een tip voor je man haha.

Mijn man was steeds aanwezig. Toen we nog thuis waren masseerde hij mijn rug bij weeen, maakte kruiken klaar, belde de VK, pakte dingen (eten/drinken) en liep met me mee naar toilet/douche. In het zkh nadat ik de ruggeprik hqd gekregen en heeft hij nog 2uurtjes geslapen. Toen het echte werk begon stond hij naast me om mee aan te 'moedigen', mee te puffen, hand vasthouden, hoofd koel houden e.d..

Mijn hoofd ondersteund als ik moest persen. Voordat we naar het ziekenhuis gingen heeft hij de verloskundige geholpen met tas inpakken wat we gekocht hadden wat echt mee moest. Verder weet ik het even niet meer, volgens mij was dat het. Ohja hij heeft de navelstreng doorgeknipt, terwijl hij van te voren wel 10 keer riep ik weet niet of ik dat doe hoor! Ik vond dat hij dat wel even kon doen, ik had dat kindje toch al op de wereld gezet

Mijn bevalling ging nogal snel,in totaal nog 50 min toen hij er was. Hij zat eerst naast me maar ik was nogal in mezelf dus behalve dat hoefde hij niks te doen, gaf me nog een slokje water. Bij t persen hield hij.mn been.omhoog,zorgde ervoor dat mn bekken recht lag!( belangrijk.zeker bij.bekkeninstabiliteit) en vroeg om een.warme doek tegen.mn perineum waardoor ik goed voelde waar ik.heen moest persen. Ook zou hij ons kindje aanpakken maar ze was er ineens al!

Dat van.die doek.en t bekken.waren tips van.mijn.bekkentherapeut en ik vond t echt prettig zo

Bolus, dat van die doek klinkt wel als een goed idee.

Lelie; ik ga het hem doorgeven, niet om de sec tussen mijn benen koekeloeren haha

Mijn man was echt heel lief en rustig zo fijn! Hij sprak me moed in, masseerde mijn rug, ik mocht zijn hand fijnknijpen (hij vond het wat minder toen ik erin ging bijten haha). Pufte met me mee (en ik luisterde alleen naar hem.. ), maar snauwde hem verschrikkelijk af toen hij zei dat ik niet mocht persen terwijl ik dat wel wilde ("ga jij dan hier liggen, jij hebt makkelijk praten daar op die stoel met je bakkie koffie!") en achteraf gezien ook mocht want ik had volledige ontsluiting. Maar, hij was echt mijn grote steun!

mijn man was op van de zenuwen dus die ging de honden uitlaten. naderhand kan ik er wel om lachen. hij vond het gewoon heel moeilijk om te zien dat ik zoveel pijn had en dat hij daar niets aan kon doen. maar met het laatste gedeelte van de bevalling hield hij me hand vast. verder zat ik op een andere planeet of zo

Bij de oudste heeft hij naast me gezeten en steeds gezegd dat ik het zo goed deed. Toen ze bijna geboren werd moest hij kruiken maken, kleertjes en hydrofielluiers klaarleggen (en misschien nog wel meer, dat weet ik niet), want de kraamverzorgster was er nog niet. Ook heeft hij 1 been vastgehouden tijdens het persen.
Bij de jongste hetzelfde, alleen de kraamverzorgster was er toen wel dus zij legde alles klaar.

Die doek is ook een tip tegen uitscheuren. Geeft geen garanties maar maakt de kans wel kleiner.

Tijdens de beginweeën zat hij naast me op de monitor mee te kijken naar de weeën. Maar dat weet ik niet meer zo omdat ik helemaal in mezelf gekeerd was, bezig die weeën op te vangen. Toen het bevallen eenmaal bezig was heeft hij mijn nek en knieholte tijdens het persen vastgehouden en gedurende de hele bevalling heeft hij met een rietje me slokjes water laten drinken, ik wilde elke 5 seconden drinken ofzo. En na elk slokje zei ik: bedankt!. Daar heeft blijkbaar iedereen heel erg om gelachen, zo'n beleefde bevallende vrouw. En nu is het hier een inside joke thuis geworden. Toen baby 1 geboren was is hij met de baby meegegegaan. Toen was hij weer terug voor baby 2 met baby 1 op de arm en toen beide babys geboren waren is hij met ze mee naar de couveuseafdeling gegaan en toen ben ik weggevallen, dat heeft hij gelukkig niet meegekregen.

Ik weet het niet zo goed meer. Ik weet dat ik hem wakker heb gemaakt toen hij net in bed lag om een uur of 1, half 2. Hij heeft de VK gebeld en een beetje in huis rond gedrenteld volgens mij.
Tijdens het persen heeft hij mij drinken en dextro gegeven en mijn been vast gehouden.
Ik heb volgens mij ook nog in zijn handen geknepen toen de VK er nog niet was en ik had persweeen.

Die zat gewoon bij mij en was een beetje aan het kletsen met de mensen die erbij waren. De 2e en 3e gingen best snel dus dat was voor hem ook fijn. De 1e duurde lang en toen is hij nog naar de mac geweest. Haha hij had honger.

Bij de eerste zat hij naast me en deed braaf wat ik hem vroeg.

Bij de tweede heeft hij het grootste deel van de tijd geslapen (dat moest van mij, het was nacht) en toen we in het ziekenhuis waren heeft ie gekletst met de verpleegsters en de auto nog even verplaatst omdat ie bang was dat we een bekeuring kregen.

Toen we nog thuis waren heeft hij regelmatig kruik voor in mijn rug opgewarmd.
In het ziekenhuis was ik in mijzelf gekeerd en moest hij me met rust laten.. Heb me ontzettend geïrriteerd aan zijn adem, hij heeft veel koffie gedronken die nacht...

Teigertje schreef:Die doek is ook een tip tegen uitscheuren. Geeft geen garanties maar maakt de kans wel kleiner.

klopt daar hoopte ik ook op,maar helaas:roll: