Vertel jij je partner over je uiterlijk onzekerheden?

Op de AD site las ik een stukje over Doutzen Kroes. Er staat: Ondanks dat veel mannen haar zien als de mooiste vrouw op aarde, heeft ook Doutzen haar onzekerheden. 'Tuurlijk heb ik ook mijn dingen. Ik ben niet van plan die te delen met Sunnery, dan gaat hij ze ook zien'

Praat jij met je partner over de dingen in je uiterlijk waar jij onzeker over bent? Of noem jij ze: en ik heb ook zo'n dikke kont, flubber knieën, blubberbuik e.d.?

Of doe je als Doutzen en noem je dit juist niet om te voorkomen dat hij ze ook op die manier gaat zien en er juist meer op gaat letten?

Ik benoem ze dagelijks meerdere malen

Ja natuurlijk, zowel uiterlijke als innerlijke dingen. Hij mag me er mee pesten als ik 't niet erg vind, en mag me troosten als ik er wel echt mee zit.

Ik heb het daar sowieso niet heel veel over omdat het me niet zo bezighoudt. Ik doe er ook niet geheimzinnig over op het moment dat het me wel stoort.

Ja hoor. Je kunt er ook niet om heen trouwens

Hij weet wat mij stoort aan mijn lichaam. Hij troost me als het nodig is, maar kan er evengoed grapjes over maken. Ik weet ook wat zijn onzekerheden zijn.

Eerst wel, gevolgd door mijn vriend's antwoord: 'hé, zo praat je niet over mijn vriendin!'.

Ja hoor, ik zou niet weten waarom ik het hem niet zou vertellen.
Ik vertel het liever aan hem dan aan vriendinnen ofzo!

Ja hoor, maar probeer het de laatste tijd minder te doen. Het is vast niet aantrekkelijk als ik steeds zit te zeuren en er niks aan doe .

Ik ben onzeker op heel veel vlakken, maar op uiterlijk gebied niet echt. Ik vraag wel eens zijn mening over dingen die ik kan veranderen. En ik zeg het zeker ook als iets me stoort van mijn lijf. Maar ik heb het vaker over andere zaken waar ik onzeker over ben. Hij heeft trouwens ook wel een mening over kleding. Hij zegt het ook als hij het niets vind (met argumenten haha) en soms trek ik me er wat van aan, soms niet.

Ik heb het nooit over mijn uiterlijke onzekerheden. Dat is sowieso al niet iets waar ik heel erg over inzit. Ik ben meer onzeker over mijn innerlijk, mijn vriend weet precies waar ik mee zit en probeert altijd wel te helpen.

Vroeger wel, tegenwoordig niet echt meer.. Of ik moet mezelf wel heel belabberd voelen en dan ook nog pukkels/buikpijn weet ik het hebben haha. Dat ik mezelf helemaal zielig vind

Ik vind het wel prima zo.. Ik probeer het zelf ook gewoon positief te bekijken. Dan voel ik mezelf een stuk beter.

O, ik wel hoor. Ik zeg regelmatig dat ik mijn neus niet mooi vind. Issie ook niet, en daar maakt hij wel eens een grapje over.. zoals de echofoto van de baby bekijken en zeggen: 'Gelukkig heeft ie mijn neus, he schat' Ik kan dat goed hebben van hem.

haha PC wat flauw

Maar dat soort flauwe inkopper grapjes die ken ik ook. Als we wel eens praten over hoe onze baby er later uitzien. Dan zeg ik altijd 'ik hoop dat hij mijn haar erft, anders heeft hij al inhammen met de geboorte' .. En mijn vriend vind het al zo verrot dat hij dat heeft hahaha. Hij is altijd jaloers op mannen met een strakke haarlijn.

Flippin' Bitch schreef:Eerst wel, gevolgd door mijn vriend's antwoord: 'hé, zo praat je niet over mijn vriendin!'.

Ah jouw vriend is leuk

Jep, doe ik welhoor. En mijn vriend zwakt het dan weer af. (Als in, ik vind iets te dik, hij vind het goed)

Vaak genoeg. Meestal tikt hij dan tegen m'n kont of knijpt hij in m'n armen om aan te geven dat dáár wel wat meer bij mag. We zijn het er wel over eens.

Ja hoor, hij doet het toch meestal af als gezeur en roept dan dat ie me prachtig vindt haha. Nu zeur ik ook niet heel veel over m'n uiterlijk eigenlijk.

In het begin van de relatie deed ik dat niet inderdaad. Vond het niet nodig hem te wijzen op de dingen die me niet aanstonden aan mezelf, haha. Geen slapende honden wakker maken! Maar ondertussen is het zo vertrouwd dat ik af en toe wel even lekker tegen hem aan klaag. Gelukkig is hij het nooit met me eens