Recht om zelf uit het leven te stappen?

Ik ben voor euthanasie. Ik vind dat iemand zelf mag beslissen of hij/zij het leven nog aan wil gaan, of het nu een lichamelijke of psychische kwestie is.

rapa nui schreef:Ik blijf dit lastig vinden. Heb nog geen definitieve mening. In principe ben ik tegen euthanasie, ook uit geloofsovertuiging omdat ik niet vind dat we zelf mogen bepalen om een einde aan het leven te maken. Aan de andere kant: hoe ver moet je tegenwoordig gaan met levensverlenging? Moet je alles uit de kast trekken om het leven met maar een paar maanden te verlengen? Moet je die kansen allemaal maar nemen of je er op een gegeven moment bij neerleggen dat het genoeg is? Bij een ongeneeslijk ziek iemand zou ik er minder moeite mee hebben om die op een gegeven moment op zijn verzoek uit zijn lijden te verlossen. Maar ik vind het al weer heel anders bij depressies. Waar ligt de grens? Ik ben bang dat de grens steeds verder verschuift en dat vind ik onwenselijk.

Waarom vind je dat we zelf niet mogen bepalen een einde aan ons leven te maken? Het is toch ons leven? Ben je ook tegen abortus eigenlijk (puur uit interesse)? Ik vind het heel lastig als mensen vanuit geloofsovertuigingen vinden dat anderen dingen ook niet mogen doen. Vind je niet dat JIJ het uit geloofsovertuiging niet zou doen (zelfmoord/abortus), maar dat iemand die niet gelooft daar zijn eigen beslissing over mag maken?

Bij ondraaglijk lijden moet dit ten alle tijde kunnen. Wanneer iemand een zware depressie heeft en er werkelijk alles aan gedaan heeft eruit te komen: verschillende behandelingen, medicijnen, behandelaars, alternatieve circuit in geweest enzovoorts en elke dag is jaren later nog steeds een lijdensweg, dan vind ik dat euthanasie moet kunnen. Ook al is iemand pas 25.

Ja, dat moet kunnen. Dan had mijn vader een waardiger afscheid kunnen hebben van het leven en wij als familie van hem.

Eens met Antibes en Rush.

Ja ik vind dat dat ook moet kunnen. Ze moeten daarbij wel een traject ervoor ingaan. Het moet niet te makkelijk worden.

Bisq schreef:Ik vind zeker dat mensen die écht niet meer willen leven daar zelf een besluit in moeten kunnen hebben. Mijn inziens is het belangrijk dat mensen die het leven niet meer zien zitten begeleid kunnen en mogen worden naar een eventuele dood. Wel vind ik het lastig om te bepalen wanneer dit het geval is, wanneer weet iemand zeker dat hij/zij niet meer wil leven. En wat gebeurt er als familie het niet met bepaalde beslissingen eens is? Kan de arts die de euthanasie heeft toegediend dan aangeklaagd worden? Dát is dan juist weer niet de bedoeling. Ik vind het jammer dat dat het probleem is bij dit soort dilemma's.

+1 Helemaal mee eens!

Over dit vraagstuk heb je ook een hele mooie Spaanse film; Mar Adentro. Gaat alleen over een man die verlamd raakt en het leven niet meer ziet zitten en euthanasie wilt.

Aan de ene kant vind ik van ja dat moet mogelijk zijn, maar aan de andere kant. Mijn opa is het nu ook al jaren beu, hij is 95 en ziet het ook niet meer zitten. Heeft enkele jaren geleden in het ziekenhuis gelegen voor zijn hard en toen toch een pacemaker genomen. Heeft ook gezegd dat mocht er iets gebeuren hij niet meer het ziekenhuis in wil. Ik vind het sneu om hem zo te zien maar als het zo dichtbij is zou ik het er toch wel heeeeel moeilijk mee hebben als hij voor euthanasie kiest (mocht dat mogelijk zijn) Ik vind het voor mij/familie fijner als hij een natuurlijke dood sterft.

Ja!
Een paar jaar geleden heb ik dit van dichtbij meegemaakt en daardoor ben ik er anders over gaan denken. Ik zou iedereen die (ongeneeslijk ziek is) dit op deze manier wil doen zeker steunen.

Ja, ik ben daar zeker een voorstander van. Als iemand niet meer wil leven, moet hij/zij op een humane manier kunnen sterven. Zo'n persoon zou anders voor een trein springen of zichzelf ophangen. Voor alle partijen is zo'n manier van sterven zoveel beter. Die persoon, de vinders, de nabestaanden. Uiteraard vind ik wel dat iemand in elk geval meerderjarig moet zijn, en behandeling geen uitkomst kan bieden.

Ja ik vind ook dat het moet kunnen mits het echt uit overtuiging gebeurt en er veel over gesproken is.

Qua ziektes (ook zware depressies waar op geen enkele manier meer uit te komen is) ben ik dus een ontzettende voorstander van euthanasie.

Een kerngezonde man van 78 vindt ik wel een ander verhaal. Iemand die kerngezond is en uit het leven wilt stappen is in mijn ogen toch ergens niet helemaal 'gezond'. Dat hij zijn vrouw mist en niet wilt gaan lijden dan zijn eerder psychische problemen. Hem op dat moment euthanasie laten plegen nee. Maar bij de eerste verschijnselen van echte ouderdom (incontinentie, niet meer kunnen lopen, jezelf niet meer kunnen verzorgen etc.) vind ik het dan wel weer kunnen.

Punk d, als eerst nog gecondoleerd bij deze.

Ik ben het met je eens mbt het geval van het programma. Mijn vader is maar 2 jr jonger dan die man in het verhaal. Hij is verder goed en ik zou hem voor gek verklaren als hij hier mee zou komen. Ik snap dan ook goed dat die art het niet wilt aangezien dat feitelijk gewoon moord is, je neemt het leven af van iemand die eigenlijk kerngezond is.

Een tijdje geleden was er een programma/docu (weet niet hoe het heet) en daar was een oude dame die dat ook wilde alleen zij was afhankelijk van hulp, kon amper lopen etc etc etc.

Dan vind ik het kunnen en niet zoals nu in het verhaal.

Stel je voor als ik ga zeggen ''ik wil niet meer leven omdat ik dat niet meer wil''. Nou dan kan ik dat ook gaan aanvragen, maar ik weet dan toch wel dat dat niet lukt. Geen enkele arts stemt daar nl mee in. De enige manier is om het zelf te doen en hoe lullig het ook klinkt, dan kan die man dus ook doen alleen is dat wel wat lulliger dan euthanasie.

Waarom wordt er gezegd ''vlak voor dit intieme afscheid trekt het camerateam zich terug'' ? Het is toch geacteerd!

Ik denk dat ze hun vader gewoon vermoord hebben dus zijn de strafbaar! Waarom zeggen ze niet hoe het gegaan is? Het zijn toch acteurs en de echte mensen zijn toch niet bekend.

Of hun vader heeft pillen ingenomen dat kan ook. Iets anders kan ik iig niet bedenken.

Trouwens, het verhaal van vanavond vind ik ook wel heftig. Mirthe die haar dochter verteld dat haar vader, haar echte vader niet is, maar dat haar echte vader de vader van Mirthe is dus de vader van dat meisje is haar vader en haar opa!

Het speelt zich af in Barneveld en daar staat incest helaas om bekend.

wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

Minx schreef:wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

@ CBL, bedankt

Maar iemand die zwaar depressief is gewoon ziek. Dan is hij lichaamlijk nog wel gezond, maar wel gewoon ziek.

Als ik het even zwart wit mag neerzetten vind ik deze situatie anders/

'78 jaar, nergens geen klachten, kan mijzelf goed verzorgen.. maar mis mijn vrouw en ik wil niet gaan lijden..' Dat klinkt in mijn ogen meer als bang of het wordt erger en dan wordt het een depressie. Ik zou als ik die man was eerst eens goed met iemand gaan praten. Want op het moment is er nog vrij weinig 'loos'. (met uitzondering van het missen van een geliefde).

Dan zou in deze situatie iemand ook 40 jaar kunnen zijn en precies hetzelfde kunnen zeggen.

Ik ben heel erg benieuwd hoe het uiteindelijk gebeurd is. Die man zei later in een bericht dat zijn kids geen schuld hadden, dus dan moet hij het wel gedaan hebben dmv pillen in het bijzijn van kids een ander idee kan ik niet bedenken.

Ik ben voor euthanasie bij persoonlijk lijden. Of je dan lichamelijk lijdt of geestelijk dat maakt voor mij geen verschil. Wel vind ik in het geval van euthanasie bij geestelijk lijden dat er wel van alles moet zijn geprobeerd om degene uit zijn/haar depressie o.i.d. te halen. (maar dat lijkt me logisch.)

Guusje schreef:Ik ben voor euthanasie bij persoonlijk lijden. Of je dan lichamelijk lijdt of geestelijk dat maakt voor mij geen verschil. Wel vind ik in het geval van euthanasie bij geestelijk lijden dat er wel van alles moet zijn geprobeerd om degene uit zijn/haar depressie o.i.d. te halen. (maar dat lijkt me logisch.)

Hier ben ik het mee eens. Wanneer iemand bijv, ongeneeslijk ziek is vind ik dat ze best zelf de keuze mogen maken om er een einde aan te maken. Ik zou zelf ook maar niet door en door willen leven terwijl er geen hoop meer is.

Caribbeanlover schreef:Ik ben heel erg benieuwd hoe het uiteindelijk gebeurd is. Die man zij later in een bericht dat zijn kids geen schuld hadden, dus dan moet hij het wel gedaan hebben dmv pillen in het bijzijn van kids een ander idee kan ik niet bedenken.

Daar ben ook benieuwd naar...maar met de meeste pillen is t ook niet gemakkelijk om zo 1,2,3 te overlijden. Ik dacht zelf gelijk aan een injectie met iets...Misschien hebben zij of hijzelf wel een overdosis kalium geinjecteerd, je overlijdt dan aan een hartstilstand en volgens mij komen ze er met onderzoek dan ook niet snel achter dat het een onnatuurlijke dood was.

Antibes schreef:Ja, ik vind dat mensen (na een bepaald traject) op een menselijke manier uit het leven moeten kunnen stappen als ze dat willen. Ik vind dat je zelf de beslissing over je leven zou moeten mogen nemen. En dat als het duidelijk is dat dit een weloverwogen beslissing is, dat men daar dan in begeleid en geholpen moet worden.

Vind ik ook

Minx schreef:wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

Mee eens! Zelf ben ik hier dan ook ontzettend voor. Helaas heb ik van dichtbij meegemaak dat iemand uit het leven stapte, omdat diegene psychisch te veel leed. Diegene heeft het nog op een 'nette' manier gedaan, maar heel vaak gebeurd dat niet (voor trein springen, polsen doorsnijden, ergens vanaf springen etc). Ik vind dat iedereen de kans moet hebben om op een waardige manier het leven te verlaten. Dan is er ook een optie om afscheid te nemen van familie en vrienden.

Punk'd schreef:

Minx schreef:wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

@ CBL, bedankt

Maar iemand die zwaar depressief is gewoon ziek. Dan is hij lichaamlijk nog wel gezond, maar wel gewoon ziek.

Als ik het even zwart wit mag neerzetten vind ik deze situatie anders/

'78 jaar, nergens geen klachten, kan mijzelf goed verzorgen.. maar mis mijn vrouw en ik wil niet gaan lijden..' Dat klinkt in mijn ogen meer als bang of het wordt erger en dan wordt het een depressie. Ik zou als ik die man was eerst eens goed met iemand gaan praten. Want op het moment is er nog vrij weinig 'loos'. (met uitzondering van het missen van een geliefde).

Dan zou in deze situatie iemand ook 40 jaar kunnen zijn en precies hetzelfde kunnen zeggen.

Maar ik zou iemand van bijna 80 niet de hele psychische mallemolen nog in laten gaan. Dat kan jaren duren en is ook geen garantie voor succes en wat dan, als hij 85 is en nog steeds dood wil mag het wel?

Caribbeanlover schreef:

Waarom wordt er gezegd ''vlak voor dit intieme afscheid trekt het camerateam zich terug'' ? Het is toch geacteerd!

Haha, daar verbaasde ik me inderdaad ook over, wat een onzin..

Antibes schreef:

Punk'd schreef:

Minx schreef:wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

@ CBL, bedankt

Maar iemand die zwaar depressief is gewoon ziek. Dan is hij lichaamlijk nog wel gezond, maar wel gewoon ziek.

Als ik het even zwart wit mag neerzetten vind ik deze situatie anders/

'78 jaar, nergens geen klachten, kan mijzelf goed verzorgen.. maar mis mijn vrouw en ik wil niet gaan lijden..' Dat klinkt in mijn ogen meer als bang of het wordt erger en dan wordt het een depressie. Ik zou als ik die man was eerst eens goed met iemand gaan praten. Want op het moment is er nog vrij weinig 'loos'. (met uitzondering van het missen van een geliefde).

Dan zou in deze situatie iemand ook 40 jaar kunnen zijn en precies hetzelfde kunnen zeggen.

Maar ik zou iemand van bijna 80 niet de hele psychische mallemolen nog in laten gaan. Dat kan jaren duren en is ook geen garantie voor succes en wat dan, als hij 85 is en nog steeds dood wil mag het wel?

Maar die man kwam toch helemaal niet depressief over? Of heb ik echt een verkeerd beeld van iemand met een depressie.. Het missen van je vrouw en bang zijn om af te takelen.. Dat vind ik anders dan zelfmoordneigingen door echte psychische stoornissen. Misschien moet ik mijn mond houden hoor, want ik heb de aflevering niet gezien, alleen voorstukjes

Mariposa schreef:

Caribbeanlover schreef:Ik ben heel erg benieuwd hoe het uiteindelijk gebeurd is. Die man zij later in een bericht dat zijn kids geen schuld hadden, dus dan moet hij het wel gedaan hebben dmv pillen in het bijzijn van kids een ander idee kan ik niet bedenken.

Daar ben ook benieuwd naar...maar met de meeste pillen is t ook niet gemakkelijk om zo 1,2,3 te overlijden. Ik dacht zelf gelijk aan een injectie met iets...Misschien hebben zij of hijzelf wel een overdosis kalium geinjecteerd, je overlijdt dan aan een hartstilstand en volgens mij komen ze er met onderzoek dan ook niet snel achter dat het een onnatuurlijke dood was.

Hoe komen ze dan aan die kalium? Stom zeg ze kunnen het toch gewoon zeggen aangezien het acteurs waren en de echte namen niet bekend zijn!

Guusje schreef:Ik ben voor euthanasie bij persoonlijk lijden. Of je dan lichamelijk lijdt of geestelijk dat maakt voor mij geen verschil. Wel vind ik in het geval van euthanasie bij geestelijk lijden dat er wel van alles moet zijn geprobeerd om degene uit zijn/haar depressie o.i.d. te halen. (maar dat lijkt me logisch.)

In dat geval was er amper hulp gezocht toch?!

Peachy schreef:

Minx schreef:wat ik vreemd vind is dat ik hier lees dat als iemand gezond is het niet kan maar bij depressie wel. Dat is vrij tegenstrijdig in mijn ogen. Want iemand die depressief is kan lichamelijk nog helemaal gezond zijn. En is iemand dusdanig missen dat je zelf niet meer wil leven ook niet lijden?

Ik vind het een moeilijke discussie. Zelf ben ik voor euthanasie en vind de regels soms zelfs wat te streng. Maar waar leg je de grens. Dat is wat het zo moeilijk maakt/

Mee eens! Zelf ben ik hier dan ook ontzettend voor. Helaas heb ik van dichtbij meegemaak dat iemand uit het leven stapte, omdat diegene psychisch te veel leed. Diegene heeft het nog op een 'nette' manier gedaan, maar heel vaak gebeurd dat niet (voor trein springen, polsen doorsnijden, ergens vanaf springen etc). Ik vind dat iedereen de kans moet hebben om op een waardige manier het leven te verlaten. Dan is er ook een optie om afscheid te nemen van familie en vrienden.

Wat is voor jou een nette manier dan? Er zal altijd iemand diegene vinden.