Ben jij prestatiegericht naar je kind toe?

Eucalypta schreef:

Rejoy. schreef:Op den duur gaat presteren erbij horen in de maatschappij, maar tot een zekere leeftijd vind ik dat kinderen niet bewust zouden moeten zijn van 'moeten' presteren. Ik denk dat je daarmee al heel vroeg een hoge druk legt op kinderen en dat dit hun sociale ontwikkeling niet altijd ten goede komt.

Dat geloof ik niet zo. Mijn dochter is slimmer dan de meeste kinderen van haar klas. Dat zeg ik niet om op te scheppen, maar dat is gewoon feitelijk waar, ze zat in groep 2 al deels in groep 3 om extra dingen te doen, ze zit nu in groep 3 en leest op het niveau van groep 5/6. En dat heeft ze zelf niet in de gaten, want ze doet wat ze leuk vindt én iedereen doet op school zijn eigen ding, dus het valt niet zo op. Ik geloof echt niet dat ze het merkt, laatst zei ze voor het eerst iets als 'dat kan de rest van groep 3 nog niet', maar dat ís dan ook gewoon zo, daar verbindt ze geen oordeel aan.

vanuit mijn werk in de vrije vestiging als logopedist heb ik andere ervaringen. Daar zag ik wel degelijk dat kinderen die al vanaf het begin extra begeleidt zijn en gepusht zijn, zich heel bewust waren van wat zij niet konden en de rest wel. Dan heb ik het over kinderen tussen groep drie en groep 6 ongeveer.

Eucalypta schreef:Nou eerlijk gezegd, ik heb hoog opgeleid, mijn broertje veel minder. Toch verdient hij denk ik meer en heeft het beter voor elkaar Ik zou niet staan te springen als ze géén diploma halen, maar of ze nu bakker of kapper of leraar of arts worden, dát maakt me dan weer helemaal niet uit. Doen waar je hart ligt, dat vind ik véél belangrijker. En je kunt nog zo slim zijn, maar als jij heel erg gelukkig wordt van je eigen brood bakken en een bakkerij hebben, dan vind ik dat prima. En je kunt nóg zo intelligent zijn, als jij ongelukkig wordt van studeren heb je er geen hol aan en kun je misschien beter muziek gaan maken, hoewel dat geen hol verdient.

Eens.
Mijn man heeft alleen vbo en verdient meer dan vriendinnen die universitair zijn opgeleid. Ik werk behoorlijk onder mijn niveau maar ik vind mijn werk echt leuk en wordt er gelukkig van.
Wat mijn kinderen doen mogen ze dan ook zelf weten als ze er maar gelukkig van worden. Maar niet gaan studeren omdat ze er te lui voor zijn zou ik dan weer niet goed vinden. Ze moeten wel echt doen wat ze leuk vinden en niet iets doen omdat dat makkelijk is.

En waarom is het zo belangrijk dat een kind een HBO of WO opleiding doet? Worden ze daar gelukkigere of betere mensen van?

Voor mezelf wil ik dat wel, ik word gelukkig van ontwikkelen en doorleren. Maar er zijn zóveel mensen die van heel andere dingen gelukkig worden. Dus ik vind het niet zo nodig om mijn norm aan mijn kinderen op te leggen eigenlijk. Die mogen zélf kiezen waar ze gelukkig van worden. Natuurlijk, middelbare school en een vervolgopleiding zijn wel must (gewoon wettelijk ook), maar daar houdt het wel op.

Eucalypta schreef:Dat wordt wel zwaar overschat hoor. Ook vanaf het MBO kun je prima verder studeren en heb je een goede basis. En als je eenmaal een universitaire opleiding hebt is het niet zo makkelijk om als bakker aan het werk te komen Hoger is echt niet altijd beter.

met hoger heb je alleen wel veel meer mogelijkheden. Met je vwo diploma kun je wel naar de bakkersopleiding. Met je vmbo kader kun je geen docent worden. Je kunt bij hoog en laag beweren dat je vanuit het vmbo net zo makkelijk kan studeren als vanuit de havo of vwo, maar dat is gewoon niet zo. Je bent beperkter in je beroepskeuze en als je dan wel verder wilt leren doe je daar langer over en moet je je doel met een omweg bereiken.

Ik vind het nu echt jammer dat mijn ouders me niet meer gestimuleerd hadden om in de eerste klas (en toen was ik dus 13) naar het vwo te gaan. Dan had ik direct mijn WO kunnen doen en was ik nu al universitair geschoold, in plaats van er nu net aan te beginnen.

en waarom zou je je 12 jarige in vredesnaam naar een ander niveau laten gaan als hij wel kan, omdat zijn vriendjes daar zitten? Dat gaat hier niet lukken, vriendjes kun je ook wel in een andere klas maken.

en antwoord op je laatste vraag: persoonlijk hecht ik waarde aan een goed inkomen en een beetje status. Klinkt voor veel mensen misschien raar, maar voor mij geldt dat wel. Nu weet ik wel dat ik mijn kinderen niet moet verplichten om HBO of WO te doen en dat doe ik ook niet. Vanuit eigen ervaringen hoop ik alleen dat ze dat aan doen als ze die mogelijkheid hebben. Als ik alleen zie dat ze het allerliefst kapster zouden worden, zal ik ze niet tegenhouden. Ik zou er wel mijn bedenkingen bij hebben of ze daar gelukkig van worden, als hun niveau een stuk hoger ligt.


@ Tania: kan jouw man net zo groeien als zijn vrienden?

Oh en een puber wordt vaak heel gelukkig van stappen en lol maken, maar daar bereik je vrij weinig mee.

Rejoy, hij kan waarschijnlijk nog wel meer verdienen dan mijn vriendinnen uiteindelijk als hij echt carriere zou willen maken.

Ik ben het helemaal eens met eucalypta en ik denk er totaal anders over dan Rejoy.

Ik hoop net als Rejoy eigenlijk wel dat A. later ook hoger opgeleid zal zijn. Maar ik ben ook wel zo realistisch om me te realiseren dat dit ook heel anders kan uitpakken. Maar eens mens heeft toch zo zijn hoop

Verder zal ik haar niet gaan pushen om een bepaald niveau of een bepaalde opleiding te doen. Wel wil ik haar stimuleren en er in elk geval proberen te zorgen dat ze er niet met de pet naar zal gooien. Ook vind ik het wel belangrijk dat het niveau wat erin zit, er hopelijk ook uitgehaald kan worden, of dat nu VMBO of VWO is.Ook vind ik het wel belangrijk dat ze later gaat studeren, op het niveau en in de richting die bij haar passen.

Ik vind het overigens het allerbelangrijkst dat ze zich fijn voelt. Dus als ze bijvoorbeeld HAVO zou gaan doen en daarna voor een MBO-opleiding wil kiezen omdat ze zich daar het best bij voelt, dan zou ik dat accepteren.

Wat ik trouwens ook wel overdreven kan vinden is de enorme prestatiegerichtheid die tegenwoordig al vroeg in het basisonderwijs begint. Mede hierom kiezen wij voor de Vrije School. Daar worden kleuters niet al direct achter de computer gezet omdat ze er zo snel mogelijk mee om moeten gaan. Als ze dat zelf wil tegen die tijd, mag ze van mijn best computeren, maar ze wordt het niet verplicht. Ze moet wel kind kunnen blijven. Er is niks mis met goed presteren, maar ik vind het beter wanneer dit uit het kind zelf komt, dan wanneer bepaalde dingen al aan jonge kinderen worden opgelegd.

ik kon zelf naar het vwo, maar vond het belangrijker om meer tijd te hebben met vriendinnen. Dus ik ben zelf van 3vwo naar 4 havo doorgegaan. Toen hoefde ik eigenlijk geen huiswerk meer te maken. Hierin speelde mee dat we met de helft van die klas naar 4havo gegaan zijn, en dat vrijwel diezelfde halve klas bij elkaar bleef en vervolgens weer bleef zitten. Ik heb hier nooit spijt van gehad. Het zijn voor mij de 2 mooiste jaren op school geweest. En ook de leraren vonden ons wel de leukste klas die er was. Echt met als motto; een voor allen en allen voor een.
Mijn ouders stonden niet te juichen toen ik naar 4 havo wilde, maar hebben we me wel zelf de keuze gelaten. Ze hebben alles goed met me doorgenomen wat de gevolgen konden zijn. maar ik wist toen totaal niet wat ik wilde doen later. Maar de meeste studies die me enigszins leuk leken waren hbo opleidingen. Dus toch daarvoor gekozen. Mijn ouders hebben wel gezegd, als ik nu zou blijven zitten dat ik dan de kosten van dat schooljaar zelf moest betalen. Dus ik mocht er niet met de pet naar gooien. En ben op nippertje overgegaan.

Uiteindelijk wist ik lang nog niet wat ik wilde doen. uit noodzaak ingeschreven bij hbo communicatie. Totdat ik in de kerstvakantie van mijn eindexamenjaar in een tijdschrift (volgens mij ook echt de yes of viva) een advertentie zag voor visagistenopleiding. Toen gingen er bellen af, dat was het helemaal. Naar de open dag gegaan. En voor mij was het duidelijk, dit wil ik doen. Mijn ouders stonden wederom niet te springen dat ik nar het mbo wilde. Maar toen ik ze de keuze voorgelegd heb hoe ze mij 10 jaar later voor zich zagen waren ze om. Dus ze zijn toen wel gaan zoeken voor een goede opleiding voor me. Uiteindelijk schoonheidsspecialist/kapster/nagelstylist/visagist geworden. Wetende dat het geen vetpot is nooit zal worden waarschijnlijk. Maar wel perfect voor mij. Ideaal om mijn eigen werktijden rondom de kindjes te kunnen bepalen. En nu inderdaad die 10 jaar later....heb ik mijn eigen salon in een pand, en ben er onwijs gelukkig mee! Tussendoor heb ik in loondienst overigens ook trainingen gegeven aan andere specialisten voor een merk. Toen was voor mij de cirkel met communicatie wel rond. Dat was wat ik met die opleiding wilde doen. maar ook zonder die opleiding ben ik daar gekomen. En uiteindelijk was dat lastig met kindjes, maar zie ik mezelf dat over een aantal jaar eventueel ook wel weer doen.

Dus ik hoop dat ik het hetzelfde kan doen met mijn kindjes. Dat ze vooral gelukkig worden. Maar je moet inderdaad wel bewust zijn van je keuzes. Ik weet dat ik niet veel verdien, maar dat is prima. Beter dan bakken met geld verdienen en elke dag met tegenzin naar je werk lijkt me zo.

Ik vind niet dat je minder kind bent als je met de computer om kunt gaan eigenlijk.

Als r alleen om vriendjes naar een lager niveau zou willen zou ik met hem erover praten en het echt niet zomaar goedvinden. Ik weet wat hij kan en nogmaals met de pet ernaar gooien zou ik niet oké vinden, maar komt hij bij mij en zegt ik wil automonteur worden oid dat is echt de baan voor mij wie ben ik dan om daar nee tegen te zeggen.

Susan schreef:Ik vind niet dat je minder kind bent als je met de computer om kunt gaan eigenlijk.

Ik ook niet hoor, maar wat me wel opvalt is dat er op sommige scholen verplicht op de computer gewerkt moet worden, ook al door kleuters. En als een kind daar helemaal geen behoefte aan heeft en liever 'gewoon' speelt, dan is het pech. In zo'n geval vind ik het niet zo'n succes dat ze het al zo vroeg 'moeten'. Gelukkig willen de meeste kindjes het zelf ook wel graag, maar mijn broertje was er bijvoorbeeld eentje die er heel ongelukkig van werd (moet je hem nu eens zien, niet meer achter zijn games weg te slaan, haha).

.

Nee, als ze maar gelukkig zijn. Daarom wil ik ook niet dat de term ADHD in het school dossier komt van mijn oudste.

PapillonRose schreef:

Susan schreef:Ik vind niet dat je minder kind bent als je met de computer om kunt gaan eigenlijk.

Ik ook niet hoor, maar wat me wel opvalt is dat er op sommige scholen verplicht op de computer gewerkt moet worden, ook al door kleuters. En als een kind daar helemaal geen behoefte aan heeft en liever 'gewoon' speelt, dan is het pech. In zo'n geval vind ik het niet zo'n succes dat ze het al zo vroeg 'moeten'. Gelukkig willen de meeste kindjes het zelf ook wel graag, maar mijn broertje was er bijvoorbeeld eentje die er heel ongelukkig van werd (moet je hem nu eens zien, niet meer achter zijn games weg te slaan, haha).

Helaas is dit prestatiegerichte ook grotendeels te danken aan de inspectie. Ik werk op een Jenaplansvhool maar als je zou weten wat een kleuter tegenwoordig moet..en dan houden wij nog veel tegen omdat we een vernieuwingsschool zijn. Kleuters weten ook wel veel meer maar sommige dingen gaan echt te ver.

Ik zou mijn kind stimuleren en altijd bijstaan in wat hij/zij denkt te kunnen.

In groep 8 kreeg ik op het randje vmbo-t advies. Toen ben ik naar een scholengemeenschap gegaan waarbij vwo/havo/vmbo-t tot de 3e bij elkaar in de klas zaten. Ik haalde alleen maar havo cijfers (B cijfers noemde ze dat op mijn school) en had alleen voor Nederlands een vmbo-t cijfer (A cijfer.. Maar wel een A8 is hetzelfde als een B7). Maar de A of B of C werden ervoor gezet om je inzet op een bepaald niveau te benadrukken.

Al met al had ik dus voornamelijk B6/B7 cijfers. Ik ging er vanuit dat ik naar de havo kon met eventueel extra bijles voor wiskunde. Als ik dat zou doen dan zou de havo goed mogelijk zijn. Dat heb ik allemaal gedaan. En toen werd ik gewoon kei hard neergehaald door mijn mentor/Nederlands leraar. Hij vond dat het vmbo-t toch beter zou zijn en mijn ouders hebben naar zijn advies geluisterd. Ik ben daar echt nog steeds pissig om.

Vanaf dat moment heb ik altijd gezegt dat ik mijn kinderen blijf steunen qua schoolprestaties. En helemaal als de beslissing negatief beinvloed wordt door docenten terwijl cijfers iets anders aangeven. Uiteindelijk heb ik de Havo gedaan (geslaagd met prima cijfers, geen onvoldoendes) maar dat heeft mij wel een extra jaar gekost en ik ben daar flink wat vriendschappen mee verloren.

Ik zou willen vertrouwen op wat mijn kind denkt te kunnen presteren.

Mijn dochtertje is nog lang niet zover dat ik daar al bewust mee bezig ben met opleiding ed. Ik zal haar stimuleren haar eigen weg te vinden, maar hoop wel dat ik haar genoeg bagage meegeef om een verstandig persoontje te worden.

Toen ik de topictitel las, dacht ik eigenlijk aan kleinere kinderen. Ouders die graag dingen voor hun kind willen, bv maar lopen te stimuleren om zindelijk te worden ed. Daar begint het prestatiegerichte volgens mij bv al mee. (maar komt misschien omdat ik daar in mijn hoofd de laatste dagen zo mee bezig ben)
Ik verbaas me er soms over hoe erg mensen daar al op gebrand zijn bij hele jonge kinderen, die er in mijn ogen blijkbaar nog niet aan toe zijn (zie dit heel erg bij vrienden van ons). Ik ben totaal niet zo, kinderen geven zelf wel aan wanneer ze eraan toe zijn en ik zie het wel als mijn taak daarbij aan te sluiten. Onze dochter wil bv al weken op de wc zitten, maar er komt niets. Ik heb daar een tijdje mee in het rond gelopen, ik wil haar niet elk uur op de pot zetten, ik wil haar niet klokzindelijk maken en haar in mijn ogen een kunstje leren om alles daar beneden te ontspannen omdat ze dan een sticker krijgt ofzo... Gister dus gewoon in haar blote billen laten lopen, pot midden in de kamer en gewoon kijken of ze zich ervan bewust is.

Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik misschien wel gewoon makkelijk praten heb. L is vlug met alles (behalve motoriek, maar ach, zo erg is het niet dat ze beetje clumsy is, is haar moeder ook ), is veel te slim voor haar leeftijd en eigenlijk krijg ik juist de neiging heel veel af te remmen...

Ik bedoelde het idd heel breed, zowel jongere als de oudere kindjes.

Natuurlijk heb ik R altijd gestimuleerd maar weet ook dat het niets uithaalt wanneer een kind er niet aan toe is. Ik sta er soms ook van te kijken hoe sommige ouders daar al op gebrand zijn terwijl hun kindje nog erg klein is. Ik ben daar nuchter in..het komt allemaal wel op zijn eigen tempo.

Daarom doet het me ook niets wanneer ze zeggen op het cb dat R zo ontzettend voorloopt, ik vind het fijn dat hij zich goed ontwikkelt natuurlijk maar dat heeft niets met andere peuters te maken. De ene doet dit sneller, de andere dat maar dat wil niets zeggen over bijv. hoe een kind zich blijft ontwikkelen.