Ben jij prestatiegericht naar je kind toe?

Vind jij het belangrijk dat je kind goed presteert in het leven, of vind je het belangrijk dat het gewoon een leuk sociaal persoon wordt dat zich op die manier ook wel redt?

En in hoeverre uit je zoiets naar je kind?

Ik vind het allerbelangrijkste, zowel in de klas als thuis, dat een kind zich fijn voelt en zelfvertrouwen etc heeft. Een kind dat zich goed voelt leert vanzelf dingen bij. Ik vind het ook niet belangrijk dat R later VWO gaat doen of wat dan ook, als hij zich er maar voor inzet en het zelf leuk vindt. Er met de pet naar gooien vind ik een ander verhaal maar hij hoeft van mij niet een hoge opleiding te doen als hij daar ongelukkig van wordt.

Hoe staan jullie daarin? En staat je partner daar hetzelfde in?

Ik heb dan wel geen kinderen maar bijv voor mijn neefjes en nichtjes hoop ik dat ze het beste uit zichzelf willen en kunnen halen. Een omgeving waarin ze gestomuleerd worden om zichzelf te ontwikkelen. Een vwo diploma zegt nog niets als je vervolgens geen studie afrond door te slonsen. En vakmensen zijn ook nodig.

Ik zal ze wel stimuleren om te presteren, maar dan wel op hun eigen niveau en geen dingen boven hun niveau verwachten zoals ze naar de havo sturen terwijl de mavo al pittig genoeg is voor ze of ze in een studierichting pushen die ze helemaal niet willen, maar wel goed betaald bijv. Ik vind het vooral belangrijk dat ze hetgeen kunnen doen, wat ze willen doen en waar zij gelukkig mee zijn.

Ik ben vrij verwachtingsloos van mijn kinderen wat dat betreft. Ja, ik wil dat ze een diploma halen en dat ze hun zwemdiploma halen, en verder mogen ze het eigenlijk zelf weten. Mijn dochter is heel slim, ze zit in groep 3 nu, en ze leest op het niveau van groep 5/6 in de klas, daar maak ik me eerder zorgen om dan dat ik het leuk vindt (ja, ik ben ook wel trots natuurlijk, ze heeft het zichzelf geleerd), want ik merk dat ze gefrustreerd raakt van dingen die haar níet zo makkelijk afgaan en dat vind ik jammer. Het zou zo fijn zijn als ze de lol en het plezier wat ze had in het leren lezen vasthoudt in alle andere dingen die ze moet leren.

En niveau of wat ze gaan doen maakt me niet uit. Ik zou het erg vinden als ze helemaal geen diploma halen. Maar of dat nu een MBO of een HBO of een universitair diploma is maakt me niet uit. Ik ben de enige in mijn familie met HBO, maar de rest is ook allemaal goed terechtgekomen en gelukkig en dat vind ik het allerbelangrijkste. Ik zou het wel fijn vinden als ze leuke, sociale, open mensen worden die de wereld een beetje met vertrouwen tegemoet treden en gelukkig zijn. Dát vind ik veel belangrijker dan of ze dokter worden ofzo. Echt niet boeiend vind ik dat.

Natuurlijk vinden wij het belangrijk dat ze goed presteren in het leven, maar of ze nu putjes-schepsters of advocaten willen willen worden, moeten ze natuurlijk zelf weten en er dan ook echt voor gaan. Maar wij vinden ook het belangrijk dat ze het leuk hebben oa op school etc.

Ik deed vroeger bijv de havo en vond het toch wel fijn dat ondanks hoe ik mijn best deed en niet mee kwam, ik samen met mijn ouders heb besloten toen der tijd een stapje terug te doen, ik hoop dat mijn kinderen ook dat later zo zullen doen. Ik zal ze overal in steunen en helpen waar nodig.

Wij staan hier niet hetzelfde in, mijn vriend is hindoestaans en bij hun draait het om prestaties. Ik ben opgevoed met je moet doen wat je leuk vind en dat doe ik nu ook. Mijn vriend vind een hoge opleiding belangrijker.

Ik ben niet prestatiegericht. Een kind moet lekker in zijn vel zitten en zelfvertrouwen hebben. Een kind mag zijn eigen interesses ontwikkelen, of hij nu vuilnisman of arts wil worden dat zal mij een worst wezen. Als hij maar gelukkig is. (Betekent niet dat ik hem nooit zou stimuleren om iets te bereiken...als hij geen flikker zou uitvoeren). Maargoed dat is nog lang niet aan de orde, tegen de tijd dat het wel zou spelen denk ik er misschien weer heel anders over

ik zou het niet snel hardop zeggen, maar ik hoop wel dat mijn kinderen hoog opgeleid zullen zijn. Ik zie ze liever manager, arts, docent of advocaat worden dan schoonmaakster of een ander ongeschoold of laaggeschoold beroep.

neemt niet weg dat ik ze niet zal pushen om iets te gaan doen wat ze niet kunnen of echt niet willen, maar ze zijn bij mij niet aan het goede adres om te gaan lopen lantefanteren en er met de pet naar te gooien. Een goede basis vind ik heel erg belangrijk en ik vraag van ze om te presteren op hun niveau.

Ik denk dat mijn man onze zoon veel zal pushen in de opvoeding om hoger opgeleid te worden. Het sociale aspect is daarbij natuurlijk ook belangrijk, maar leren staat voorop. mIjn man is erg prestatiegericht.

Ik wil graag dat mijn kinderen gelukkig zijn. En hoe ze dat doen vind ik niet zo belangrijk. Of ze nou dokter of bouwvakker willen worden maakt me niks uit. Als ze willen studeren zal ik ze daar in steunen maar als ze na hun middelbare school willen gaan werken ook.
Mijn man heeft dezelfde mening hierover.

Ik wil graag dat mijn kinderen later gaan studeren, op welk niveau dat zal zijn maakt me niet uit, als ze maar iets gaan doen wat ze leuk vinden. Daar zal ik ze wel in stimuleren. Mijn man denkt hier hetzelfde over.
Verder vind ik het het belangrijkst dat ze lekker in hun vel zitten.

Rejoy; uiteraard hoop ik ook dat R toch wel meer kan bereiken dan idd de beroepen die je noemt maar het allerbelangrijkste is dat hij gelukkig is idd. Ik zal hem ook wel stimuleren maar niet boven zijn kunnen zeg maar. Als ik merk dat hij er met de pet naar gooit vind ik het iets anders dan wanneer hij het echt gewoon niet aan zou kunnen.

Printje schreef:Rejoy; uiteraard hoop ik ook dat R toch wel meer kan bereiken dan idd de beroepen die je noemt maar het allerbelangrijkste is dat hij gelukkig is idd. Ik zal hem ook wel stimuleren maar niet boven zijn kunnen zeg maar. Als ik merk dat hij er met de pet naar gooit vind ik het iets anders dan wanneer hij het echt gewoon niet aan zou kunnen.

en als hij nou graag een niveau lager zou willen leren op de middelbare school dan geadviseerd, omdat al zijn vriendjes daar naartoe zouden gaan, zou jij dat oké vinden?

Ik zou het heel lastig vinden als Luuk besluit dat school alleen maar lang leve de lol is, en verder niets uit voert, en vervolgens een vervolgopleiding kiest omdat die lekker makkelijk is en verder niet denkt aan zijn toekomst. Dit is ongeveer hoe mijn vriend het heeft gedaan, alleen een MBO opleiding gevolgd omdat zijn baantje destijds dat betaalde (detailhandel) en nu zit hij met de gebakken peren. Met de opleiding die hij heeft kan hij niet werken in de branche die hij leuk vind en uitdaging in vindt. Ik zie nu hoe frustrerend het is voor mijn vriend, en zo dus Luuk daar echt wel voor proberen te behoeden.
Ik zou hem ook niet pushen om hoog-hoger-hoogst te gaan doen, maar ik zou hem wel proberen te stimuleren om het beste uit zichzelf te halen.

Ik sta er hetzelfede in als Rejoy. Ik zal het nooit hardop tegen ze zeggen of laten merken natuurlijk. Stimuleren kan ook op een impliciete manier.

Misschien komt het ook omdat ik heus wel inzie dat onze kinderen intelligent zijn; dat zorgt ervoor dat je bepaalde verwachtingen hebt. Misschien als we dat idee niet zouden hebben, zouden we minder hoge verwachtingen van ze hebben.

Ik zou onze kinderen niet pushen om hoog-hoger-hoogst te gaan doen, maar ik zou bij hun wel proberen te stimuleren om het beste uit zichzelf te halen. Zodat ze later ook een leuke toekomst hebben en geen baantje onder hun nivo of uitkering omdat ze hun school niet hebben afgemaakt.

Rejoy. schreef:

Printje schreef:Rejoy; uiteraard hoop ik ook dat R toch wel meer kan bereiken dan idd de beroepen die je noemt maar het allerbelangrijkste is dat hij gelukkig is idd. Ik zal hem ook wel stimuleren maar niet boven zijn kunnen zeg maar. Als ik merk dat hij er met de pet naar gooit vind ik het iets anders dan wanneer hij het echt gewoon niet aan zou kunnen.

en als hij nou graag een niveau lager zou willen leren op de middelbare school dan geadviseerd, omdat al zijn vriendjes daar naartoe zouden gaan, zou jij dat oké vinden?

Dit zou ik niet oke vinden, ik wil wel dat mijn kinderen het niveau gaan doen dat wordt geadviseerd/dat ze aan kunnen en niet lager.

Minneke schreef:Ik sta er hetzelfede in als Rejoy. Ik zal het nooit hardop tegen ze zeggen of laten merken natuurlijk. Stimuleren kan ook op een impliciete manier.

Misschien komt het ook omdat ik heus wel inzie dat onze kinderen intelligent zijn; dat zorgt ervoor dat je bepaalde verwachtingen hebt. Misschien als we dat idee niet zouden hebben, zouden we minder hoge verwachtingen van ze hebben.

Dat inderdaad, plus dat we nu zelf ervaren hoe prettig het is om hoog opgeleid te zijn en, in het geval van mijn man, door hard werken een goedlopend bedrijf te hebben. Ik heb ook mee gemaakt hoe het is om weinig geld te hebben en jaren elk dubbeltje om te moeten draaien. Nu hebben we het ruimer en dat zal alleen maar ruimer worden (tenzij het kabinet nog meer idiote dingen gaat verzinnen ) Dat gun ik mijn kinderen ook. Wanneer ze naar de middelbare school gaan zijn de meeste pubers niet echt bezig met 'later' en daarom zal ik ze echt achter hun broek aanzitten om te presteren. Daar zullen ze later alleen maar profijt van hebben.

Ik vind alleen wel dat er al heel jong heel veel van kinderen wordt gevraagd. Dat vind ik dus níet nodig. Ik heb liever dat mijn kind een paar jaar langer spelenderwijs kunnen leren en zich sociaal ontwikkelen en minder prestatie verwacht wordt, dan dat ze later kunnen doen en laten wat ze willen.

Ik ben trots op Y als ze iets slims doet of zegt, iets heel goed kan of ergens vlot mee is, maar ik ben nog trotser op haar sociale vaardigheden. Ik ben heel blij dat ze zo makkelijk overal op afstapt, zo goed vriendjes kan maken, dat ze geliefd is en tegelijk ook assertief. Daar kan ik zelf nog wat van leren. Ik denk ook dat die vaardigheden heel belangrijk zijn in het leven.

Bij E heb ik vooral dat ik zo dolgraag zou willen dat wat erin zit, er meer uitkomt, ook op school. Door wat ik hem zie doen weet ik dat hij veel in zijn mars heeft, maar hij kiest wat hij zichzelf wil leren en laat dat zien op door hem gekozen, soms onverwachte momenten en niet op de momenten waarop er iets van hem wordt verwacht, hij heeft ook geen enkele behoefte om ook maar iets te bewijzen naar de buitenwereld. Dat maakt het vaak zo lastig. Maar ik stimuleer hem wel heel erg in de dingen waarvan ik zie dat hij er aanleg voor heeft.

Rejoy. schreef:

Dat inderdaad, plus dat we nu zelf ervaren hoe prettig het is om hoog opgeleid te zijn en, in het geval van mijn man, door hard werken een goedlopend bedrijf te hebben. Ik heb ook mee gemaakt hoe het is om weinig geld te hebben en jaren elk dubbeltje om te moeten draaien. Nu hebben we het ruimer en dat zal alleen maar ruimer worden (tenzij het kabinet nog meer idiote dingen gaat verzinnen ) Dat gun ik mijn kinderen ook. Wanneer ze naar de middelbare school gaan zijn de meeste pubers niet echt bezig met 'later' en daarom zal ik ze echt achter hun broek aanzitten om te presteren. Daar zullen ze later alleen maar profijt van hebben.

Ik vind alleen wel dat er al heel jong heel veel van kinderen wordt gevraagd. Dat vind ik dus níet nodig. Ik heb liever dat mijn kind een paar jaar langer spelenderwijs kunnen leren en zich sociaal ontwikkelen en minder prestatie verwacht wordt, dan dat ze later kunnen doen en laten wat ze willen.

Dat vind ik een lastige, want wat is jong? Ik heb om 12 uur een gesprek op de basisschool van mijn dochter op verzoek van haar juf. Fenne gaat sinds september naar school en laat zien dat ze ontzettend leergierig is en zichzelf snel dingen eigen maakt. Haar juf wil in overleg met ons bekijken hoe we haar zo goed mogelijk kunnen prikkelen om te voorkomen dat ze zich gaat vervelen (ze doet sowieso al veel groep 2 werkjes). Ik vind dat erg goed. Ik had het daar gisteren over met mijn moeder en die gaf aan dat ze voor dezelfde vraag gestaan hebben toen ik zo jong was en dat ze destijds hebben besloten er niet speciaal iets mee te doen. Ze vroeg me hoe ik dat zag. En eerlijk gezegd vink ik dat doodzonde achteraf. Want door die weinige uitdaging ben ik echt een verschrikkelijk lui wezen geworden en dat heeft echt tot problemen geleid (geen WO studie afgerond omdat ik geen idee had hoe ik hard moest werken bijvoorbeeld). Pas nu, in mijn huidige baan merk ik eindelijk dat ik minder lui begin te worden.

Ik hoop dat Fenne door die extra prikkels op een positieve manier gestimuleerd wordt, al is ze nog zo jong.

Ja, wat is jong inderdaad... Kijk, als een kind interesses laat zien en het echt leuk vindt om te werken snap ik dat je tot zo'n keuze kan komen. Ik vind het alleen wel heel belangrijk dat een kind ook echt kind kan zijn, kan spelen, kan donderjagen en niet strak in het stramien hoeft te lopen op de peuterschool. Aan de ene kant vind ik het positief om de prestaties van jonge kinderen al vroeg te volgen, maar aan de andere kant zorgt dat bij een groep kinderen ook voor veel druk. Kinderen hebben echt wel in de gaten of ze een zonnetje, maantje of sterretje zijn (met bijbehorend niveau) en kinderen hebben echt wel in de gaten als ze een (belangrijke cito-)toets maken. Zeker in de kleuterleeftijd en de onderbouwleeftijd heb ik daar mijn bedenkingen bij. Op den duur gaat presteren erbij horen in de maatschappij, maar tot een zekere leeftijd vind ik dat kinderen niet bewust zouden moeten zijn van 'moeten' presteren. Ik denk dat je daarmee al heel vroeg een hoge druk legt op kinderen en dat dit hun sociale ontwikkeling niet altijd ten goede komt.

Nou eerlijk gezegd, ik heb hoog opgeleid, mijn broertje veel minder. Toch verdient hij denk ik meer en heeft het beter voor elkaar Ik zou niet staan te springen als ze géén diploma halen, maar of ze nu bakker of kapper of leraar of arts worden, dát maakt me dan weer helemaal niet uit. Doen waar je hart ligt, dat vind ik véél belangrijker. En je kunt nog zo slim zijn, maar als jij heel erg gelukkig wordt van je eigen brood bakken en een bakkerij hebben, dan vind ik dat prima. En je kunt nóg zo intelligent zijn, als jij ongelukkig wordt van studeren heb je er geen hol aan en kun je misschien beter muziek gaan maken, hoewel dat geen hol verdient.

Rejoy. schreef:Op den duur gaat presteren erbij horen in de maatschappij, maar tot een zekere leeftijd vind ik dat kinderen niet bewust zouden moeten zijn van 'moeten' presteren. Ik denk dat je daarmee al heel vroeg een hoge druk legt op kinderen en dat dit hun sociale ontwikkeling niet altijd ten goede komt.

Dat geloof ik niet zo. Mijn dochter is slimmer dan de meeste kinderen van haar klas. Dat zeg ik niet om op te scheppen, maar dat is gewoon feitelijk waar, ze zat in groep 2 al deels in groep 3 om extra dingen te doen, ze zit nu in groep 3 en leest op het niveau van groep 5/6. En dat heeft ze zelf niet in de gaten, want ze doet wat ze leuk vindt én iedereen doet op school zijn eigen ding, dus het valt niet zo op. Ik geloof echt niet dat ze het merkt, laatst zei ze voor het eerst iets als 'dat kan de rest van groep 3 nog niet', maar dat ís dan ook gewoon zo, daar verbindt ze geen oordeel aan.

Eucalypta schreef:Nou eerlijk gezegd, ik heb hoog opgeleid, mijn broertje veel minder. Toch verdient hij denk ik meer en heeft het beter voor elkaar Ik zou niet staan te springen als ze géén diploma halen, maar of ze nu bakker of kapper of leraar of arts worden, dát maakt me dan weer helemaal niet uit. Doen waar je hart ligt, dat vind ik véél belangrijker. En je kunt nog zo slim zijn, maar als jij heel erg gelukkig wordt van je eigen brood bakken en een bakkerij hebben, dan vind ik dat prima. En je kunt nóg zo intelligent zijn, als jij ongelukkig wordt van studeren heb je er geen hol aan en kun je misschien beter muziek gaan maken, hoewel dat geen hol verdient.

ik vind een goede basis vooral heel belangrijk. Als mijn dochters havo of vwo kunnen, dan wil ik ook dat ze dat doen. Als ze daarna dromen van een bakkersopleiding, zouden ze dat mogen doen, al had ik liever een HBO of WO studie gezien. Ze hebben dan in ieder geval hun havo of vwo papiertje. Mochten ze dan later nog iets anders willen hebben ze die basis in ieder geval en is het makkelijker om vanuit daar weer verder te gaan.

Dat wordt wel zwaar overschat hoor. Ook vanaf het MBO kun je prima verder studeren en heb je een goede basis. En als je eenmaal een universitaire opleiding hebt is het niet zo makkelijk om als bakker aan het werk te komen Hoger is echt niet altijd beter.