Genieten tijdens zwangerschap....wat is dat

wat was / is voor jullie nu echt genieten tijdens zwangerschap?

Het idee dat je zwanger bent? Mooie zwangere buik? Het getrappel van de kleine voelen? Het gevoel hebben dat het nog heel lang mag duren?

Ik had gehoopt dat ik deze zwangerschap meer zou genieten, maar eigenlijk ben ik volgens mij gewoon veel te nuchter...
Ik vind het heel mooi om 's avonds in bed te liggen en mijn buik heen en weer zien bewegen...en al dat getrappel> Ik ben trots op mn buik en kleed me ook bewust zo dat ie te zien is. Maar genieten...vind het zo'n gek woord. Ben dolblij en kijk heel erg uit naar ons gezinnetje straks, maar het is niet zo dat ik hele dagen met een big smile rondloop van joehoe ik ben zwanger. Is dat dan misschien de uitting van het genieten? Die grote glimlach?

herkenbaar!
Soms denk ik wel eens, nou hou nu maar op met je getrappel, nu is mama er zat van. Ook kan ik echt niet wachten tot het januari is, liever vandaag dan morgen nog.
zelfs de babykamer en alles wat baby gerelateerd is vind ik lang niet zo boeiend als toen bij D.
Wel kan ik er enorm naar uit zien om van mijn gezin en baby kan gaan genieten als hij is geboren.
ik heb ook niet het gevoel dat ik nu niet zo stralend zwanger ben als bij D.

'tis denk ik ook dat ik er makkelijker overdacht, ik dacht echt van nou, dat doen we er eventjes bij maar heb veel meer kwaaltjes ect. Valt allemaal een beetje tegen nu... eigenlijk.

ik kijk ook vooral uit naar wat jij zegt...dat gezinnetje na de bevalling.
Ik hoop stiekem zooooooooo dat ik voor de kerst beval. Lekker met zn vieren kerst vieren.

Vind je het niet jammer, dat het allemaal zo 'gewoon' lijkt?

Voor mij is het genieten idd het getrappel in mijn buik en het heen en weer gaan voor mijn buik.
Denk ook wel dat ik dit straks enorm ga missen.

Maar.....soms vind ik het ook wel eens irritant. Als ik wil gaan slapen bijvoorbeeld en ons kindje krijgt dan net de hik.

Verder moet ik eerlijk bekennen dat ik de zwangerschap nu wel een beetje zat begin te worden .

Dat weet ik ook pas sinds afgelopen zwangerschap. Daar heb ik echt van genoten. Zó onvoorstelbaar trots op de groeiende buik en de baby erin, je zo mooi voelen met de dikke buik, uitkijken naar de bevalling, maar ondertussen nog wel 3 maanden zwanger willen zijn. Niet van je buik af kunnen blijven en heel gelukkig worden van alle bewegingen die je voelt. Zo voelde de laatste zwangerschap voor mij.

klinkt voor jou idd als genieten Rejoy!

Wat ik trouwens wel een heel raar idee vind als ik er zo bij na denk is dat het zo appart is wat er uit zo'n zaadje en eitje komt. Ik bedoel, eerst voelde ik helemaal niks in mijn buik en nu voel ik gewoon dat mijn hele buik gevuld is en dat vind ik een heel bijzonder idee.
Dat het echt iets is van mij en mijn man samen .

dat is het ook LDJ, heel bijzonder wanneer je erover nadenkt!

Ik ben zo benieuwd hoe deze baby eruit gaat zien. Stel het is een jongen...dan denk ik....vriend + ik = klaarblijkelijk onze zoon L.
Dan moet deze zoon er toch net zo uit zien...

Flower_L schreef:ik kijk ook vooral uit naar wat jij zegt...dat gezinnetje na de bevalling.
Ik hoop stiekem zooooooooo dat ik voor de kerst beval. Lekker met zn vieren kerst vieren.

Vind je het niet jammer, dat het allemaal zo 'gewoon' lijkt?

Ik vind het juist niet gewoon. Bij D. vond ik het gewoon, heb 9 maand op de roze wolk gezeten, ik zocht alles uit, las babybladen ect tot ik er bij neer viel, struinde MP af op jacht naar de mooiste en leukste dingen voor mijn kindje. En nu... Ik heb gister de baby kamer gesaust en nu twijfelen we nog over welke kleur en of we behangen of verven terwijl bij D. alles al klaar was met zn 28 week!

Ik baal er zelf van dat ik nu niet zo geniet als bij D. Voel me schuldig tegen over mijn baby.
Goed, komt vast ook deels dat ik niet lekker in mijn vel zit deze zwangerschap denk ik, maar ik hoop maar dat het snel januari is.
"gelukkig" heb ik nu wel veel om naar uit te kijken, over 1,5 week is D. jarig, daarna sinterklaas, mijn man jarig, kerst, oud en nieuw en dan is het al januari! Ook al denk ik dat de baby pas eind januari komt maar het idee dat het dan al januari is, heerlijk!

Ik vond genieten (in de zwangerschap van J.) echt zitten in de kleine momentjes. Als ik met mijn handen op mijn buik lag en een reactie kreeg, tijdens de echo's, op momenten dat ik merkte dat ze echt aanwezig was, maar soms ook gewoon als ik door de stad liep zwanger te zijn.

Ik geniet wel van t schoppen, splletjes in orde maken en eover praten met mn man of familie.ook ben ij wel "trots" als mensen me aanspreken over mn buik of belangstellend zijn.ook t idee van zwanger zijn vind ik bij zonder!

Maar ben de eerste 16 weken ziek/misselijk geweest en daarna veel bekkenpijn dus fysiek gezien geniet ik niet bepaald. Ben ook aan t aftellen,verheug me op strajs!

Genieten doe ik alleen tussen de 20 en 35 weken. De eerste tijd alleen maar niet fit, geen buik, geen trappelende baby. En na de 35 weken heb ik het wel weer gezien.

Ik vond het heel bijzonder om 39 weken lang altijd met zn tweetjes te zijn. Ik kon ook echt genieten van het trappelen en ik ook trots als mensen me aanspraken. Vond het verlof voor de bevalling heeeeerlijk. Heb het dus wel echt als een bijzondere ervaring beleeft. Kan niet wachten tot ik het weer mag mee maken.

Het meest genieten was als ik niet ziek was of boven de pot hing (ben tot 40 weken echt heel ziek geweest). Daarnaast genieten bij de echo en vooral de geslachtsbepalingecho. Ook vond ik het heerlijk om met mn handen op mn buik te zitten, lekker op de bank en dan het getrappel.

Bij de 2e zwangerschap heb ik meer genoten van het getrappel in mijn buik en mijn groeiende buik. Maar de rest er omheen, de cholestase, 24uur ter observatie in het ziekenhuis, zware blaasontstekingen en weeen, + wekelijks 2x soms 3x in de week naar het ziekenhuis, wat een hel! Nee, ben er klaar mee, zwanger zijn is niet voor mij weggelegd.

bolus26 schreef:Ik geniet wel van t schoppen, splletjes in orde maken en eover praten met mn man of familie.ook ben ij wel "trots" als mensen me aanspreken over mn buik of belangstellend zijn.ook t idee van zwanger zijn vind ik bij zonder!

Maar ben de eerste 16 weken ziek/misselijk geweest en daarna veel bekkenpijn dus fysiek gezien geniet ik niet bepaald. Ben ook aan t aftellen,verheug me op strajs!

Dit had ik geschreven kunnen hebben. Ik vind het super dat we, na lang wachten, een kindje mogen krijgen, maar lichamelijk gezien heb ik er nog niet van kunnen genieten. Ik ben tot week 18 kotsmisselijk, beroerd en moe geweest. Toen dat een beetje wegtrok kwamen de hoge bloeddruk (dus medicijnen slikken 3 keer per dag) maagzuurklachten en weer lichte misselijkheidsklachten. Op dit moment heb ik daarnaast ook nog bekkeninstabiliteit. Vooral lichamelijk heel erg balen dus.

De schopjes, echo's en voorbereidingen vind ik wel heel leuk en hier kan ik ook echt ontzettend van genieten. Maar verheug me ook op het moment dat ons kindje bij ons is. Als je dit zegt tegen mensen hoor je vooral: 'maar je moet nu ook wel genieten hoor', voel me dan weleens schuldig dat ik voor mijn gevoel (door alle lichamelijke gebreken) toch niet echt optimaal kan genieten van mijn zwangerschap, terwijl ik dondersgoed weet wat een voorrecht het is om zwanger te mogen zijn...

Ik geniet er echt wel van, ben tot een week of 10/12 heel misselijk geweest en zooo moe. Daarna voelde ik me super. Nu begint de moeheid weer en alles gaat wat moeizamer, maar dan nog geniet ik er heel erg van. Ik vind het zo bijzonder