Hoe 'makkelijk' zeg je een feestje af?

Ik vind het moeilijk om een echt passende titel te vinden... maar goed ik ben iemand die zich vaak in allerlei bochten wringt om toch even bij een feestje langs te gaan. Ik hecht er zelf ook veel waarde aan als mensen naar mijn feest komen, dus ik doe ook moeite voor anderen. Ik baal ook altijd heel erg als ik meerdere dingen op een avond heb die niet te combineren zijn en ik moet kiezen welke ik belangrijker vind ofzo. Ik voel me dan altijd schuldig naar degene die het feestje geeft. Beetje overdreven natuurlijk om me zoiets heel erg aan te trekken... maar ja hoe gaan jullie daarmee om?

Vrij makkelijk. Ik zie een uitnodiging niet als een verplichting, dus als ik niet kan of wil om wat voor reden dan ook, zeg ik netjes af. Maar als het even kan, ga ik wel. Ik wring me niet zoals jij in allerlei bochten om overal bij te kunnen zijn, dat vind ik zo zonde van mijn energie.

Ik vind het ook belangrijk om naar iets te gaan als ik uitgenodigd ben (en naast dat ik het belangrijk vind vind ik het ook gewoon leuk). Baal ook als ik dubbele dingen gepland heb en moet gaan kiezen, en probeer ook waar mogelijk dan te combineren.
Ik vind het zelf ook heel vervelend als je veel mensen uitnodigt ergens voor en de helft komt niet. Ik gaf laatst een groot feest samen met mijn vriend in een zaaltje voor ons afstuderen en onze verjaardag, en best een goede vriendin smste een uurtje voor de tijd dat ze toch maar niet kwam 'omdat ze moe was'. Dat vond ik echt niet leuk.

Als ik al plannen heb, vind ik het niet moeilijk om af te zeggen. Wie het eerst komt, het eerst maalt
Als ik nog geen plannen heb, zeg ik eigenlijk nooit nee. Maar nou moet ik ook eerlijk zeggen dat wij niet bepaald elke week een feestje hebben of zo.

Ik heb hetzelfde als jij hebt denk ik! Ik vind het ook belangrijk om toch nog te proberen om eventjes langs te gaan. Ik zou het zelf ook leuk vinden als mensen moeite doen voor mijn feestje. Al merk ik helaas dat veel mensen daar toch anders over denken!

Dat ligt aan de persoon, de datum & de plek van het feest. Als ik kan komen, dan kom ik. Als het te ver weg is, ik moeilijk vrij kan krijgen of het me totaal niet uitkomt dan, dan ga ik niet. Ik heb me wel eens in een bocht gewrongen om te gaan, en achteraf had ik spijt als haren op mijn hoofd, en kon ik er ook totaal niet van genieten, dus dat doe ik niet meer.

Toevallig afgelopen periode 2 uitnodigingen gehad van hele lieve vriendinnen, maar beide feesten waren ruim 2.5 uur rijden hier vandaan, in de avond. Dat is dus geen optie voor mij, helaas. Gelukkig begrijpen ze dat wel En ik vind het enorm jammer, dat wel.

Arwyn schreef:Als ik al plannen heb, vind ik het niet moeilijk om af te zeggen. Wie het eerst komt, het eerst maalt
Als ik nog geen plannen heb, zeg ik eigenlijk nooit nee. Maar nou moet ik ook eerlijk zeggen dat wij niet bepaald elke week een feestje hebben of zo.

Ja dat principe probeer ik ook te hanteren wij hebben ook zeker niet elke week een feestje, maar we hebben een aantal periodes waarin veel mensen vlak na elkaar jarig zijn.

Ik probeer altijd te gaan, en alles te combineren al zijn het 3 verjaardagen op een dag. Ik baal er zelf ook van als mensen afbellen. Als ik iets plan, bel ik eerst iedereen op om te vragen of ze kunnen komen, en anders zoek ik een andere datum. Het is altijd een heel gedoe omdat er veel feestjes zijn.

2 jaar geleden hebben diversen mensen me behoorlijk laten zitten op mijn verjaardag, en dat vond ik toen echt niet leuk.
Had voor 16 man eten en drinken in huis gehaald en meer dan de helft kwam heel laat of niet. Kreeg echt de een na de ander aan de telefoon. We gingen daarna nog wel naar een feest waar kaartjes voor gekocht waren en daar was iedereen wel.
(smoesjes waren: ''ik ben uiteten en het loopt zomaar 3 uur uit'' Ik ben moe dus ik ga nog even slapen''. ''We waren in slaap gevallen dus we zijn later'', ''we moeten nog eten'', blabla. vond dat geen leuke acties)

Mari, daar zou ik wel van balen. Als ik niet naar een verjaardag kan komen, dan geef ik dat sowieso van te voren aan. Ik ga het niet op het allerlaatst afzeggen. Bij twijfel geef ik dat sowieso aan, zodat ze er rekening mee kunnen houden.

Mari schreef:Ik probeer altijd te gaan, en alles te combineren al zijn het 3 verjaardagen op een dag. Ik baal er zelf ook van als mensen afbellen. Als ik iets plan, bel ik eerst iedereen op om te vragen of ze kunnen komen, en anders zoek ik een andere datum. Het is altijd een heel gedoe omdat er veel feestjes zijn.

2 jaar geleden hebben diversen mensen me behoorlijk laten zitten op mijn verjaardag, en dat vond ik toen echt niet leuk.
Had voor 16 man eten en drinken in huis gehaald en meer dan de helft kwam heel laat of niet. Kreeg echt de een na de ander aan de telefoon. We gingen daarna nog wel naar een feest waar kaartjes voor gekocht waren en daar was iedereen wel.
(smoesjes waren: ''ik ben uiteten en het loopt zomaar 3 uur uit'' Ik ben moe dus ik ga nog even slapen''. ''We waren in slaap gevallen dus we zijn later'', ''we moeten nog eten'', blabla. vond dat geen leuke acties)

Dit soort dingen kan ik ook niet zo waarderen inderdaad. Vorig jaar zeiden een paar teamgenootjes dat ze 'even wilden kijken wat de rest deed', het halve team was er, maar de rest ging toch liever gewoon de stad in. Kom op zeg, dan kun je toch eerst even met de rest van je team langskomen?

Pippa schreef:Mari, daar zou ik wel van balen. Als ik niet naar een verjaardag kan komen, dan geef ik dat sowieso van te voren aan. Ik ga het niet op het allerlaatst afzeggen. Bij twijfel geef ik dat sowieso aan, zodat ze er rekening mee kunnen houden.

Dat doe ik ook ja. Op het laatste moment afzeggen vind ik echt niet kunnen, tenzij je er echt een hele goede reden voor zou hebben.

Ik zeg feestjes redelijk makkelijk af. Soms kan ik echt niet, soms ben ik gewoon echt te moe. Ik ga mezelf niet meer in al die bochten wringen en ergens heen gaan waar ik heel erg tegenop zie. Dan spreek ik liever met die vriendin persoonlijk af met z'n tweetjes en neem ik haar mee uiteten ofzo. Daar haal ik veel meer plezier uit. Ik ken meestal lang niet iedereen op feestjes, omdat ik niet één vriendengroep heb, en dat vind ik vaak niet echt leuk, heb niet de behoefte om nieuwe mensen te ontmoeten. Andersom merk ik ook dat het gevolgen heeft, want toen ik een feestje gaf dit jaar, kwamen er maar twee vriendinnen. Gelukkig was m'n hele familie wel en alle vrienden van m'n vriend ook, dus het hele huis was alsnog vol. Vond het wel heel jammer, maar ja, dat ligt ook beetje aan mezelf denk ik dan maar.

Ik zeg niet snel iets af zonder goede reden. Ik heb ook bestwel een hekel aan 'afhakers'. En dan bedoel ik echt mensen die eerst weken lang roepen dat ze gaan en vervolgens op het laatste moment toch met een kutsmoesje afzeggen. Ik heb een vriendin die dat áltijd doet en als wij op zaterdagmiddag een berichtje van haar zien, weten we alweer genoeg.
Als ik twijfel geef ik dat meteen aan, dat maakt het afzeggen makkelijker.

Ik probeer wel altijd om te komen. Ik werk in de horeca dus het vrij lastig soms omdat ik vaak in het weekend werk en ik natuurlijk ook niet elk weekend vrij krijg.

Hoeveel "moeite" ik doe om te komen ligt ook aan van wie de verjaardag is. Bedoel het niet zo lullig als dat het er staat

Ik zeg niet snel af, zeker niet op het laatste moment, mits ik ziek ben of zoals paar maanden geleden!
Vriendin vierde haar verjaardag en had gezegd dat ik onder voorbehoud zou komen, omdat ik niet wist wanneer m'n vrijgezellenfeestje was en hoe en wat!
De dag na m'n vrijgezellenfeestje was ik goed beroerd dus kon niet! Voelde mij daar heel lullig over maar zelf had ze er al rekening mee gehouden dat ik niet kwam.

Als ik echt niet kan zeg ik gelijk af maar probeer vaak wel te gaan (mits ik moet werken)

Ik zeg niet snel af, zeker niet op het laatste moment, mits ik ziek ben of zoals paar maanden geleden!
Vriendin vierde haar verjaardag en had gezegd dat ik onder voorbehoud zou komen, omdat ik niet wist wanneer m'n vrijgezellenfeestje was en hoe en wat!
De dag na m'n vrijgezellenfeestje was ik goed beroerd dus kon niet! Voelde mij daar heel lullig over maar zelf had ze er al rekening mee gehouden dat ik niet kwam.

Als ik echt niet kan zeg ik gelijk af maar probeer vaak wel te gaan (mits ik moet werken)
werk om het weekend en als ik een feestje bijtijds weet vraag ik de avond vrij, mits dit mogelijk is. Bij last minute feestjes dat ik moet werken kan ik dan helaas niet.
Vind het zelf ook altijd jammer als mensen niet op ons feestje komen, vooral wanneer ze niks laten horen of op het laatste moment afzeggen.

Toet: herkenbaar! Ik heb ook een vriendin die vaak op het laatste moment afzegt voor dingen. Ze heeft redelijk wat problemen en ik neem het haar ook niet echt kwalijk (want ze zal er wel haar redenen voor hebben), maar toch is het wel vervelend en frustrerend en soms kan ik daar gewoon niet zo goed tegen

Ik voel me ook altijd schuldig als ik niet kom, maar inderdaad, als ik twijfel geef ik van tevoren al aan dat men er niet op moet rekenen. Ik heb me eerder vaak in allerlei bochten gewrongen, waarna ik spijt had, dus dat hoop ik steeds minder te gaan doen
Het ligt er wel aan natuurlijk. Afgelopen zaterdag had ik een housewarming van een goede vriendin van me en ik had écht geen zin en voelde me niet lekker, maar bij zoiets voel ik me gewoon echt verplicht om te gaan. Ze zou ook hetzelfde bij mij gedaan hebben.

Toet schreef:Ik zeg niet snel iets af zonder goede reden. Ik heb ook bestwel een hekel aan 'afhakers'. En dan bedoel ik echt mensen die eerst weken lang roepen dat ze gaan en vervolgens op het laatste moment toch met een kutsmoesje afzeggen. Ik heb een vriendin die dat áltijd doet en als wij op zaterdagmiddag een berichtje van haar zien, weten we alweer genoeg.
Als ik twijfel geef ik dat meteen aan, dat maakt het afzeggen makkelijker.

+1 ik vind het niet erg als mensen niet kunnen maar heb een hekel aan opt laatste moment behalve bij ziekte ofzo natuurlijk. Zelf probeer ik dit ook zo min mogelijk te doen en ik meot zeggen dat ik maar 1 of 2 vriendinnen/kennissen heb die dat wel vaak bij mij doen.

Ikzelf hecht ook wel waarde aan als iemand langs komt op mijn feestje. Dus ik ga eigenlijk ook altijd naar andermans feestjes. Maar als ik niet kan of ziek ben ofzo, dan zal ik me wel afmelden. Maar ik hou wel van feestjes!

Ik meld me wel eens af, maar met een schuldgevoel. Want ik kan het gewoon nog niet zo goed aan. Wel komt het eens voor dat een familielid en een goede vriendin een verjaardag geven op dezelfde avond.. Als ik me goed voel, combineer ik dat wel.

@Mari, bah das vervelend als je met zoveel mensen rekening houdt en iedereen belt af! Ik meld me minimaal een dag van te voren af. Bij mijn verjaardag dit jaar was het net andersom.. omdat de meesten de avond ervoor al waren geweest om een halve Sarah te zetten, zouden ze de avond zelf niet komen omdat er ergens een feest was. Prima,...rekening mee gehouden. Vervolgens kwam bijna iedereen toch... Nog naar het cafe geweest om drinken bij te halen..

Marin schreef:Ik zeg feestjes redelijk makkelijk af. Soms kan ik echt niet, soms ben ik gewoon echt te moe. Ik ga mezelf niet meer in al die bochten wringen en ergens heen gaan waar ik heel erg tegenop zie. Dan spreek ik liever met die vriendin persoonlijk af met z'n tweetjes en neem ik haar mee uiteten ofzo. Daar haal ik veel meer plezier uit. Ik ken meestal lang niet iedereen op feestjes, omdat ik niet één vriendengroep heb, en dat vind ik vaak niet echt leuk, heb niet de behoefte om nieuwe mensen te ontmoeten. Andersom merk ik ook dat het gevolgen heeft, want toen ik een feestje gaf dit jaar, kwamen er maar twee vriendinnen. Gelukkig was m'n hele familie wel en alle vrienden van m'n vriend ook, dus het hele huis was alsnog vol. Vond het wel heel jammer, maar ja, dat ligt ook beetje aan mezelf denk ik dan maar.

Dat vind ik wel een beetje een rare reden, je komt toch voor de jarige zelf, niet voor de mensen die daarbij horen?
Je weet dat diegene jou niet de hele avond kan entertainen, dan maak je toch een beleefdheidspraatje met de andere gasten. Je hoeft er geen diepe vriendschap mee op te bouwen hoor.

Ik zeg ook altijd minimaal een dag van tevoren af, behalve als ik ziek ben.
Op mijn verjaardag vorige keer hadden ook een hoop mensen last minute afgezegd, afgelopen jaar heb ik het daarom niet gevierd. Vind dat echt zo onfatsoenlijk!

Ik werk al jaren in het weekend en daardoor kan ik niet altijd naar feestjes gaan. Word ik ruim van tevoren uitgenodigd, dan kan ik vrij vragen op mijn werk en kom ik naar het feestje. Heb ik mijn rooster al en sta ik ingepland, dan kan ik niet. De meeste vrienden weten dit inmiddels wel en soms informeer ik ook van te voren wanneer iemand het feestje viert. Bij sommigen ga ik 's ochtends even langs als ik 's middags/'s avonds niet kan, maar ik vraag altijd wel of dat uitkomt.

Pixie schreef:

Marin schreef:Ik zeg feestjes redelijk makkelijk af. Soms kan ik echt niet, soms ben ik gewoon echt te moe. Ik ga mezelf niet meer in al die bochten wringen en ergens heen gaan waar ik heel erg tegenop zie. Dan spreek ik liever met die vriendin persoonlijk af met z'n tweetjes en neem ik haar mee uiteten ofzo. Daar haal ik veel meer plezier uit. Ik ken meestal lang niet iedereen op feestjes, omdat ik niet één vriendengroep heb, en dat vind ik vaak niet echt leuk, heb niet de behoefte om nieuwe mensen te ontmoeten. Andersom merk ik ook dat het gevolgen heeft, want toen ik een feestje gaf dit jaar, kwamen er maar twee vriendinnen. Gelukkig was m'n hele familie wel en alle vrienden van m'n vriend ook, dus het hele huis was alsnog vol. Vond het wel heel jammer, maar ja, dat ligt ook beetje aan mezelf denk ik dan maar.

Dat vind ik wel een beetje een rare reden, je komt toch voor de jarige zelf, niet voor de mensen die daarbij horen?
Je weet dat diegene jou niet de hele avond kan entertainen, dan maak je toch een beleefdheidspraatje met de andere gasten. Je hoeft er geen diepe vriendschap mee op te bouwen hoor.

Tja, ik heb daar gewoon niet zo veel zin in. Veel van m'n vriendinnen wonen ver(der) weg, dus om dan ergens helemaal heen te gaan en dan die vriendin amper te spreken en mezelf te 'moeten' vermaken met mensen in wie ik toch niet geïnteresseerd ben, heb ik gewoon niet zo veel zin meer in. Ik deed het vroeger wel hoor, heb wat feestjes afgelopen en kwam wel vaak en sprak dan ook wel met anderen, maar ben er gewoon beetje klaar mee eigenlijk. Ik weet dat dat echt heel lullig klinkt, maar voor mij hoeft het niet zo nodig meer. Ik ga dan echt 100x liever persoonlijk afspreken met vriendinnen. Zo ben ik afgelopen week uiteten geweest met een vriendin, ik trakteerde haar op een sushi etentje omdat ze jarig was geweest en was afgestudeerd en ik vind dat echt vele malen leuker, veel persoonlijker en je hebt een super gezellige avond met z'n tweetjes.

Ik kan me wel vinden in de mening van Marin.

Ik heb binnenkort een feestje van zo`n zogenaamde vriendin van destijds. Gelukkig heeft m`n vriend iets gepland op dezelfde datum. Ik vind het altijd heel moeilijk om af te zeggen en dan ga ik smoesjes verzinnen, wel heel slecht.

Ik vind feestjes leuk, ik vind het eigenlijk altijd leuk om met nieuwe mensen te praten, dus ik probeer te gaan. Maar als ik sta ingepland om te werken, zeg ik dat er niet voor af. Bij één vriendin loopt het al jaren zo dat ik haar feestjes bijna allemaal mis. Er is iedere keer een echte reden; de trein rijdt niet, het valt tijdens een andere afspraak.. Daar baal ik erg van. Mijn goede vrienden wonen helaas een beetje verspreid.